En om te voorkomen dat er in allerlei topics verschillende discussies ontstaan hier 1 plaats om ons af te vragen hoe dit komt?
Ik zie een paar mogelijke oorzaken, met daarbij wat vragen: Heeft iedereen dezelfde voorbereiding gedaan? Hoe was het kwalificatiesysteem, heeft dit keer Amerika zich kapot gekwalificeerd ipv Nederland? En verder zie ik een wissel van een materiaalman, een nieuwe manier van schaatsenslijpen en het feit dat ze begin dit jaar nog met de stierennek reden. Maar zoals al betoogd door iemand heeft dat laatste toen geen voorwaartse sprong voor Amerika opgeleverd, dus dat lijkt het niet te zijn.
Lastig, kan allerlei redenen hebben. Hier zijn er een paar: - niet goed genoeg - te weinig getraind - slecht materiaal - te veel in SLC en Calgary getraind en daar lijkt het makkelijk te gaan, maar dan moet je naar een laaglandbaan
Ik denk toch nog steeds dat de pakken een grote rol hebben gespeeld. En dat ze vandaag slecht rijden heeft denk ik vooral met het psychologische effect te maken. Als je gisteren Davis hoort; de sfeer in het Amerikaanse kamp is volgens mij helemaal verpest door het vuilnispak. Maar er zullen vast nog wel meer dingen meespelen inderdaad; de laatste verklaring die @Monique noemt bijvoorbeeld lijkt me ook erg plausibel.
Ik denk inderdaad dat er onvoldoende is getraind op laaglandbanen. Het pak heeft mogelijk ook een rol gespeeld, maar ja...ze hadden toch alle tijd van de wereld om dit eerder te testen?
+ Collalbo, naar het schijnt. Over het materiaal gesproken: ik ken nog een anekdote mbt het Amerikaanse slijpen - niet dat ik denk dat dit nu een rol heeft gespeeld overigens. Er zijn Amerikaanse schaatsers geweest die hun schaatsen het liefst onafgebraamd terug wilden hebben als ze de schaatsen lieten slijpen door een materiaalman. Volgens die materiaalman haalden ze de bramen vervolgens weg met een mesje.
Ik denk dat de schaatsers dit debacle hebben zien aankomen: ze mochten de pakken niet van te voren testen want het pak moest persé op het laatste moment gepresenteerd worden als hét snelste pak. Daardoor zijn de rijders voor het blok gezet en is er onzekerheid in hun geslopen want een rijder wil controle hebben over zijn materiaal. Ze hadden geen keus, dan is het het beste je er maar bij neer te leggen. het is een beslissing van boven geweest waar ze niets tegen konden doen. Het verklaart ook de tamelijk laconieke reactie van Richardson na haar 1000 m.
De tot nu toe slechtste spelen van de USA 1956 beste resultaat: Johnny Werket 11e op 500 1984 4e Dan Jansen op 500, Nick Thomest op 1000 1984 dames: 6e Mary Doctor 0p 3000. Tot nu toe is 2014 voor de dames hun slechste Spelen. Voor de heren is dit hun op één na slechtste resultaat. 1956 was echt bedroevend.
Zeker ook te weinig getraind op laaglandbanen is mijn vermoeden, overtraind zou ook kunnen. Marsicano exit, Mantia exit, Kuck exit.... Over mensen opblazen gesproken.
Willekeurige volgorde van zaken die meespelen: 1. De pakken, indien ze niet werkelijk langzamer zijn dan heeft het mentaal er wel voor gezorgd. 2. Gewoon niet goed genoeg - enkelen kunnen het (nog) goed aan op soepel glijdende hooglandbanen, maar minder op hard-werken-ijs op laaglandbanen. 3. Spoeling is dun, onvoldoende schaatser op topnivo. Daardoor weinig onderlinge strijd om elkaar sterker te maken en meteen gevoelige stap terug bij tegenslag (Marsicano) 4. Gebrek aan fondsen om voldoende goed voor te bereiden? 5. "When it rains, it pours" oftewel als het even tegenzit met resultaten kan een moeilijk te stoppen spiraal ontstaan waardoor men binnen een groep allemaal steeds slechter gaat presteren. 6. Teveel al in vorm bij WB's (SLC, Calagry) in de herfst en niet meer in staat zijn op goede moment dat weer te zijn? 7. Niet voldoende en/of verkeerd trainen (Kuck, ook anderen?)
Ik herinner me een interview met Crockett n.a.v. het trainingskamp van de Koreanen in Heerenveen. Daarin zegt hij al dat hij denkt dat de Amerikanen (en Canadezen) waarschijnlijk verrast zullen worden door de omstandigheden en het ijs. Nu is er met dat ijs verder niets aan de hand. Maar Collolbo was misschien toch niet zo'n goede tussenstap tussen SLC en Sotsji. Verder speelt het hele pakken verhaal denk ik ook mee. Inderdaad naast het materiaal zelf ook de psychologische effecten die er bij komen kijken. Maar dat verklaart voor mij nog altijd niet het bijvoorbeeld dramatische rijden van een Jonathan Kuck. Ook de terugval van Whitmore vind ik opmerkelijk. Hansen doet het eigenlijk prima. En Bowe en Richardson hadden hier natuurlijk beter gewild. Of gekund. Al hebben beide dames nu nog aardige tijden gereden. Maar pieken? Nee, dat doen ze hier dus absoluut niet. En zo'n Heather Richardson heeft ook heel wat op en neer gereisd en afgevlogen, dit seizoen. Een overzichtje van haar seizoen: In September en Oktober in Milwaukee. Tot en met 17 november in SLC, Calgary en SLC november Twee weken later naar Astana. Daarna Berlijn. Tot eind december weer terug op grote hoogte in SLC. Drie weken later het WK Sprint in Nagano. Vervolgens de tussenstop in Collalbo. Weer op grote hoogte dus. En pas twee weken voor De Spelen dan eindelijk op zeeniveau in Sotsji. De spoeling is dun, zeker. Maar vooraf hadden velen van ons de Amerikanen denk ik toch een stuk hoger ingeschat.
Heel veel Nederlanders zijn ook in Collalbo geweest voor een trainingskamp. Corendon volgens mij die daar het langst was. Andere teams gingen ook nog even naar Inzell (ook geen echte laaglandbaan), en een korte pitstop in Heerenveen.
En Davis? Na zijn voorseizoen en zijn goede en hele goede 1000m in Nagano? Is hij daarna ook naar Collalbo gegaan?
VK - vandaag (vet door mij - vreemd verhaal) De Amerikaanse bondscoach van de langebaanschaatsers Michael Kooreman zegt dat zijn schaatsers geluk hadden dat ze van pak konden wisselen vlak voor de 1500 meter bij de mannen van zaterdag. De Amerikanen ploeteren bij het langebaanschaatsen en een deel daarvan was volgens de schaatsers te wijten aan het schaatspak 'March 39', dat speciaal ontwikkeld is door vliegtuigbouwer Lockheed Martin voor de Amerikaanse schaatsploeg. Zaterdag, ruim een uur voor de start van de 1500 meter, gaven de ISU en het IOC de Amerikanen toestemming om hun oude pakken weer aan te trekken. 'Veel atleten hadden hun oude pakken toevallig meegenomen en we hadden nog wat reservepakken liggen', aldus Kooreman. 'Om eerlijk te zijn, hebben we eigenlijk geluk dat we er genoeg hebben.' Verder denkt Kooreman dat de 'March 39'-pakken van de Amerikaanse ploeg voorlopig in de kast blijven liggen. Ook bij World Cups na de Winterspelen. 'Ze waren echt bedoeld voor dit evenement. Ik denk niet dat we toestemming van de ISU hebben om ze bij andere wedstrijden te dragen. Het kan zijn dat we een nieuw, soortgelijk pak produceren, maar ik weet niet of dat nu op de agenda staat.'
