Ik ging zaterdag als 100% langebaan schaatser voor het eerst op natuurijs... En aangezien ik alleen een klapset heb (van het langebaan schaatsen) ging ik daar maar op. Mijn verwachting was dat ik mijn vriendengroep die alleen op natuurijs schaatst wel in een tourtocht van 45km moest kunnen bijhouden. Viel mij echt zwaar tegen zeg, haha! Ben denk ik wel 10x in een scheur beland of op dat stroevere ijs terecht gekomen (geen idee hoe dat heet) om vervolgens maar lekker onderuit te stuiteren.... Mijn reflex was dan ook stabiliteit zoeken in plaats van schaats eruit trekken. Nu loop ik al een paar dagen mank vanwege een blauwe plek van een vierkante meter op me heup. En natuurlijk op de schandpaal genagelt als de schaatser van de groep, met klapschaatsen nota bene, die als enigste meermalen onderuit ging Wat doen zij wel dat ik niet doe? (zij rijden allemaal op vaste schaatsen)
Haha, ja dit is natuurlijk een bekend probleem. Op het betere kunstijs (en zonder ál te veel tegenwind en mensen om je heen) kun je natuurlijk heerlijk een lange slag maken. Hierbij zul je je ijzers mooi recht neerzetten, en recht opzij afzetten. Op natuurijs zul je (tenzij je écht geweldig goed ijs hebt) toch een wat kortere slag moeten hanteren. En op stukken met veel scheuren ook niet te recht zijwaarts afzetten, maar lichtelijk schuin zodat je min of meer dwars(er) op de scheuren afzet ipv er vol in Het feit dat je vaak valt in scheuren en 'bros' ijs doet mij ook denken dat je nog niet voldoende achterop zit. Helemaal met klapschaatsen ga je dan al snel voorover. Ik denk dat je groepsgenoten wat 'gebrekkiger' schaatsen, en daardoor juist effectiever zijn op natuurijs dan jij Ze zullen waarschijnlijk erg op de binnenkanten neerzetten en wat kortere slagen maken. Dit zorgt ervoor dat ze wat behendiger over scheuren heen kunnen rijden, en minder makkelijk vastrijden. Tip: voordat je op natuurijs gaat schaatsen, oefen de kortere (en dwarsere) afzet eerst op de baan.
Tip is overigens ook nog om je punten wat te laten bijslijpen. Je rijdt dan iets makkelijker uit scheuren. Maar het is wel herkenbaar. Het technische voordeel wat je op de baan hebt is een minder groot voordeel op natuurijs. Tenzij je natuurlijk een prachtige strakke vloer hebt met de wind in het rugje. Op techniek zou je ze dan snel zoek moeten kunnen rijden. Ik heb het zelf altijd met tegen wind. Het komt dan vaak ook wat meer op kracht aan en de natuurijsschaatser die bijvoorbeeld wel megaveel fietst kan dan makkelijk bijblijven of zelfs op uithouding het nog langer volhouden. En daar zit je dan maar in het rugje te ploeteren. Vervolgens rij je in een scheur en kun je er tegen de wind in niet meer bijkomen :-D En toch is het heerlijk dat natuurijs!!!
Mag ik jouw club joinen? Ook op mijn 'klappers' een tourtocht gaan rijden. De scheuren kon ik nog wel, met heel goed opletten, ontwijken. Alleen de kl*te sneeuw/brosse randen dwars op de baan hebben mij genekt. Twee keer vol op de plaat omdat de bovenkant vooruit ging terwijl de onderkant zich vastvrat in het randje. Resultaat: twee blauwe onderarmen, pijnlijke knieen en rechterenkel dik. Paar dagen strompelen, vrijde dag naar de barrebiesjes en de voorpret van een heel weekend daarna schaatsen in rook opgegaan. Aangekomen bij de randjes er op gelet dat ik vooral de druk op de achterkand van de schaats hield, maar dat mocht niet baten. ook mijn vraag: 'wat doe ik fout?'
Hallo Gerben Dit stukje hieronder heb ik al een keer eerder op het schaatsforum geplaatst. Ik schaats al op natuurijs sinds 81/82, veel in Nederland en de laatste 8 jaar ook op de Weissensee en in Zweden. Wat het aller belangrijkst is bij het schaatsen op natuurijs is dat je op zoek moet naar "verschillende" natuurijs technieken. Schaatsen op natuurijs lijkt niet op een "lange baan slag". De volgende tips kun je uitproberen: Kniehoek groter, rug rechter (je billen naar meer naar achteren en om toch goed op je schaatsen te staan je rug rechter, wel buikspieren aanspannen en schouders ontspannen iets laten hangen) en meer achterop zitten (tenen tegen de bovenkant van je schoen aan voelgen drukken, zonder dat dit moeite kost). Een S curve (terugsturen) en overkomen kan vaak niet en kost ook te veel kracht als je lang achter elkaar rijdt. Breng je lichaam actief boven je glij been zonder dat je ver buiten over kom en maak rechte slagen (zonder S curve). Op slecht ijs is het van belang dat je er meer tussen gaat hangen (op de baan een absolute doodzonde) het voordeel hiervan is dat je makkelijk op je andere been (b.v. rechts) kan gaan staan als je met 1 been (links) wegschiet (door een scheur, hobbel, sneeuwplek, etc). Is er een stuk met veel slecht ijs dan een zeer korte slag hanteren, ik vindt het dan vaak zelf lijken op een soort steppen. Kijken: ik kijk altijd gelijktijdig ver en dichtbij. Door het veraf kijken zie je echt slechte plekken al ver van te voren aankomen, je kan dan al je "ruwe" koers van je slagen kiezen. Het dichtbij kijken dient ervoor om te bepalen of je je slag langer, korter, schuiner (b.v. om je schaats goed dwars over een scheur te sturen). Soms kan je niet op je nieuwe glijbeen gaan staan maar stap je een stukje opzij (om b.v. een scheur te vermijden), Verder maak ik mijn afzet vaak niet af omdat ik gezien heb dat ik dan het risico loop om aan het eind van de afzet in een scheur te schieten. Ook gebeurt het wel dat ik verder doorglij dan ik normaal doe, om nog net over een scheur te glijden met als voordeel dat ik me nieuwe glijbeen op een goed stukje (scheurvrij) ijs kan plaatsen. Op een heel slecht stukje, van te voren vaart maken en op het slechte stuk niet meer een schaatsslag maken maar gewoon benen naast elkaar (desnoods je handen op je bovenbenen houden voor stabiliteit), dit kan alleen als het slecht stuk niet te lang is Wind tegen: Tegen harde wind in maak ik een slag die lijkt op het eerste stuk van een versnelling (uit stilstand) op de baan. Ik maak schuinere slagen, en ik probeer door mijn lichaamsgewicht actief over te brengen mijn klapschaats optimaal te benutten. Materiaal: Zorg dat de punten van je schaats goed zijn opgeslepen (een soort boot vorm). Nou een hele hoop info. Probeer vooral veel uit, door ervaring ga je vanzelf veel beter rijden. Probeer altijd ontspannen te rijden. Groeten Pieter
Deze was ik nog vergeten inderdaad! Hier heb ik zelf ook regelmatig last van gehad vorige week. Ik rijd zelf op Marathon 1 buizen, en deze zouden voor natuurijs best wat ronder mogen zijn... Mijn vriendin rijdt op Maple Blizzard's en deze zijn van zichzelf al wat ronder.
Hallo Gerben en harker Ik lees ook dat jullie een hoop blauwe plekken opliepen. Ik draag op natuurijs onder mijn eerste shirt elleboog beschermers van het skeeleren, op mijn knieen beschermers van het skeeleren en schuimrubber op mijn heupen (dat zowel het bot van het bovenbeen als van het bekken bedekt). De beschermers van het skeeleren heb ik nog wat groter en dikker gemaakt met rubber dat normaal onder laminaatvloeren ligt. Alles onder mijn overkleding, want de bescherming ziet er niet uit. Groeten Pieter
Grappig allemaal deze ervaringen; had het erover van de week met een schaatsmaat, die zijn klappers in 98 had gekocht en sindsdien nog geen toertocht had gereden; op de baan is hij al jaren toch wel een heuse marathonkoerser met een goede techniek. Hij vertelde dat hij met een tocht van de week wel 15 keer was gevallen, gelukkig zonder ernstig letsel. Ik was ook met m,n mooie vikingsprintbuizen op het buitenijs van haarlem, en het was heerlijk met de zon en de gluhwijn, maar oh, wel erg behoedzaam en allert voor onvoorziene ijsomstandigheden, ben niet gevallen maar toch bang voor materiaalschade, en ja met klappers is het lastig als je in een scheur rijdt met oog op t katapult effekt. Mijn conclusie was om volgend jaar zo,n risico maar niet te nemen, en een apart stel schaatsen aan te schaafen, vast en laagmodel waarschijnlijk, misschien iets van ving zandstra!!( als het budget er is)
Dank voor jullie adviezen en tips. Volgend natuurijsseizoen maar weer gaan oefenen op dit metier. Zal er dit seizoen wel niet meer van komen. En Pieter, ik ga zeker de volgende keer mijn skeelerbeschermers en zo aantrekken. Dan ziet het er maar niet uit. Nu een week na de valpartij heb ik nog zoveel last dat het nog wel een weekje gaat duren voordat ik de baan op kan. Overigens werd ik tijdens mijn tocht op een paar slechte stukken door een vrolijk fluitende man op Friese doorlopers (!) ingehaald. Misschien volgend jaar maar een paar van die dingen scoren?
Ik rij op Salomon schaatsen (zweedse schaatsen, kluunschaatsen). Aan de achterkant heb ik elastiek zodat ze prima als klapschaatsen functioneren. Op de Weissensee rij ik even snel de 200 km als een aantal jaren geleden op mijn klapschaatsen met Maple onderstel (dat ik daar 2 keer krom reed).
Volgens mij is het echt niet zo moelijk. Gewoon goed letten op de scheuren en er dwars op sturen. En je slag wat aanpassen naar soms een 'skeeler' slag, dus je schaats onder je schouder neerzetten en kortere slagen. Op slechte stukken (wit uitgetrapt ijs/sneeuwijs) altijd 2 schaatsen aan de grond houden. Ik ben in ruim 350 km niet 1 keer gevallen.
ik in 250km 1 keer, maar dat was niet ernstig. Ik ging diep door de knieën (op de hurken) onder een brug door. Alleen dat ijs onder de brug bleek niet glad: evenwicht weg en ik lag op mn achterwerk. Naja, als dat alles is...
Kortom: ik doe kennelijk precies goed wat je op natuurijs moet doen, en minder voor het kunstijs. Niet gek als je altijd meer op het eerste gereden hebt. Inderdaad doe ik ook bovenstaande, vooral niet teveel overkomen, want dan kun je een oneffendheidje niet meer corrigeren. Ook doe ik de bochten, die vaak uitgetrapt zijn en grote 'sporen' kunnen bevatten, bij voorkeur geen pootjeover. Dat kostte me de grotere tochten soms wel even wat aansluiting. en op twee ijzers de slechte stukjes pakken. Dat kostte veel tijd als die stukken wat langer waren, zeg maar 10- 15 meter. maar aan de andere kant, op zo'n 750 km niet een keer gevallen. Ook niet in het donker. maar wat ik me dan wel sterk afvraag: als ik zo'n peloton zie rijden in de Hollands venetietocht, die rijden uiteraard veel sneller, hoe is het dan mogelijk dat zij zo weinig vallen ? Want ze moeten toch in scheuren rijden, en met die snelheid... Komen ze daar dan toch nog soms uit ?
maar wat ik me dan wel sterk afvraag: als ik zo'n peloton zie rijden in de Hollands venetietocht, die rijden uiteraard veel sneller, hoe is het dan mogelijk dat zij zo weinig vallen ? Want ze moeten toch in scheuren rijden, en met die snelheid... Komen ze daar dan toch nog soms uit ?[/quote] Kostelijk verhaal van jouw schaatsbeleving op natuurijs, Nogevendit! Al met al toch een topic dat leuke opvattingen en reakties oplevert! Over je quote, nou dat vraag ik mij dus ook af; ben soms al bang op de baan om in een spleet te rijden, daarom rijdt ik altijd lang in, en omdat ik eerst de kater eruit moet rijden, en de krakende gewrichten moet olieen. Volgens mij kan het net zo goed zijn dat bij grote marathon wedstrijden , het parcour en de condities worden doorgenomen; of stiekem snachts gereden! Ah joh, die gasten zijn zo gehaaid! :lol: Nee wat mij betreft ,als je het baanschaatsen zo gewend bent geraakt; en die sporadische momenten van natuurijs telt; kan ik eigenlijk wel zeggen , dat het ooit daar buiten is begonnen, maar verder vergelijk houdt voor mij wel op! Toen ik vorige week op het buitenijs stond met mn, sprintbuizen, en de gluhwein , heb ik me wel kostelijk vermaakt! Dat weer wel!!
Als het peloton eenmaal in vaart is, hoef je niet zo gek veel te doen om bij te blijven. Ze rijden dicht op elkaar, dus heb je veel voordeel van het uit de wind rijden. Op de smalle stukken met veel scheuren zullen ze wel iets rustiger rijden.
Omdat zij wél goed achterop zitten. Ik ben regelmatig met maaiende armen net niet onderuit gegaan en maar een enkele keer echt gevallen. Dat soort momenten zijn wel een aanslag op je kracht en conditie. Bij de slechte stukken ga ik ook even met de benen naast elkaar en extra achterop zitten. Maar toch is dat vermoeiend omdat je zo gespannen bent. Ik reed vooral te hard en was na 45 kilometer wel klaar. Toen schoot overal de kramp in als ik onder een brug doormoest. Die 45 km gingen overigens wel in 2,5 uur. inclusief veel klunen, stempelen en filerijden. Volgende keer maar wat rustiger doen, zodat ik er langer van kan genieten. Daarnaast heeft mijn rug veel meer training nodig buiten het seizoen. Ik had me aan het einde van vorig seizoen voorgenomen om meer te gaan skaten, maar daar is niet veel van gekomen. Dit jaar maar een nieuwe poging.
Anderhalve week lang bijna dagelijks op natuurijs gestaan. Ook een paar marathon wedstrijdjes gereden, en niet 1 keer gevallen. Ik voel me nu wel goed Wat heel erg belangrijk is op natuurijs is goed naar het ijs blijven kijken. Maar dan niet het ijs onder je, maar een meter of 10 voor je, en bedenk goed waar je hen stuurt. Wanneer er veel scheuren in het ijs zit kun je even een wat kortere slag rijden, en probeer op de scheuren af te sturen zodat je er dwars overheen rijd. Dan is er namelijk niks aan de hand. Probeer in elk geval niet evenwijdig aan de scheur af te zetten, want dan kan je ijzer aan het eind van je afzet de scheur in loopt en dan is de kans heel groot dat je valt. Verder is het heel erg belangrijk dat je goed achterop zit. Je hoeft ook niet de hele tijd zo diep te zitten als op de baan, enkel op de stukjes dat je echt tempo wilt maken. Je kan ook je voet bij het inzetten van je schaats een paar centimeter verder van je andere voet neerzetten. Op die manier zul je ook minder op kracht rijden en daardoor makkelijker lange stukken volhouden. Zorg echter wel dat je goed blijft overkomen, anders ga je juist op kracht rijden en hou je het juist minder goed vol.
