Na de fabel van de magneetjes nu die van het HOOGSTE PUNT. Eigenlijk is dit niet echt een fabel. Noem het een discussiestuk, dat doen ze in Den Haag ook. Een Discussiestuk voor Wedstrijdrijders Langebaan dan wel. De (st) laat ik weg, dames zijn ook Wedstrijdrijders. Eerst een definitie van het hoogste punt, ik zeg niet "de" definitie. Ik ga uit van een schaats met een zuivere cirkelronding. Op het schaatsblad zou je op een aantal punten de straal naar het fictieve middelpunt van de rondingcirkel kunnen tekenen. Dit heet dan een verzameling convergerende lijnen. Het hoogste punt van de schaats is daar waar een zo'n lijn precies loodrecht op de buis ligt. Als de buis recht is kan dat maar een lijn uit de verzameling zijn. Maar vaak is de buis niet recht. Mijn Naganobuizen zijn zelf ook aardig rond. Dan gaat deze definitie dus niet op. We kunnen wel een rechte lijn bedenken die begint boven op de buis ter hoogte van het scharnierpunt en eindigt boven op de buis in het midden van de achtersteun. Op deze manier kun je voor alle schaatsen het hoogste punt vaststellen. Het hoogste punt van de schaats is daar waar een van de convergerende lijnen precies loodrecht op die lijn ligt. Je kunt ook zeggen, "Doe niet zo moeilijk, pak een schuifmaat en meet de hoogte van het blad." Maar dat klopt alleen als de buis recht is en overal even hoog. Dat is bijna nooit. Bij veel schaatsen ligt het hoogste punt ongeveer in het midden. Het blad is dan mooi symmetrisch rond geslepen. Als dit punt niet in het midden ligt maar b.v. onder het scharnier. Dan is er vaak achteraan de schaats meer materiaal weggeslepen dan aan de voorkant. Waarom?
Dan definieer ik maar het LAAGSTE PUNT: de de plek waar de lijn die uit je lichaamszwaartepunt recht naar beneden gaat het ijs raakt. Als je op 1 schaats staat, je ronding rond is, en je niet aan het vallen bent, dan zal het LAAGSTE PUNT de plek zijn waar je schaats op het ijs rust. Waar je je HOOGSTE PUNT ook geslepen hebt, dat doet er niet toe. Wat is dan wel het effect van waar je je HOOGSTE PUNT slijpt? Alleen een beetje voorover/achterover kantelen van de buis. Dat is de grap met een cirkel: als je hem draait verandert er niet zo veel. Behalve natuurlijk als bij de uiteinden van de buis komt, dan wordt het vervelend... Als je ronding niet rond is maar een parabool maakt het natuurlijk wel iets uit. En een parabool is eigenlijk niet zo gek, zodat bij een schuin afzettende schaats de projectie op het ijs rond is. Ik denk niet dat een schaatser een grote verschuiving van het HOOGSTE PUNT zal merken.
Om even moeilijk te doen: Op een cirkel bestaat geen hoogste punt. Immers een cirkel is rond en de lijnen haaks op het ijzer zullen altijd (mits zuiver rond geslepen) op hetzelfde punt samenkomen. Hierin is dus nooit sprake van een hoogste punt. Immers alle punten liggen op gelijke afstand van het middenpunt van de cirkel. Door het slijpen zal het punt waar de pijlmaat (dat is de juiste wiskundige term voor het door jouw gebruikte hoogste punt) kunnen verschuiven. Bij een kleine verschuiving zal je niks merken. Bij een grotere ga je zoeken. Zodra je verschil merkt laat je toch gewoon opnieuw een ronding zetten. Als je twijfelt over je ronding heb je daar rondingmeters voor.
Reactie op Huit: "Bij een parabool maakt het wel uit." Waar zou jij het hoogste punt van de parabool dan leggen? Of zoals jij het brengt, het laagste punt. Verder ben ik het helemaal met je eens. Door het verplaatsen van je LZP bepaal je zelf waar de schaats het ijs raakt. Maar waarom kom ik dan bij het ronden veel schaatsen tegen die helemaal a-symmetrisch zijn afgeslepen.
Reactie op Eelco: Als je een cirkel rechtop zet kun je echt het hoogste punt meten. Verder heb ik het over radiaallijnen op het schaasblad waarvan er maar een echt loodrecht op de schaatsbuis ligt.
Eh, ik denk dat het niks uitmaakt, dus nogal theoretische vraag. De ideale plek kan niet, want je LZP-projectie verschuift tijdens de afzet, en de afzethoek en dus de projectie van de parabool verschuift ook. De ronding gebuik je voor sturen, dus ik zou de plek kiezen waar je de beste sturing het meest belangrijk vindt, bijvoorbeeld redelijk aan het begin van je afzet, dan redelijk achterop de schaats. Zo doorredenerend kun je met nog wel ingewikkelder rondingen aankomen: voorop nog ronder omdat als je voorop zit aan het eind van de afzet de buis schuiner staat. Maar nogmaals, volgens mij maakt het niet uit, zonde van je dure staal. Misschien omdat het een breed gevoelde fabel is dat het wel uitmaakt. Een paar jaar geleden zat ik in een overvolle kantine in Amsterdam toevallig naast een paar dames die een uitgebreide discussie voerden over de ideale plek van het 'hoogste punt'. Ik kon het niet nalaten me er eigenwijs mee te bemoeien dat het niet uitmaakt. Ik werd minachtend aangekeken, mevrouw had in de kernploeg gezeten, dus ze wist echt wel wat belangrijk was...
Hallo Huit, Dat is mijn reden voor het schrijven over dit hoogste punt. Tijdens de materiaalverzorging keek een toptrainer mij ook onbegrijpend en ongelovig aan. Ik zei dat het hoogste punt er niet toe deed, en dat je een ronding symmetrisch moet slijpen om voor en achter zo min mogelijk materiaal weg te halen. Je krijgt dan toch het idee dat zo iemand je niet begrijpt, waarschijnlijk omdat hij zelf een of ander denkbeeld daarover heeft. Dus moeten fabels de wereld uit.
De plaats van het hoogste punt de ronding maakt natuurlijk wel íets uit: het heeft invloed op de effectieve 'sprong' (hoogteverschil tussen hiel en voorvoet) van de schaats. Maar als je daar iets aan wilt doen is een ringetje onder het voorste danwel achterste schroefje een veel simpeler en goedkoper middel dan het wegslijpen van je halve lemmet.
Ik begrijp de praktische consequentie van deze discussie niet. Op 21 jan 2012 schreef ik een opmerking onder de kop “hoogte voetbed boven het ijs”. Hierop kwamen geen reacties. De koppeling met het onderwerp hier is, dat ik toch denk dat het niet alleen om het hoogste punt boven mes gaat, maar om het totaal. Dus de combinatie met de schoen. Dit wordt ook wel bevestigd door de laatste reactie van HA01761 Mijn punt kwam omdat ik vreselijke moeite had om weer lekker te schaatsen na overgang van Raps Axle naar Viking Nagano (elk met bijbehorende schoen). Ik had b.v. de hoogte opgemeten van de onderkant van de schoen tot het oppervlak van het ijs. Viking: Bal 59 mm, hak 69 mm. Axle: Bal 69 mm, hak 73 mm. Ik verbaasde me wel over het hoogteverschil tussen bal en hak. Bij de Viking stond ik kennelijk veel meer voorover. Het heeft mij enkele maanden gekost om tot het besef te komen dat er sprintplaatjes bestonden. 3 mm plaatjes onder de bal van de Viking laten zetten. Het resultaat was heel goed. Maar bovendien ben ik daardoor weer meer bewust achterop gaan rijden. Nu pas heb ik het gevoel weer op de oude vertrouwde manier te rijden. Maar het heeft mij wel een seizoen gekost. Ben ik nu de enige met zo’n ervaring?
