Dan Jansen was eind jaren 80 de beste 500 meter rijder ter wereld. Op de Spelen van 1984 was hij als jong jochie al vierde geworden op de 500 meter. Hij werd onklopbaar geacht voor de 500 en de 1000 meter tijdens de spelen van Calgary in 1988. Echter: een paar uur voordat Dan zou rijden op de Spelen overleed zijn zus aan leukemie. Dan besloot (typisch Amerikaans?) om toch te starten. Ik geloof dat hij zijn zus zelfs had belooft om goud voor haar te winnen, maar dat weet ik niet zeker. In ieder geval: de Spelen liepen uit op een drama. Hij kwam op beide afstanden ten val. In de jaren daarna had hij het vanzelfsprekend erg moeilijk. Hij was nog steeds een wereldtopper, maar lang niet meer zo oppermachtig als in 1988. In 1992 werd hij tijdens de Spelen in Albertville weer vierde op de 500 meter, net als acht jaar eerder. In 1994, het jaar van de SPelen in Lillehamar, was hij weer in supervorm. Hij brak zijn wereldrecord op de 500 meter een paar keer, en was ook in de wereldbeker onklopbaar. Iedereen verwachte dat hij eindelijk de medaille zou winnen waar hij recht op had, en die hij zijn zus had beloofd. Op de 500 meter was hij, net als in Calgary de grote favoriet. Het ging echter weer mis. In de laatste bocht maakte hij een enorme misslag. Op de 1000 meter, waar hij veel minder kans had dan op de 500, kreeg hij zijn laaste mogelijkheid om goud te winnen, maar veel mensen geloofden er niet meer in. Zijn eerste ronde was perfect, maar tijdens de slotronde maakte hij weer een misser. Uiteindelijk hield hij genoeg over, hij won in een wereldrecord. Met zijn kind op zijn schouders maakte hij, in tranen, een ereronde. Over dit prachtige verhaal is ook nog een hele slechte film gemaakt. Was een maand terug op televisie.
Ik heb die film van Dan Jansen ook gezien. Echt wel bar slecht ja, maar dat hele verhaal had ik geloof ik wel eerder gehoord. Ik kan het me ook wel herinneren dat hij won in 1994, ook al was ik toen nog niet zo oud.
Voor mij geldt hetzelfde. Het moment zelf kan ik ook nog wel herinneren, maar pas later heeft het verhaal grote indruk op me gemaakt.
-De medaille van Dan Janssen. - Wereldtitel van Cindy Klassen - Terugkomst van Cindy Klassen na haar val - Maar op 1.....De wereldtitel van Renate Groenewold!!!
Romme op de 10 in Nagano '98! En die commentator maar schreeuwen: "Romme komt van Mars! Romme komt van Mars!" Dat was echt genieten! :lol:
Mijn mooiste schaatsmoment is dat Ids Postma goud won op de Olympische Spelen in Nagano...! Dat vond ik echt geweldig, als Ids-fan! Nog steeds kijk ik graag naar die beelden, staan op video. En als ik dan de huldiging en zijn ere-rondje zie...tja, dan zit ik weer te genieten!
Moet het langebaan schaatsen zijn? Evenveel kriebels als de wereldtitel van wennemars: Het goud van Aleksei Jagoedin op de spelen van Salt Lake. Snaargeniaal en zo verdient. Meer kunstrijden deze week op tv trouwens!!!
de val op de 500 meter van Marc Pelchat (VS) op de olympische spelen in salt lake. hoe hij nog onder de 10 sec opende met een val... ik vond het wel heel sneu voor hem maar was wel spectaculair om te zien hoe hij die piroutte maakte!
Mijn mooiste schaatsmoment was dat Ids Postma goud won op de 1000m in Nagono. Ook zijn 1500m was een erg mooi moment. Alleen daar haalde hij zilver, vlak achter Sondral.
Ik vond die 10km van Koss memorabel dat hij 13.20 reed zo'n onwijs eind zat hij toen onder het wereldrecord.. De eerste 10km van Sven Kramer op het NK allround is er ook 1 voor mij om niet meer te vergeten Ik zat toen op de bobotribune en al die mensen kenden Sven al van kleins af aan en waren zo zenuwachtig die konden nie eens een papier ofzow vasthouden..en toen ze er achter kwamen dat Mark die tijd nie gingen halen gingen ze helemaal uit hun dak..Ze waren volgens mij nog zenuwachtiger dan Sven zelf! verder vind ik de 1000m van Gerard in SLC helemaal geweldig helemaal door het verhaal erachter.. en ik vind het heel mooi om te zien dat schaatsers als Kip Carpenter en Tom Prinsen na ernstige schaatsongelukken waarbij hun schaatscarriere en zelfs het lopen op de weegschaal hebben gestaan zo terug zijn gekomen in het schaatsen echt super..!! en er zijn volgens mij voor mijn tijd nog vele mooiere schaatsmomenten geweest.. Zoals met eric heiden en in de tijd van ard en keessie
De WK afstanden in SLC. De 10 km. waar in de laatste ritten om hondersten van seconden nog voor een podium plaats werd gereden. De ene na de andere had een scherpere tijd. Voor mij was de rit van Sayutin tegen Veldkamp bijzonder spannend. Want Dittrich had daarvoor goed gereden en Sayutin lag iets voor op dat schema,maar verloor in het midden van die rit veel. Gelukkig had hij nog krap aan speling om zijn derde plaats zeker te stellen, maar het ging om hondersten van secondes,ontzettend spannend en dat midden in de nacht.Ik heb hem nog nooit zo diep zien gaan.Het staat op video en als ik weer eens kijk voel ik weer die spanning, heerlijk.Wat kan schaatsen,in het bijzonder de 10 km., toch mooi en spannend zijn.
Absoluut de 1000m van Gerard van Velde! Wat een kippenvel moment! De woorden van de commentator: 'Goud voor van Velde' 'Goud voor Gerard van Velde' 'Gouden Gerard' zullen nog lang in mijn geheugen staan...
Ik vond de opkomst van Gretha Smit, zo uit het niets bijna, op het OKT december 2001. Zette wel ff de hele langebaanwereld op z`n kop. Gewoon het verhaal van de verwende professionals die met hun buitenlandse trainingskampen etc goed op hun nr. worden gezet door zo`n nuchtere meid die schaatsen combineert met een fulltime job. Had het idee dat bij de langebaandames, vooral Groenewold, afgunst in het spel was, dat was minder Alhoewel ik wel moet aantekenen dat de media het een beetje liet overkomen als een soort sprookje, terwijl Gretha echt wel heel veel en hard trainde en talentvol is. Die griet moest nog 21 woren toen ze als tweede finishte in de 11-stedentocht!!! Heb er zelfs een videofilm van gekocht. Salt Lake Smitty heet het, heel mooi gefilmd hoe ze "uit het niets" de Spelen behaalde. Karakterwijf
ik heb me moeder toen naar Zwolle laten afreizen om die videofilm voor mij te regelen.. Ik zou eerst zelf gaan, maar was op de dag van uitgifte hardstikke ziek.. Gelukkig was me mams zo lief om voor mij te gaan...
Dat was echt gaaf!! Ik vond erg mooi: -Wennemars' Wereldtitel in 2004 (vond ik mooier dan die van 2005,omdat in 2004 hij die 500 meters echt verknalde en die 1000 meters zo goed reed dat ie de titel binnen sleepte) - Ids Postma (1000 meter Nagano), Gianni Romme (Nagano) en Timmer (Nagano) - de doorbaak van Sven Kramer
absoluut het mooiste moment! na al die vierde plaatsen eindelijk een keer goud! en dat op de olympische spelen in een wereldrecord! als het iemand gegund was, dan was het Gerard wel!
