Het dynamische karakter van het skeeleren heeft niets te maken met een breed drukvlak. De hoge weerstand van de wieltjes zorgt voor een snelle vertraging op het moment dat je niet afzet. Er is een hoger ritme nodig om te voorkomen dat je te veel te vertraagt in je "pendel moment" voordat je afzet. Dit is dé rede waarom skeeleren dynamischer is. Daarnaast is voor Reitse de vraag of een ritme-wisseling positief is doordat het fijn is om van ritme te wisselen. Of zijn bochten efficienter dan rechte stukken? Zodat het efficienter wordt om in de bocht iets aan te zetten en vervolgens de rust te pakken op het minder efficientere rechte eind? Ik denk dat de ouwe het bij het "rechte" eind heeft. Maar dat een ronde baan andere tactieken met zich mee brengt.
Als je skeeleraars ziet schaatsen dan rijden ze wat korter dan de pure schaatsers, ik kan me wel in het eerste deel van het verhaal van Spek vinden. Bochten zijn voor mij zeker efficiënter dan de rechte stukken, ondanks dat je relatief minder afzetvermogen kan leveren. Je linkerbeen doet heel veel, je rechter veel minder. Op het rechte stuk is het evenrediger verdeeld. Voor mij werkt het, op dit moment, zo. Misschien dat anderen daar andere ervaringen of gevoelens mee hebben. Een ovaal is totaal anders schaatsen dan een toertocht, een wedstrijd anders dan een training. Allemaal andere tactieken en houdingen.
Trouwens, hoeveel skeeleraars zie je nu echt pendelen en op de buitenkant terecht komen? Ik zie ze niet veel, ook niet bij mij op de skeelerclub (behalve de profs dan). Ook een reden dat de slagen korter MOETEN zijn, omdat ze na het neerzetten van de skeeler meteen weer af moeten zetten omdat ze op de binnenkant terecht komen en dus meteen naar binnen vallen. En daarmee creeer je ook weer een dynamischer karakter. Het gros slaat de glijfase dus over en begint meteen met de valbeweging. Juist de glijfase heeft m.i. een statisch karakter omdat balans gehouden moet worden. Dat skeeleraars relatief nog redelijk snelheid kunnen houden heeft te maken dat voorwaartse afzet 'gedoogd' wordt, hebben we eerder besproken.
Rover het maken van lange slagen is afhankelijke van het wegdek. De baan (lees fietspad / autoweg) van gisteren kan vandaag vol steentje liggen. Verder maak je voorwaartse slagen in plaats van zijwaartse, een skeeler rijdt nu eenmaal in de richting van de wielen.
Dit moet me even uitleggen. Hoe maak je een voorwaartse slag??? Ik kan ze zijwaarts maken en ook (heel goed zelfs ) naar achteren maar naar voren?? Een schaats gaat ook in de richting van het ijzer trouwens, door de ronding kunnen we wat valsspelen maar niet gek veel.
Maar zelfs op onze ideale skeelerbaan, die voor iedere training schoongeveegd wordt, heeft het gros toch echt wel moeite met de -vanuit de schaatstechniek- oefening 'hoge benen' (glijfase extra lang vasthouden waarbij het bijhaalbeen halverwege afgeremd en vasthouden wordt). Echt een statische oefening waarmee de meeste skeeleraars na twee ronden al omvallen van verzuring.
De schaatsclub leerde je "breed" te schaatsen, dit omdat je toen nog geen scharnierpunt onder je schaats had (klapschaats). Het voordeel van de klapschaats is dat het je natuurlijke ""stap" meer benadert, waardoor je slag minder in de breedte van je lichaam gemaakt hoeft te worden. Je maakt nu meer een slag in de lengte van je lichaam waardoor je per slag meer afstand maakt.
De baancursus leerde mij breed schaatsen, de club leerde mij "smal sporen", toen nog op de vaste buizen
Nu begrijp ik er niet veel meer van... Je maakt een afzet in de lengte van je lichaam... is dat dan achteruit, of vooruit afzetten? En daarmee leg je per slag meer afstand af? Wil je dat iets meer uitleggen? Bij dat breed en smal sporen herken ik wel iets. Als ik voor mezelf dit verschil in uitleg een plekje wil geven, denk ik dat de manier van schaatsen afhangt van je niveau. Schaatsers die niet goed "overkomen" kan je aanleren "breed" te schaatsen. Zwier maar over het ijs. Dat is goed voor het evenwicht. Als ze eenmaal "over kunnen komen" wordt het belangrijk om wat smaller te sporen zodat je meer richting het einde van het rechte stuk schaatst en een kortere baan beschrijft. Ik denk niet dat het verschil komt door de klapschaats. Volgens mij kwam Falko Zandstra zo rond 1992 voor het eerst met het "smal" schaatsen. Terwijl in 1996 het Nederlandse damensteam voor het eerst op klapschaatsen reed. Het lijkt erop dat ze tijdens het glijmoment zoveel afremmen (meer dan bij het schaatsen), dat ze in de afzet erna heel veel kracht moeten leveren om weer op snelheid te komen. Een lang statisch moment met daarna een grotere krachtuitbarsting dan op de schaats... Klinkt verzurend vind je niet? :wink: (wel goede kracht training!! alleen jammer van de statisch verzurende kracht tijdens de rust) Ik begrijp trouwens ook niet (nu drijf ik de spot met veel toptrainers) Waarom je in vredesnaam halverwege je bijhaal de bijhaal stopt en het been omlaag laat hangen. Dit zie je heel veel schaatsers in elke slag toepassen... Maar als deze schaatsers een wedstrijd rijden is geen sprake van een statisch rustmoment tijdens de bijhaal, op geen één afstand. Waarom wordt dit zo erg aangeleert terwijl het tijdens een wedstrijd niet is toe te passen!!! Waarom wordt er een andere techniek aangeleerd dan de wedstrijd techniek?? [/quote]
Ow trouwens, ik las laatst een stuk van Barry Publow over je Hfmax. Hij zegt dat het wel sport specifiek is, net als je Anearobe drempel. Beide moet je dus ook sportspecifiek testen. (alleen bij Curlen gaat dit lastig :wink: ) Doordat fietsen veel lijkt op schaatsen wat betreft de Hfmax en de Anearobe drempel kan de fiets gebruikt worden de de schaatsspecifieke waarden te benaderen. Barry schrijft ook dat je als beste je HFmax kan testen aan de hand van een 1000m. wees van te voren goed warm en sprint de laatste 200m alsof je leven ervanaf hangt. Kijk op je hartslag meter en daar staat je schaatsspecifieke HFmax
Doel van deze oefening is (volgens Barry Publow) tweeledig: - Leren om in een statische glijfase het volledige lichaamsgewicht op het standbeen te houden. - 'Fine-tunen' van je balans dat nodig is voor een vloeiende gewichtsoverdracht. Met deze oefening is het mogelijk om technische foutjes eruit te halen, zoals: - Je glijdt richting het bijhaalbeen i.p.v. rechtdoor (verlaag de druk op het bijhaalbeen, zorg ervoor dat het volledige gewicht op het standbeen zit, zorg ervoor dat je op de buitenkant van de schaats terecht komt) - Je kunt niet lang balans houden. Je hebt dan dus een balansprobleem dat je met een andere oefening (bv de Hypo-Glide; zelfde oefening maar dan met gestrekt bijhaalbeen opzij met ijscontact) op kunt lossen. - Je shouders draaien. Hou je heupen gelijk door de knieen tegen elkaar aan te houden. Dit is dus puur een trainingsoefening, het heeft dus geen zin om deze techniek in een wedstrijd toe te passen.
Amen! Bedankt voor de uitleg bij deze oefening. Ik vind het zelf ook een oefenvorm, maar er zijn best veel mensen die het zien als "de techniek" Die Barry... leuk boek
ff een schop van dit topic ... vond het een beetje onnodig om een nieuw topic te openen. Ik overweeg om komende zomer ook te gaan skeeleren. Maar wat ik wil weten: Help skeeleren nu ook bij het trainen van de schaatstechniek of is het zoveel anders dat je er niets van het schaatsen mee traint. P.s heb het hele topic wel gelezen, maar kon het antwoord er niet duidelijk uithalen eigenlijk.
Het zal zeker helpen voor het verbeteren van je techniek! Bij het skeeleren (of eigenlijk speedskaten ) moet je ook er goed op letten dat je zijwaarts afzet en achterop (blijft) zit(ten), anders maak je geen snelheid. Verder zul je een veel beter gevoel voor evenwicht krijgen omdat niet alle wegen even goed zijn. Als je wat ervaring hebt opgedaan dan zul je er ook achterkomen waarin de skate techniek afwijkt van de schaatstechniek. Dat verschil is dat je bij het skaten een double-push kunt rijden, ofwel je zet met beide kanten van je wielen af: 'één keer naar binnen bij het begin van je slag en één keer naar buiten aan het eind van je slag. Bij het schaatsen is de eerste afzet niet mogelijk. Dus ik zou zeggen gewoon doen.
Bedankt voor je reactie ! Nu las ik ergens dat je beter geen onderstel kan zetten onder je schaatsschoen. Waarom eigenlijk ? Leek mij juist ideaal !
Schaatschoen van leer is vaak te zwak voor inline-speed skaten. Zo heeft Viking een speciale inline-speed skate schoen (skeelerschoen) voor het skeeleren , maar een schaatsklapset eronder zetten is gewoon mogelijk. Zo schaats ik op een Mogema MG-R1 schoen met schaatsklapset en skeeler er ook op in het voorjaar/zomer. Niks mis mee. Als de schoen het aankan.
Dat komt omdat schaatsschoenen vaak minder steun geven (essentieel voor het skeeleren), en omdat omdat je schoen er van zou slijten. De kuip zou zachter kunnen worden enzo... Ik geloof dat niet zo: mijn gold 2000 schoenen waar ik nu op skeeler zijn er alleen maar harder op geworden (ik heb vergeleken met een nieuw model in de winkel).
De Gold 2000 is dan ook de schaatsschoen met de stevigste kuip en biedt steun over de gehele hoogte. Het overgrote deel van de schaatsschoenen biedt alleen in de onderste helft steun. De goede speedskateschoenen, die ook wat hoger zijn dan de schaatsschoenen, bieden vaak ook over de volle hoogte steun. Zelf heb ik zoiets van: ieder zijn specialiteit, dus gebruik ik gewoon schaatsschoenen voor het schaatsen en speedskateschoenen voor het speedskaten.
Het heerlijk zonnige zomerse weer zorgt ervoor dat een Viking schoen iets warmer wordt dan op het ijs. De mooie zwarte kleur helpt daarbij. Ik denk niet dat de kuip zo warm wordt dat deze gaat vervormen, maar ik weet wel dat het leer van de viking schoenen aardig kan uitdrogen door het zomerse weer. Af en toe wat ledervet insmeren en er is niets aan de hand. (dan blijft de schoen net zo zacht als in de winkel ) Over het verschil in techniek tussen schaatsen en skeeleren heb ik ooit het volgende op papier gezet. Als mensen er op of aanmerkingen erop hebben: Graag! Skeeleren lijkt het meest op schaatsen. De belasting en het gevoel is bijna het zelfde. Sturen en ook overkomen is makkelijker dan op het ijs. Dat maakt het uiterst geschikt voor het ontwikkelen van de balans. Zeer belangrijk voor jonge/beginnende schaatsers! Op skeelers kan je leren overkomen, ver voordat het op de schaats lukt. Daarnaast kan elke technische schaatsbeweging goed geoefend worden op de skeelers. Dit laatste biedt het grootste voordeel: elke basisfout die op de schaats wordt gemaakt, komt terug op de skeeler, hier kan je dan ook in de zomer doelgericht aan werken. Wegens gebrek aan ijs in de zomer is er geen betere trainingsmethode! Er zijn wel nadelen, de meeste hiervan zijn kleine verschillen in techniek die er vanzelf in gaan sluipen. Door de lagere snelheid en andere beperkingen wordt de techniek iets anders dan op het ijs. Deze technische veranderingen moeten tijdens het skeeleren voorkomen worden, of worden afgeleerd vlak voordat de overstap naar het ijs wordt gemaakt. Op de skeelers: - is de angst om te vallen een stuk groter; - ligt het ideale ritme hoger dan bij schaatsen; - is het efficent om meer meer op de punten leunen; - zet je daardoor eerder naar achter af; - verlies je aan het eind van elke afzet het contact met het asfalt (dit komt niet door het naar achter afzetten, maar door het gebrek aan grip bij scherpe hoeken tussen asfalt en rubber); - is het voordelig om minder diep te zitten; - zijn de wedstrijd afstanden een stuk verder, conditie is belangrijker dan bij schaatsen; - zijn de bochten een stuk moeilijker, maar kan je daar nog steeds technisch trainen. Echter moet je het beperken tot houding, en plaatsing (de timing en het gevoel is compleet anders); - laat je vlak voor de afzet de punt van je schaats sneller naar buiten lopen, hierdoor ben je scherper aan het sturen dan op het ijs; - heb je, doordat het lekker aanvoelt, het gevaar van de underpush (te ver overkomen).
