WK allround en sprint, Inzell, 7-10 maart 2024

Een week geleden was ik net met Jordan Stolz op de foto geweest. Nu is het tijd voor een terugblik op dit prachtige WK, door middel van alle 23 nationale records die er gereden zijn.

Sprint vrouwen
Stel je voor, je bent Vanessa Herzog. Je hebt net een nationaal puntenrecord gereden op de sprint van 150,195. En toch sta je weer op het podium met brons, achter die vermaledijde Kok en Leerdam. Dat zou er zijn gebeurd als dit een EK sprint was.
Maar dat was het gelukkig niet. Takagi won, jullie kennen de uitslag, en Herzog werd na een moeilijk seizoen vijfde. Ze verbrak haar zeven jaar oude puntenrecord uit Calgary. Maar de top-10 kende opvallend weinig Europeanen. Behalve Kok, Leerdam en Herzog, al jaren de beste sprintsters uit Europa-minus-Rusland, stond alleen Ellia Smeding als Europese in de top-10. Azië was vertegenwoordigd met twee Japansen, een Koreaanse en een Chinese, en verder waren er twee grote namen uit de VS.
Ik noem Smeding. Dat is de vrouw die een drietal nationale records reed in Inzell. 38,19 en 38,06 op de 500m, en 151,840 op de sprintvierkamp. Waar die 500 meter eindelijk eens erg goed loopt, gaan de 1000 meters niet zo goed. Smeding lijkt me qua type schaatser een soort Britse Hong Zhang, maar dan iets minder goed. Zou zij niet met Leerdam moeten trainen? Ze hebben dezelfde voorkeur voor afstanden, en allebei een grote voorkeur voor snelle rondjes.
Van een Britse Nederlandse naar een Belgische Nederlandse. Van Elst is nog niet uitgegroeid tot een internationaal relevante factor, maar haar 154,335 is wel een NR punten. Houd die Belgische teller dit toernooi even in de gaten, trouwens!
Nog meer records? Ja, Bosiek reed er een voor Polen, met 152,475. Eigenlijk is dat heel vreemd. Bosiek is nu al een tijdje een redelijke sprintster, maar als B-juniore viel ze juist op met heel goede 3000 meters. En nu valt ze vooral op met veel wedstrijden rijden, nog meer trainen en weinig uitschieters hebben. Jammer eigenlijk.
Min-sun Kim viel dit toernooi niet op met een groots klassement. Ze reed drie goede afstanden, maar reed om de een of andere onbegrijpelijke reden 1.17 op de eerste 1000 meter. Verdorie Min-cloud! Constanter was Na-hyun Lee. Haar 152,690 bevatte geen uitschieter, maar is wel een zeer netjes NR punten voor junioren. Doet dat record ertoe? Niet heel erg, maar ze pakt wel een 19 jaar oud record af van de Grootste Schaatslegende van Korea: Sang-hwa Lee.

Sprint mannen
De grote drie van het vrouwentoernooi reden geen nationaal record. Kodaira's toernooi uit Calgary 2017 en dat bizarre NK van Leerdam zaten in de weg. Dat was bij de mannen anders. Johan de Wit smeedde van Zhongyan Ning op zijn aambeeld een constante sprinter met plotsklaps een bizar goede 500 meter en een welbekende sterke 1000 meter. En met dat goud van Ning ontstond een NR punten op de sprint van 136,680. Fors sneller dan wat hij vorig jaar in de bergen van Ürümqi deed.
Rond 2017 was er een hele golf aan Chinese junioren sprinters die in Urumqi en soms ook in Calgary hard reden. Van de twintig snelste junioren van seizoen 16/17 op de 1000 meter waren er maar liefst 9 Chinees. Daar is helaas niet al te veel van geworden - afgezien van Tingyu Gao, die toen zowaar een aardige 1000 meter reed. Maar twee jaar stond Zhongyan Ning op, die al als junior onder de 1.08 reed bij de Oval Finale. En inmiddels kan hij in Inzell aan de 1.06 snuffelen.
Daarachter zit een hele golf aan Europese NR's op de sprintvierkamp laag in de 138. Mathias Vosté reed 138,025 met twee duizend meters die tien amai's waard zijn (België-teller: twee), Liiv leverde opnieuw met 138,050, en Bosa kwam tot 138,300. Daar werd hij trouwens maar twaalfde mee. Hij zat net achter Kyungmin Koo, die een NR junioren reed op de 1000m (1.07,93) en een WR junioren sprintvierkamp (138,185). En geheel in Koreaanse stijl reed hij een paar dagen later in Seoul alweer een wedstrijd. Toen werd het slechts 36,13. Desondanks kan deze man echt een grote worden. En wie weet verandert @Ko Savabli zijn naam dan wel in Koo Savabli.
Hebben we nog een record gemist? Ja: 140,270 van Nil Llop Izquierdo. Reed hij goed op dit toernooi? Nee, niet echt. Al was die 1.09,21 op de laatste 1000 meter wel leuk. Alleen word je daar tegenwoordig slechts 21e mee op een "vaaglandbaan". Maar goed, Llop is nog steeds erg jong en het belangrijkste wat hij van dit seizoen mee kan nemen is zijn gigantisch constante niveau. Hij reed dit seizoen maar liefst zeven keer in de 35,3. Het enige wat hij nu nog moet doen is die vijf in een vier veranderen! Tja, dat valt in de categorie "makkelijker gezegd dan gedaan". Wat zou dat in het Spaans zijn? Hoe dan ook, het is absoluut bijzonder dat Llop al het hele jaar op topniveau meesprint. Alleen is nu de vraag: waar gaat hij de absolute wereldtop bereiken? Team Gold? Team IKO? Het Italiaanse team? Ik roep maar wat. Hopelijk vindt hij een goede plek.

Hmm, dit idee voor een post zit al een paar dagen in mijn hoofd en ik had al zo'n vermoeden dat het een aardig lapje tekst ging worden. Nou, dan sluit ik deel 1 van de "Inzeller Nationalrekordragout mit Semmelknödel" af en kom ik later terug met het verhaal over het allrounden. Oh, en ik wil nog iets schrijven over Daniele di Stefano. En ik wil nog een verhaal maken over de sfeer in het stadion. Ideeën te over ...

En daar is deel twee! Tijd voor...

Allround vrouwen
Het is een sweep! In Sochi riepen we het vier keer, in Inzell tien jaar later één keer. Een grandioze titel van Joy Beune was het. Maar daarachter was wel iets aan de hand. De concurrentie achter de drie Nederlandse vrouwen kwam niet uit de landen waar je het historisch gezien van verwacht. Lollobrigida uit Italië, Han uit China, Wiklund uit Noorwegen. Noorwegen heeft sinds 2010 vier keer een vrouw in de top-6 gehad: Njåtun in 2013 (5e) en 2015 (brons), daarna dus Wiklund in 2022 (4e) en 2024 (6e). Mei Han haalde met haar vijfde plek het beste resultaat voor China sinds de vierde plaatsen van Fengrong Liu in 1961 en 1962. Voor Italië zijn de 4e plek (2024) en de 5e plek (2018) van Lollobrigida zelfs de enige top-6 plekken ooit op een WK allround vrouwen. En Lollo, Han en Wiklund reden allemaal een nationaal record.

Tsjechië (10 top-10 plekken sinds 2010) heeft niemand om op terug te vallen zonder Sablikova. Canada en Japan (8 respectievelijk 6 top-10 plekken sinds 2010) vielen er net naast. Duitsland en de VS hebben er sinds 2010 beide twee. Rusland (7) mag niet meedoen. En Nederland? Tja, Nederland haalde sinds 2010 maar liefst 36 van de 78 beschikbare top-6 plekken. Als de derde Nederlandse niet top-6 rijdt, is dat vermeldenswaardig. De derde Nederlandse Joling werd 11e in 2017 en 7e in 2015, Voorhuis werd 9e in 2012 en Valkenburg werd 7e in 2010. Ter compensatie waren er wel maar liefst vier vrouwen in de top-6 in 2014, in het laatste jaar dat dat kon.

En nu is Beune de kampioen en versloeg ze Groenewoud en Rijpma-de Jong. Een andere generatie Nederlandse vrouwen. Wel weer een hele sterke. De harde vechter Rijpma. De ritmisch rijdende grimas-Groenewoud. En de technisch super soepele Joy Beune, die zo langzamerhand gek wordt van haar theme song "Jump for Joy", die de DJ in Inzell telkens weer aanzette. En ook Joy Beune reed een nationaal record! Dat is een beetje ondergesneeuwd (voor zover dat kan, want het was 15 graden in Inzell), maar ze had een beter puntentotaal dan Wüst in 2011 in Calgary!!

Vergeet ik nog iemand? O ja, Kaitlyn McGregor. Zij reed een nationaal record op een sprintafstand. Haar 39,25 zorgt ervoor dat ze op alle afstanden van de 500m tot de 3000m een PR en dus NR reed dit seizoen. Nu nog die stokoude 8.39,14 op de 5000m aanpakken. Het EK 2025 lijkt me daar een mooi moment voor. Dan komt ze misschien wat hoger uit op de Adelskalender dan plek 400. Ze staat nu slechts zes plekken voor Catriona LeMay Doan...

Allround mannen
We hebben nog vier namen te gaan in het onze dampende Inzeller Nationalrekordragout mit Semmelknödel. Daarbij verwijs ik naar de aloude vier S'en uit Noorwegen. In de seventies had je Storholt, Stensen, Stenshjemmet en Sjøbrend. Nu heb je Stolz, Swings, Sasaki, en Sliwka. Dat klinkt als een tamelijk onzinnig lijstje en dat is het misschien ook wel, maar dit zijn dus de vier mannen die een nationaal record reden op het WK allround. Van achter naar voren dan maar. Sliwka reed een nationaal record junioren op de 1500m en nu heeft Polen zowaar twee snelle junioren op de mijl, want Wojtakowski reed ook al 1.48. Sasaki kennen we al iets beter door zijn massastartzege in Quebec. Hij heeft als junior inmiddels 35,4, 1.44 én 6.15 op de klokken gezet. Naar Stolz-maatstaven is dat geen heel snelle combi, maar naar normale-mensen-maatstaven wel. Dit is Echt Heel Goed. Hij wordt gewoon 9e op het WK allround! En hij is volgend jaar nog junior hè. Sasaki is van 2006. Hij is geboren op de dag dat Chad Hedrick goud won op de 5 kilometer in 2006.

Dan komt Bart Swings. Hij wint geen medaille dit keer, maar wel een nationaal record punten. Dat zet de België-teller op 3. Alleen op de allroundvierkamp vrouwen komt er geen nationaal record. Tas had alleen maar overeind hoeven blijven om dat NR te pakken trouwens. Jelena Peeters reed nooit een allroundvierkamp uit - om dezelfde reden dat Tas dat nu ook niet deed. Er is wel een Belgisch NR op de allroundvierkamp, van Evy September, maar echt scherp staat dat niet. Sandrine Tas had aan 16:03.49 (op de 5000 meter) genoeg gehad om dat record te pakken.

En ja, dan komt de man die volgend jaar onder de 1:40 moet gaan rijden. The Jet. Ice Jordan. Tot de verbeelding sprekende bijnamen heeft hij. Een onuitwisbare kalmte over zich ook. En wat is hij goed geworden in het totaal vernietigen van elke schaatswet. Als een schaatsforumlid hier een model had gemaakt waaruit volgde dat er theoretisch gezien een schaatser X moet kunnen bestaan die 33,6, 1.40,8, 6.14 en 13.04 zou kunnen rijden in de zeer nabije toekomst, hadden wij hem niet serieus genomen. Maar Jordan Stolz is echt. Hij bestaat, hij is een mens en hij zal ook gewoon eten en naar de wc moeten en slapen. Wat hij op het ijs doet, is echter belachelijk bizar goed. Vier keer mondiaal goud en twee wereldrecords in een seizoen. Oh ja, en hij is nog maar 19. Hoe kan iemand zo explosief zijn en tegelijk zo sterk op de lange afstanden zijn?

Ik vroeg dat na het toernooi aan Bob Corby. Hij zei dat er eens in de zoveel tijd een talent opstaat die bijzondere dingen kan doen. Ja, Corby maakt trainingsschema's en coacht hem, maar hij laat de eer voornamelijk aan Stolz zelf. En gezien het feit dat hij ook zei dat Stolz nog heel lang doorgaat, kunnen we ons voorbereiden op heel veel meer schaatswetten die doorbroken worden.

En wat wilde ik nou eigenlijk schrijven over Daniele di Stefano?
Kijk, en huiver!
Het heeft iets te maken met de 1500 meter.

Di Stefano reed zowel in Calgary als in Inzell een 1.43,99, en dat is zijn huidige PR. Na vorig seizoen was zijn PR... 1.52.27.

Oké, dat was Baselga, maar dan nog.
Internationaal deed hij toen alleen nog mee op de WK Studenten in Lake Placid, maar goed, toen werd hij slechts 8e op de 1500m en werd hij nog verslagen door Sang-eon Park (wie?!) en Samuli Suomalainen. En in een seizoen is hij uitgegroeid tot een gigantische goede schaatser die 10e wordt op het WK allround. En wat een prachtige aanvallende stijl heeft hij! Hij doet me denken aan een jonge Koen Verweij. Er is zo'n video op Youtube van een piepjonge Koen Verweij die de 500 meter op het EK 2009 rijdt. De commentator roept "wat een verbeten mannetje is het toch"! Dat geldt ook voor deze Italiaan. Met als belangrijkste verschil is dat Di Stefano niet direct daarna valt, zoals Verweij wel deed...

Een groep schaatsers zat achter mij tijdens die 5000m in Inzell en een van hen zei "een 10 voor de inzet" bij de finish van Di Stefano. Goede samenvatting lijkt me. En dus ook plek 10 als eindresultaat. En daarmee is hij de derde Italiaan !!!

Drie Italianen in de top-10 van een WK allround !!!!!!

Wat een weelde op weg naar Milaan ....

Tot slot nog even terugkomen op dat Jump for Joy gebeuren.

Het lijkt erop dat de organisatie een lied had uitgezocht voor een aantal schaatsers met grote kans om te winnen. Dat tijdens hun ritten of na de huldiging werd afgespeeld. Voor Joy Beune was er zoals gezegd Jump for Joy (2 Unlimited), voor Miho Takagi was er Big in Japan (Alphaville), bij Ghiotto was er een remix van Bella Ciao, voor De Boo was er Boom boom boom boom (Vengaboys), en voor Zhongyan Ning hadden ze niks voorbereid en gebruikten ze dus maar We Are The Champions (volgens mij hoef ik de band hier niet in te vullen).

Het heeft wel iets grappigs, zo'n lied voor een schaatser, maar het wordt volgens mij ook héél gauw afgezaagd. Zo zal Ireen Wüst zo onderhand wel weten waar er nog licht brandt, en Bart Swings zal vast allang hebben opgezocht of er leven op Pluto is of dat je kan dansen op de maan.

Nu vraag ik me wel af: welk themalied gebruikten ze voor Jordan Stolz? Het klonk best oud.

Ah, dat is niet het nummer wat ik in gedachten heb. In het stadion klinkt constant muziek en ze spelen zelden een liedje helemaal af. Born in the USA had ik wel herkend. Ik dacht aan een ander lied dat na de huldiging van Stolz klonk en eerder uit de 50s/60s leek te komen.

Maar goed, Born in the USA is wel een interessante omdat het inderdaad helemaal niet bedoeld is als een lied over het trotse Amerika. De top comment op youtube bij dat lied is:
"I was always blown away to see this song played at ball games, political events seemingly depicting a proud America... Born in the USA. The true meaning of the song is protest and the suffering the veterans went through and what they dealt with in the war along with the pain they experienced when they returned home. The song has always been glorified as proud America when in fact it is a very sad and painful story of suffering and a lack of appreciation of all the lives lost and suffering that came out of this war."

Wat zijn de alternatieven?

Ach, net zoals bij praktisch alle hyperbekende nummers weet praktisch niemand waar het nummer nou eigenlijk over gaat en kennen de meesten vnl. het 'catchy' deuntje en hier en daar een catchy zinnetje.
Wat dat betreft is muziek nou niet bepaald geschikt voor ironisch gebruik van zinnen en woorden (helaas)

Waarbij aangetekend dat je zijn naam volgens mij uitspreekt als Koe.

Hier ben ik dan weer! Koe Savabli, dit keer met een opnieuw wat vreemde loei uit mijn wei.

Leuk, die bijdrages over de populariteit van bepaalde sporten in bepaalde landen en over de muziek die ze bij schaatsers draaien. De populariteit van een sport wordt vaak overgedragen van generatie op generatie en is daarmee vooral ook cultureel bepaald. Als wij allen niet in Nederland maar in Engeland waren geboren, hadden we waarschijnlijk nooit naar schaatsen gekeken, maar 13 maanden per jaar naar vijf triljard altijd maar weer mega belangrijke voetbalwedstrijden en dan nog wat snooker, darts, bowls, Wimbledon en rugby ofzo. In de VS kijkt men dan inderdaad vooral weer honkbal, basketbal, American Football en ijshockey. En daar gaat Stolz never nooit verandering in aanbrengen. Al zal ie op De Spelen vast wat extra kijkers trekken. Maar zoals zoveel sporten worden ze pas structureel interessant als er winnende landgenoten meedoen en je daarnaast de ins en outs een beetje begrijpt, de wedstrijden volgt en zo de schoonheid en aantrekkingskracht leert kennen. Zo ben ik opgegroeid met schaatsen en wielrennen. Een typisch Nederlandse combi, waar je het hele jaar van kan genieten. Schaatsen oogt vrij eenvoudig en saai, maar eigenlijk is het een prachtige klassieke en zeer pure en atletische sport waarin naast kracht vooral ook techniek een essentiële rol speelt.

Darts is hier in Nederland inderdaad enorm op de kaart gezet door Barney, maar vooral ook een geweldige kijksport. Zap toevallig langs een wedstrijd, kijk een paar tellen en je zit meteen tot over je oren in het compleet onvoorspelbare script. Het is wat mij betreft een soort uit elkaar getrokken hyper vorm van tennis waarin twee "atleten" het tegen elkaar opnemen in games en legs en sets, alleen dan veel sneller, met veel meer plotwendingen en vooral met een soort unieke "Spaghetti Western" of voor de jongere lezers "Quentin Tarantino" achtige appeal omdat die gekke, coole, vreemde, markante koppen zo direct je huiskamer binnen komen rollen. En F1 tja, dat is weer een compleet ander verhaal. Dat is toch een wat vreemde eend in sportland. In feite veel minder spannend en spectaculair dan de drie gecombineerde moto klasses maar wel een paar tandjes "groter".

Ik ben opgegroeid met Piquet, Prost, Senna en Mansell en heb sinds mid-jaren 90 tot aan de verdwijning richting een betaalzender een berg F1 live op TV gezien. Ergens is er voor mij een vergezochte parallel met schaatsen, aangezien een deel van de spanning in de rondetijden en "eindtijden" zit. Maar verder is F1 eigenlijk best ... saai. Ja, en dat zegt een schaatsliefhebber! Schaatsen! Dat is pas saai! Niks ervan! Schaatsen is uniek! En dan vooral het WK Allround en WK Sprint. Twee man in de baan. De een wint, de ander niet. En dan nog eens twee die dan tegen elkaar rijden, maar virtueel ook tegen de twee eersten. En daarna weer twee die het dan tegen elkaar opnemen en tegen nu al 4 virtuele opponenten. En zo verder. En dat dan maal vier, over twee dagen. Wat was het weer genieten! En wat is Maart 2026 nog ver weg ...

Overigens wordt de populariteit van een sport logischerwijs ook aangejaagd en in stand gehouden door de media. Die verkopen immers graag verhalen die je wil lezen en blijven volgen. In Engeland waren ze gek van Mo Farah. In België raken ze nooit uitgepraat over Wout van Aert en is Remco Evenepoel een soort halfgod. En hier hebben we onze eigen helden en heldinnen. Heeft er iemand ooit meer op je buurmeisje geleken dan Femke Bol? Zaterdag opende het sportjournaal niet met de medaille van Xandra Velzeboer op het WK Shorttrack, maar met het zoveelste verhaal rond het eenpersoons feuilleton Suzanne Schulting. Alles wat Max Verstappen doet is geweldig! Echt! Alles! Gaat dat zien! Hij rijdt weg bij de start en niemand komt in de buurt! "Dominantie kan ook heel mooi zijn", hoorde ik Dione "blij dat ze geen schaatsen meer doet" de Graaff onlangs zeggen. Haha en toen Lewis Hamilton dominant was, was er niks aan toch? Zoals hier eerder al opgemerkt, moet ik nog zien wat er met de populariteit van de F1 gebeurt als Max Verstappen er na ... wereldtitels genoeg van heeft...

Maar hetzelfde zal waarschijnlijk voor het schaatsen gelden als we geen winnende allrounders of stayers meer hebben...

Dan nog even kort naar de muziek!
Vaak zijn die deuntjes inderdaad nogal afgezaagd en voorspelbaar. Big in Japan bij Miho Takagi en België bij Swings tja... Jump for Joy is op zich ideaal bij Beune en Ray en Anita zullen er wellicht ook blij van gaan rondspringen. Maar welk nummer kunnen ze bij Jordan Stolz gaan draaien? Magic Man van Heart? Haha, dat kennen alleen mensen van ver boven de veertig. Speed demon van Michael Jackson dan? Of Harder, Better, Faster, Stronger van Daft Punk? Het eerste wat in me opkwam was "Jet" van Paul McCartney & Wings, al is dat waarschijnlijk ondanks het catchy refreintje van de oude meester te belegen en te "seventies" voor de moderne party DJ die vooral beukende beats op de tribunes wil droppen. Misschien moet iemand dan maar eens een paar beats onder "Jet" monteren. Precies zoals dat recentelijk "succesvol" is gebeurd met Cambodia van Kim Wilde, het schitterende The Logical Song van Supertramp of het daarvoor volledig vergeten Stumbling in van Suzi Quatro en Chris Norman. Chris Norman was overigens de zanger van Smokie. Van wie? Van Smokie! Living next door to Alice weet je wel? Nee? Je weet wel, van Alice who the fuck is Alice.

Of knikker "Jet" desnoods in de blender met "Ice Ice baby" van Vanilla Ice en maak er een wicked mash-up van: "Jet! Ice Ice Jordan! Jet! Ice Ice Jordan! En nog een keer! Jet! (Oohoohohoohoohoo/Synthesizerloopje) Ice Ice Jordan! (John Deacon op bas). Beetje knippen. Wat plakken. Tig x herhalen! Beat eronder! Hupapapa! Klaar is Joost! Party banger! Dak eraf!

Zitten hier nog huis-tuin-en-keuken Martin Garrixen op het forum...?

Ik ga weer terug mij Koo-en stal in.