Is er zoiets als een marathonhouding en een sprinthouding? Ik schaats 3x in de week en het valt me op dat wanneer ik lekker technisch bezig ben, ik maar één tempo ken; bijna topsnelheid. Het gaat geleidelijk harder en harder tot ik aan mijn plafond zit. Maar na een paar rondjes is de pijp dan wel leeg, of ik moet in een lekker treintje aan kunnen sluiten, dat scheelt altijd veel. Maar toch... Is het slim om ook een soort lange-afstandhouding te trainen die je, zeg maar, 50 rondjes kan volhouden. Dus minder diep zitten, benen rechter, maar de rug wel tegelijk horizontaal en bol? Als ik dat probeer, komt er wel meer rust in mijn schaatsen, maar de balans is nogal anders. Je moet met je rechtere benen vanuit je enkels ietsje meer achterover leunen om te compenseren voor de ver voorovergebogen rug (als je me nog kan volgen). Of moet ik gewoon net zo lang opbouwen totdat ik de 'sprint'-houding wél lang kan volhouden?
Beste mensen. Als ervaren trainer heb ik een paar tips. Ga niet zelf lopen sleutelen en gaan op zoek naar een schaatsschool of ijsclub. Zij helpen je zeker verder. Daarnaast kun je via mijn site <knip> een link maken naar uitgeverij <knip> om de DVD schaatsen en het bijbehorende boek aan te schaffen. Daar staan vrijwel alle oplossing in /op. Veel succes, Piet Schipper, Haarlem Voor het maken van reclame op het forum kan u contact opnemen met de beheerder van dit forum, Sjoerd. -Allard
Ik zie je probleem als moeite met het doseren van energie en een gebrek aan controle over je techniek. Als je het daar niet mee eens bent, a la. Zo ervaar ik het zelf. Een aantal jaar geleden kon ik mijn energie niet doseren. Ik ging of heel erg langzaam, of heel hard, maar gemiddeld wist ik niet hoe dat moest. Daardoor was ik snel 'op'. Ik hield het erop dat ik meer een sprinter was dan een langeafstandschaatser. Ik ben vanaf vorig jaar wat meer op rondetijden gaan letten en - met behulp van m'n trainingsgroepje/trainer - is mijn techniek verbeterd. Daardoor kan ik nu ook aardig technischer rijden op lage en zeer lage snelheden. Op die momenten zit ik inderdaad wat minder diep dan gebruikelijk. Toverwoord voor mij is 'druk houden'. Zolang je controle hebt over die druk, leer je hoeveel druk je moet gebruiken voor een bepaalde snelheid. Wat mij heeft geholpen is het bord met rondetijden. Mijn vriendin rijdt met een transponder, dus als we in hetzelfde groepje zitten - hoewel ze vaak sneller is - weet ik ongeveer hoe hard ik ga en of dat strookt met mijn snelheidsgevoel. Succes!
Ik denk dat het slim is om een groepje te zoeken waarvan je denkt dat je die makkelijk bij kan houden en dan kijken of je daar 50 rondjes later nog zo over denkt. Rinus heeft een heel goed punt. Leren doseren is vrij lastig als je de basis nog niet voor elkaar hebt.
Langzaam rijden vergt veel meer van je balans en techniek dan hard rijden. Daarnaast vergt een diepe zit veel meer kracht en dat houden de meesten niet lang vol. Voor een sprinter is een diepe zit essentieel. Je hebt dan veel minder luchtweerstand en meer afzetpotentieel. Duurrijders, marathonrijders en toerrijders zullen veel hoger zitten. Zij sparen hun krachten en hebben ook geen baat bij een diepe kniehoek. De energie die dat kost kunnen ze beter verdelen over de rijduur, die doorgaans veel langer zal zijn dan een 500m duurt. Een hogere zit (jouw lange-afstandshouding) is dus wel aan te raden indien je langer wilt kunnen volhouden. Een lagere zit is zeker trainbaar, maar je zult altijd de afweging moeten maken of het je de energie waard is die je in het handhaven van die lage zit steekt, of dat je liever wat ontspannener rijdt en daarmee langer vol zult kunnen houden. De balans is in dat geval niet erg anders hoor. Wanneer je dat idee hebt ben je -zoals je zelf al aangaf- bewust teveel achterover aan het hangen. Ik vermoed dat je dan meestal toch iets te ver "voorop" zit. Je kunt dat goed voelen omdat je je voorvoet dan teveel zult moeten gebruiken om in balans te blijven. Ga maar eens ontspannen rechtop staan, armen losjes hangend naast je lichaam. Zak vervolgens door je knieën totdat je handen naast je knieën hangen en je jezelf met je vingers in je knieholten kunt kietelen. Als het goed is heb je dan een ronde rug/holle buik en kun je na wat training een langere periode schaatsen makkelijk volhouden. Indien je je handen naar achteren moet brengen om jezelf in je knieholten te kunnen kietelen, zit je te ver voorop en is je bovenlichaam te ver naar voren geklapt. Met een voorovergeklapt bovenlichaam riskeer je op de duur rugklachten. Ik ben benieuwd naar je bevindingen.
Bedankt voor jullie reacties allemaal. Ik kan wel wat met die opmerking van Rinus, "druk blijven opzoeken en die druk goed doseren". Dank daarvoor. Moet zeggen dat schaatsen wel een vak apart is qua dosering. Ik ben een ervaren lange afstandsloper en daar voel je toch beter aan wanneer je iets te hard gaat en kan je op tijd ingrijpen en herstellen. Met schaatsen zit je er ineens doorheen (met hele specifieke spiergroepen) en kan je de goeie houding moeilijk vast houden. Techniek speelt een vele grotere rol. Maar daarom vind ik het juist zo leuk denk ik. Volgens mij schaats ik technisch OK, ik krijg dat wel eens te horen op de baan tenminste. Maar 'onder de motorkap' moet ik best veel kleine correcties doen bij balansverstoringen (vooral achterover) die veel kracht kosten. Het gaat dus (nog) niet vanzelf, maar wel steeds makkelijker. De kernstabiliteit wordt beter en beter. Wat mij wel opvalt op de baan is dat er veel oudere ervaren schaatsers (50+) zijn die niet diep in de knieën zitten (minder dan ik), maar wel met een goeie bolle horizontale rug rijden en harder gaan :evil: . Dat is nu juist een houding die mij niet lukt.
