Andere landen zouden een gat in de lucht springen als ze brons hadden gehaald, maar 'onze' mannen kijken zo zuur, dat ik ze bijna de medaille zou afpakken.
Nou dat was het dan wel zo'n beetje. Het goud van Mark was toch wel het moment voor mij in positieve zin. De wissel in negatieve zin. Maar weer over tot de orde van de dag. Slaap lekker iedereen, droom mooie dromen.
Ik vind het vooral voor Jan Blokhuijsen erg leuk dat hij toch met een medaille naar huis gaat. Dat is toch wel erg leuk bij je debuut op de OS. Al is het dan geen individuele medaille. En ook Kuipers gaat dus toch nog met een medaille naar huis. Maar ik kan me voorstellen dat ze er meer van hadden verwacht, aangezien de Nederlandse heren de laatste jaren altijd domineerden op de TP.
Zou het kunnen zijn dat 2 ritten op 1 dag teveel is voor Blokhuizen? De TP heeft zich zeker bewezen de afgelopen twee dagen. Met name het brons voor Polen is pure winst voor de sport. Wie bedoel je exact met iedereen in je laatste opmerking? Welk landen waren niet in staat om de beste rijders op te stellen?
Kan me dat wel een beetje voorstellen, ze hebben de snelste tijd gereden en een OR, dan weet je dat je goud had kunnen en moeten winnen. Ik vind het zelf ook al heel erg jammer, laat staan hoe zij zich voelen. Toch had ik een gemeend glimlachje of in ieder geval iets van triomf ('dat hebben we toch maar mooi geflikt") ook wel op zijn plaats gevonden. Noorwegen had vandaag de tweede tijd en staat helemaal met lege handen, het kan dus nog erger. Het viel me trouwens op dat Tuitert net zo chagrijnig was als Sven, dat deed me ergens wel weer goed, het lijkt namelijk allemaal alleen om de gemiste gouden plak voor Sven te gaan, maar de rest loopt 'em natuurlijk net zo goed mis. Die hadden hun ambities alleen wat lager gesteld. Ik neem tenminste aan dat Tuitert uiteindelijk toch tevreden naar huis gaat.
Wie weet wordt het Kramer z'n enige in z'n carriere tijdens de OS. Het is toch wel vreemd dat we nu al twee keer met lege handen staan in het Krameriaanse tijdperk.
Dat noemen we dus gebrek aan dankbaarheid, dat zagen we al eerder. Maar ik vind dat Nederland best blij mag zijn met deze, wezenlijk, prima prestatie.
Dankbaar ben je al iemand anders iets voor je heeft gedaan, in dit geval hebben ze alles zelf gedaan, zowel winnen als verliezen, dus daar past hooguit blijheid en tevredenheid bij. Die waren ook ver te zoeken, in ieder geval bij Tuitert en Kramer.
Nederland behoort op dit onderdeel voor goud te gaan als schaatsland nr 1. En zeker met Kramer in je team.
Opm 1: Zou kunnen. Ik vraag het me af, volgens mij heeft hij herstelvermogen genoeg. Hebben de meeste jongen uit het skeeleren wel. En gisteren zag je dat hij achter Tuitert niet lekker in zijn slag kwam. Opm 2: Compleet mee eens. Zeker wat betreft de Poolsen. Maar ook het zilver de Japanse vrouwen en de jonge Amerikaanse honden is prachtig voor die rijders en de schaatslanden. Opm 3: Misschien maakte het in de praktijk idd weinig tot niets uit. Dit NL-team, zo beek nu, was het beste team dat we op konden stellen of zat er iig heel dicht tegenaan. Het scheelt qua reserves, vooral. Canada zou graag Elm achter de hand hebben gehad. Nederland misschien OldeHeuvel of Verheijen. Maar de regels blijf ik krom vinden. Dat maximum van 10, prima. Maar als je als land dat wil opvullen door drie mannen of vrouwen alleen voor de TP mee te nemen, zou dat gewoon moeten kunnen.
Je kunt blij zijn met brons, als je weet dat dat het hoogst haalbare was. Als je komt voor goud, en ook laat zien dat je de beste bent, baal je met 'slechts' brons. Dat kan ik me best indenken, en daar is helemaal niets mis mee. De voetjeballers op het WK van 98 wilden niet eens hun best doen voor brons. Dat kun je de schaatsers nu niet verwijten.
Een team bestaat uit meer mensen. Zet mij in een team met Kramer en je verliest, ga zelf met Kramer schaatsen en het team verliest ook. Je bent zo sterk als de zwakste schakel, en dat zijn niet alleen de rijders, maar ook de afspraken, tactieken, momentbeslissingen en communicatie. Wie met ál die factoren het beste rekening houdt en de beste balans vindt, wint.
Na gisteren was brons het hoogst haalbare. Er is niks mee om te balen of je verloren maar als je dat niet kunt accepteren ben je verkeerd bezig. Met sport kun je altijd verliezen. Als je daar niet mee overweg kunt moet je niet aan sport doen.
Ben je niet bang dat alleen Nederland hier flink voordeel uit haalt? Elm had het verschil niet gemaakt voor Canada, tenzij er iets voorgevallen was qua blessures natuurlijk. Wanneer Nederland de kans krijgt om een geheel (of bijna geheel) fris team naar de TP toe te sturen dan kun je toch stellen dat er maar 1 land is die enorm veel voordeel uit deze aangepaste regels zal halen. Nederland komt dan gewoon even aan de start met Kramer, WOH , Blokhuizen, Verweij of Verheijen. Kijk, Nederland hoeft van mij niet gestraft worden vanwege de enorme voorsprong die we sowieso als schaatsland al hebben, maar om de regels die er nu zijn terug te draaien omdat 1 land er nadeel van heeft lijkt me ook niet handig.
Een team bestaat uit meer mensen. Zet mij in een team met Kramer en je verliest, ga zelf met Kramer schaatsen en het team verliest ook. Je bent zo sterk als de zwakste schakel, en dat zijn niet alleen de rijders, maar ook de afspraken, tactieken, momentbeslissingen en communicatie. Wie met ál die factoren het beste rekening houdt en de beste balans vindt, wint.[/quote] Ik kijk puur naar de mogelijkheden die Nederland heeft als schaatsland en dan mag je toch wel concluderen dat we enkel en alleen voor goud moeten gaan. Dat is ook wel bewezen de afgelopen jaren met alle WK titels op de TP.
Ik zie het niet als voordeel halen uit... Ik zie het nu als benadeeld worden omdat je zoveel toppers hebt met medaillekansen op individuele nummers. Nederland kan zijn kwalificatiesysteem er ook aanpassen, tuurlijk. Dat moeten we over vier jaar zeker doen als de ISU niet bijdraait. Maar ik vind het principe van die regel dom. De TP is een (volwaardig) nummer op zich, of dat zou het moeten zijn. Je zegt toch ook niet dat 500meter deelnemers ook minimaal één andere afstand moeten rijden.
Sport is niet voorspelbaar. Je moet het op dat moment, met die druk, mensen etc. ook maar doen. Zekerheid bestaat gewoon niet en dan kan je nu liggen jammeren dat het allemaal slecht is van meneer X of mevrouw Y, maar het is zoals het is. Het mooie van schaatsen is nog steeds dat de besten winnen. We waren nu niet goed genoeg, zijn dat wel geweest maar dat telt niet.
