Eindelijk is het dan zo ver: ik ga de Alternatieve Elfstedentocht rijden op de Weissensee. Veel over gehoord, vaak op tv gezien, en nu ben ik er zelf bij. Dinsdag 30 januari gaat het gebeuren. Eerlijk is eerlijk: 200km ga ik niet redden. Maar ik ga natuurlijk wel zo ver mogelijk komen en gewoon een heerlijke schaatsdag meemaken. Ik ga met 3 collega's die kant op en mijn inschatting is dat zij wel de 200km gaan uitrijden. Mooi gezamenlijk avontuur zo. De dagen rondom de tocht nog genieten van schaatsende profs (semi-profs??) en van de mooie natuur. Camera gaat mee. Zijn er meer Schaatsforummers die dan op de Weissensee zijn?
ik hou het al een tijdje in de gaten. Het lijkt eigenlijk de hele winter nog nergens op. Veel te veel sneeuw gevallen daarzo, dat heeft het ijs gesloopt... Dat er eerder wel geschaatst werd zegt niet zo veel. Voor een Alternatieve Elfstedentocht heb je niks aan een baan van 400m of zelfs maar 250m. Volgens mij is er maar 1 dag geweest dat de route 4km was. Langer heeft sowieso nooit gekund... ik hoop echt dat het goed komt. "Eindelijk is het dan zo ver..." en dan krijg je dit...
https://www.weissensee.nl/2018/01/09/weerbericht-alternatieve-elfstedentocht-weissensee-online/ https://www.weissensee.nl/actuele-waarden-weerstation-weissensee/
Onderschat de kunsten van Norbert Jank, de Tovenaar van Techendorf niet! ;-) Het lijkt de komende week kouder te worden en net zo belangrijk, geen noemenswaardige neerslag. Ik had er eerlijk gezegd ook een hard hoofd in, maar begin nu toch wat positiever te worden. Als er niet weer een halve meter sneeuw valt, dan zou er toch zo maar een mooie baan kunnen liggen. Helaas geen knalzwart ijs, maar Jank & Co weten er meestal met een beetje schuiven, schaven en sproeien wel wat moois van te maken.
ja, de weersberichten van vandaag stemmen mij ook weer positief. Hierboven staan plaatjes van gisteravond en vanmorgen. Als ik nu kijk staan er ook -10 en -11 in. De 400m-baan is inmiddels weer open.
Dat het nog zover heeft moeten komen dat je je iedere winter moet afvragen of "hij wel doorgaat' Over nog tien jaar zitten de Hulzebosjes, Tuiterts en Wennemarsen bij de wereld graait door om verlekkerd te verhalen over vroeger, toen de (alternatieve) elfstedentocht veel vaker doorging.
Terug van de Weissensee. Prachtige tijd gehad. Zondag en maandag voorzichtig wat rondjes. Maandag ook een eindje op het grote meer. Ploegenachtervolging gezien. En stralend weer: strak blauwe lucht, zonnetje, geen wind. Heerlijk. Alleen jammer dat de temperatuur boven 0 komt en het ijs dus slecht wordt. Dinsdag dé tocht. 200km zou ik niet halen. Belangrijkste doel zou zijn: genieten. Maar ik had mezelf toch ook wel de 100km als doel gesteld en stiekem had 125 in mijn hoofd. De start was vervroeg naar 6.00 uur om zo veel mogelijk gebruik te kunnen maken van het goede ijs in de ochtend. Bij de start de nodige spanning. Je voelt dat mensen daar staan met het doel een grote prestatie neer te zetten. En je voelt de spanning vanwege het starten in het donker. Magisch gevoel, eigenlijk niet te beschrijven. En daar ga je dan met 1300 man het donker in. Allemaal een lampje op de kop. Wat een prachtig gezicht. Wat een prachtige ijsvloer. En dat magische gevoel van de start, dat was eigenlijk nog mooier als je zo over het ijs vliegt. Eerste twee rondes waren fantastisch. Daarna begon ik bij de twee verzorgingsposten pauzes te nemen. Elke post even wat eten en drinken. Dat moet, dan hou ik het het langste vol. Maar vanaf die 3e ronde merkte je ook dat het ijs slechter werd. Veel scheuren en kapot getrapt is. Tsja, waren al heel wat mensen overheen gegaan vandaag (het was wel mijn 3e ronde, maar de snelsten waren al met hun 5e of 6e ronde bezig). Toch fijn kunnen blijven schaatsen. Lekker genieten. Na 5 rondes een langere pauze. Echt even goed rust pakken om daarna de tweede 5 rondes te kunnen rijden. Maar in die 6e ronde werd het snel duidelijk: 125km is vandaag te hoog gegrepen. Man, wat was het ijs slecht geworden. En de stukken die wel goed waren, werden natuurlijk ook zwaarder omdat het ijs zacht werd. Maar goed, dan ga je gewoon wat langzamer, het was nog wel schaatsen. Dat kapotte ijs was meer 'overleven'. In die 6e ronde voelde ik ook een blaar ontstaan op mijn enkel, precies op de rand van mijn schaats. Ik kon dus niet meer normaal afzetten. Maar iets anders afzetten gaf druk op mijn had en in no time zat ook daar een blaar. Ai... Begin 7e ronde naar de medische post. Boel afgeplakt. Want stoppen vanwege blaren is stom als je verder nog wel het gevoel hebt dat die 100km haalbaar is. Afplakken hielp redelijk, maar ik merkte dat de tape los liet. Dus een rondje later weer naar de medische post. Op een andere manier geplakt. Dat hielp een stuk beter (was er 's avonds onder de douche nog niet af te krijgen...). Maar man man man wat was dat ijs slecht in die laatste ronde en wat was ik inmiddels kapot... Maar he, finish is gehaald! Weliswaar niet voor de 200km. En weliswaar de 100km wel twee uur eerder gestart dan de officiële 100km-tocht. Maar ik ging met een enorm trots gevoel richting parc fermé. Daar plofte ik op een bankje en wist even niet meer hoe ik bewegen moest. Terwijl ik daar lag kwam nog een lieve meneer me vragen of het wel goed ging. Ja hoor, ik ben apetrots, maar ook volledig gesloopt... Uiteindelijk toch de schaatsen voor de schoenen gewisseld, heen en weer naar de auto gelopen (ik denk dat dat beter helpt tegen stijf worden dan dat je in de tent op een bankje gaat zitten) en vervolgen mijn twee collega's, die wél de 200km reden, binnengehaald. Ook wat andere bekenden (daar leren kennen) reden de 200km uit. Dat hebben we 's avonds maar even gevierd in een restaurantje. Met de trots in het lijf stonden we met de hele groep woensdag langs de kant bij de wedstrijd. Ook dat was schitterend om mee te maken. En dan... eind vd middag de auto in en naar huis. Vanmorgen thuis gekomen. Het prachtige avontuur is helaas alweer voorbij...
leuk verslag. Ikzelf heb hem donderdag geschaatst heel de nacht dikke dooi. En tijdens de tocht regen en sneeuw. Bij de start wist ik het al ik ben veel ste zwaar voor dit ijs. Wat was dat ijs slecht zeg. Maar goed ik ben gewoon gaan schaatsen en heb tegenmezelf gezegd ik stop pas wanneer dat moet. De eerste paar rondjes gingen nog wel soepel de eerste 100 km gingen nog wel. Maar daarna was het net klunen in plaats van schaatsen. Na 160 km mocht ik geen rondje meer schaatsen. Helaas maar toch een prestatie aangezien mensen die hen normaal uitschaatste na 100 km al stopte.
Ik zag donderdag inderdaad beelden en was blij dat ik de tocht dinsdag al geschaatst had. Wat een zooi zeg...
