Vroeger reed men de 500 meter 1 keer. Is dat niet voldoende? Misschien rijdt men het nu 2 keer op afstandentoernooien, zoals de Olympische Spelen, omdat de rijder die in de binnenbaan eindigt wellicht iets in het nadeel is. Maar moeten we dat maar niet op de koop toenemen? Ik vind die eerste 500 meter nu minder spannend.
Dat is inderdaad de reden. Ik heb trouwens de indruk dat de laatste pakweg 10 jaar de betere sprinters (Kato, Smeekens, Mulder Bros etc) de laatste binnenbocht beter verteren dan je in de late 90's / vroege 00's vaak zag. Heeft misschien te maken met het materiaal (stijvere schoenen?) en de training (meer invloeden shorttrack en inline, dus handigere schaatsers?)
Je ziet nog vaak dat ze de laatste binnenbocht niet door durven te trekken danwel een hele wijde bocht rijden. Dus twee keer rijden is veel eerlijker.
Ik vind het met twee 500 meters zo veel spannender. En eerlijker. Die extra druk nadat je een goede eerste 500 meter hebt gereden maakt het zo mooi. De echte toppers kunnen daarmee overweg. En geen toevalstreffers meer van mensen die mede dankzij een pikstartje goud winnen (Goloubev Hamar '94). Van mij mag de 1000 meter ook over twee manches gaan.
Tweemaal 500 meter is tegenwoordig een must met zulke hoge snelheden als tegenwoordig wordt gereden. Iemand in de laatste binnenbocht heeft meestal nadeel. Ik zie daarom ook niet in waarom de eerste 500 meter minder spannend zou zijn. Juist in de eerste moet je toch de basis leggen voor een goed klassement. Van mij zou de 1000 meter ook twee manches mogen. De reden hier is overigens weer geheel anders. De laatste buitenbocht is voor velen zo zwaar dat dit meestal een groot nadeel is. Het is dus een groot voordeel als je binnen start op de 1000. Wel zou je door de verzuring hier de 1000 over twee dagen moeten verdelen, ook als het op een klassement aankomt.
Waarom is een laatste buitenbocht zoveel zwaarder? Je schaatst toch gewoon 1000 meter? Dan zou diegene die binnen gestart is eerder op de laatste kruising al de verzuring voelen.
Dat zou je denken. Maar een bocht rijden is vermoeiender als je kapot bent dan een recht stuk. Er van uitgaande dat een schaatser behoorlijk erdoorheen zit na 800m sprinten heb je liever een binnenbocht omdat de beweging van je ene been over je andere toch zwaarder is dan de beweging op het rechte stuk. Ook kan je vaak nog naar iemand toe rijden. Vooral voor pure sprinters is de laatste buitenbocht toch wel nadelig. Maar ik ben het met je eens dat het op de 1000 eigenlijk niet hoort uit te maken en het ook maar 1 keer moet worden gereden. bij 2 1000 meters zijn de pure sprinters ook in het nadeel omdat ze meestal minder goed 2 1000 meters aankunnen. Twee 500 meters lijken mij vrij logisch.
Je indruk wordt bevestigd door onderzoek aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij zien overigens de klapschaats als belangrijkste verklaring: Overigens stellen diezelfde RUG-onderzoekers dat er wel een significant verschil op de 1000 meter bestaat.
Volgens mij geldt voor de laatste buitenbocht op de 1000 meter ook dat je op absolute topsnelheid twee binnenbochten hebt.(Dat is ook iets een nadeel, vooral als je geen geweldige bochttechniek hebt). Ik zelf vind gevoelsmatig het verschil op de 1500 meter eigenlijk het grootst. Daar moet je gewoon hopen dat je laatste binnenbocht. Twee kruisingen achterlangs i.pv. één en met verzuurde benen de kortere laatste bocht. In de uitslag staan de schaatsers met de laatste binnenbocht meestal hoger. Bij stayers als Verweij maakt het minder uit, maar 1000 meter specialisten winnen volgens mij niet vaak een 1500 met de laatste buitenbocht.
Ja daar ben ik het mee eens, maar alleen bij uitzonderlijke rondjes. Bij het rondje 24.3 van Wotherspoon zag je hem zelfs inhouden in 1 van die bochten omdat het gewoon te snel ging. Hij had dus nog harder gekund. Nu denk ik dat op een laaglandbaan het alweer niks uitmaakt en boven een rondje 25.0 ook niet en voor een shorttracker al helemaal niet. Ik denk eigenlijk vooral dat wanneer je echt in een race zit misschien wat voordeel hebt van die laatste binnenbaan. Al rijd je alleen dan maakt het niks meer uit, en vaak rijdt je een winnende tijd grotendeels alleen of met buitenbocht (bijvoorbeeld WR Davis 1500, WR Koskela, WR Marsicano).
Voor data over het verschil tussen binnenbochten en buitenbochten op de 1500 meter zie ook dit topic. http://www.schaatsforum.nl/index.php?threads/het-binnenbocht-buitenbocht-onderzoek.5416/ De resultaten waren niet of nauwelijks significant, behalve voor Wennemars (sneller met laatste binnenbocht) en Fabris (sneller met laatste buitenbocht).
Ik vind het wel interessant dat de laatste binnenbocht op de 500 nu nogal eens als voordeel wordt gezien, terwijl het vroeger unaniem als nadeel werd gezien. Jan Ykema zei voor zijn 500 in Calgary dat hij blij was de binnenbocht te hebben geloot. Kuroiwa was met de laatste binnenbocht overigens slechts 1 honderste langzamer. Ik vind het een goede keuze om twee keer de 500 meter te rijden, maar ik zou er de voorkeur aan geven dat de ranglijst wordt bepaald door de snelste enkele tijd in plaats van een klassement over beide gereden tijden. Op deze manier verlies je geen kanshebber aan een val en voorkom je dat de nummer 2 op beide afstanden kampioen wordt. Ik vind dat de kampioen op minstens 1 afstand de snelste moet zijn geweest.
Cinquanta wil 2x de 500m rijden, maar dat de snelste tijd telt. Dit is wat in Nederland ook gebeurt bij het NK afstanden. De 5 tijdsnelsten plaatsen zich daar voor het WB circuit. Hij wil ook dat je niet mag uitwaaieren, maar dat vind ik onzin. Bron: http://schaatsen.nl/nieuws/2014-02-08-cinquanta-wil-andere-opzet-500-meter
If it ain't broke don't fix it, zeg ik wederom. Wat is het probleem met de huidige opzet? Ik zie het niet. De 1000 meter is vooral de afstand waar momenteel een probleem ligt.
Ik vind dit een beter systeem dan wat we nu hebben. Ik zit nu snowboard slopestyle te kijken en daar telt ook de beste van de 2 runs. Voordeel hiervan is dat als je in 1 rit een foutje maakt je het in de 2e rit nog goed kan maken.
De beste zijn over twee runs vindt ik juist zo mooi op de Spelen. Zeker als de nummers 1 en 2 in de laatste rit tegen elkaar moeten en er bv 0.07 goedgemaakt moet worden.
Cinquanta wil een andere opzet van de 500meter waarbij alleen de beste tijd van 2 500meter races zal tellen.
Dat blijft natuurlijk ook spannend als de snelste tijd over 2 runs wint. De nummer 2 moet nog altijd sneller zijn dan de eerste tijd van de nummer 1. En als net daarvoor de nummer 3,4 etc. een nog snellere tijd heeft gereden, dan moeten ze allebei aan de bak. Nu is het zo dat de gouden medaille terecht kan komen bij een schaatser die geen enkele van de twee runs heeft gewonnen. En dat vind ik maar niks.
Eerlijk gezegd vind ik dat bij 500 meter schaatsen het niet puur om risico en snelheid moet draaien, maar om gecontroleerde snelheid. Met de snelste van de 2 races die telt noopt dat tot schaatsers die risico's gaan nemen. Dat lijkt me niet het doel van de 500 meter noch is het bevorderlijk voor de veiligheid. Kortom een idioot plan. Er is niks mis met de 500 meter, maar toch weer sleutelen, het lijkt of ze daar bij de ISU niks beters te doen hebben.