Het seizoen is voorbij. Tijd om wat rapportcijfers uit te delen. 10. Martina Sablikova: Sablikova was de absolute ster van dit schaatsseizoen in mijn ogen. Op de 500 en 1500 meter heeft ze zichzelf verbeterd en dat ging niet ten koste van haar lange afstanden. De klapper op de vuurpijl was het laaglandwereldrecord op de 3000 in Berlijn. Met drie wereldtitels en een Europese titel heeft ze alles gewonnen wat ze kon winnen. 9. Jorien ter Mors: Ter Mors heeft een succesvol jaar als (gelegenheids)sprinter gehad. Met verbluffende tijden en twee titels bij het WK Afstanden en nog diverse sterke 1000 meters liet ze zien weer helemaal terug te zijn. 9. Sven Kramer: Sven Kramer heeft een heel slim seizoen gedraaid. Hij zag vrij snel zijn kans op de 10.000 meter en dus liet hij de 1500 meter varen. Op het EK en WK allround vielen zijn 500 meters in positieve zin op, waardoor het nooit spannend werd. Andermaal een ijzersterk seizoen van de Fries. 8. Ireen Wüst: Door een hersenschudding en aanhoudende sponsorperikelen zullen velen gedacht hebben dat het met Wüst niets meer zou worden dit jaar. De superster moet het inderdaad stellen met slechts een schamele wereldtitel op de ploegenachtervolging, maar toch toonde ze veel veerkracht. Met name haar 3000 meters in deel twee van het seizoen geven de burger moed. Hopelijk kan ze zich de komende twee seizoenen richten op het schaatsen en is er minder aandacht nodig voor sponsorzaken. 8. Kjeld Nuis: Kjeld Nuis heeft een tof seizoen achter de rug. Er mogen dan diverse kritische geluiden zijn, maar feit is dat Nuis dit seizoen erg goed heeft gepresteerd. Op de 1000 meter verhoogde hij zijn niveau met enkele laaglandritten dicht tegen de 68 seconden aan. Ook zijn 1500 meters worden nog altijd beter, zo bewees hij onder andere in Kolomna. Het WK Sprint was nog een mooi toetje met een 2e (of 1e) plaats, terwijl hij de 500 meter nooit echt serieus genomen heeft dit jaar. 8. Johan de Wit (Japan): Johan de Wit heeft in Japan zeer goed werk verricht bij de vrouwen. Zijn dames oogden nog erg energiek in de slotfase van dit seizoen en hebben duidelijk een veel betere conditie dan voorheen. Het toont aan dat het niveau van buitenlandse schaatsers echt wel omhoog kan, als je als coach met een sterk verhaal mensen kan inspireren. Ik ben benieuwd naar het vervolg van de Japanse campagne. 8. Sverre Lunde Pedersen: Pedersen heeft er een prima jaar opzitten. Helaas voor hem is het seizoen al afgelopen, want hij lijkt steeds beter te gaan schaatsen. Op de allroundtoernooien was hij nu nog kansloos, maar na prestaties van dit weekend ben ik om. Misschien kan hij het volgend jaar wel eens heel spannend gaan maken! 8. Jan Blokhuijsen: Nog iemand die de allroundtoernooien volgend seizoen kleur kan geven. Ik had verwacht dat Blokhuijsen meer tijd nodig had om weer op niveau te komen, maar zijn knappe tweede helft van het seizoen bewees mijn ongelijk. Ook verbaal was Blokhuijsen erg sterk in zijn interviews met Bert Maalderink, wat was dat genieten. En dit was nog maar het begin, want Blokhuijsen kan nog veel harder dan wat hij de afgelopen weken liet zien. Op naar volgend jaar. 7. Denis Yuskov: Yuskov was dit seizoen andermaal bijzonder sterk. Op de 1500 meter was hij bijna onverslaanbaar en inmiddels telt de spierbonk ook mee op de 1000 meter. Van diverse ritten heb ik zeer genoten. Minpunt was uiteraard het afzeggen tijdens de allroundtoernooien. Dit leidde terecht tot veel frustratie en ergernis bij schaatsvolgers. Met zijn huidige specialisatie heeft hij geen reële kans op het eindpodium, maar begin dan ook niet aan zo’n toernooi. 7. Shani Davis: Davis heeft geen enkel moment uitzicht gehad om ergens het podium te halen. Toch lijkt het schaatspubliek nog steeds volledige steun te geven aan deze legende. We hopen dan ook dat hij nog lange tijd mee blijft doen. 7. Jorrit Bergsma: Bergsma lijkt een fout te hebben gemaakt door zich op de kortere afstanden te gaan richten. Zijn 10 kilometers waren dit seizoen (en ook vorig seizoen) niet van zijn gebruikelijke niveau. Op de 5000 meter oogde hij juist wel iets scherper en bovendien piekte hij op het juiste moment. Sven Kramer kreeg het in Kolomna bijzonder lastig en zal voor geen enkele andere concurrent zo bevreesd zijn. Ik denk dat velen benieuwd zijn of Bergsma weer vol voor de lange afstanden gaat, of dat hij nog steeds krampachtig blijft vasthouden aan twijfelachtige allroundambities. 6. Hong Zhang: Hong Zhang begon het seizoen sterk op de hooglandbanen. Ze wist zelfs een 500 meter te winnen. Op de kortste afstanden verhoogde ze haar niveau. Aan het einde van het seizoen, leek ze echter een beetje opgebrand, waardoor alle prijzen aan haar neus voorbij gingen. Op haar voorheen beste afstand, de 1000 meter, kwam ze er opvallend genoeg volledig niet meer aan te pas. Aangezien een Sang-Hwa Lee in topvorm haast niet te verslaan is, zou Hong Zhang er goed aandoen om zich weer volledig te richten op de 1000 meter. 6. Marrit Leenstra: Leenstra slaagde er dit jaar opnieuw net niet in om individueel een podiumplaats bij een groot toernooi te halen. Het lijkt er nu toch echt op dat haar motortje net iets te klein is voor het hoogst haalbare. Ook moet ze vrezen voor haar achtervolgingspositie. Nu Japan een geduchte concurrent wordt en Leenstra niet meer investeert in de 3000 meter, zou het kunnen dat de bondscoach wat gaat experimenteren zodra die mogelijkheden zich aandienen. Wel moet gezegd worden dat Leenstra een puike WK Sprint reed. 5. Olga Fatkulina: Het lukt Fatkulina voorlopig nog niet om op niveau te komen. Dit seizoen was al beter dan het vorige, maar nog lang niet wat het moet zijn. Ik kon weer genieten van haar schitterende techniek, maar nu moet het ook maar weer eens hard gaan. Kom op Olga! 5. Joey Mantia: Joey Mantia begon leuk aan het seizoen, maar sukkelde langzaam in slaap. Dat werd wel heel letterlijk genomen toen hij Nuis in Kolomna aanreed op de kruising. Een rondje 25 met twee handen op je rug rijden is stoer, maar pieken op het juiste moment is nog stoerder. 5. De ISU: De ISU blijft maar met vreemde besluiten komen. Op de eerste plaats is er de 500 meter, waarbij er in de wereldbeker niet meer gewisseld wordt van baan. Zou Murashov ook boven Junio zijn geëindigd in het wereldbekerklassement 500 meter als hij niet twee keer de laatste buitenbocht had gehad dit weekend? Over dit weekend gesproken: de huidige vorm van het afsluiten van het seizoen kan op deze site op weinig sympathie rekenen. Er rijden slechts weinig schaatsers en nog minder schaatsers lijken de wereldbekerfinale echt serieus te nemen. Als de finale niet in Heerenveen, maar elders was, dan waren vermoedelijk nog minder schaatsers komen opdagen. 5. Jan Bolt: Wat doe je als scheidsrechter als de meest legendarische 10 kilometerschaatser ooit tijdens zijn laatste 10 kilometer zijn bandje afgooit? A. Je diskwalificeert deze schaatser omdat het zo in het regelboekje staat. B. Je respecteert deze man om zijn prestaties, laat hem in de uitslag staan en grijpt meteen deze kans om een dubieuze regel aan de kaak te stellen. Ik begrijp dat er veel lef voor nodig is om te kiezen voor optie B., maar toch had ik graag gezien dat Bolt dit had aangedurfd. 4. Koen Verweij: Koen waar ben je gebleven? Verweij lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen. Hij had gezegd aan het einde van het seizoen mee te doen bij de ‘Jan Doedelbokaals’, maar tot op heden is er nog geen enkele uitslag van hem opgedoken. Een update met de stand van zaken zou fijn zijn! 3. Koreaanse schaatsbond: De Koreaanse schaatsbond toonde aan volledig het spoor bijster te zijn met de slechtste beslissing die dit jaar genomen is. De deelname van Sang-Hwa Lee aan het WK Sprint werd door de bureaucratische molen van de bond vernietigd. Jammer, een gemiste kans voor het Zuid-Koreaanse schaatsen. 3. Tae-Bum Mo: Tae-Bum Mo is bezig om de schaatssport via de achterdeur te verlaten. Helaas kan hij ondanks zijn talent het niet opbrengen om er wat van te maken. Dit seizoen was de voormalig Olympisch en wereldkampioen nergens te bekennen. 3. De Anema combine op de Mass-Start: Voor mij een van de meest ergerlijke terugkerende fenomenen in het huidige schaatsen. Alexis Contin speelt op de mass-starts onder één hoedje met Arjan Stroetinga en Jorrit Bergsma. Met al hun ervaring op de marathon hebben ze deze constructie echt niet nodig om te winnen. Het leidde bij ondergetekende dan ook tot een hoop gegniffel toen Lee en Swings het blok er oplegden. De Belg deed het vandaag zelfs volledig in zijn eentje, want hij heeft land- en ploeggenoot Vosté volledig zijn eigen gang laten gaan.
@Yuskov: mooie analyse. De feiten kloppen, de cijfers kloppen . Ik ben het eigenlijk op alle punten met je eens. Verder ben ik benieuwd hoe we hier volgend jaar op gaan terugkijken. Welke schaatsers doen het dan beter, welke slechter, wie valt door de mand en wie valt op in positieve zin? Zo'n seizoenseindrapportje is een leuke traditie om in stand te houden. Alleen... je mist wat mensen. Bowe, Richardson, A. de Jong, Verbij, Voronina, TJ Flowers, Peter Michael misschien... Wel begrijpelijk dat je je niet aan Kulizhnikov hebt gewaagd
Ik wilde het lijstje nog enisgzins beknopt houden. Aan Kulizhnikov ga ik mijn vingers inderdaad niet branden.
ik meende vandaag Contin er op te betrappen dat hij achter Bergsma aan reed... Ik was stomverbaasd en twijfel dus ook of ik het wel goed gezien heb. En dat ik daar aan twijfel is al triest genoeg.
Bowe scoort toch ook wel een 9, Richardson-Bergsma en Antoinette de Jong een 8. Blokhuijsen met een 8 vind ik wat hoog (heeft die score denk ik m.n. aan de TP te danken). Leenstra en Mantia zou ik iets hoger schatten. Verweij, tja ...
Ik vraag me af of de afzegging na de 500m op het WK Allround niet (ook) verband houdt met het feit dat de Russen, las ik ergens, vlak voor dat WK over Kulishnikov's doping gehoord hebben. Poltavets zal niet op zijn best geweest zijn.
Bart Swings mis je ook. Wisselvallig seizoen. Tweede op EK maar WK ging helaas de mist is. Miste op WK afstanden door pech (1500) en val (mass start) twee medailles. Miste op een haar na GWC (0,15 op de 5000m). Hetgeen toen door niemand werd opgemerkt. Opvallend dat na afloop zo groots wordt opgegeven op de GWC terwijl voor degelijke kleine feitjes (die in feite beslissend zijn) zo weinig aandacht is. Dan de ISU (en KNSB). Het reglement van de mass start is natuurlijk een zooitje. Slechts twee starters per land. Ik snap het wel dat is om combinevorming tegen te gaan, maar toch. In feite had Nederland recht op vier startplekken (ook Ensing en Ter Mors). Ik denk dat indien er de mogelijkheid was geweest dat Janneke en Jorien echt wel mee had willen doen. Ik heb een ander voorstel m.b.t. mass start (werkt alleen in WC verband). Verdeel de race over 4/5 heats met telkens 1 vertegenwoordiger per land. Dan is het puur een individuele race. Maar dat zal wel teveel tijd kosten. Halveer de WC punten. Maak één finale met de winnaars en voeg desnoods wat ploeggenoten toe voor de eenlingen (komen niet in aanmerking voor een klassering). Halveer de gebruikelijke WC punten.
Ik mis ook Peter Michael. Hij had zeker niet misstaan op WK allround en waarom was hij niet in Thialf.
In feite vind ik een 5 nog te hoog. De kwalificatie voor WK allround op deze manier is belachelijk. Ik heb een heel eenvoudig alternatief. Indien men aan een allroundtoernooi wil meedoen, moet men bereid zijn de 10k te rijden. Daarom zou ik de kwalificatie over een klassement van 10000 en 500 willen laten lopen. Met de 10k kan worden begonnen in het B-programma waaraan iedereen meedoet, niemand kan dan zeggen dat die of die voordeel/nadeel heeft gehad van kwartetstarten. Maximaal vier "allrounders" (om een calamiteit op te vangen) kunnen door een land van tevoren aangewezen en om deze race kan ook te laten tellen voor WC kunnen er ook een paar wildcards voor de specialisten worden uitgedeeld. Na het A-programma van die dag kan dan nog de "allrounders 500m" worden gereden. Voor de dames geld een zelfde scenario.
Schaatsers van het Jaar: Kramer en Ter Mors Eindklassement http://www.telegraaf.nl/telesport/schaatsen/24693366/__Schaatser_van_het_Jaar__eindstand__.html Ik vind het puntensysteem wat gebruikt wordt niet goed, maar terechte winnaars.
@Nickel Ja en er worden ook veel punten vergeven op het EK allround en daardoor zijn allrounders in het voordeel. Een titel levert ook nog eens bonuspunten op. Daardoor heeft Sven zo'n grote voorsprong op Nuis.
Ik vind het voor beide legendes wel wat hoge punten. Kramer is zijn wereldrecord op de 10 km kwijtgeraakt en heeft zelf dit jaar geen uitzonderlijke prestatie neergezet. Bijvoorbeeld een WR of PR te verbeteren. Hij heeft nog maar 1 individueel WR in handen en is geen stap dichterbij de eerste plaats op de Adelskalender gekomen. Een negen vind ik op zijn plaats bij een uitzonderlijke prestatie. Dit jaar was gewoon een redelijk goed jaar voor iemand als Kramer, een zeven of acht. Voor Davis wil ik zelfs nog strenger zijn, dit seizoen is voor zijn doen gewoon onvoldoende. Vrijwel altijd in de middenmoot, nooit om de prijzen meegedaan. We mogen toch meer verwachten van iemand die tot de beste 15 schaatsers aller tijden gerekend kan worden? Of ben ik te streng?
wat betreft Kramer ben ik het met je eens wat betreft Davis niet. Die is gewoon ver over zijn top heen. Om te beoordelen of hij dit seizoen een goed seizoen had is het niet eerlijk om hem te vergelijken met zijn beste jaren.
Davis was dit jaar van een niveau dat hij het niet echt verdiend om te worden genoemd in een nabeschouwing. Behalve dan als regerend wereldkampioen op de 1000m die er nu niet echt meer aan te pas kwam (al waren zijn 2 5e plaatsen op het WK nog wel redelijk). En dan neig ik toch ook naar een lager cijfer dan een 7, eerder iets van een 5.
Ik denk dat je pas een oordeel mag vormen over dit jaar na wat nachtjes slapen (en zeker na de Oval Finale), maar in ieder geval hier de landenstand van de Wereldbeker. Dat is het gemiddelde aantal punten dat een land per race haalt. En races hier alleen de individuele tijdritafstanden. Vergelijking met vorig jaar tussen haakjes. De Nederlandse dominantie is een stuk kleiner geworden. De nummers 2 tot en met 7 gingen allemaal in punten vooruit. Dramatisch verlies voor Duitsland, dat echt een B-land aan het worden is. Zuid-Korea daalt ook, vooral door het vele afzeggen. Voor Lisan was het een slecht jaar, zowel Polen als Kazakhstan deden het slechter dan vorig jaar. Lichtpuntjes achterin zijn Finland (dankzij Poutala) en Nieuw-Zeeland. 1 (1) NED 190,84 (218,98) 2 (2) RUS 104,61 (93,83) 3 (3) USA 95,22 (61,01) 4 (5) CAN 69,51 (53,69) 5 (6) JPN 58,72 (50,26) 6 (7) NOR 46,51 (43,99) 7 (11) CHN 36,66 (29,80) 8 (10) CZE 27,32 (32,22) 9 (8) KOR 25,79 (39,03) 10 (4) GER 24,14 (55,00) 11 (9) POL 23,94 (37,22) 12 (12) BEL 13,38 (14,56) 13 (14) AUT 12,97 (8,84) 14 (17) FIN 9,00 (3,02) 15 (15) ITA 8,23 (7,84) 16 (13) KAZ 7,26 (11,67) 17 (22) NZL 4,69 (0,33) 18 (16) FRA 2,31 (3,05) 19 (18) LAT 1,75 (2,80) 20 (19) BLR 1,65 (1,46) 21 (23) DEN 1,35 (0,23) 22 (21) HUN 0,61 (0,40) 23 (20) SWE 0,23 (1,02) 24 (--) TPE 0,02 (0,00) -- SUI (24) 0,00 (0,19) -- EST (25) 0,00 (0,15)
Ja, wat mij betreft ben je te streng. Hij heeft het volgende gewonnen: - EK Allround - WK Allround - WK 5.000 meter - WK 10.000 meter - WC 5.000/10.000 - 1x goud met WC Team pursuit uit 1 deelname Wat moet Kramer dan nog meer winnen om geen kritiek te krijgen? Juist dat hij wéér alles wint, de motivatie blijft vinden om zo gefocust te zijn op succes, is zo ontzettend knap. Dat rondje 28.3 afgelopen race, dat was ook ontzettend knap. Bergsma dacht misschien dichterbij te komen, maar Kramer zei bijna letterlijk: "nee jongen, je moet nog een klasse beter worden om tegelijk over de finish te komen en nog twee klassen beter om vóór mij over de finish te komen." Kramer was dit seizoen constant erg goed, Bloemen was één keer zeer goed. Natuurlijk, hij is zijn wereldrecord kwijt, maar achteraf gezien was die race van Bloemen ook meer een bevlieging, want zijn 10 kilometer op het WK allround was gewoon niet super en op het WK afstanden is zijn zilveren plak ook vooral toe te schrijven aan de afwezigheid van Bergsma. Bloemen piekte vroeg in het seizoen (wellicht ook door zijn blessure), Kramer op de juiste momenten toen de hoofdprijzen werden verdeeld. Maar toegegeven, je noemt wel de enige minpuntjes die er dan te vinden zijn. -1 t.o.v. de maximale score wil ik dan best in mee, maar die 9 heeft hij wat mij betreft dubbel en dwars verdiend.
Inderdaad..Kramer won alles wat hij moest winnen, zelfs 10 km... rondje 28.3 was briljant, maar hij had hem ook nodig natuurlijk.
