Romme: "Er moet iets gebeuren"

Gianni Romme vindt dat er wat moet veranderen in de opzet van het huidige langebaanschaatsen. De oud-schaatser vindt onder andere dat de kalender veel te vol staat. Dat het niet makkelijk gaat worden op schaatsunie ISU, weet Romme maar al te goed: “Want zij nemen de besluiten, niet ik.”
“Het is zowel logistiek als financieel nauwelijks meer te behappen,” verteld de huidige bondscoach van Italië aan de Telegraaf. “Zo ontbraken in Kolomna en Astana bijna alle Amerikanen. Er moet iets gebeuren. Linksom of rechtsom, maar dit werkt niet,” doelend op het feit dat steeds meer schaatsers een World Cup wedstrijd overslaan.
Ook vind hij dat er te veel titeltoernooien op de kalender staan: drie maal een WK (sprint, allround en afstanden) en een EK (allround). “Het is haast niet uit te leggen. Wie is er nou de sprintkoning van het schaatsen? Is dat degene die goud wint op de 500 meter bij de WK afstanden of de wereldkampioen sprint?”

Ik ben het deels met hem eens. Financieel kan ik het mij voorstellen. Daar heeft Romme wel een punt.

Maar wat betreft de wedstrijden niet. Het WK afstanden is natuurlijk een goede zet geweest. Specialisatie maakt de sport alleen maar breder. Maar de allroundtoernooien vind ik ook een specialisatie. Daar is juist de schaatssport groot mee geworden. Dat er teveel wedstrijden zijn geloof ik niets van. Neem nou de sprinters en allrounders eens apart. De sprinters zijn nu pas internationaal aan hun tweede wedstrijd toe dit seizoen. De allrounders hebben er nu drie gehad en komen pas op het EK allround weer in actie. OK, daar zitten dan de nationale titeltoernooien tussen. Maar dat is maar goed ook. Je traint toch niet een heel jaar voor 1 wedstrijd in een maand. Kijk eens naar het wielrennen, voetballen, tennis. Je hoort ze echt niet klagen dat het teveel is. En oké, er zijn best veel 500 en 1000 meters.( Maar dat moet toch kunnen van november tot maart)

Romme heeft gelijk dat zoveel WK's en een EK heel verwarrend zijn voor de iets minder fanatieke schaatskijker en dat ze ten koste gaan van de waarde van toernooien. Ik zou liever zien dat de grote toernooien elkaar afwisselen en er elkaar jaar maar twee grote wedstrijden zijn (inclusief Spelen). Een EK allround vind ik in het huidige schaatsen overbodig geworden. Er zijn genoeg andere manieren om tot een startveld voor de WK allround te komen.

Andere optie: de WK's samenvoegen tot één groot toernooi over anderhalf of twee weken. Scheelt reiskosten, je hoeft maar één keer te pieken, en het is minder verwarrend voor mensen die denken "Is het alweer een WK in het schaatsen, vorige maand ook al, en die maand ervoor ook". Het nieuwe toernooi is dan gewoon het 'WK schaatsen'. Half februari. Met een sprinttoernooi, een allrountoernooi, de losse afstanden, teampursuit en massastart.
Nadeel: veel onderdelen dicht bij elkaar. Rijders zullen keuzes maken dus niet op elk onderdeel een heel sterk veld.

Verder: je kunt niet vergelijken met wielrennen, voetbal of tennis. Daar is veel meer geld beschikbaar. Ik vind het heel reëel commentaar van Romme.

voor iemand die wil schitteren en in de voorjaarsklassiekers en in de tour en in de najaarsklassiekers is het wielerseizoen ook te lang...

en world cups overslaan is van alle tijden, lijkt me nu zelfs betere situatie dan vroeger

een EK allround is net broodnodig om de Roemenen, Belgen, Jonge Zweden, etc ook eens te laten starten aan een leuk toernooi

als je wil mondialiseren is het laatste dat je moet doen enkel elitetoernooien overhouden

Precies, en daarmee is de discussie m.i. een non-issue geworden.
de 500 meter-rijders hebben dan precies één kans te laten zien wat ze kunnen, op (bijv) het WK afstanden.
Je zult maar één misslag hebben, of een valse start. Eén extra toernooi in de vorm van een WK sprint, over 4 afstanden, kan daar m.i. prima bij.

Dan blijft hooguit de discussie over of je het aantal WC's moet inperken, en die is al vaker gevoerd, ook hier.

Het EK, of beter de continentale kampioenschappen, kunnen uitstekend ingepast worden in een kwalificatietoernooi voor het WK.
In plaats van een op zichzelf titelloos OKT heb je dan het EK. Het helpt echt niet de kalender op te schonen door deze ene, traditierijke wedstrijd te schrappen.

Probleem is volgens mij niet het aantal worldcups en WK's, maar de trainingskampen die overal en nergens tussen de wedstrijden in gepland worden. Als je een onderscheid maakt tussen sprint, lange afstanders en allrounders valt het aantal wedstrijden wel mee. Het zijn de 'alleskunners' die het druk kunnen hebben.
Daarbij vraag ik mij af of men in het buitenland zich ook zo druk maakt over waar Romme en eerder andere Nederlanders zich druk maken.

Wel kan er gekeken worden naar een logischer planning van wedstrijden en trainingskampen, zodat deelnemers niet elke keer weer met een jetlag/temperatuurwisseling te maken krijgen.

Dat het EK noodzakelijk is om tot een selectie te komen voor het WK allround is natuurlijk onzin, er is ook geen EK sprint. De discussie of we terug moeten naar minder WK's per jaar is al eerder gevoerd. Het kan in ieder geval bij de junioren ook (daar is het WK zowel allround als afstanden).

Een groot deel van het probleem hier, wordt veroorzaakt door "oplossingen" van andere problemen. Omdat de bobo's en niet-schaats-diehards het saai vinden om naar twintig ritten per afstand te kijken is het aantal deelnemers aan de A-groep wereldbeker en de diverse WK's behoorlijk beperkt. Dat maakt het voor schaatsers op het randje van WK-plaatsing of op het randje van A-/B-groep (zoals veel Italianen) noodzakelijk om alle wereldbekerwedstrijden te rijden om genoeg puntjes te sprokkelen. Dat is mijns inziens de kern van het probleem.

Het probleem bestaat al decennia. Het heeft nogal veel te maken met gebrek aan populariteit, aandacht en dus geld en zal dus ook nog decennia voort blijven bestaan. Nu is het weer Romme die blijkbaar vindt dat er "iets" moet gebeuren. Ik denk dat hij dat vooral voor zijn eigen parochie preekt. Hij heeft het zonder kopstuk Fabris gewoon erg moeilijk met zijn B-groep Italianen en ondervindt nu hoe moeilijk het is om topschaatsen te bedrijven als je met beperkte middelen moet werken. Dan helpt zo'n volle kalender met veel vlieguren niet.

Dat ie wat tegen de benen van de conservatieve heren van de ISU aanschopt, vind ik ook weer veel te makkelijk. Zo heel conservatief vind ik die mensen nou ook weer niet. Het schaatsen van nu lijkt immers totaal niet meer op het schaatsen van 30 jaar geleden:

Er kwam een WorldCup,
De Heren en Dames toernooien werden gecombineerd
Er kwam een WK Afstanden
Het WK allround is op de schop gegaan
Men heeft de regionale qualifiers bedacht
Er is getest met een 100 meter
De TP is geïntroduceerd
Er is nu een Massa start
De Team Sprint krijgt een kans
Er blijven af en toe toernooien op een buitenbaan om het allemaal wat minder steriel en eenvormig te doen ogen
Aan de diverse startvelden en kwalificatie-eisen wordt eindeloos door gesleuteld.
Ik zal vast nog "iets" vergeten zijn.

Volgens mij is er juist veel veranderd en aangepast om de constant sputterende schaatsmachine maar aan de praat te houden.

Maar het gezeur blijft. Nu gaat het weer over logistieke en financiële problemen. Dus is de kalender weer te vol.

Ik zie echter nauwelijks een oplossing. Een Groot WK uitgesmeerd over bijvoorbeeld 11 dagen met daarin het WK 500, 1000, 1500, 3000, 5000, 10000, TP, MS en de sprint- en allroundvierkamp schept in ieder geval wel ruimte op de kalender. Dat zul je dan ergens eind februari/begin maart moeten houden. Maar dan rijst weer de vraag wat je verder nog voor een interessante wedstrijdjes moet houden in zo'n seizoen?

Want het prachtige EK (de enige wedstrijd waar ook nog een paar schaatsers uit kleine landen in het hoofdprogramma aan mee kunnen doen) blijft ook maar onder druk staan. Dus als ook dat verdwijnt, blijven alleen de NK's en de WB nog over. Wat krijg je dan voor een kalender? Let wel, heer Romme vindt ook dat er nu (9) teveel WB's zijn. Dan zal ie 8 en 7 ook wel teveel vinden. Goed, dan plannen we enkel nog WB's Alle Afstanden in. Zo improviseer ik een Romme-vriendelijke kalender met niet meer dan 6 WB-wedstrijden:

November: diverse NK's Afstanden
November: 1 WB
December: 2 WB
Eind december/begin januari: diverse vierkamp NK's
Januari: 1 WB
Februari: 2 WB (waaronder Finale) en WK Junioren
Februari/Maart: Groot WK

Volgende uitdaging; hou je vast aan het gegeven dat een fatsoenlijke World Cup niet alleen in Europa wordt gereden en maak een logisch, eerlijk en vlieguren vriendelijk wedstrijdschema waarbij zowel de Aziaten, Noord-Amerikanen als Europeanen niet buitengewoon vaak in de buidel moeten tasten om weer in- en uit dat vliegtuig te moeten stappen. Oftewel, een schema waarbij Ying Yu, Hong Zhang, Christine Nesbitt, Heather Richardson, Jenny Wolf en Marrit Leenstra met ongeveer even veel kilometers in het lijf aan de start van een wedstrijd kunnen verschijnen.

Er komen nu eenmaal gelukkig de nodige topschaatsers uit 3 verschillende continenten. Wil je het schaatsen mondiaal houden, zullen die allemaal geregeld wedstrijden in eigen land voor eigen publiek moeten kunnen rijden.

Dat er "iets" moet veranderen, is heel makkelijk gezegd. Een uitgebalanceerde verbetering uitdokteren gaat een stuk moeilijker.

De vernieuwingen zijn vooral gedaan om de schaatssport in andere landen populairder te maken en dat is een utopie. Italie heeft wereldtoppers gehad met Sighel, Fabris, Belci en Simionato. Qua populariteit heeft het niks opgeleverd. Net als USA die toch ook diverse wereldkampioenen heeft gekend.
Wat betreft de vernieuwingen. De regionale qualifiers zijn een farce. Net als de mass start bij de dames.
Aanpassing WK allround.
Misschien is het instellen van de world cup wel de doodsteek geweest. Want van dan af is het allrounden geleidelijk aan minder interessant geworden (specialisatie). De worldcups hebben echter niet de populariteit en status die het bij het skieën (het grote voorbeeld) heeft, simpel omdat er nooit (tot vorig jaar de GWC) een algemene worldcup is geweest en dan kent die nog een winnaar als Kjeld Nuis. Sorry maar Kjeld was vorig jaar absoluut niet de grote man.
Het minder interessant worden werd bovendien nog beperkt door inperking van het aantal deelnemers op de laatste afstand.
De world cup kun je moeilijk een succes noemen. Het gevolg was ook dat de nieuwjaarswedstrijden in Oslo, de sprintmeeting Berlin-Wilmersdorf, de Dreibahnen Tournee en de recordwedstrijden van Inzell verdwenen zijn.

Goed idee, scheelt ook weer een aantal vlieguren en jetlags.
Ook de twee regionale qualifiers kunnen best samengevoegd worden, dan komt daar ten minste een behoorlijk deelnemersveld.
De plaats is dan afhankelijk van de regio waar de worldcup zich bevindt. Desnoods in Europa

Waarom moet er iets veranderen. Omdat de TV commentaren eerder aan het buffet willen zitten. Wat hebben de vernieuwingen gebracht?
Wederom kijk ik naar de skisport. Daar is aan de sport fundamenteel niet zo veel veranderd.

helemaal eens, sport heeft zijn klassiekers en zijn helden nodig. dat maakt de sport herkenbaar, en zo kan het publiek zich ermee identificeren.
Een goed voorbeeld is het schansspringen, dat kijkt echt bijna niemand in Nederland, maar op 1 januari wel.

ook moet je, als je de sport eventjes niet gevolgd hebt, maar later weer in wilt haken, die sport weer gemakkelijk kunnen volgen.
Weten waar het om draait, wanneer het is, dus een traditionele agenda houden. Dezelfde afstanden, dezelfde puntentellingen, etc.
Als Jan Publiek al zappend in het marathonschaatsen valt, en de puntentelling plots niet meer snapt, haakt ie veel eerder af dan wanneer
hij het zo weer oppikt. Dat soort waarden zijn al belangrijk in de sport, maar in de hedendaagse kijkcultuur nog veel meer.
Want iedereen zapt, kijkt vlucchtig, en is ook zo weer weg.

Romme moet eens beseffen dat het in de sport draait om de wedstrijden, en niet om de trainingen. Qua financien bedoel ik.
je kunt toch geen sponsor strikken als je maar een keer per jaar een wedstrijd hebt ? Lees: met je muts op tv komt ( :shock: :roll: )

Er is een weekje geen grote wedstrijd en meteen barst in drie topic tegelijk de discussies weer los over de toekomst van het schaatsen. Eerlijk gezegd zie ik veel dezelfde argumenten als de afgelopen vier jaar, dus de suggesties nu aan ga dragen zijn ook weinig vernieuwend.

• Zorg voor meer vaste momenten. Noem een wereldbekerwedstijd in Duitsland voortaan "German Open" met elk jaar hetzelfde programma in dezelfde maand. De wedstrijd kan prima rouleren tussen Erfurt, Inzell en Berlijn.
• Zorg voor een vaste reeks wedstrijden onder het worldcup-niveau. Er was een paar jaar terug de Challengers Cup, er bestaat in Zakopane zoiets als de Tatra Cup. Een soort Holland Cup op internationaal/continentaal niveau dus. Zorg dat hier tickets te verdienen zijn (winnaar of top 3 naar het WK, top 3/5/10 naar World Cup).
• Combineer wedstrijden op de langebaan met shorttrackwedstrijden op het middenterrein, er is dan continu schaatsen en niet na 30 minuten schaatsen weer 20 minuten dweilen. Kan niet op alle banen natuurlijk.

Hier sla je spijker op z'n kop. Als ik naar een schaatswedstrijd ga wil ik schaatsen zien, geen ijsmachines die net zolang over 3 rondjes doen als een schaatser over 25.
Dat er in die tussentijd een hard en niet altijd zuiver spelend hoempapa orkest het publiek moet vermaken en daar beter in slaagt dan de schaatsers dan is er toch iets fout volgens mij.
Is hier een taak weggelegt voor een enthousiasmerende spreekstalmeester in plaats van iemand die droog ronde tijden omroept?
Bij een worldcup in Berlijn, maar ook bij een clubwedstrijd in Grefrath heb ik dit mee gemaakt, dat de Duitse speaker van het omroepen meer maakt dan het opsommen van de gegevens.

http://nos.nl/video/461300-lollobrigida ... talie.html
ik weet niet waar ik het anders moet plaatsen, maar ik zag het interview van Gianni Romme met de NOS, waar hij zich nogal merkwaardig uit liet over Francesca Lollobrigida. Zij is het beste wat Italië momenteel te brengen heeft, en de bondscoach wil haar liever niet hebben, Zo komt het tenminste over. Is er iets wat er speelt? Ik weet dat zij in het Nederlands marathon wereldje mee speelt

De pupillen van Romme worden dus door haar naar huis gereden. Geen goed visitekaartje voor het Romme, die na Fabris weinig succes heeft gehad.
Ook merkwaardig dat hij de familierelatie met Gina L ontkende. Zeg dan dat je het niet weet.