Raps V10... met kijken zie je het niet nee, maar specialisten gebruiken daar een metertje voor die je gebruikt om je bending te meten!
Is de V10 dan ook al met carve? Kan zijn hoor, maar sommigen rijden met de V12... En als er een carve in zit gaat je metertje inderdaad uitslaan ja, dat is dan net de carve
hij is wel vrij heftig hoor... Maar ieder merk kan een buis met een knikje erin afleveren, niet alle buizen zijn even recht...
Marnix ten Kortenaar over zijn uitvinding GOUDEN SCHAATSEN DUNNER DAN 1,0 MILLIMETER door Marnix ten Kortenaar oud-schaatser en wetenschapper AMSTERDAM, zondag (Telegraaf) „Hoi Marnix, met Peter Latjes, Radio 1. Heb je de krant gelezen?” klonk het door de telefoon. „Nee. Wat staat er dan?” vroeg ik. „Dat je geheime schaatsen hebt ontwikkeld voor de olympische ploeg.” Ik schrok. Hoe kon dit? Mijn uitvinding, waar ik in het diepste geheim aan had gewerkt, lag op straat! Jaren had ik gezocht naar het antwoord op de vraag hoe dik een schaats nu eigenlijk moest zijn. Duizenden metingen had ik verricht. Bij temperaturen tot -30 °C had ik in een koelcel tussen de opgevroren kippenbouten uren staan blauwbekken. En niet voor niks! Ik had uitgevonden dat een schaats niet 1,1 of 1,0 mm dik behoorde te zijn, maar dunner. De optimale dikte hing af van het gewicht van de schaatser en de ijstemperatuur, maar lag altijd onder de 1,0 mm. Ik had octrooi aangevraagd voor de dunne schaatsen en de rechten tot en met de Olympische Spelen overgedragen aan NOC*NSF. Schaatsers als Tuitert, Bos, Wennemars, Timmer en Groothuis wonnen er in december en januari al vijf nationale titels mee. NOC*NSF en ik wilden de details rond de Spelen duidelijk naar buiten brengen, zodat er geen verwarring zou ontstaan. Het tijdperk van de 1,1 mm-schaats zou dan wellicht voorbij zijn. Zenuwachtig vroeg ik aan de journalist wat er nog meer stond. „Dat er op titaniumbuizen wordt gereden en messen van 1,0 mm”, was het antwoord. „Op titaniumbuizen van 1,0 mm? Dat heeft helemaal niks met mijn onderzoek te maken!” riep ik verontwaardigd. „Oh, hoe zit het dan?” vroeg Latjes. „Dat is geheim. Daar mag ik van NOC*NSF niet over praten. Laat ik je dit zeggen: een deel klopt, een deel niet en een deel is nog niet bekend.” Na het gesprek staarde ik moedeloos voor me uit. Van NOC*NSF mocht ik nog niet vertellen dat het om dunne schaatsen ging en dat de messen wetenschappelijk bewezen sneller waren. Mensen zouden nu echter gaan vragen naar schaatsen van 1,0 mm die al bestonden en bovendien buiten mijn octrooiaanvraag vielen. Bijna tegelijkertijd ging de telefoon weer. Radio Friesland. Ik zou ze wel even uitleggen dat ze het nieuws pas na mijn toelichting naar buiten moesten brengen. Helaas liep dat anders. Want na Radio Friesland belden ook Talpa, NOS Studio Sport, Hart van Nederland en ga zo maar door. Ik staakte de strijd. Nederland had vlak voor de Olympische Spelen een smeuïg nieuwtje. En of dat nu klopte of niet interesseerde niemand meer. Een poging van chef de mission Eddy Verheijen in Turijn om alsnog te melden dat het ging om dunnere schaatsen die soms tot wel drietienden per 500 meter voordeel op konden leveren, haalden de media niet. Slechts een enkeling die de feiten wel kende, complimenteerde me toen de vijf nationale titels werden gevolgd door twee keer olympisch brons en olympisch goud. Geen journalist die nog belde. De medailles waren immers binnen, het nieuwtje was bekend en het volk had zijn feest. Maar wie maalde er nog om de stille waarheid van de eenzame uitvinder die ging voor goud?
Het is toch al oud nieuws die ijzers, Falko Zandstra reed er al op. En Ritsma niet omdat die te zwaar/te sterk was ervoor!
