500 meter vrouwen, zondagmiddag 18 februari 2018

Jorien is bijzonder

Het waren wel drie 1500 meters.

een van de topbeelden van deze spelen (samen met de snikkende Bloemen met daarachter nog een zwoegende Kramer op het ijs)
https://www.instagram.com/p/BfVweM0naTJ/?hl=en

Zwak verhaal van Aneme, dat de Amerikanen (meer) ervaren coaches nodig hebben om meer (mentaal?) uit hun schaatsers te halen: Bowe rijdt, gezien haar voortraject, goede races en Heather Bergsma een stuk minder
https://nos.nl/pyeongchang2018/vide...op-het-middenterrein-naar-bergsma-kijken.html

Hij zou ook eens in de hand in eigen boezem steken... pffff. Gewoon compleet verkeerd gegaan in de ploeg Anema dit jaar. Heather al hele jaar uit vorm, niks alleen spanning. Schouten bij OKT onder zijn leiding compleet onder de druk bezweken. Jorrit MS, 5000 gemist door verkeerd pieken, Kleibeuker niet in vorm tijdens OKT. Zo klaar met zijn gelul.

Da's opmerkelijk te noemen. Want alleen Jorrit Bergsma heeft naar behoren gepresteerd... al had met een beetje coaching msschien zelfs goud in gezeten. Heather Bergsma is NERGENS te bekennen en is overschaduwd door Bowe die tenminste een excuus heeft.

Een minuut voor de race van "Nou Nao" zei ik nog tegen mijn moeder met wie ik schaatsen aan het kijken was "wordt dit de eerste 36'er op laagland?"
En het werd hem.

Kodaira doet een Bloementje.

Haar opening is wolfachtig.
Haar ronde katachtig.
Haar tijd beestachtig.

Weten we nog, januari 2012, Calgary, Jing Yu, 36.94?
We waren allemaal flabbergasted.
Een vrouw rijdt een 36'er.

En nu doet een supervrouw uit Japan dat op LAAGLAND.
Ook de eer voor Erbanová, 37.34 is absoluut sensationeel.

Vervolgens moest Lee.
Het stadion scandeerde.
Weken, maanden, jaren van voorbereiding moesten er nú uitkomen.
De druk op de natie lag op Lee.
De ene SH Lee reed vlekkeloos naar de halve finale op de TP.
De andere SH Lee had een zwaardere taak.

Vlekkeloos naar goud rijden terwijl je grootste concurrent, van wie je weet dat zij intrinsiek beter is op het moment, een tijd neer heeft gezet die jij onder deze omstandigheden nog nooit hebt gereden.
Pang.
Goed weg.
Diepe zit.
10.20.
Goede bocht.
Achter Go aan.
Onder de tijd van Nao.
De binnenbocht.
De vermaledijde binnenbocht.
En ook bij Sang-hwa Lee komen de bibbers dan, de bibbers die Sven Kramer voorspelde.
Sang-hwa Lee gaat door, het publiek schreeuwt de kelen schor.
Finish.
Stilte.

IJzingwekkende stilte.

Tranen.

De laatste rit konden we bijna schriftelijk afwerken.
Laatste rit = geen medaille.
Bijna wet op deze Spelen.
Alleen Takagi kon zich eraan onttrekken.
En Sáblíková en Voronina.
Een vrouwelijke Oostenrijkse Jerom en de enige Russische sprintster die wel aanwezig mocht zijn doen het niet.

Lee huilt nog altijd, Kodaira ook.
Kodaira glijdt naar Lee, slaat een arm om haar heen.
Tranen van vreugde bij de één, tranen van verdriet bij de ander.
De Japanse vlag op de rug bij de één, de Koreaanse bij de ander.
Dan komt een gigantisch blije Erbanová er nog bij.

Wat een prachtig shot en wat een prachtig podium.

Kodaira wint verdiend.
En Lee kan weer lachen.
Het stadion scandeert weer haar naam als ze op het podium staat.

Kodaira versloeg Lee als eerste na het jaar van 36.36 en dat gebeurde in Zuid-Korea, in Seoul.
Nu is Kodaira de koningin in Zuid-Korea, en berust Lee, wetende dat ze

Ter Mors was zelfs beter dan het NR-laagland van Boer (37.64)!

Het laatste individuele Nederlandloze podium was de 5000m vrouwen van Vancouver, met Sáblíková, Beckert en Hughes.

Ik wist niet dat ze zoveel Erbens hadden in Korea
Voor de bloeddruk van die commentatoren is het maar goed dat Sang-hwa Lee geen 5 kilometers rijdt!

Veel duidelijker en mooier kun je de sportieve gedachte van de OS niet in beeld brengen.

De foto komt overigens van de Twitter van Mark Tuitert.
Het is wel netjes om bronnen bij dingen te zetten.

Maar waar heeft Tuitert 'm vandaan?

Een of andere Koreaanse of Japanse site. Tenminste, als je de afbeelding op Google zoekt, kom je op Koreaanse of Japanse sites uit. Volgens datzelfde Google dan.