Hallo, Ik ben dit jaar eigenlijk voor het eerst eens regelmatig gaan schaatsen op een kunstijsbaan. Als afsluiting van het seizoen heb ik voor proef een paar klapschaatsen gehuurd om het verschil te ondervinden met mijn eigen vaste schaats. Ik dacht na een paar rondjes dat het al lekker ging tot ik werd ingehaald door een "kenner" met de mededeling dat ik het "helemaal" fout deed. Mijn schaats zou op het rechte eind teveel klappen, volgens mij is dat een van de bijkomstigheden van de klapschaatstechniek, of niet? Het voordeel van de klapschaats is toch dat ik mijn been inclusief mijn enkel kan strekken zodat ik een maximale afzet met de voorkant van mijn schaats krijg? Volgens de kenner moest ik gewoon, net als met de vaste schaats, met mijn hak afzetten zodat mijn schaats dan niet klapt. Volgens mij heb ik dan totaal geen winst van het klapmechanisme. Iemand die me terecht kan wijzen of me gelijk kan geven met eventuele aanvullingen/ tips voor volgend seizoen? B.v.d. Casper
Er bestaan twee kampen. Voor beide dingen is wat te zeggen. Als je niet klapt, weet je zeker dat je fatsoenlijk zijwaarts afzet. Als je wel klapt, maak je maximaal gebruik van je laatste stukje ijzer op het ijs. Ik ben voor dat laatste, maar zit nog zo vast in m'n vaste schaatstechniek dat ik nauwelijks klap op 't rechte eind.
Nou, ik begrijp die opmerking van die man op de baan wel; het klapmechanisme is niet ontwikkelt met het oog op een andere techniek van het schaatsen te ontwikkelen, waarbij bijvb met de punt afzetten zoals jij zegt te doen, de bedoeling is! :lol: Maak je echter geen zorgen , het is net een kippenhok als je op de baan luistert.Ga maar eens kijken bij de gemiddelde wk opnames, dat het laatste moment van de afzet het ijzer openklapt, voor dat laatste zetje!! Geen klapschaatsen zonder klappen hoor!
Nee, het gaat niet om 'dat laatste zetje' waardoor je op klapschaatsen harder gaat. De uitvinder van de klapschaats (G.J. van Ingen Schenau) dacht dat zelf ook. Later is ontdekt dat de klapschaats beter past bij het menselijk bewegingspatroon. Zijwaarts afzetten met de hele schaats blijft de basis voor het schaatsen. Dat was al zo met vaste schaatsen, dat is met klapschaatsen niet anders. Het resultaat is dat het lichaamszwaartepunt (LZP) zich niet alleen voorwaarts verplaatst, maar ook zijwaarts. Het LPZ beschrijft op deze manier een S-vormige baan over het ijs. Bij schaatsen zit je voornamelijk 'achterop', dus met het LZP boven het achterste deel van de schaats. Maar bij het allerlaatste deel van de afzet verschuift het LZP naar voren. Bij vaste schaatsen is dat tot aan de schaatspunt, bij klapschaasten is dat tot aan het klapscharnier. De laatste vorm blijkt effectiever. Bij vaste schaatsen is 'met de punt afzetten' vrijwel niet te onderdrukken. Met klapschaatsen hoef je een puntafzet niet te onderdrukken. Je kunt je dus vrijer en makkelijker bewegen. Bij schaatsen geldt: zijwaarst verplaatsen om voorwaarts vooruit te komen. Dat de klapschaats daarbij opengaat kun je beschouwen als bijverschijnsel.
Zijwaarts afzetten doe je met de hele schaats. Het openklappen hoef je niet expres te doen, het gaat automatisch.
