WK afstanden 2025, Hamar, 13-16 maart

Nog wat nieuws van het Tsjechische front (overal lange artikelen in de media, die zijn echt in jubelstemming): Sáblíková is dolgelukkig met haar zilveren medaille. Werd een dag na de 3000 m met koorts wakker, maar wilde koste wat kost meedoen aan de 5000 m. Voor de wedstrijd vroeg Lollo haar: 'Wat ga je doen?' En Sáblíková: 'Ik ga eerst met je mee om je op weg te helpen en daarna zal ik wel langzaam doodgaan op de baan. Maar ik wil per se rijden.' Die heeft enorm genoten dit weekend en zei dat ze het contact met de andere schaatsters enorm gaat missen.

Zdráhalová dacht dat coach Petr Novák gek was geworden toen hij haar tijdens haar laatste rondje op de 1500 m toeschreeuwde: 'Je bent op weg naar een medaille! Gaan!' Maar die zat er zoals gewoonlijk (hij is een meester-voorspeller) niet ver naast. Ze heeft enorm veel zin in volgend jaar.

Metoděj Jílek hoopte het hele seizoen al dat hij tegen Ghiotto mocht rijden op de 10 km en die droom kwam uit. Hij is enorm ambitieus en heeft hogere doelen voor volgend jaar. Is onlangs drie weken ziek geweest en was nog niet helemaal in topconditie 'En dat kon je wel merken in de laatste twee rondjes, daar kwam ik echt tekort. Ik ga keihard trainen in de zomer, want mijn doel is Milaan'.

En waar kom ik net achter: Metoděj heeft een broertje, Filip, dat een jaar of vier jonger is en ook al flink aan de weg timmert in het inlineskaten.
Prachtige berichten! Ontzettend leuk om de berichten uit de Tsjechische media zo wat mee te krijgen!

Wat betreft zijn broertje: hem viel mij enkele weken geleden al op, omdat hij bij hetzelfde team als Metodej aan de slag gaat. Filip gaat dat echter nog wel doen bij de jeugd/beloften, wat dus nog niet het team is van onder anderen Metodej, Wenger en de broertjes Due Schmidt.
 
Enerzijds was dit WK extreem internationaal op sommige afstanden, met deze magnifieke top-8 op de 10km:
1. Davide uit Italië 🇮🇹
2. Vladimir uit Polen 🇵🇱
3. Metodej uit Tsjechië 🇨🇿
4. Jorrit uit Nederland 🇳🇱
5. Sander uit Noorwegen 🇳🇴
6. Ted-Jan uit Canada 🇨🇦
7. Timothy uit Frankrijk 🇫🇷
8. Casey uit de VS 🇺🇸

Echt... hoe is het mogelijk ? ACHT verschillende landen in de top-8 van de 10 kilometer! En zes daarvan onder de 13 minuten op niet al te snel Wie dat in 2014 had gezegd, was naar een gesticht gestuurd. Toen reed Nederland naar een Olympische sweep en reed er geen enkele buitenlander onder de 13:10. En nu dit. De 10 was al erg internationaal dit seizoen, maar dat ook nog Huizinga en Fish net buiten de top-8 vallen maakt deze historische top-8 af.

Anderzijds was Nederland bij de vrouwen erg dominant. Zoals Duitsland dat ooit kon. Op de klassieke afstanden 3x goud, 3x zilver en 3x brons, en alle niet-klassieke onderdelen leverden goud op voor Nederland. Femke, Joy, Suzanne, Jutta, Angel, Antoinette én Marijke stappen het vliegtuig in als wereldkampioen en Merel won ook nog eens twee keer brons. Ja, de Noren zijn blij met Sander en Peder en dat mogen ze zijn. Maar o, wat zullen ze moe zijn geworden van het feit dat er weer dat Nederlandse volkslied gedraaid wordt. Voor elke Noorse gouden medaille klonken er vier Wilhelmussen. De Nederlandse fans klapten hun handen rood, wit en vooral blauw.

En dat levert deze medaillespiegel op:

Medaillespiegel:
8 6 4 🇳🇱 NED
3 1 1 🇮🇹 ITA
2 1 0 🇳🇴 NOR
1 2 3 🇺🇸 USA
1 1 0 🇯🇵 JPN
1 0 1 🇨🇳 CHN
0 2 2 🇨🇦 CAN
0 1 2 🇵🇱 POL
0 1 1 🇰🇷 KOR
0 1 1 🇨🇿 CZE
0 0 1 🇧🇪 BEL

En dan hebben we het dus voor elkaar gekregen als Nederland om 18 medailles te halen. Evenveel als bij dat WK in coronatijd. En omdat Nederland met 8 goud, 6 zilver en 4 brons het net even beter doet dan in Inzell (waar 8 goud, 6 zilver en 2 brons werd gehaald), is dit het beste WK afstanden voor Nederland ooit. De mannen halen lang niet op elke afstand een medaille, maar bij de vrouwen heeft Nederland ook zonder Irene Schouten het schaatsen in een ijzeren greep. Gouden nagels blinken. En de twee niet-Nederlandse vrouwen die goud halen, Miho en Francesca, stoppen hoogstwaarschijnlijk na volgend jaar.

Femke doet het geweldig op de 500m. Joy pakt een ongekende 3x goud. Marijke heeft de massastart uitgespeeld en Rintje Ritsma heeft de teamonderdelen op orde. Ik ben benieuwd wie in de komende jaren op gaan staan om tegenwicht te bieden in de rol, als het ware als Petra Kongshaug, Sandra Eitrem, Davida Ghiotto, Maria Jilekova, Vladimira Semirunna en Connie Howe.

Er komen natuurlijk wel steeds meer onderdelen, waardoor het steeds makkelijker wordt het beste WK Afstanden ooit te hebben. Het WK in coronatijd had bv. geen teamsprint.

Bij de mannen komt er echt een hele goede generatie aan, de kans is behoorlijk aanwezig dat deze 10km van Ghiotto (of wellicht 1 van Ghiotto in de komende jaren) de enige medaille is die een 30+'er de komende jaren wint op een klassieke afstand. Het leuke daarbij is ook dat Eitrem, Kongshaug, Ning, Jilek, Semirunni, De Boo etc. allemaal ook echt voor goud willen gaan en ook uitspreken dat dat het doel is. Er zit momenteel voor mijn gevoel veel meer bravoure en zelfverzekerdheid in het (buitenlandse) schaatsen dan vroeger.

Bij de dames is het natuurlijk tegenovergesteld, met qua buitenlanders op de klassieke afstanden alleen Han, Kim en Wiklund als medaillewinnaressen die er na Milaan waarschijnlijk nog bij zijn (en bij uitbreiding naar de top 5 komen enkel Silaeva en Zdrahalova daarbij). De Nederlandse dames die medailles winnen zijn veel jonger. Het valt me ook op dat eigenlijk alle medaillewinnaressen ook hele succesvolle junioren waren, er zijn weinig rijdsters die op latere leeftijd ineens onverwacht op komen zetten (bij de mannen gebeurt dat gevoelsmatig vaker). Als we dat dan optellen bij de dominantie van Nederland bij het WK Junioren in de afgelopen 10 jaar hebben we direct de verklaring voor het huidige succes. Het zou mooi zijn als bv. Rosner en de Poolse dames die het nu zo goed doen de stap naar het echte werk kunnen gaan zetten.
 
Laatst bewerkt:
Zo, het was wel een WK'tje.
Enkele observaties:
1. Kunnen we het OKT volgend jaar niet in Enschede rijden? Dan kan Snellink gewoon een medaille pakken op de 10km bij de OS...
Nee, weer blijkt dat Huizinga een Thialf-rijder is, valt 2x tegen. Zit de oorzaak in het mentale aspect of wat kunnen mogelijke redenen zijn?
2. Moeizaam toernooi AH-Zaanlander. Die hadden veel meer van dit toernooi verwacht maar keren huiswaarts met 2x goud voor Groenewoud(TP,MS) en 2x brons voor Conijn. Die hadden toch wel individueel een gouden medaille willen hebben. Daarnaast blijkt Bergsma weer moeite te hebben te hebben met de 5km. Hij rijdt nu het tweede deel van de 10km net zo snel als zijn 5km eerder dit weekend... Mooie negative split op de 10km, maar net zoals bij het NK toch het idee dat er qua tijd wat meer in had gezeten. Verder hoop ik enorm erg dat 'ie volgend jaar afscheid kan nemen met een medaille op de OS, maar dat zie ik haast eerder op de MS gebeuren dan op de 10km. Maar hij wordt nog 4e, dusss...
3. Sabilkova blijkt toch nog steeds enorm goed te kunnen pieken en strand slechts op 0.18 van het goud... Ongekend hoe goed ze nog is.
4. Iemand een overzicht van de gesneuvelde BR's? Enkel op de 500meter en de 1000meter mannen? Zeker het verschil met het BR op de 1000 en 1500 meter vrouwen was wel groot...
 
Ik vraag me toch ook wel een beetje af hoe het met het plezier zit van schaatsers die alleen maar het WK afstanden belangrijk vinden. Leerdam zei ook nog dat al die wereldbekers uiteindelijk niet belangrijk waren en dat het puur om "vandaag" (gisteren) ging. Nou dan wordt ze derde en heeft ze dus niets. Heb je dan nog wel plezier gehad? Ik zou zeggen geniet wat meer van de andere wedstrijden.
Hetzelfde zie je ook bij veel Nederlandse wielrenners. Ze rijden iedere wedstrijd als voorbereiding voor de Tour de France, om vervolgens in diezelfde Tour compleet weg gereden te worden. Ik denk dan altijd maar, probeer eerste eens te presteren in Parijs-Nice, de Ronde van Catalonië of de Dauphiné.
 
Proberen te pieken en presteren bij de belangrijkste wedstrijden vind ik toch wel logisch. De prestige van een prijs neemt toch wel behoorlijk af als je probeert de grootste concurrenten te ontlopen of te treffen op een moment dat die in voorbereiding zijn.

Ik stoor me dan ook totaal niet aan de insteek van bijvoorbeeld Snellink.
 
Hetzelfde zie je ook bij veel Nederlandse wielrenners. Ze rijden iedere wedstrijd als voorbereiding voor de Tour de France, om vervolgens in diezelfde Tour compleet weg gereden te worden. Ik denk dan altijd maar, probeer eerste eens te presteren in Parijs-Nice, de Ronde van Catalonië of de Dauphiné.
Ben benieuwd op welke wielrenners jij dan doelt. Ik heb niet het idee dat er momenteel Nederlandse wielrenners zijn (behalve van der Poel) die in de Tour echt mee kunnen. Overigens werd Arensman keurig derde in Parijs-Nice.

En bij het schaatsen gaan de meeste Nederlanders (De Boo, Kok, Groenewoud en Beune bijvoorbeeld) ook vol voor de wereldbekerwedstrijden.
 
Pff, kleine moeite om iemands naam goed uit te spreken, zeker als dat niet heel anders dan het woordbeeld is of dat er voor Nederlanders heel rare klanken inzitten. En als je dan stoer wil doen om het niet het op zijn Nederlands uit te spreken, doe het dan goed. Ik hoorde ze het hebben over Kungshaug, terwijl het volgens mij Koengshaug is.
Koengshuig zelfs. Au spreek je in het Noors uit als ui. En de o is een oe
 
Overigens vond ik het een memorabel WK. Het was misschien All You Can Eat, maar dan wel in een sterrenrestaurant. Niet alle gerechten waren mijn smaak, toch zaten er een paar overheerlijke pareltjes tussen. Het was een prachtig weekend vol verhalen. Mooie toevoegingen aan de toch al zo rijke schaatsomnibus.

Het Vikingskipet blijft een prachtige baan die er snel uitziet, maar schijn bedriegt. Als je er schaatst lijkt het ijs snel, als je er een wedstrijd rijdt valt het toch tegen. Maar goed, daardoor kregen we wel echte strijd op het scherpst van de snede. Schaatsers die aanvielen en falikant door het ijs zakten na een grandioze inzinking. Maar ook barre beukers die onvermoeibaar door konden blijven stoempen en met al hun bewegingen zoveel kracht leken te verspillen, maar dan toch vlak naar huis reden. Of nou ja, eigenlijk was dat er maar eentje. Dit toernooi zal worden gezien als het toernooi van de echte doorbraak van Vladimir Semirunniy. Wat een geweldige schaatser! Nee, z'n techniek lijkt niet heel erg mooi, maar wat een power stopt die man in het ijs en haalt hij er ook uit. Daar gaan we nog wel wat van horen de komende jaren. Ik ben alvast fan.

Soms is schaatsen voorspelbaar, maar de manier waarop kan nog wel eens verrassend zijn. Veel mensen hadden Femke Kok als 500m kampioen, maar zelf geloofde ze er na haar race eigenlijk geen moment in. Het interview was daarom ook best wel vreemd, want Femke was eigenlijk gewoon ontevreden. Jutta Leerdam daarentegen zat erg dichtbij en was behoorlijk in haar nopjes. Vervolgens was het op de 1000 juist omgekeerd. Reed Femke een prima race, Jutta verprutste juist háár afstand en zakte niet voor het eerst door het ijs op het moment suprême.

Wie daar ook nogal eens last van had: Joep Wennemars. Maar niet dit weekend. Oh nee, op de 1000m kwam voor hem alles juist samen. Voor het eerst (oké, op het NK Afstanden na dan) heb ik hem geconcentreerd en gedecideerd op die laatste kruising zien rijden. Bam, baanrecord. Prima, goede rit. Maar genoeg voor de winst? Dat wilde Joep nog niet geloven. Maar het gebeurde echt. Pure vaderlijke trots en ongeloof spatten van het scherm. Stolz weer verslagen. Op de 500 knalde Jenning de Boeing al naar een indrukwekkend baanrecord waar Stolz niet aan kwam. Nu op de 1000, de afstand waar Stolz in Milwaukee nota bene met 1.5 seconde won van diezelfde De Boo. Op die 1000 lukte het niet. Het lukte eigenlijk nergens. Jordan Stolz was op, leeg, klaar. Hij geloofde er niet meer in. En soms wordt dat een self-fulfilling prophecy. Terwijl Koengshuig op de 1500 in eigen huis geschiedenis schreef en de rollen van een paar weken terug omkeerde, daar kwam Stolz slechts 7 honderdsten tekort voor goud.

Gedesillusioneerd keert hij nu met 0 gouden medailles weer huiswaarts. Misschien maar goed ook. Kan hij zich zonder de immense Amerikaanse druk voorbereiden op de Spelen. Stel dat hij weer 3 keer goud had? Wat dan? De druk in Milaan zou immens zijn geweest. Nu is de druk vast hoog (immers, 7-voudig wereldkampioen incl WK Allround, 9-voudig WK medaillewinnaar), het lijkt me beter te managen. Maar wie zich daar allemaal niet druk om maakt? Joy 'het beest'. Kwam voor 3 keer goud, won 3 keer goud. Wat had ze op de 5km gekund als regerend wereldkampioene? Had ze Mamma Lollo kunnen verslaan? Wie zal het zeggen. En ach, wat een pechweekend voor Ragne Wiklund. Zó dichtbij het goud, ze kon het al bijna ruiken. Maar terwijl haar benen volliepen in een kolkend Vikingskipet, glipte de overwinning steeds iets verder weg. En dat terwijl het haar zo gegund was na het missen van het podium op de 3000m. Gelukkig reed Eitrem in een zinderend duel met Snellink wel naar Noors goud op de eens zo Nederlandse afstand.

Ik ben vast nog een heleboel vergeten, maar dat geeft wel aan wat voor heerlijk schaatsweekend dit was. Ik heb genoten en ik hoop jullie ook. Van het hele seizoen overigens. Ondanks het op papier inspiratieloze schema, met Nagano, Beijing, Calgary, Milwaukee, Tomaszow en Heerenveen, heb ik echt ieder weekend genoten van de strijd en onvoorspelbaarheid die het schaatsen zo vaak in zich lijkt te hebben. Je kan het niet bedenken of het gebeurt: De voet van Kjeld, de achteraf bizar spannende strijd bij de vrouwen op het EK Allround, Semirunniy!!!, helmen voor aerodynamische tijdwinst, een onofficieel en later officieel wereldrecord 10km, iedereen handjes op de rug, Windmillwaukee, serieus snel ijs in Calgary, serieus zwaar ijs in Hamar, een Nederlandse 33'er, Femkes 36'er in Thialf, die 1.06.18 van Stolz, diezelfde Stolz die vervolgens toch een mens van vlees en bloed lijkt, de dynamietbenen van Koshkin, voor het eerst in 34 jaar weer een Noorse EK Allround, de Metodej van Jílek, Angel Daleman. Eigenlijk gewoon teveel om op te noemen. Wat een heerlijke sport is het toch.
 
Prachtige samenvatting! Het was uiteindelijk een stuk memorabeler en vermakelijker dan ik had verwacht, eerlijk gezegd. Sterker nog, ik heb sinds jaren niet zo’n mooi seizoen qua prestaties, spanning, verrassingen, en vooral verhalen gezien!!

Nog 1 toevoeging, omdat deze bij mij echt is blijven hangen: De Boo die onder de 40 doorkwam op 600 meter. Onder de 40 mensen! Dat is dus een 500 onder de 34 en daar dan nog eens een 100 achteraan plakken met een gemiddelde van minder dan 24.0
Briljant…en het was niet eens in SLC ook
 
Ik wil nog even kijken naar hoe snel de tijden van dit WK afstanden zijn, want dat is interessanter dan je zou denken.

Winnaarstijden
Als we alle tijden van de winnaars op de klassieke afstanden bij elkaar optellen dan komt Hamar uit als 9e snelste WK afstanden. De langzaamste sinds 2016 en ook nog net achter 2015. Dat is niet bijzonder, want Hamar was niet erg snel dit keer.

Podium
Maar wat als we kijken naar de tijden die nodig waren voor het podium? Eerder zagen we al dat het dichter dan ooit op elkaar zat, dus die tijden zijn relatief sneller. Hier hoeft Hamar qua laagland WKs alleen Heerenveen 2021 en 2023 voor zich te dulden. Gangneung 2017 en Hveen 2015 zitten er nu achter. Ja, in het supersnelle Gangneung had je gemiddeld een langzamere tijd nodig voor het podium dan hier in Hamar.

Top 10
We zoomen nog wat verder uit en kijken nu naar de tiende snelste tijd per afstand. Nu staat Hamar ineens op de vierde plek! Alleen SLC 2007, Inzell 2019, en Calgary 2024 staan ervoor. En in onze harten ook SLC 2020, maar die valt weg omdat er op de 10 kilometer daar maar negen schaatsers de finish haalden. Zelfs Heerenveen 2023 staat in de breedte dus achter Hamar van afgelopen weekend.

Kortom: Het ging echt wel heel snel als je iets verder kijkt dan de winnende tijden.
 
Laatst bewerkt:
Eens. Uiteindelijk is de strijd tussen de schaatsers om de zeges, medailles en ritwinsten veel belangrijker dan de gereden tijden. Als het heel snel gaat, mogen we daar best heel enthousiast over zijn. En als het wat trager gaat, moeten we daar ook niet te zwaar aan tillen. Maar dat is en blijft een tricky balans bij schaatsen. De ervaren rotten hier, weten vast nog dat dat voor de komst van de overdekte ijsbanen vast heel anders was.

Wat mezelf betreft - ik ben een soort AntoniMo DiversKo - ben ik blij dat Nederland niet meer dan de helft van de Gouden medailles heeft gewonnen. Daar ligt voor mij persoonlijk toch wel de bovengrens, tenzij het echt om een toevallige eenmalige uitschieter gaat. Die medailles moeten ook buiten schaatskringen nog enige (commerciële/culturele/nationale/internationale) waarde hebben. Ik liep bijvoorbeeld op het werk nog tegen een Ray Dartmans op die vooral een heel jaar lang over voetbal en F1 praat en het schaatsen in een paar zinnen met de omschrijvingen "ze trainen vast hard, korfbal, geen hond op de tribune en als het niet Olympisch was" tot een soort amateursport degradeerde. Ik corrigeerde 'm een klein beetje, maar liet 'm verder als een soort Geert Derksen ratelen.

Ik vroeg me dat later af .. hoe wordt er in jullie omgeving naar schaatsen gekeken? En haalde dit WK maandag het gesprek van de dag of ging het toch vooral over Ajax, PSV en Max Verstappen?
 
Eens. Uiteindelijk is de strijd tussen de schaatsers om de zeges, medailles en ritwinsten veel belangrijker dan de gereden tijden. Als het heel snel gaat, mogen we daar best heel enthousiast over zijn. En als het wat trager gaat, moeten we daar ook niet te zwaar aan tillen. Maar dat is en blijft een tricky balans bij schaatsen. De ervaren rotten hier, weten vast nog dat dat voor de komst van de overdekte ijsbanen vast heel anders was.

Wat mezelf betreft - ik ben een soort AntoniMo DiversKo - ben ik blij dat Nederland niet meer dan de helft van de Gouden medailles heeft gewonnen. Daar ligt voor mij persoonlijk toch wel de bovengrens, tenzij het echt om een toevallige eenmalige uitschieter gaat. Die medailles moeten ook buiten schaatskringen nog enige (commerciële/culturele/nationale/internationale) waarde hebben. Ik liep bijvoorbeeld op het werk nog tegen een Ray Dartmans op die vooral een heel jaar lang over voetbal en F1 praat en het schaatsen in een paar zinnen met de omschrijvingen "ze trainen vast hard, korfbal, geen hond op de tribune en als het niet Olympisch was" tot een soort amateursport degradeerde. Ik corrigeerde 'm een klein beetje, maar liet 'm verder als een soort Geert Derksen ratelen.

Ik vroeg me dat later af .. hoe wordt er in jullie omgeving naar schaatsen gekeken? En haalde dit WK maandag het gesprek van de dag of ging het toch vooral over Ajax, PSV en Max Verstappen?
In mijn directe omgeving? Gaat het helemaal niet over sport 😂
 
Eens. Uiteindelijk is de strijd tussen de schaatsers om de zeges, medailles en ritwinsten veel belangrijker dan de gereden tijden. Als het heel snel gaat, mogen we daar best heel enthousiast over zijn. En als het wat trager gaat, moeten we daar ook niet te zwaar aan tillen. Maar dat is en blijft een tricky balans bij schaatsen. De ervaren rotten hier, weten vast nog dat dat voor de komst van de overdekte ijsbanen vast heel anders was.

Wat mezelf betreft - ik ben een soort AntoniMo DiversKo - ben ik blij dat Nederland niet meer dan de helft van de Gouden medailles heeft gewonnen. Daar ligt voor mij persoonlijk toch wel de bovengrens, tenzij het echt om een toevallige eenmalige uitschieter gaat. Die medailles moeten ook buiten schaatskringen nog enige (commerciële/culturele/nationale/internationale) waarde hebben. Ik liep bijvoorbeeld op het werk nog tegen een Ray Dartmans op die vooral een heel jaar lang over voetbal en F1 praat en het schaatsen in een paar zinnen met de omschrijvingen "ze trainen vast hard, korfbal, geen hond op de tribune en als het niet Olympisch was" tot een soort amateursport degradeerde. Ik corrigeerde 'm een klein beetje, maar liet 'm verder als een soort Geert Derksen ratelen.

Ik vroeg me dat later af .. hoe wordt er in jullie omgeving naar schaatsen gekeken? En haalde dit WK maandag het gesprek van de dag of ging het toch vooral over Ajax, PSV en Max Verstappen?
Dat laatste is wel een leuk onderwerp om eens te beschouwen. Ik werk in een organisatie, in een van oudsher schaatsgek gebied ( de Krimpenerwaard), die wat mijn afdeling betreft voor 80% uit vrouwen bestaat. Daarvan zijn er best veel in schaatsen geïnteresseerd, en dat volgen ze ook via de TV. Een enkeling is ook wel eens in Thialf geweest. Dan heb ik het wel over de 50+ generatie, de jongere meiden hoor ik er niet veel over.
Wat het mannelijk deel betreft kan ik kort zijn. Sinds het vertrek begin dit jaar van een collega die het schaatsen wel wekelijks volgde ben ik de enige man die nog in schaatsen geïnteresseerd is. De rest geeft er niets om ( ook niet om wielrennen ) en is alleen in voetbal geïnteresseerd. Al moet ik wel zeggen dat de december uitgave van de Playboy wel tot de nodige gespreksstof heeft geleid :eek:
 
Heb het gevoel dat Stolz zijn ideale 1500m indeling nog niet helemaal in de vingers heeft en, inderdaad, vertrouwt op zijn superieure laatste ronde. Hij heeft nog niet goed geleerd optimaal van zijn tegenstander te profiteren, misschien omdat hij dat zelden of nooit nodig heeft (gehad) en/of zijn coach dat hem ook niet leert.
Corby: "Ik hecht sowieso niet te veel belang aan het mentale gedeelte. Wat mij betreft gaat in het topsport voor 98 procent om het fysieke. Als je fysiek helemaal in orde bent, dan telt het mentale deel niet eens."

Duidelijk meer een fysio/trainer dan een coach. Zijn insteek mag dan wellicht van toepassing op Stolz zijn, en dan nog wellicht slechts zo lang die (ruim) sneller is dan de rest, maar zeker niet voor alles atleten. Wat dat betreft waren Koot & Bie ook op dat vlak hun tijd vér vooruit:
"Fysiek is altijd psychisch"!
 
Eens. Uiteindelijk is de strijd tussen de schaatsers om de zeges, medailles en ritwinsten veel belangrijker dan de gereden tijden. Als het heel snel gaat, mogen we daar best heel enthousiast over zijn. En als het wat trager gaat, moeten we daar ook niet te zwaar aan tillen. Maar dat is en blijft een tricky balans bij schaatsen. De ervaren rotten hier, weten vast nog dat dat voor de komst van de overdekte ijsbanen vast heel anders was.

Wat mezelf betreft - ik ben een soort AntoniMo DiversKo - ben ik blij dat Nederland niet meer dan de helft van de Gouden medailles heeft gewonnen. Daar ligt voor mij persoonlijk toch wel de bovengrens, tenzij het echt om een toevallige eenmalige uitschieter gaat. Die medailles moeten ook buiten schaatskringen nog enige (commerciële/culturele/nationale/internationale) waarde hebben. Ik liep bijvoorbeeld op het werk nog tegen een Ray Dartmans op die vooral een heel jaar lang over voetbal en F1 praat en het schaatsen in een paar zinnen met de omschrijvingen "ze trainen vast hard, korfbal, geen hond op de tribune en als het niet Olympisch was" tot een soort amateursport degradeerde. Ik corrigeerde 'm een klein beetje, maar liet 'm verder als een soort Geert Derksen ratelen.

Ik vroeg me dat later af .. hoe wordt er in jullie omgeving naar schaatsen gekeken? En haalde dit WK maandag het gesprek van de dag of ging het toch vooral over Ajax, PSV en Max Verstappen?
Nou, ik woon in de VS, dus…..geen hond die kijkt naar langebaan schaatsen. Het is al heel wat als ze weten dat de sport bestaat. Short track kennen ze meestal wel.

Op werk zijn ze wel beleefd geïnteresseerd als ik vertel dat ik het WK heb gekeken, maar de sport wordt regelmatig als raar gezien (is het natuurlijk ook; een tijdrit maar dan gereden in paren).

Oh ja, Shani Davis doet vaak wel een belletje rinkelen. Verder niet, nee ook Stolz niet. Hij zal toch echt eerst olympisch kampioen moeten worden, en vermoedelijk meervoudig, voor hij wellicht opgemerkt gaat worden

Edit: mijn werkomgeving is ong 2/3 vrouwen en de meesten zijn 30-50 jaar. Qua sport? De typische VS sporten, en hier en daar iemand die skiën, wielrennen of marathons een beetje volgt. Heeft ook te maken met de omgeving (rond Boston = hardlopen, noordoosten = skiën)
Chicagodude ben ik al jaren niet meer
 
Laatst bewerkt:
Ik werk thuis dus ik ontmoet niet zoveel mensen waarmee ik een praatje voer in het dagelijkse leven. Mijn vrienden en familie komen er nog wel eens mee, maar volgens mij vooral omdat ze weten dat ik echt schaatsgek ben er graag over praat. Je hebt natuurlijk ook mijn moeder en Eenbrabander waarmee ik heel veel over schaatsen praat, dus helemaal alleen sta ik niet.

Ik ben actief in veel online communities, maar dat zijn voornamelijk internationale gezelschappen en dus is het schaatsen er niet populair. Als ik tijdens het livestreamen aan 150 mensen vraag wie het WK heeft gezien dan zijn dat 2 of 3 mensen.
 
Back
Top