ja, maar met ski's hebben de ski's contact met de sneeuw over hun totale lengte!!!. Een schaats met ronding heeft dat niet! Dat is een essentieel verschil. Als jij een schaats van 3 meter zou hebben en aan de voor en achterkant heb je 5 cm ruimte tussen het ijs en de onderkant van je ijzer: dan heb je er toch niks aan? Misschien leuk om er theoretisch over door te blijven gaan. Lees mijn post nog eens erbij. Een schaats heeft ronding en daardoor heeft een schaats niet overal contact met het ijs, al is de ronding klein (20) of groot (28), als je in het midden staat komen de uiteinden niet op het ijs. Je drukpunten onder je voet tijdens de hele schaatsbeweging verloopt van achter naar voren tijdens het afzetten. Volgens mij hoeft je schaats maar precies (of net meer ) zo lang te zijn dat er voor en achter het raakpunt van het ijzer en het ijs nog een stukje is dat niet het ijs raakt. Aan de voorkant bepaald bij de klapschaats het scharnierpunt hoe ver je de druk naar voren kan leggen. Ga je verder: dan scharniert het systeem en blijft je drukken op het scharnierpunt. Het raaktpunt kan niet verder naar voren toe (i.t.t. de vaste schaats, waar de punt van de schaats de feitelijke scharnierpunt is). Wel vanuitgaand dat je je klapschaats niet 100% oprekt, maar dat heb ik nooit bij schaatsers zien gebeuren tijdens het rijden. Dus theoretisch zou 't stuk schaats voor de scharnierpunt bij verschillende voetgroottes niet heel veel hoeven te verschillen. Een even zware rijder op 't zelfde ijs als een lichte schaatser zouden bij verschillende voetgroottes dus alleen maar een zelfde hoeveelheid ijzer voor hun draaipunt nodig hebben. Andere ideeen hier over? Door 't ontbreken van een draaipunt aan de achterkant is het daar even wat lastiger redeneren....
Denk ik ook. Moeten we wel rekening houden met de bocht. Daar heeft het ijzer meer raakvlak met het ijs, vooral als er naast de ronding ook een kromming in is gezet. Je opmerking over oprekken snap ik niet. Bedoel je de opening van het scharnierpunt tot maximaal?
ik ben onlangs overgestapt van een maat 41 - 16.5 inch naar een 41-17.0 inch in alle opzichten een verbetering meer druk , beter sturing , betere balans en geen rugklachten meer. van het een op het andere moment kan geen toeval zijn .
Nou, dat je je scharnier 'overrekt'. Dus bv, als je nog niet op 't ijs staat, maar naar 't ijs loopt, dan kun je met het lopen je hele voet afwikkelen tot het moment dat je voet niet verder voorover kan (doordat bv je schoen tegen de buis komt). Zou je dan nog verder doorgaan, dan wordt de punt van je schaats een kantelpunt ipv de scharnier. Maar dit komt dus nooit voor als je rijdt op ijs (tenminste, als je ook maar enigszinds zijwaarts afzet)
Het kan natuurlijk altijd, maar toch heb ik enige twijfel of die 5-6mm aan de voor en achterkant nou de oplossing waren voor je problemen...
"Tjark": Nou het kan wel hoor Tjark! Mijn beurse carbon neuzen van mijn schoen bevestigen dat. Het overkwam mij soms tijdens het starten. Nu heb ik Marchese buizen waar de brug dan tegen het bracket aanloopt dus blijven mijn schoenen heel! "ijsmonster": Daar ligt denk ik wel de verklaring van het hele lengte verhaal. In de bocht bouw je enorm veel druk op. Deze druk wordt veroorzaakt door twee krachten, massa en snelheid. Dus als die hoog is kies je voor langere buizen. Je wilt natuurlijk niet onderuit schuiven omdat je te korte buizen hebt. En hierboven is al uitgelegd dat het op het rechte stuk niet echt uitmaakt welke lengte buizen je gebruikt. Dat ze het koppelen aan schoenmaat is redelijk logisch omdat dat toch wel enig verband heeft met de lengte en gewicht van mensen. De andere factor, snelheid, is alleen niet af te lezen van iemands schoenmaat. Dus dat zou de verkoper moeten aanraden.
De druk wordt niet veroorzaakt door massa en snelheid, maar door kracht, techniek en bewegingssnelheid. De vervorming van het ijzer is dan ook alleen maar afhankelijk van de hoeveelheid energie (druk) die je in het ijzer kan brengen. Voor het gevolg van massa en snelheid in combinatie met wat weinig druk in de bocht hebben ze kussens uitgevonden. Dat de lengte van je ijzers afhankelijk is van de vervorming van deze ijzers durf ik gerust te betwisten. Alleen al op gezond boerenverstand. Conform jouw redenatie zou je verwachten dat alle profs met verschrikkelijk lange ijzers zouden rijden. Die hebben ze niet. Ze zetten veel kracht en hebben al een bending erin. Door hen te korte ijzers zouden ze altijd moeten vallen. Dat vallen gebeurd niet zo vaak. En als ze dan vallen heb ik ze nooit horen zeggen dat te korte ijzers de oorzaak zijn. Meestal zie je het ijs wegbreken. Het koppelen van een ijzer aan een schoenmaat is heel eenvoudig. Je wilt de krachtlijnen zoveel mogelijk samen laten vallen met de natuurlijke afzetpunten. Dat is de hak en de bal van de voet. Alles wat excentrisch is ten opzichte van deze krachtlijnen is energieverlies. Dus te korte en te lange ijzers zijn niet optimaal voor krachtoverdracht. Laat een schoen nu toevallig zo gebouwd zijn dat de potten zo dicht mogelijk onder deze krachtlijnen vallen (ieder mens is anders, dus dit is geïdealiseerd). En laat de ijzers nu op de schoen gebouwd zijn. Dan is het ook niet zo toevallig dat ijzers van een bepaalde maat bij een bepaalde schoenmaat horen.
