Poll: Wat is het beste alternatief voor de huidige langste afstanden?

ik lees ons overal zeggen dat we allrounden graag olympisch zouden zien. Zo los je toch ook stuk van het 'teveel aan titels'-probleem op? Op OS: sprintmedailles en allroundmedailles, en doe er nog een single distance 1500m bij, team pursuit en iets massastart-achtig en je hebt al een mooi gevarieerd programma met minder medailles waar iedere sporter en fan aan zijn trekken komt.
Never gonna happen zegt iedereen, maar waarom niet?

Het zou inderdaad mooi zijn als de ISU daar vol op in zou zetten. We schrappen alle afstandsmedailles. We houden sprint, allround, teampursuit, massstart en teamsprint over. Heb je een soort baanwielrenprogramma. Zijn 2 minder schaatsmedailles dan er nu waren (en 4 minder dan op de komende spelen). Nadeel is wel: nu waren er 6 ritten en de TP ritten. Dan zijn er 8 ritten, Masstart, TP en TS. Maar je kunt wel meerdere afstanden op een dag houden. 2 dagen allrounden, 2 dagen sprinten en nog 3 dagen voor de andere onderdelen. Wat mij betreft het ideaalbeeld, nog beter dan het huidige programma.

Wat proeme zegt, je wil niet dat 'sprinter'-types als Heather Richardson, Vanessa Bittner, Haralds Silovs, Gerben Jorritsma en Koen Verweij de massastart moeten overslaan omdat ze geen 5 km/10 km gaan rijden. En voor Nederland zou dat weer het gevolg kunnen hebben dat een van de startplekken op de tien kilometer naar Arjen Stroetinga moet gaan en dat een betere stayer er uit valt, dus dat mensen de massastart juist nog belangrijker maken ten koste van de langste afstanden.

Wat me verder een beetje opvalt in deze discussie is dat het er op lijkt dat veel sporten uiteindelijk kiezen voor meer spannende onderdelen, maar daardoor juist ook weer allemaal meer op elkaar gaan lijken. Als je in het schaatsen dezelfde onderdelen invoert als op het baanwielrennen, en het langlaufen kiest ook voor deze aanpak, heb je dan niet uiteindelijk juist allemaal sporten die even spannend, kort en spectaculair zijn en daardoor juist weer inwisselbaar?

Eens met dat laatste. Het langebaanschaatsen moet veranderen, maar niet dusdanig gaan veranderen dat het geen langebaanschaatsen meer is. Met de gewone binnenbaan/buitenbaan-onderdelen is nog veel variatie mogelijk. Daarom ben ik juist voorstander van een vierkamp 500-1000-1500-5000. Het zorgt voor een andere nog niet eerder vertoonde strijd, maar toch blijft het karakter van het langebaanschaatsen behouden.

Het naar mijn insziens grootste probleem van het schaatsen op dit moment, is dat we niets los kunnen laten. De 2e 500 meter mag niet weg, de traditionele vierkampen mogen niet weg, de 10 kilometer mag niet weg. Het resultaat is dat de kalender te vol raakt, met afmeldingen als gevolg. Ik denk dat er maar weinig rijders in één weekend 2x500 meter, 1000 meter en een team Sprint gaan rijden.

Het verschil met bijna alle andere sporten is dat je meer dan 2 deelnemers tegelijk kunt laten starten.

En bij langlaufen/biathlon is de A groep (die als eerste start) ook al flink verkleind, zodat de winnaar eerder bekend is (al moet dan dus nog ruim meer dan de helft binnen komen). Ook daar hadden ze last van een te lange spanningsboog. En nu zie je ook daar: bij de sprint zit het altijd vol, bij de lange afstanden lang niet altijd.

Ergens begrijp ik niet dat een 500 meter populairder is dan de lange afstanden. Bij de 500 meter en ook de 1000 meter nog wel zit je langer naar het voorstellen van de schaatsers en de startprocedure te kijken dan naar het schaatsen zelf. Persoonlijk vind ik dat jammer. Vanaf de 1500 meter begint het schaatsen de overhand te krijgen. En pas bij de lange afstanden zie je meer schaatsen dan randgebeuren. Doe mij die lange afstanden dus maar.

en daarom zijn de 1500m en de 3/5km mijn favoriete afstanden. Op de 10km zijn er te veel ritten die nergens om gaan, maar de belangrijke ritten zijn over het algemeen ook genieten. Zeker nu je niet meer van te voren weet dat Kramer gaat winnen.

De tweede 500 meter mag van mij betreft prima weg. Dat was ooit bedacht om te compenseren voor het voor- en/of nadeel van een start in de binnen-/buitenbaan, maar de laatste jaren is dat verschil juist op de 500 meter veel kleiner geworden (en volgens mij kleiner dan op de 1000 en 1500). De tien kilometer of de vierkamp schrappen is natuurlijk een veel fundamentelere beslissing, daarmee gooi je meer dan honderdtwintig jaar historie weg.

Ach, afmeldingen, afmeldingen. Moeten we niet stoppen met verwachten dat er in een sport met vier grote kampioenschappen elke winter de toppers ook elke wereldbekerwedstrijd rijden? In vergelijking met skiën wordt het schaatsen inderdaad geteisterd door afzeggingen, maar als je het vergelijkt met de "wereldbeker" atletiek (de Diamond League), daar staan elke keer maar een paar toppers aan de start terwijl veel toppers die wedstrijden laten schieten. Dat maakt het WK in China (vanaf komend weekend) misschien nog wel extra mooi omdat je dan eindelijk iedereen aan de start hebt. En in zekere zin is schaatsen beter vergelijkbaar met atletiek als je kijkt naar het percentage favorieten dat wint (dat percentage ligt in het alpineskiën bijvoorbeeld heel erg laag, wat tot gevolg heeft, dat de wereldbeker als regelmatigheidsklassement meer waarde heeft).

Dus ik zou wel een voorstander zijn van een experiment met méér wereldbekerwedstrijden, waar de toppers er dan een paar uitkiezen waarna in februari en maart eindelijk alle schaatsers tegelijk op dezelfde baan starten en je echt een hoogtepunt van het seizoen hebt. Want de WK afstanden voelt soms niet heel veel anders dan een veredelde wereldbekerwedstrijd.

Het is niet zo dat bij dit soort beslissingen Mathisen, Ballangrud en Ritsma van de erelijst verdwijnen. Dit blijven gewoon legendes ook als er wat aanpassingen komen in het wedstrijdprogramma.

Maar waarom zou je de jongeren van nu de mogelijkheid ontnemen om ook zo'n legende te worden? Zou Sven Kramer ooit een legende zijn geworden als er geen allround was? Dan was hij niet meer dan een degelijke stayer geweest, zoals er zoveel in de historie hebben rondgereden. Een wedstrijdje in maart, is dat nu te veel gevraagd?

Nu suggereer je dat het rijden van de traditionele vierkamp de enige mogelijkheid is om geschiedenis te schrijven. Dat is niet waar natuurlijk. Het WK Allround mag best in de huidige vorm blijven bestaan, maar het aanpassen van het EK Allround is juist een goed idee. Zeker nu de laatste jaren de beste allrounders uit Europa komen. Rijd je twee keer dezelfde wedstrijd. Een EK Afstanden is dan juist weer een slecht idee.

Een idee waar ik net opkom: het EK veranderen in het Open EK Allround, dat altijd op buitenijs is. Het WK is dan juist altijd binnen. Dan heb je een traditioneel en een modern toernooi, en gaat er geen van de twee verloren.

Tja, er is elk jaar maar 1 wereldkampioen allround, en er zijn zeker 6 afstandswereldkampioenen. En er zijn ook mensen die vinden dat je als lid van een achtervolgingsteam ook wereldkampioen bent. Het allrounden is in 1892 ingevoerd om duidelijk te maken wie nu echt de beste schaatser ter wereld is. Was dat de lange-afstandsrijder Axel Paulsen die op het Noorse fjordijs reed (maar ook al in Amerika), waren dat de Nederlandse kortebaanrijders (die om geld reden en door invoering van het amateurisme werden klatgestellt), waren dat de Midden-Europese rijkeluiszoontjes die al een driekamp reden of waren dat de Engelsen die man tegen man een mijl reden met halverwege een paal in het ijs waarbij er een linksom en de ander rechtsom moest. Iets wat de eerste ISU-voorzitter Pim
Mulier in 1893 al deed verzuchten dat de Engelsen dit snel moesten veranderen, anders zouden ze hopeloos gaan achterlopen. Nou, volgens mij rijden ze daar nog steeds zo.

Dat mag heel lang geleden zijn, de redenering gaat nog steeds op: de wereldkampioen allround is beste schaatser!

Mjøsaman gaat overigens morgen een tochtje maken daar in Engeland. In de Fens, langs plekken waar gedurende de hele 19e eeuw schaatswedstrijden werden gehouden. Earith, Welney en misschien vind ik die ene plek, in Whittlesey, waar "een paar dagen voor 4 februari" 1763 de match Whittlesey-Wisbech werd gehouden, over 15 mijl, met John Lamb uit Wisbech als winnaar, in 46 minuten rond. Of Prickwillow (bij Ely) waar John Gittam op 4 januari 1821 een mijl schaatste (rechtuit en met vliegende start) in 2 minuut 53. Daarmee won hij 100 guinea's omdat hij als eerste een mijl onder de 3 minuten reed.

Dezelfde Gittam zou 2 jaar later in Padnall zelfs 2,29 over een mijl hebben gereden (met harde wind mee).

Ik vraag me af of alle (voorgestelde) hervormingen er juist niet voor zorgen dat het publiek afhaakt. Herkenbaarheid is ook belangrijk. De gemiddelde schaatsfan die weet dat een EK en WK allround belangrijke toernooien zijn en waar dat toernooi uit bestaat. Het is voor hen een jaarlijkse gewoonte om daar naar te kijken. Of allerlei gekunstelde en afwijkende toernooien diezelfde herkenbaarheid bij het grote publiek gaan krijgen, vraag ik me af.

Ik denk dat we vooral in de kern het goede moeten behouden en ook de historie als charme van onze sport koesteren. Ik denk dat we het meer moeten denken in kleine hervormingen die ervoor zorgen dat de kern van onze sport beter tot zijn recht komt. Bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat de beste schaatsers in de belangrijke toernooien starten.

Het belangrijkste om de sport internationaal interessanter te maken, is door ervoor te zorgen dat er uit meer landen goede schaatsers komen. Oftewel in meer landen jeugd interesseren om te gaan schaatsen, talent goed begeleiden en er daarna voor zorgen dat ze een lange carrière uitbouwen. Het is moeilijk maar wel cruciaal. Kijk naar wat Martina Sábliková voor het Tsjechische schaatsen betekent. En dat heeft ze mede te danken aan het allrounden...

En jeugd interesseer je helaas niet met mooie verhalen over historie, maar tegenwoordig vooral met snelle, flitsende en uitdagende sporten. Zoals het schoonspringen tegenwoordig ook er voor gekozen heeft het Red Bull Cliffdiven te omarmen en er een WK sport van heeft gemaakt. Je ziet het bij elke sport die niet megagroot is gebeuren. Als je wilt dat je straks nog publiek en sporters hebt, dan moet je (misschien helaas) mee veranderen. Want ik denk dat zeker buiten Nederland jeugdige talenten momenteel liever gaan shorttracken of inline-skaten. Of natuurlijk ijshockeyen, maar daar kun je niet echt mee concurreren omdat dat een totaal ander soort sport is. En ook het jongere publiek is bij die sporten te vinden.

Dan kun je nu vast blijven houden aan je eigen concept (want er zit nog publiek en er zijn nog talentvolle schaatsers), maar als je er over 10 jaar achter komt dat je niet meer mee kunt is het misschien te laat en zit je met een sport zoals veldrijden. Een sport waar alleen degenen die met de populairdere sport niet mee kunnen met de top nog aan mee willen doen. Wat dat betreft zouden Ter Mors en in mindere mate S-H Lee een wake-up call moeten zijn. Als je beste schaatsers er af kunnen worden gereden door deelnemers die maar af en toe mee doen, is er eigenlijk iets mis met je sport.


En wat heeft Sablikova nu betekend voor het Tsjechische schaatsen? Geen enkele medaille afgelopen jaar op de wereldbekers of wk junioren voor Tsjechië. Juist Sablikova bewijst dat zelfs met een boegbeeld uit eigen land de sport toch niet echt van de grond komt.

Is dat echt een permanente ontwikkeling of is het maar een tijdelijke trend? Dat de aandachtsspanne van de moderne jongere korter is dan vroeger lijkt wel waar, maar als je bijvoorbeeld kijkt naar de Tour de France, die leefde in Nederland deze zomer weer enorm terwijl touretappes nog veel langer duren dan een stayersafstand in het schaatsen. Mijn vermoeden is dat er ook nog wel liefhebbers blijven die juist voor een belangrijke sportwedstrijd willen gaan zitten, de jongeren van nu worden vanzelf ouder en krijgen dan hopelijk wat meer rust in hun hoofd.

Sábliková en Tsjechië hebben geen kunstijsbaan in eigen land. Wel veel shorttrack-baantjes (want ijshockey is groot daar), maar ook shorttrack is niet groot in Tsjechië. Anderzijds heb je China, Zuid-Korea, Kazachstan en Polen waar schaatsen wel aan een opmars bezig lijkt.

Even vergelijken: langebaan vs. shorttrack. Welke sport is populairder in de (middel)grote schaatslanden, incl. 'echte shorttrack-landen'? Dit zijn mijn inschattingen:

Langebaan: Nederland, Noorwegen, Duitsland, Polen, Zweden, Finland, Oostenrijk, Zwitserland, Kazachstan, Denemarken
Shorttrack: VS, Canada, Zuid-Korea, Frankrijk, Groot-Brittannië, China, Hongarije, Letland, Australië
ongeveer gelijk: België, Rusland, Tsjechië, Japan, Italië, Nieuw-Zeeland

Dat lijkt toch vrij hoopgevend voor het langebaanschaatsen. In een hoop van deze landen stellen beide sporten echter weinig voor...

Heel juist gezien. Vanaf mijn vakantieadres zocht ik 's avonds nog even het WK zwemmen op. uitzendingen van anderhalf uur, samengevat door flink door te scrollen door het tergendlangzame voorstellen van acht compleet oninteressante zwemmers (de zwemsters daarentegen ging nog). Dan een race van nog geen minuut, bij de 50 nog ergere verhouding.

Wat er in de plaats van 10 km schaatsen komt is wel duidelijk. Als dat oervervelende schaatsen eindelijk is afgelopen, kunnen we, na een reclameblokje uiteraard, weer verdergaan met voetbal, nog meer voetbal, en praten over voetbal. Of paardrijden. Dát is wat er in de plaats van 10km schaatsen komt! De mass start wordt niet uitgezonden, want leent zich prima voor een samenvatting. alleen de laatste anderhalve ronde.

Paardrijden werd anders ook maar bar weinig uitgezonden, het is dat nposport er nog was. En dat was een EK, de normale wereldbekers krijgen helemaal geen aandacht. En ook voor het zwemmen was er maar weinig aandacht, gelukkig was daar eurosport. Als er één sport is naast voetbal die niet hoeft te klagen over aandacht in NL is het wel schaatsen. Het verplaatsen van een EK van over anderhalf jaar haalt nota bene de headlines van nu.nl. En volgens mij is er buitensporig veel zendtijd voor schaatsen, vergeleken met het aantal liefhebbers en andere sporten.