Wereldbeker 1, Obihiro, 10-12 november 2023

Tja, Rintje en de KNSB hadden ook door moeten pakken. Als ze van dat NK ploegenachtervolging nu gewoon een selectiewedstrijd hadden gemaakt. Dan hadden ze het winnende team kunnen sturen naar alle wereldbekers. Die zouden er dan echt goed op kunnen trainen en alle andere schaatsers worden er niet meer mee lastig gevallen dat ze misschien toch moeten opdraven.

Maar zolang je de ploegenachtervolging niet als een volwaardig onderdeel behandelt, ga je dit soort gedoe houden.

Ergens vind ik dit ook wel weer mooi, hebben wij ook weer wat te bespreken! Er blijft maar heisa bij de Nederlanders (mannen), terwijl de Noren, Italianen en Amerikanen de eerste World Cup medailles ophalen. Die zullen richting de Spelen ook wel hopen op goud en dat is alleen maar goed

Het is toch wel heel bijzonder dat Masaya Yamada hier uit het niets de 1000 en de 1500 meter wint. Daarom besteed ik wat aandacht aan hem. Wie is hij?

Masaya Yamada komt uit Obihiro en schaatst sinds 2007. Volgens de ISU Infostrada website is zijn idool Keiichiro Nagashima, heet zijn coach Yasushi Suzuki (edit: de nummer 12 op de OS 1984 500m) en won zijn oom in de jaren '90 goud op het WK shorttrack. Diezelfde oom stimuleerde Yamada om te gaan schaatsen, hoewel Masaya ook van voetbal houdt.
Inmiddels is hij Japans recordhouder op de 1000 meter met 1.07,03. Die tijd reed hij bij het WK afstanden 2020 waar hij 5e werd: zijn beste uitslag op een WK. Op de 500 meter heeft hij precies hetzelfde PR als zijn broer: 34,83. Op de 1500 meter is zijn PR 1.43,83, hetzelfde PR als Matteo Anesi.
Yamada is 27 jaar en behoort daarmee tot dezelfde generatie als Tatsuya Shinhama. Hij reed in de top mee bij Japanse wedstrijden voor junioren, maar plaatste zich niet voor het WK junioren. Hij won wel een keer een wereldbekerwedstrijd voor junioren op de 1000 meter.

Hij viel me voor het eerst op toen hij bij een trainingswedstrijd in Nagano in oktober 2018 een 1500 meter reed in 1.46,74. Toen reed hij meer dan twee seconden sneller dan zijn PR uit Calgary. Bij de Japanse kampioenschappen daarna haalde hij goud en 2x brons en reed hij op alle afstanden die hij reed PRs. Bij de wereldbeker in Obihiro reed hij vervolgens twee keer naar de winst in de B-groep, in 1.08,85 en 1.45,66. Dat waren allebei baanrecords, die in de A-groep weer verbroken werden. Johan de Wit was toen al lang bondscoach van de Japanse vrouwen, maar hij had toen voor het eerst ook de Japanse mannen onder zijn hoede.

Na Yamada's promotie naar de A-groep lukte het hem niet om medailles te halen in de Wereldbeker. Wel werd hij tweede op de eerste 1000 meter van het WK sprint in Heerenveen in een tijd van 1.08,03, tot op de dag van vandaag het Japans laaglandrecord 1000 meter. In de jaren daarna waren zijn beste uitslagen in de Wereldbeker de vierde plaats: dat lukte hem op de 1000m in Stavanger (november 2022) en de 1500m in Tomaszów (november 2019). Hij werd ook Japans kampioen op de 1000 meter in december 2020 - al hielp het wel mee dat er toen twéé Japanse kampioenschappen afstanden in dat seizoen waren. De Olympische Spelen reed hij niet, want hij was een paar honderdsten te langzaam op het Japanse OKT 1500m voor de Spelen van 2022. Dit jaar werd hij derde en vierde op de Japanse kampioenschappen afstanden, waarbij hij twee keer werd overvleugeld door zijn broertje Kazuya.

Zoals @Asterisk vermeldde, heeft Yamada heel lang last gehad van een enkelblessure:

Dat soort informatie kan ik verder niet vinden, dus het is goed om het van een officiële bron te horen. Als ik "enkelblessure" door Google Translate haal krijg ik "足首の怪我", en als ik dat samen met Yamada's naam google "山田雅也" krijg ik zes resultaten en die gaan geen van allen over schaatsen. Hoe dan ook, het verklaart waarom deze Japanner wat stagneerde. Het verklaart alleen niet dat hij tweemaal goud wint op de 1000 én de 1500 meter. Dat is namelijk erg bijzonder. Niet per se omdat het zelden gebeurt, maar omdat het meestal heel grote kampioenen zijn die het doen. Dit zijn de schaatsers in de afgelopen 10 wereldbekerseizoenen die in één weekend de 1000 en de 1500 wonnen:

WB 2 13/14 Salt Lake City: Shani Davis
WB finale 14/15 Erfurt: Denny Morrison
WB 4 16/17 Heerenveen: Kjeld Nuis
WB 5 16/17 Berlijn: Kjeld Nuis
WB finale 16/17 Stavanger: Kjeld Nuis
WB 4 17/18 Salt Lake City: Denis Yuskov (met één wereldrecord)
WB 2 18/19 Tomakomai: Kjeld Nuis
WB finale 18/19 Salt Lake City: Kjeld Nuis (met twee wereldrecords)
WB 1 20/21 Heerenveen: Thomas Krol
WB finale 21/22 Heerenveen: Kjeld Nuis
WB 1 22/23 Stavanger: Jordan Stolz
WB 1 23/24 Obihiro: Masaya Yamada

Davis, Morrison, Nuis, Yuskov, Krol, Stolz... en nu dus Yamada. Er zijn slechtere rijtjes om in te staan. Al die mannen in dat rijtje hebben minimaal twee wereldtitels op de 1500 meter - behalve Stolz, maar die won ook op de 1000 en de 500 en dat is bij elkaar opgeteld ook 1500. Dus als we statistiek zijn gang laten gaan, moet Masaya Yamada dus twee keer wereldkampioen 1500 meter worden. Ik verwacht niet dat dat gaat gebeuren, maar een medaille voor een Japanse man op het WK 1500 meter zou al bijzonder zijn, want er is überhaupt nog geen enkele Aziaat geweest die podium reed op het WK 1500 meter mannen. Dat zou al een heel mooie prijs zijn voor Yamada.

Dat Yamada wint, is ook voor de ISU nog even wennen, want de afgebeelde schaatser hier is Seitaro Ichinohe.


Yamada heeft een heel ander gezicht, rijdt meestal niet met twee handen los op een 1500m en heeft ook een heel andere bril.

Ongetwijfeld reed Yamada een fantastisch weekend waarin alles samen leek te komen op zijn thuisbaan, ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het niet dweilen van het ijs tussen de twee 1000 meters hierin een rol heeft gespeeld. Zoals al ergens een paar pagina's eerder werd geopperd: de ritten in het begin van de 1000m waren relatief het snelste. Yamada zat in rit 3 en nummer 2 Ning in rit 5. Daarna duurde het tot rit 10 voordat Stolz op uitgetrapt ijs nog het brons wist veilig te stellen.

Zou Yamada minder voordeel van het ijs hebben gehad, acht ik het niet onmogelijk dat hij 'slechts' de 1500 meter had gewonnen. Wat nog steeds erg knap is, maar hem niet in het rijtje van EenBrabander zou doen belanden. Op basis van het baanrecord werd er opvallend ondermaats gepresteerd op de 1000m. En op de 1500m zat alles ontzéttend dicht op elkaar. Het podium was van elkaar gescheiden door minder dan drie honderdsten. Ook daar had Yamada nét het winnende lotnummer getrokken (mede afgedwongen door een fantastische kruising achter zijn landgenoot). Natuurlijk, ontzettend knap om uit het niets twee world cup zeges te behalen, maar het had niet veel gescheeld of het had heel anders kunnen aflopen.

Maar goed, medailles worden soms nu eenmaal met het kleinste verschil gewonnen. Daar kunnen heel veel schaatsers over meepraten.

Mooi verhaal en interessante informatie.
Wat ook opvalt is dat Kjeld Nuis de enige schaatser is die meer dan één keer de 1000 en 1500 in hetzelfde weekend heeft gewonnen. En dat dan zelfs 6 keer !

@Duif Nuis is de enige die het meerdere keren deed in de afgelopen 10 jaar, daarvan was die lijst. Davis deed het heel vaak in zijn gouden jaren, 2010 en eerder. Wennemars zal het ook wel gedaan hebben, maar er waren vroeger minder World cups met beide afstanden.

Ik heb afgelopen weekend de wereldbeker niet echt gezien of gevolgd, maar aan de uitslagen te zien had ik de indruk dat de nieuwelingen wat tegenvielen. Kiel, Speijers etc.
Is het daarom niet een idee dat wanneer een Nederlander afgelopen seizoen de top 3 van de wereldbeker haalde hij het seizoen erop automatisch wordt geselecteerd? Je zou eventueel een uitzondering kunnen maken bij een grote tussentijdse blessure.
Maar als je die maatregel in zou voeren, heb je als topper een prikkel om alle WB-wedstrijden te rijden, en je zorgt ervoor dat er minder mensen echt tegenvallen.

Top 3 WB afgelopen jaar:
Mannen:
500 meter: -
1000 meter: Hein Otterspeer (Thomas Krol 1 WB overgeslagen en werd 4e)
1500 meter: Kjeld Nuis (Patrick Roest 1 WB overgeslagen)
Lange afstanden: Beau Snellink en Patrick Roest
Massastart: Bart Hoolwef

Vrouwen:
500 meter: - (Jutta Leerdam 1 WB overgeslagen en werd 4e)
1000 meter: Jutta Leerdam
1500 meter: Antoinette Rijpma- de Jong
Lange Afstanden: Joy Beune (Schouten 2 WB overgeslagen)
Massastart: Marijke Groenewoud (Schouten 2 WB overgeslagen)

Dat zou ook kunnen ja. Maar als iemand vorig jaar top 3 in het WB stond, moet diegene wel heel erg uit vorm zijn om slechter te zijn in de WB dan de nr.5 van het WCKT. Maar je zou inderdaad wel iets aanvullends kunnen eisen, zoals een plek bij de beste 8 tijdens de WCKT of het plaatsen op een andere afstand.

Het gaat lekker met de namen op de ISU-site. Nu zou er een Amerikaanse met de naam Mia Kikburg-Manganello zijn… Maar “Kikburg” is fout.