Uit Kazachstan zijn nu de uitslagen van de Kazachstan Cup 2 en het NK afstanden binnen. Op het NK geen Aydova, zij reed in de Cup2 de 1000 en 1500m in 1:18.72 en 2:02.84. Silaeva (ex-Russische sinds de zomer) won de 500m in 38.91. Op het NK won Dauranova de 500m in 38.95 en de 1500m in 2:04.44. De 1000m werd gewonnen door Morozova in 1:17.11 voor Dauranova in 1:18.75. Morozova won ook de 3000m in 4:12.23 en reed geen 1500m (al geplaatst?). Silaeva die het NK blijkbaar niet reed maar wel in een bijprogramma. Daar reed ze 38.58 en 1:17.17. Bij de heren won Koshkin de 500m in 35.36 voor Vazhenin in 35.59. De 1000m was voor Galiyev in 1:10.84, de 1500m voor Morozov in 1:50.19. De 5000m werd gewonnen door Chshigolev in een matige 6:40.01.
In het bijprogramma reed Golubeva ook een 1.59. Heel andere koek dan de 1.56 van haarzelf en van Morozova bij de Kazakhstan cup 1. Sterke verbetering van Vazhenin. Hij had 36,40 staan en is via 36,2 en 36,0 naar 35,59 gesprongen dit voorseizoen. Ook Zhamberdekuly (wat een naam) is flink vooruit gegaan, zijn PR is nu 35,62. edit: Morozova viel op de 1500m.
Nog even terugkomend hierop en ook wat leuks voor de fans van statistieken onder ons. We hebben een paar weken geleden hier wat lopen gissen naar hoe de omstandigheden bij de Amerikaanse Trials in Milwaukee zich verhielden tot de omstandigheden bij het WCKT in Heerenveen. Ik heb de tijden van de Amerikaanse wereldbekerdeelnemers in Obihiro en Beijing vergeleken met hun tijden uit Milwaukee en de Nederlandse wereldbekerdeelnames vergeleken met hun tijden in Heerenveen. De uitkomsten: - In Obihiro waren de Amerikanen gemiddeld 0,54 punt langzamer dan in Milwaukee. 54 honderdsten van een seconde per 500 meter dus. - In Obihiro waren de Nederlanders gemiddeld 0,67 punt langzamer dan in Heerenveen. 67 honderdsten van een seconde per 500 meter dus. - In Beijing waren de Amerikanen gemiddeld 0,61 punt langzamer dan in Milwaukee. - In Beijing waren de Nederlanders gemiddeld 0,68 punt langzamer dan in Heerenveen. Op basis daarvan zou je dus zeggen dat de omstandigheden in Heerenveen ongeveer 0,1 punt beter waren dan in Milwaukee. Het daadwerkelijke verschil is echter nog kleiner denk ik. De redenering daarachter is wat complex, maar ga ik proberen uit te leggen. Schaatsers zijn natuurlijk geen machines en presteren niet op een constant niveau. De ene keer gaat het wat beter de andere keer gaat het wat minder. Dat geldt zo voor alle schaatsers, dus ook Nederlanders en Amerikanen. In Nederland is de prestatiedichtheid echter hoger dan in de Verenigde Staten. Dat heeft tot gevolg dat de toppers in Nederland (bijvoorbeeld op de 1000 meter mannen), überhaupt al een bovengemiddelde race nodig hebben om zich te plaatsen. Als je vervolgens een gemiddelde race of ondergemiddelde race aflevert in Beijing en Obihiro wordt de delta dus heel groot. Bij de Amerikanen is de prestatiedichtheid minder, waardoor een aantal rijders zich ook met een ondergemiddelde race konden plaatsen. De Amerikaan Cepuran reed in Milwaukee 6:27.98, in Obihiro 6:24.86 en in Beijing 6:29.89. Daarmee zit zijn delta verder onder de gemiddeldes van 0,54 punt en 0,61 punt. Dus we kunnen concluderen dat de 5000 meter van Cepuran in Milwaukee relatief slecht was, waardoor er veel ruimte was voor verbetering. Nederlanders die bij het WCKT echter relatief onder de maat presteerden, zoals Wennemars op de 1000 en Bergsma op de 5000, plaatsten zich echter niet, waardoor die ruimte voor verbetering niet terugkomt in de cijfers. Al met al denk ik eerlijk gezegd dat mijn aanname dat de omstandigheden bij het WCKT en de Amerikaanse Trials elkaar weinig ontliepen, behoorlijk accuraat was.
0,67 punt langzamer, dat is een halve seconde per ronde... geen wonder dat het verschil tussen Heerenveen/Milwaukee en SLC soms net zo groot lijkt als tussen Heerenveen/Milwaukee en [insert traaglandbaan]. Zie je nog verschillen tussen de rijders met ervaring (Roest, Nuis, Bowe, Goetz) en de nieuwelingen (De Boo, Prins, Stoppelmoor, McLeod) ?
Als je verder inzoomt zie per individu wel grote verschillen. Het zal denk ik niemand verbazen dat Irene Schouten de hoogste delta had. Die was op de 3000 meter bijna 15 seconden langzamer dan in Thialf, wat een delta van +2.46 betekent. Andere schaatsers met een hoge delta: Jackson en Drost op de 1000 meter in Obihiro, Kiel op de 1500 in Obihiro, McDermott op de 1500 in Beijing. Zijn de rijders met ervaring de wereldbekers in Obihiro en Beijing beter doorgekomen? Misschien wel. Otterspeer, Nuis en Roest haalden hele goede scores. Ook per afstand zijn de verschillen wel opmerkelijk. Bij de eerste twee wereldbekers waren er 9 Amerikaanse deelnames aan de 1500 meter mannen: 5 in Obihiro, 4 in Beijing. De gemiddelde delta t.o.v. Milwaukee was daarbij +1.30. Dat betekent dus dat de Amerikaanse rijders gemiddeld 3,9 seconden langzamer waren op de 1500 meter dan in Milwaukee. Dat betekent dat we, de toptijd van Stolz ten spijt, deze uitslag toch echt wel met een korrel zout moeten nemen: https://speedskatingresults.com/index.php?p=3&e=27225&r=2&s=48139
