Wereldbeker 2, 22–24 november, Tomaszów Mazowiecki

Irene Schouten

Medaillespiegel na Minsk en Tomaszów Mazowiecki.
1. Nederland 13 9 4
2.Rusland 3 6 8
3. Japan 2 3 4
4. Canada 2 1 5
5. Verenigde Staten 2 0 1
6. Zuid-Korea 1 1 1
7. Tsjechië 1 0 0
8. China 0 4 0
9. Italië 0 0 1

Dit weekend was wederom een weekend met veel Nederlands succes en in de schaduw een in de breedte sterk presterend Rusland. Verder valt op:
- Japan een beter weekend had dan in Minsk, maar nog niet het niveau van vorig seizoen haalt;
- Zuid-Korea dit weekend terugviel en geen enkele medaille won;
- Noorwegen helemaal niet in de buurt van de medailles komt;
- Zou het ooit voorgekomen zijn dat de thuislanden van de eerste 2 world cups, beiden geen enkele medaille wonnen?

ah die WR...

Voorlopig gaat het goed, maar hij gaat nog met lastige keuzes te maken krijgen en historie leert ons dat conflicten om de hoek liggen te wachten. Misschien later dit seizoen al. Dit was qua keuze voor de opstellingen natuurlijk een vrij gemakkelijk weekend. Ter Mors heeft wel ambities, maar wil nog even rustig aan doen. Kramer en Huizinga waren er niet. Douwe de Vries moest al de 1500 meter rijden met het oog op het WK Allround en daarnaast de 5000 meter, dus het is logisch dat die niet én de TP én de MS doet. Verweij en Blokhuijsen zijn nog niet goed genoeg. Dus dan blijven Bosker, Roest en De Vries over de TP en Bergsma en Stroetinga voor de MS.

Op het moment dat Kramer de boel weer op de rit krijgt en Blokhuijsen en Verweij ook weer hun hand opsteken dat ze beschikbaar zijn, moet de bondscoach keuzes gaan maken. Dan wordt het echt interessant.

Nee. Wel is het zo dat in 2011, toen er in Tsjeljabinsk en (toen nog) Astana werd gereden, Rusland precies één medaille won in het thuisland en Kazachstan helemaal geen.

Trouwens is Wit-Rusland en Polen wel een heel originele keuze voor de eerste Wereldbekers. Het was heel vaak Nederland en Duitsland of Nederland en Noorwegen, en soms twee landen in Noord-Amerika. Sinds 2011 is men creatiever geworden, achtereenvolgens West-Azië, Nederland en Rusland, Noord-Amerika, Oost-Azië, Noord-Amerika, Oost-Azië, weer eens klassiek Nederland en Noorwegen, dubbel Japan, Oost-Europa.
Dat is afwisselender dan 2002-2011: Noorwegen/Duitsland, nog eens Noorwegen/Duitsland, en nog maar eens Noorwegen/Duitsland, Noord-Amerika, Nederland/Duitsland, Noord-Amerika, Nederland/Duitsland, nog eens Nederland/Duitsland, en nog eens Noorwegen/Duitsland, nog eens Noorwegen/Duitsland, en nog maar eens Noorwegen/Duitsland, Noord-Amerika, Nederland/Duitsland, Noord-Amerika, Nederland/Duitsland, nog eens Nederland/Duitsland.

En misschien wil Hekman ook wel weer een Mass-Start rijden als ik dit zo zie.

Dit is wel heel makkelijk gezegd. Als ze voortdurend medailles pakken is het natuurlijk makkelijk te zeggen dat het allemaal logische keuzes zijn, maar vorig jaar werden er gewoon veel minder medailles gepakt en dat kwam niet omdat er toen zoveel meer schaatsers waren die ook medailles zouden hebben gepakt waardoor de keuze tussen al die topfavorieten zo lastig was geworden dat niemand won. Als de bondscoach zijn werk goed doet is het altijd zo dat alle keuzes overkomen als de enige logische keuze. Zo gaat het bij elke sport, als de bondscoach zijn werk niet goed doet ontstaat er discussie, omdat zijn keuzes voor achterblijvende resultaten zorgen.

Als we de teamonderdelen van nu en vorig jaar op een rij zetten na 2 wereldbekers voor de MS en TS en 1 voor de TP:

MS 2019: 2-1-2 2018: 0-2-0
TS 2019: 3-1-0 2018: 2-1-1
TP 2019: 1-1-0 2018: 0-2-0

Op elk onderdeel waar de bondscoach direct invloed op heeft zijn de resultaten voorlopig dus beter dan vorig jaar. Voor iemand die door iedereen werd uitgelachen is dat lang niet slecht lijkt me zo. Vergeet ook niet dat de resultaten vorig jaar op het WK Afstanden (toen Coopmans net was aangesteld) ook goed waren op de teamonderdelen.

Tuurlijk ligt het voor een groot deel ook aan de individuele vorm van de schaatsers, maar beter dan dit kan bijna niet, terwijl het heel makkelijk veel slechter had gekund. Tuurlijk kan het later in het seizoen slechter gaan, maar voorlopig is het gewoon goed. Pluim voor Coopmans dus.

Deze vind ik vooral opmerkelijk. Nederland pakt nu bijna de helft van de medailles met de brigade van Anema.

Soms heeft Bert Maalderink ook wel gelijk, zoals nu in een interview tegen Kai Verbij: "klinkt niet echt gemotiveerd".

Er waren voor dit seizoen niet zoveel landen die een Worldcup wilden organiseren.

Roman Krech have a leg injury, and he say sorry for fans in facebook for slow race

Semerikov Zakharov and Rumyantsev in 1 team (Sivkov's team)
Yuskov and Trofimov in 2team (Poltavets's team)
Where is difficult to Team Pursuit for guys from different teams

Bijzonder hoe Wust hier wint, ze zei voor dit weekend dat ze nog hard had getraind voordat ze naar Polen kwam (om haar zomer achterstand een beetje in te halen) en niet te veel verwachte. Ik weet niet of de anderen dat ook gedaan hebben. ADJ geeft onderhand aan dat ze idd worstelt met haar vorm, dat verklaart wel haar magere prestaties, hopen dat ze wat bij trekt de komende weken.

Dat is trouwens wel weer een flinke dominantie zo, 13 van de 24 gouden medailles. Meer dan de helft. Dat was de afgelopen twee jaar niet zo.

En bij de junioren is het niet echt evenwichtiger. De stand na Bjugn en Enschede
1. Nederland 12 9 8
2. Japan 7 7 7
3. Oostenrijk 2 0 1 (alle op naam van Gabriel Odor)
4. Zuid-Korea 1 3 0
5. Italie 1 1 1
Noorwegen 1 1 1
7. Rusland 0 2 3
8. Canada 0 1 0
9. Polen 0 0 2
10. Duitsland 0 0 1

Waarom rijdt Wust eigenlijk zoveel op kop? Ik snap dat ADJ nou niet bepaald in topvorm is, maar Wust rijdt drie volle ronden en Wijfje/ADJ ieder anderhalf. Vier jaar geleden had ik daar niet versteld van gestaan, maar op dit moment vind ik dat toch wel een beetje gek, zeker gezien het feit dat ADJ de vrouw zou moeten zijn met meer inhoud.