column Marianne Timmer in De Telegraaf Raar idee ERFURT, vrijdag „Het laatste trainingskamp voor het begin van het olympisch seizoen zit er bijna op. Dit weekeinde keren we met z’n allen terug na een week Erfurt en staan de kwalificatiewedstrijden voor de eerste World Cups van het seizoen op de agenda. Hoewel ik al geplaatst ben op de 500 en 1000 meter, rijd ik op deze afstanden wel mee. Ook zal ik op de 1500 meter starten. We zien wel hoe het schema uitpakt. Ik ben in ieder geval blij dat we het seizoen beginnen op snel ijs. Calgary en Salt Lake City zijn banen waar je je prima kunt voorbereiden op de WK sprint in Heerenveen en natuurlijk de Winterspelen van Turijn. Wat komend seizoen in ieder geval anders wordt, is de tegenstand. Ik schrok er echt van toen ik hoorde dat Angelika Kotyuga aan het einde van het afgelopen seizoen positief is bevonden op het gebruik van anabole steroïden. Ons contact langs de ijsbaan beperkte zich, mede vanwege haar gebrekkige Engels, tot een oppervlakkig ‘hallo’ en ‘hoe gaat het er mee’, waardoor er altijd een bepaalde afstand tussen ons was. Maar desondanks ga je er van uit dat iedereen binnen het schaatsen het spel eerlijk speelt. Kotyuga was een schaatsster die heel erg sterk was, maar niet over een bijzondere techniek beschikte. In zo’n geval zijn er mensen die gaan nadenken, maar ik ga er van uit dat er niets aan de hand is zolang er niets is bewezen. Nu blijkt zij dus haar prestaties te hebben geleverd met behulp van spullen die absoluut niet door de beugel kunnen en dat is een vreemde gedachte. Het stelt me teleur en maakt me eerlijk gezegd ook wel een beetje boos. In het World Cup-klassement op de 1000 meter werd ik afgelopen seizoen bijvoorbeeld derde, op één punt achter Kotyuga. Het is een raar idee dat ik eigenlijk dus het zilver heb gewonnen, maar daar niet voor in aanmerking kom. Maar er is één schrale troost: het is beter dat dit nú gebeurt, dan tijdens het olympisch jaar. Binnen de Nederlandse olympische ploeg hebben we ondertussen een ander, aanmerkelijk onschuldiger, probleem. Het is bekend geworden dat Sipke Bosma, die sinds de Winterspelen van 1998 in Nagano onze vaste materiaalman was, in Turijn voor de Noren gaat werken. Ik vind het verbazingwekkend dat zoiets mogelijk is en dat wij Sipke niet eerder contractueel vast hebben gelegd. Hij is betrouwbaar, loyaal, bijzonder kundig en geldt al een paar jaar als mijn vaste materiaalman. Minstens twee keer per maand hebben wij contact met elkaar, waarbij we het overigens niet alleen over schroeven, moertjes en veertjes hebben. Eigenlijk is hij van onschatbare waarde, maar blijkbaar hebben de mensen die er verantwoordelijk voor zijn dat hij weer aan de ploeg zou worden toegevoegd, zitten slapen. Anders kan ik het ook niet verklaren. Tenslotte ben ik zo vrij even de aandacht te vestigen op een website die sinds kort in de lucht is. Op www.timmerentimmer.com kunt u de verrichtingen van Henk en mij volgen. Van Dnjeproptrovsk tot Erfurt, zullen we maar zeggen.”
