Met twee keer een valse start voor de race van Wüst gaat het eigenlijk drie dubbel op: ze heeft natuurlijk al een beetje energie verloren door al twee keer aan de start te verschijnen, ze kon geen enkel risico nemen en moest dus echt wachten bij de start anders lag ze er zelf ook uit, en ze had geen tegenstander. Ja, dan rijd je niet wat je anders zou rijden.
Even gezocht naar een wat uitgebreidere uitleg van Wust over de impact van die vals starts, die zegt het volgende. "Bij de derde keer starten dacht ik: ik blijf wel als een betonpaal staan. En daar ga je natuurlijk niet echt sneller van. Vervolgens was het ook gek om in mijn eentje te rijden. Het publiek hielp wel mee, maar ik was mijn referentiekader een beetje kwijt."
Jutta mocht ook geen valse start meer maken en heeft haar tegenstandster geen moment gezien. Raar weekend van Wüst. Op de afstanden waar je haar verwacht valt ze erg tegen en op de afstand waar je haar niet verwacht rijdt ze dan opeens een prima tijd.
Jutta starte in de buitenbocht en had ook als ADJ goed reed weinig aan haar gehad (hooguit een eerste kruising en zelfs dat had ze waarschijnlijk ingecalculeerd dat het niet zou gebeuren). Hoe Wust na de race sprak maakte vrij duidelijk dat ze een race plan had die op ter Mors was afgestemd. Nu reed ze helemaal alleen en zoals ze zelf al noemde miste ze het referentiekader van een tegenstandster, zelfs 1 die geen bedreiging vormt functioneert als een referentiekader. Verder, tja 1500m viel wat tegen, 3km dan weer niet, ik denk dat ze overall niet eens ontevreden is, uiteindelijk gaat het om kwalificatie en dat is gelukt. Ze is 1 van de weinigen die dit weekend precies heeft gehaald waar ze voor kwam.
Ik denk dat dat nog wel meevalt. Krol, Roest, Bergsma, Leerdam, Verbij, Wüst, Visser, L de Jong, en Kramer hebben gedaan waar ze voor kwamen. Schouten heeft meer gedaan dan waar ze voor kwam en Wijfje meer op de 1500 maar minder op de 3000.
Krol baalt denk ik nog wel een beetje van het WK sprint, Kramer zal niet tevreden zijn met zijn 1500m en Wijfje was op Insta niet echt happy over haar 3 of 5km, haar 3km was ook de reden waarom ze zich niet plaatste voor het WK allround. Maar verder zijn de genoemde mensen denk ik idd echt wel tevreden. Ik kan echter net zoveel mensen noemen die niet bepaald tevreden zullen zijn, zeker bij de vrouwen waar toch een heel aantal niet gehaald hebben waar ze voor kwamen.
Dat was mijn gedachte ook. Ze rijdt 2 afstanden voor haar doen gewoon matig, maar plaatst zich wel en uitgerekend op haar beste afstand van dit weekend plaatst ze zich niet.
Ja erg pessimistisch. Ze heeft er geruime tijd uitgelegen (voor de 2e keer). Reed begin van het seizoen nog erg sterk. Zit mentaal en lichamelijk niet lekker nu en dan zonder goede basis van vorig jaar is het erg lastig. ik verwacht haar weer terug. Een van de beste schaatsters van de wereld die onder erg grote druk kan presteren.
Ik zie trouwens net dat ze vol voor het NK sprint wil gaan, op zich geef ik haar daar een goede kans voor die WK plek, ook als ze nog steeds niet top zou zijn. Leerdam en de jong zijn al geplaatst en er zijn niet veel kapers, jonge meiden van het gewest hebben nog niet echt een super 1000 en de Neeling/Smit lijken niet in topvorm dus ter Mors zou dat echt wel moeten kunnen halen
Dit dus. In Sochi na een zwaar shorttrack toernooi de superfavoriet Wüst verslaan op haar afstand (zie OKT) en in Gangneung met de iSkate perikelen op de achtergrond.
Begrijp me niet verkeerd: ik HOOP het enorm! Maar het is zó ontzettend knokken voor haar steeds dat ik me afvraag hoe een mens dat volhoudt. Vond het interview met Helden recent ook wat teneergeslagen. Is meer een gevoel van mij hoor. Als ik de insta mag geloven heeft zij zichzelf gelukkig allang bij elkaar geraapt...
Het is wel weer een NK met verhalen geweest. De aanwijsplekken van Nuis, de goede 5k van Kramer, de eerste titels van Leerdam, de geweldige tijd van Ntab, de eerste titel voor Wijfje, het goede presteren van Schouten, het slechte presteren van A de Jong en ter Mors, en nog veel meer. Het was een ontzettend interessant NK waar veel over gepraat kan worden.
Het is aan Thialf, houseofsports en/of ISU om de extra stop bij ijsstadion te regelen met NS. Daar hangt een prijskaartje aan. Wel kan er ineens wel een (goedkoper) combikaartje geregeld worden. Het is maar waar men de prioriteit legt. Het autoverkeer dring je niet terug met de combikaartjes en de strengere tassenregel. Kreeg zelfs de indruk dat betaald parkeren uitgebreid was.
Mwoa, we weten intussen wel dat in profsport contracten niet zo gek veel zeggen. Maar gelukkig klinkt Ter Mors alweer erg strijdvaardig, dus dat is mooi!
Die tassen regel is trouwens interessant. Ik was dat helemaal vergeten en had mijn normale tas bij me. Een flinke rugtas die echt niet voldeed aan de formaat eis, zat ook nog eten en drinken in omdat ik die huisregels dus echt niet gelezen had (oeps). Ik heb bij de ingang niks gehoord, inhoud van mijn tas is niet gecontroleerd en ik heb in vol zicht van medewerkers meerdere keren zelf meegebracht eten gegeten. Als ze daar wat van hadden gezegd had ik dat niet gedaan, maar dat was dus niet het geval, roept bij mij de vraag op hoe serieus Thialf zelf die regels neemt.
Zo, inmiddels weer een mooi NK weekend in Thialf achter de kiezen. En het was een smakelijk weekend met als toppunt een hele toffe zondag (what's new?). Ten eerste was de enorme commercie in Thialf dit keer, t.o.v. het WCKT, weinig storend. Tasjes met eten en drinken mochten, zo leek het, makkelijker mee naar binnen, de toegang tot Thialf verliep ondanks de drukte ook erg soepeltjes, sfeertje zat er goed in, de DJ zat het publiek minder te storen met het verplichte publiek-participatie, er was een selfie-podium zodat de jonge toeschouwers (en soms hele oude toeschouwers) mooi eenvoudig en snel op de foto konden met de schaatshelden van nu en tenslotte is dat podium in de noord bocht een mooie aanwinst en een prachtig aangezicht. Helaas was dit één van de weinige keren dat ik daar niet zelf tussen stond; ik had een keertje zitplekken gekregen. Ach, ook prima. Hoe dan ook, tijd voor een lange bloemlezing van mijn kant Het was voor mijn gevoel een beetje het weekend van de 'verrassingen', de kleine doorbraak van jonge talenten (vooral bij de dames natuurlijk) en het geleuter over Nuis. Daarover w.m.b. genoeg geluld. Verrassingen zet ik overigens tussen haakjes, want helemaal onverwacht komt de Nederlandse titel van Wijfje op de 1500m en de podiumplekken van Schouten op de lange afstanden, om maar wat te noemen, niet helemaal. Wijfje toont dit jaar aan meer snelheid in huis te hebben en met de diepgang die ze van haar eigen heeft kan ze zomaar uithalen op de 1500. Als dan ook nog eens de omstandigheden van de race ietwat meer in haar voordeel uitvallen dan weet je dat het moment daar is (en negeren we maar dat het op de lange afstanden eigenlijk voor geen meter liep). Datzelfde geldt voor Schouten. Haar vooruitgang op de langebaan is ontzettend duidelijk te zien dit seizoen (ik predik er immers genoeg over); technisch zoveel beter dan voorheen, ze maakt lange krachtige slagen en qua snelheid en diepgang blijft ze ook beter en beter worden. Dan hangt het er nog even vanaf of ze niet ten onder gaat aan de zenuwen, maar dat was - gelukkig!! - niet het geval. Prachtig om de vorm en het zelfvertrouwen daar zo te zien groeien. Mooier nog was dat ik zondag achter de familie Schouten zat zodat mijn vak omgetoverd werd tot de Schouten fanzone. Daar voelde ik mij uiteraard wel thuis. Op de sprintnummers bij de dames is duidelijk dat het jonge scala aan talenten inmiddels de subtop-routiniers van weleer aan het verdrijven zijn. Voor Jutta Leerdam is deze overgangsperiode precies goed gelegen en zij wint met overmacht het sprintklassement en beide titels. Geef Kok echter nog een jaar of twee en die legt haar het vuur aan de schenen (en Beuling heeft ook de potentie om een goede pure 500m specialist te worden). Daartussenin reed Letitia de Jong supersteady naar 2x zilver en een verdiend WK Sprint ticket. De 1000m vrouwen had natuurlijk nog vervreemdende momenten te bieden. Jorien Ter Mors die een ontluisterend weekend afsluit met dubbel vals en een DQ (en een Mass Start waarbij ze in de finale bij de eerste echte versnelling al moest lossen); wat een klap voor het zelfvertrouwen. Om nog maar te zwijgen over haar vorm van dit weekend. Wüst die vanzelfsprekend daarna niet bepaald de beste rit van haar carrière rijdt (maar niettemin ook tegenvalt - het gat met de subtop was nu wel héél klein). Vervolgens weer de dames van Jumbo-Visma (die evengoed al een heel dubbel weekend hebben) die keihard tegenvielen (De Jong zagen we aankomen, maar dat Beune hier dan onopvallend rijdt vond ik apart na haar rit van afgelopen vrijdag). Er waren natuurlijk ook positieve uitslagen. De jonge meiden van het Gewest Fryslan, Kok en Drost, die naar mooie PR's rijden (De Neeling viel lichtjes tegen), maar even zo zeer de talenten van het goed draaiende easyJet, Dul en Groenewoud (PR), die zondag over het ijs vlogen (hehe) en zich daarmee respectievelijk als 4e en 8e tegenkomen in de uitslagen. Waarbij vooral Dul opvalt natuurlijk. Bijna een seconde sneller dan vorig NK en slechts 0.07 seconde verwijderd van het WK. Onverwacht natuurlijk dat ze zó dichtbij zit, doch zeker zuur als je het net niet haalt. Bij de heren vond ik de sprintnummers een stukje minder spectaculair. Kan aan mij liggen, een echt sprintfanaat ben ik immers niet, maar op de 1000m reden alle toppers ook gewoon verre van volmaakte ritten. Alleen N'tab reed een toprit en plaatst zich haast met twee vingers in de neus voor het WK Sprint. Mooi zo. Geerdinck viel mij in de marge positief op met twee nette PR's. Op de 1500m, in potentie zijn beste afstand, wilde het dan weer niet vlotten. Heb mij met die afstand bij de heren bitter weinig vermaakt. In de breedte vielen een hoop talenten tegen, verbeterde van de subtop alleen Dijs zichzelf (zij het wederom zeer marginaal) en vond ik alleen Krol en Roest goed rijden. Ritje van Krol was natuurlijk wel een dijk van een race, maar verbleekt enigszins als de rest zo tegenvalt. De mooiste afstanden vond ik uiteindelijk de 3000m dames (nog tig keer spannender dan de evengoed zeer spannende 5km) de Mass Starts en de 10.000m. Ja, ik weet het. Mijn lofzang voor de 10km is een eeuwig terugkerend thema rond deze periode van het jaar. Ook deze editie was er weer eentje om op het puntje van mijn stoel te zitten. Vooraf voelde door de afzeggingen en het matige niveau dit jaar alles als een irrelevante opmaat naar de nu al legendarische strijd tussen Bergsma en Roest op de 10. Want dat begint het toch wel te worden hoor sinds vorig NK. Maar goed, eerst dus die opmaat. En mwuah, die is eerlijk gezegd weleens beter geweest (de afwezigheid van Hoogeveen is voelbaar). Kooiman vs. Blokkie was een leuke opwarmer. Een prima gevecht waarbij Blokhuijsen aantoont een gevaarlijke klant te zijn voor het NK Allround en waarbij Kooiman laat zien dat het langebanen duidelijk op het tweede plan terecht is gekomen. De broederstrijd tussen Bob en Bart de Vries was zoals altijd uiterst vermakelijk, maar helaas toch iets teveel in de marge (Bob was niet goed dit weekend). Huizinga tegen Bosker was buiten de val van Bosker zo verschrikkelijk voorzichtig dat het jammer was dat dat zo laat in het programma kwam. Bosker kon duidelijk beter, maar wilde absoluut niet op het scherpst van de snede schaatsen. En tsja, dan valt ie. Waar zijn tegenstander Huizinga mee bezig was dit weekend, geen idee. Klinkt allemaal weinig veelbelovend, maar de twee resterende ritten maakten alles goed. Eerst bezorgden Talsma en zijn coach Siep Hoekstra mij al flink kippenvel door een waanzinnige rit aan het publiek op te dienen. Wát een rit. Een strijd enkel tegen de klok, want tegenstander Jansman was in geen velden of wegen te bekennen, maar dat maakte een door Siep, hup hup hup, Hoekstra opgezweept Thialf geen moer uit. Ik noemde Talsma tijdens het Olympisch seizoen (wat voelt dat alweer lang geleden) al de stayer van de toekomst, maar na een moeilijk jaar bij TalentNed leek hij geen schim meer van zichzelf. En dan pikt Siep hem op bij Team Frysk en blijkt maar weer wat die jongen in het vat heeft zitten. Amper 22 en nu al onder de 13 minuten-grens. Lekker. De strijd vervolgens tussen Bergsma en Roest bood gelukkig alles wat men wilde hebben. Onrust bij beide heren, om en om versnellingen, en een van spanning omkomend publiek. Op een gegeven moment werd duidelijk dat Bergsma steeds een beetje versnelde in de buitenbochten om zo het psychologische voordeel te hebben om heel dicht achter Roest te zitten bij de kruisingen. Roest probeerde dat te doorbreken door ook steeds in de binnenbochten te versnellen, maar het was steeds net ietsjes minder overtuigend dan Bergsma. Duidelijk was dus dat Bergsma de rit en het tempo dirigeerde, maar ook duidelijk was dat hij van Roest af moest zijn voordat de slotfase zou beginnen. Dat gebeurde eigenlijk redelijk snel door twee opeenvolgende versnellingen in eerst een buitenbocht en later een binnenbocht (waarin hij Roest al bij het ingaan van de bocht binnenhengelde). Roest was zo vroeg nog niet bij machte om die versnellingen te pareren en toen hij dat eenmaal in de ultieme slotfase wel kon (en ook de 29-ers in ging) was Bergsma én al gevlogen én nog steeds sneller in de rondetijden. Duidelijke overwinning voor Bergsma en stiekem een signaal naar de schaatswereld dat Roest wel degelijk is te verslaan. Óók als Roest gewoon in erg goede vorm steekt. Machtig mooie tactische rit.
Resteren nog de Mass Starts. Dat waren twee leuke onrustige wedstrijden. Met veel geloer. Bij de dames naar Irene Schouten en bij de heren had Jorrit Bergsma vanaf de start al 6 man (Blokkie, Verweij, E. Hoolwerf, Bosker amongst others) aan zijn broek hangen. Bij de dames werd er steeds wat weggereden, maar je weet op voorhand al dat de easyJet-trein te snel en te sterk is als de voorsprong klein blijft. En dat bleek. Haast in ploegenachtervolging-opstelling reden ze dankzij Dul in de slotfase Achtereekte en de ontsnapte A6 dames terug. Wijfje hield nog het langst stand (heeft duidelijk snelheid in de benen, maar ging te laat aan - de easyJet trein was al aan het formeren toen ze wegreed), maar werd eenvoudig gepasseerd door Schouten. Groenewoud maakte daarachter nog het meeste indruk door niet voor het eerst dit seizoen heel kort op Schouten te finishen. Ze heeft alleen nog net geen 24-er a la Schouten in de benen, maar met 25,2 doe je ook mee. Opstelling voor het WK en EK: Schouten en Wijfje. Kan niet anders. Met Groenewoud en Schouten maak je weliswaar kans op een dubbelslag in de sprint, maar met Wijfje en Schouten kun je simpelweg meer anticiperen op verschillende wedstrijdscenario's. Al klopt Groenewoud heel luid op de deur. Bij de heren leek het heel duidelijk Bergsma vs. AB Vakwerk te worden. Hekman had al eens aangekondigd dat er door AB voor Bart of Evert Hoolwerf zou worden gereden en AB Vakwerk had met 6 deelnemers genoeg mannetjes om een sprint te forceren. Aan Bergsma zou het de taak moeten zijn om desniettemin te ontsnappen en daarmee te winnen danwel AB Vakwerk op te roken. Dankzij een actieve Stoltenborg kon Bergsma zich nog lang gedeisd houden om zodoende in de slotfase nog, met Bosker in het wiel, een listige demarrage te plaatsen waarmee hij 3 mannen van AB oprookte. Des te pijnlijker werd het voor AB Vakwerk dat beoogd afmaker Bart Hoolwerf, net als op het WCKT, onderuit ging op datzelfde moment. Hekman ging kort daaropvolgend al vroeg de sprint aan voor de Hoolwerfjes, maar werkte zo dus juist de andere ploegen in kansrijke positie. Stroetinga koos slim het pad van Verweij (heeft ie een neusje voor, hij deed het in Polen ook al bij Mantia) en maakte zo de opmars naar voren om in de laatste 250m uit te maken met Verweij wie de titel zou pakken. Bij het ingaan van de bocht werd al wel duidelijk dat dat Stroet ging zijn. Die zat comfortabel achter Verweij en bij het uitkomen van de bocht zette hij even de turbo aan. Op de tv (achteraf uiteraard even teruggekeken) zag het er spannender uit dan het ''in het echt'' voelde; in Thialf was vanaf de zijkant bij het uitkomen van de bocht al te zien dat Stroet een schaatslengte voorsprong had en behield. Al reed Verweij nog knap venijnig door op het rechte eind. Selectie voor het WK en EK: Stroet + Bergsma. Dat is weleens moeilijker geweest. Elke nationale wedstrijd waaraan deelgenomen gewonnen en internationaal de volle buit meegenomen in een beperkt aantal starts: plaatsing voor het WK afgedwongen en 3 van de max 4 mogelijke medailles gepakt. Simpel optelsommetje. Daarmee een mooie afsluiter van een mooi weekend gezien. En nu op naar het NK Marathon op Nieuwjaarsdag!
