Ja, inderdaad, die Mantia begreep ik niets van. Hij gaat 700 meter net zo hard als Nuis en verliest in de volgende 200 meter zoveel snelheid dat Nuis over hem heen kruist. En dat dan vervolgens niet eens in de gaten hebben. Kwestie van gebrek aan concentratie? Wel mooi om te zien hoe Nuis gewoon door knalde. "Aan de kant jij, ik heb voorrang". Dat deed me denken aan de tijd dat ik veel voetbalde; je kon beter maar fel het duel ingaan, anders had je zelf de grootste kans om geraakt te worden (waarmee ik met fel wel iets heel anders bedoel dan gemeen of smerig een duel ingaan). Juist doordat Nuis zelf niet inhoudt en onvoorzichtig zijn voorrang neemt, vermijdt hij het risico op een valpartij en verliest nauwelijks tijd. In het interview zei hij dat hij na die kruising alleen maar nog getergder werd. Mooi om te zien, die positieve agressie bij Nuis!
Shani Davis is zeker lief en sympathiek! Ken hem nu alweer 9 jaar en hij is altijd lief als ik hem weer zie. Ook tegen andere mensen. Neemt altijd alle tijd voor iedereeen. KH Lee ook al meerdere malen gesproken en daarvoor geldt hetzelfde. Heb ooit een clinic gehad van Cindy Klassen en dat was erg leuk! De meeste anderen ook wel gezien maar te weinig om daar echt watover te kunnen zeggen. Maar ben het met je eens dat die in interviews in ieder geval ook sympathiek overkomen! Ik vind het zelf ook een beetje onzin dat een topsporter zijn en lief & sympathiek zijn niet samen kunnen gaan. Verschilt denk ik per persoon. Je moet er wel heel veel voor doen om de beste te worden en ook heel veel laten.. Maar dat sluit lief zijn niet uit.
Irene Schouten moet wel het innerlijk van moeder Teresa zelf hebben om liever te zijn dan ze er uit ziet...
Ik ben wel benieuwd wat er gebeurt als jullie precies dezelfde (gecorrigeerde) dataset gebruiken. Zit er dan nog een groot verschil tussen de normale verdeling met kleine stapjes van SprintMaster of de Montecarlo-simulatie van Mjøsaman.
Nou, als Schouten kleine kindertjes in erbarmelijke omstandigheden laat lijden vanwege een geloof dat lijden goed is voor de ziel, dan is ze minder lief dan dat ze eruit ziet.
Een keer iets winnen maakt je nog geen echte winnaar. De top bereiken is vaak makkelijker dan er te blijven. Wanneer je regelmatig iets wint ben je (naar mijn mening) pas een echte winnaar en niet iemand die incidenteel iets wint. Ik heb al eens eerder gezegd dat ik niets tegen Bokko heb, hij is een zeer begenadigt schaatser maar heeft meteen ook een grote tekortkoming, zijn karakter/mentaliteit om niet ten koste van alles te willen winnen, hij is te lief/goedig. Kramer heeft hem alle hoeken (of zijn het bochten?) van de schaatsbaan laten zien en nog steeds zijn hij en Kramer vrienden, denk je dat wanneer Bokko steeds van Kramer zou winnen, Kramer nog steeds vrienden zou zijn met Bokko? Ik durf hier wel te beweren dat er dan geen vriendschap (meer) zou zijn, Kramer duldt alleen mensen naast zich die geen bedreiging voor hem zijn maar wel bruikbaar zijn voor hem om zichzelf te verbeteren. Al ben ik het met je eens dat iedereen zijn/haar eigen invulling aan het begrip (te) 'lief' zijn geeft.
Dat zal wel meevallen, denk ik. Het klinkt alsof SprintMaster een manier heeft om het analytisch op te lossen, d.w.z. op de uitkomsten komt die je krijgt als je oneindig veel wedstrijden simuleert. Omdat ik de kansen toch op 1% afrond, kom je met simulatie van een wedstrijd of 1000 al een heel eind. Wel gebruik ik een lognormale verdeling van de tijden en SprintMaster een normale verdeling. Mijn gevoel -ik heb het niet getest- zegt dat de gemeten tijden voor een schaatser meer clusteren aan de linkerkant van de verdeling dan dat ze netjes gespreid liggen om het gemiddelde heen, vandaar het lognormale.
Voor een groot gedeelte klopt dat maar als een sporter steeds egoistisch is en nooit wat terugdoet dan kan dat op den duur tegenwerken. Overigens heb ik nog nooit een kwartier voor de kassa staan wachten. En als Boogerd na de wedstrijd een interview geeft staat hij langer op zijn benen dan als hij voor de kassa wacht.
Nog één keer over lief zijn. Er is een verschil tussen lief doen en lief zijn. Veel bekende BN ers doen lief voor de bühne, of ze lief zijn is vers twee. En wie is er nu echt lief? Niet als je er lief uitziet, dat zou gemeen zijn van de Here God, een lelijkerd kan best heel lief zijn. En een topsporter is zo wie zo egoïstisch, zonder dat kom je er niet. Jaren geleden hoorde ik de vrouw van Erben Wennemars zeggen dat als Erben stopte met schaatsen zij weer aan de beurt zou zijn. Toen cijferde zij zichzelf weg, alles voor man en kinderen, alleen maar saai huisvrouw zijn. Nu vraag ik me af als ik Erben weer met zijn hoofd op de tv zie of hem op de radio hoor, zou zijn vrouw nu echt aan de beurt gekomen zijn?
Wordt een beetje moe van deze steeds terugkerende discussie over Bøkko en Kramer en hun persoonlijkheid...Maar kan het dan toch ook weer niet laten om te reageren. Kramer is echt een unieke sportman die door niemand vaak verslagen is. Bøkko is één van de weinige schaatsers die er regelmatig dichtbij in de buurt is gekomen. Als je Kramer weghaalt uit de uitslagen dan had Bøkko twee wereldtitels afstanden, drie wereldtitels allround en twee Europese allroundtitels. Ik heb de afgelopen jaren wel respect gekregen voor Kramer en hoe hij al zo lang aan de top staat. Maar Bøkko blijft ook gewoon doorgaan en doorgaan ondanks dat hij bijvooorbeeld op de 5km al 57 keer van Kramer verloren heeft. Vind ik toch ook knap. Hij geeft nog steeds niet op. Dan moet je toch ook wel een sterke persoonlijkheid hebben.. Dat hun vriendschap over zou zijn als Bøkko wel een paar keer gewonnen zou hebben geloof ik ook niet. Ze kennen elkaar al vanaf dat ze junior waren, dat houdt echt niet zomaar op. Kramer is volgens mij prima in staat om vriendschap en strijd op de baan gescheiden te houden.
Maar als de sporter wat terugdoet omdat het anders tegen hem werkt is het nog steeds uit egoïsme! Tja.....
Wat Kramer betreft heb je waarschijnlijk wel gelijk. Daarom is hij lang niet bij iedereen populair, maar dat is voor Sven ook niet belangrijk. Maar vriendschap in de topsport bestaat wel degelijk. Ard en Keessie zijn goede voorbeelden. En volgens mij konden ze ook heel goed overweg met Fred Anton Maier die hen in 1968 overvleugelde. Natuurlijk is een topsporter af en toe wel een beetje egoistisch. Een spits in het voetballen wil zelf scoren, maar als hij op een gegeven moment kansen begint te missen verdwijnt ook zijn krediet bij medespelers en krijgt hij minder ballen. Als hij af en toe een assist geeft aan een medespeler is zijn krediet veel groter. Met wielrennen precies hetzelfde. Als een kopman de sprint niet afmaakt denken zijn ploegmaats op een gegeven moment. Bekijk het maar, tenzij de kopman zich in andere situaties als knecht ging opstellen.
Hij kan het ook doen uit teambelang zonder verdere bijbedoeling. Dan is het geen egoisme. Het gaat erom of een topsporter iets van nature doet.
Over een half uur gaan er weer allerlei lieve en minder lieve schaatsers van start. Ben benieuwd of we vandaag wel een verrassende winnaar krijgen. Tot nu toe was Ter Mors nog de meest verrassende (Bowe was toch de favoriet), maar toch niet echt een grote verrassing. Verder ben ik wel enthousiast over het hele WK tot nu toe. En wat daar het meest aan bij draagt: het compacte programma, weinig dweilen en een enthousiast publiek. Een WK waar andere hallen een voorbeeld aan kunnen nemen!
Jammer alleen van dat ontzettend storende en onnozele commentaar van Eric en Herbie! Kijk vaak zonder geluid..........
Geen last van, wat mij betreft praten ze het prima aan elkaar en ze zijn enthousiast. Soms op het naïeve af, maar dat liever dan totaal geen emotie.
