Even een andere kijk op de opmerkelijke tactiekswitch in de finale van LbL afgelopen zondag. Kwiatkovski, de aangewezen kopman, gaat opeens knechten voor Poels, de tweede man. Dat zou zijn gedaan omdat hij zich niet goed voelde. Een gedachte kwam bij me op. De techniek is al een stukje verder. Tegenwoordig kunnen ze in de ploegleiderswagen de hartslag zien van de verschillende renners. Sterker nog, dat konden we soms als tv-kijker ook al. Met alle gegevens omtrent prestaties en de bijbehorende hartslag kunnen ze dus ook in de wagen al zien wie er op dat moment nog het friste bij zit. Die hartslag liegt niet, en zéker niet bij sub-maximale inspanning. Bij de pieken gaat de hartslag niet meer hoger, want maximaal, en gaat de renner verzuren, dat meet je niet zomaar op afstand. Maar onder dat maximum lees je dus heel eenvoudig af hoe diep iemand gaat door de hartslag te meten. En dus ziet de ploegleider wie er nog het best bij zit, en dus wie de finale moet afmaken. Zomaar een theorietje, maar in een wereld waarin men zo dweept met techniek en fysiek, zou dat toch zo moeten gaan?
Helaas niet. Het niet omhoog kunnen krijgen van de hartslag kan te maken hebben met een tekort aan koolhydraten in het lichaam. Een te hoge hartslag kan te maken hebben met een vochttekort. Beiden zeggen wel iets, maar lang niet alles over hoe de benen er nog aan toe zijn.
Hartslag "liegt" op het moment van de geleverde inspanning omdat hartslag naijlt. In het wielrennen is vermogen op dit moment het belangrijkste aangezien dit een constant gegeven is. Hartslag geeft naast de vermogensmeting aan wat de conditie is, zoals Eelco in de volgende reactie al aangeeft.
Ik geloof niet dat je mijn post begreep. Geleverde vermogen van kwiatkovski en Poels is natuurlijk nagenoeg gelijk als zij beiden in die groep rijden. Want ze rijden daar even hard. Het is, en dat weet ik toch vrij stellig want bij mezelf ook gezien, direct af te lezen hoe hoog de hartslag is om die mate van inspanning te halen. Heb je het die dag al vrij zwaar gehad, en zit je bij de tiende cote aan je max te rijden in die groep, dan zie je dat toch echt aan de hartlsag terug. Afgezien van de effecten die Eelco terecht noemt. je zag het op enig moment ook in de koers: reden ze met een metertje op het stuur waaraan je kon zien dat ze in het rood reden. Dat was voor de concurrentie hét moment om te demarreren. Die meteretjes gingen er daarna snel weer af.
