Wereldbeker 4, Tomaszów Mazowiecki, 8-10 december 2023

Reactie op de medaillespiegel:

Dit was het vorig seizoen na 4 wereldbekers:

Nederland, Canada en Korea winnen dus minder goud. Japan, de VS en Noorwegen winnen meer. In totaal zijn er drie landen minder met een medaille, want Kazachstan, Nieuw-Zeeland en Estland halen niks. Ook Duitsland en Oostenrijk halen geen plakken, in plaats daarvan staan nu Zwitserland en Tsjechië in het lijstje.

Verschil is wel dat er vorig jaar veel minder 500 meters waren in het voorseizoen: 4 tegenover 7 nu. Toch zouden een paar extra gouden medailles voor Korea en Canada destijds het gat met Nederland niet significant kleiner maken. Het moge duidelijk zijn dat Nederland vorig seizoen meer overheerste in de WB dan nu.


De individuele Nederlandse medailles gingen naar:
- Roest (3x goud 1x zilver)
- Nuis (3x goud 1x zilver)
- Hoolwerf (1x goud 1x brons)
- Bosker (1x goud)
- Otterspeer (1x brons)
Op de klassieke afstanden dus alleen Nuis, Roest en Otterspeer. Alle 5 de mannen met medailles zijn van Reggeborgh. Geen individuele enkele medaille voor de mannen van Team Jumbo-Visma / Orie.

En bij de vrouwen:
- Leerdam (2x goud 1x zilver 2x brons)
- Schouten (2x goud 1x brons)
- Groenewoud (1x goud 3x zilver 1x brons)
- Kok (1x goud 1x zilver 3x brons)
- Rijpma-de Jong (2x zilver 2x brons)
- Kiel (1x zilver)
- Beune (1x brons)
Hier medailles voor twee schaatsers van Jumbo-Visma, twee schaatsers van Zaanlander, eentje van Reggeborgh, eentje van BDM-BTZ en eentje van IKO. Heel anders dan bij de mannen...

Het ging aan tafel bij de NOS nog weer even over de zware selectiewedstrijden die Nederland altijd heeft, wat toch oh zo anders is in alle andere landen. Extra frappant in dit geval omdat dit gesprek werd gevoerd na de 500 voor mannen en er nota bene nog een vergelijking met Japan werd getrokken, maar goed.

Voor de vrouwen is dit absoluut waar, er zijn gewoon heel veel kanshebbers bij de vrouwen op plekken in de wereldbekers en op de kampioenschappen en een Nederlandse deelnemer heeft bijna altijd ook serieuze kans op een medaille. Bij de mannen echter is dit in mijn ogen op dit moment gewoon echt niet meer waar. Verre van zelfs.

De echte Nederlandse favorieten voor medailles zijn op dit moment Roest en Nuis, die beide absoluut niet op hun best hoeven zijn om zich in nationale selectiewedstrijden te plaatsen (dat waren ze ook niet tijdens het WCKT). De afgelopen jaren zijn er ook nog medailles gehaald door Krol, Verbij en Bergsma, maar die waren juist helemaal niet goed op het WCKT, dus als er voor hun al sprake was van een piek op dat toernooi was er weinig van te merken en ze hebben in de worldcups daarna ook bevestigd dat ze op dit moment nog niet voldoende niveau hebben. Verbij had natuurlijk de valpartij en sowieso kan alles in februari anders zijn, maar het klopt in ieder geval niet met het verhaal dat de Nederlanders goed waren op het WCKT en daarom over hun piek heen tijdens de worldcups.

De enige afstand waar medaillekandidaten op dit moment echt lijken te moeten pieken om het WK te halen is de 1000, waar internationaal en ook nationaal een grote groep rijders met een flinke portie geluk wel brons kan halen. Voor alle andere afstanden is het inderdaad wellicht nodig om te pieken richting het NK in december, maar niet per se voor medaillekandidaten. Roest en Nuis plaatsen zich sowieso wel, Bergsma zie ik er ook niet uitvallen op de 10. Op de 5 zie ik niet zo snel een andere Nederlander een medaille pakken en op de 500 sowieso niet. Op de 1500 zou Dijs of Krol wellicht nog een medaille kunnen pakken, die zullen ook nog wel richting NK moeten pieken, maar Krol lijkt het sowieso echt niet te hebben dit seizoen en dan zie ik ook niet 1-2-3 een rijder die Dijs uit de top 3 gaat houden.

Oftewel, het wordt misschien wel spannend op het NK wie er richting WK mogen, maar dat gaat grotendeels toch niet om de podiumplekken op het WK. In Japan is de situatie redelijk vergelijkbaar, met een spannende 500 en 1000 waar wellicht een podiumkandidaat afvalt, maar verder vooral spanning tussen rijders die toch geen podium zouden gaan halen.

Edit: Ik vind het trouwens ook onzin dat Roest en Nuis niet gewoon al worden aangewezen. Dat iedereen gelijke kansen geven klinkt wel leuk, maar als het niveauverschil nationaal zo groot is, is het gewoon raar om dat te negeren.

Ach de NOS... Die hadden het er in Azië vooral over dat de Nederlanders zo ver moesten vliegen. En in Stavanger dat de Nederlanders op zulk slecht ijs (Noors softijs) moesten schaatsen. Zo lang Herbert Dijkstra geen spreekverbod krijgt, neem ik de NOS niet serieus.

Door de trage tijden in Tomaszów-Mazowiecki is de curieuze situatie ontstaan dat dit de langzaamste 4e wereldbeker was op de 1500m sinds 1997. In december 1997 waren de winnende tijden op de 1500 meters 1.49,58 van Ritsma en 1.58,23 van Niemann. In de zeven jaar daarna was de vierde wereldbeker van het seizoen telkens een sprint-wereldbeker, en pas in 2005 stond er weer een 1500 meter op het programma bij WB 4. Simon Kuipers en Anni Friesinger reden wereldrecords laagland van 1.45,39 en 1.54,66. De volgende 1500 meter bij wereldbeker 4 was in 2007. Kramer won in 1.45,21 en Friesinger in 1.55,98 in Heerenveen. In 2009 was WB4 in Calgary en ging het sowieso sneller dan in Tomaszów: 1.42,14 van Hedrick en een opvallend matige 1.54,35 van Groves.

De jaren 2008, 2010, 2011 en 2012 maakten van wereldbeker 4 opnieuw een wedstrijd voor de sprint. De eerstvolgende 1500m was in Berlijn in 2013: winst voor Mantia in 1.45,80 en winst voor Wüst in 1.55,33. De drie jaar daarna hadden de 4e wereldbeker telkens in Heerenveen, met achtereenvolgens 1.45,92 van Szymański, 1.44,26 van Mantia en 1.45,11 van Nuis als winnende tijden. Bij de vrouwen was er 1.53,87 van Bergsma, 1.55,29 van Bergsma en 1.55,34 van Wüst. Ook WB4 van 2018 was in Heerenveen, met zeer snelle tijden: 1.43,78 van Krol en 1.53,30 van Wüst. Daartussen zat nog SLC met 1.41,02 van Yuskov en 1.51,49 van Takagi.

De vierde WB van 2019, Nagano, had geen 1500m en er was überhaupt geen vierde WB in het coronajaar, dus moeten we voor trage tijden gaan zoeken in seizoen 21/22 en in 22/23. Alleen hebben die jaren beide keren Calgary als uitvalsbasis voor WB4, dus qua trage tijden schiet het niet echt op. We schrijven 1.41,86 van Mantia en 1.52,05 van Bowe in 2021 en 1.42,59 van Nuis en 1.52,08 van Takagi in 2022. En dus leveren Kongshaug met 1.46,41 en Takagi met 1.56,63 uit Tomaszów de langzaamste winnende tijden voor een 1500m bij de vierde wereldbeker van het seizoen sinds 1997. Met als kanttekening dat ik nu telkens naar wereldbeker 4 kijk, en niet naar de vierde 1500m van het seizoen.

En ook op de 3000m is het raak: na de 4.07,80 van Niemann in 1997 volgden 4.02,64, 3.56,80, 4.02,25, 4.02,84, 4.03,50, 3.57,70, 3.59,41, 4.00,24 en 3.54,43 als winnende tijden van 3000 meters bij WB4. En nu dus 4.06.69. Maar één seconde sneller dan de winnende tijd van 1997, toen de schaatsers allemaal nog moesten wennen aan een schaats met zo'n veer en een bewegend ijzer onderaan. Andere WB4's hadden geen 3000m: ze hadden ofwel een 5000 ofwel geen lange afstanden.

Bij de 5000m mannen is het allemaal minder erg, want in Nagano 2019 ging het al langzamer dan de 6.18,02 van Roest afgelopen weekend. Langzamer dan 37,82 ging het voor het laatst in 2015, een tijd boven de 34,73 was er voor het laatst in 2013, langzamer dan 1.08,64 ging het voor het laatst in 2014 en de 1.15,28 werd voor het laatst niet gehaald in 20110.

Het transponder-verhaal...

Beune plaatst een filmpje op Insta waar ze ganzenbord speelt en op het vakje komt waar ze terug moet naar start vanwege vergeten transponders. "Maar ik heb ze nu wel om!"

Schouten en Groenewoud plaatsen een filmpje op Insta waar ze eerst het filmpje van Beune bekijken en dan zelf in beeld komen: "Maar nu vergeet ze weer haar enkelsokjes..."

Beune plaatst dat filmpje van Schouten en Groenewoud opnieuw met wat lachende smileys erbij.

Ik denk dat de sfeer in die ploeg wel goed zit.