Die laatste omdat ze niet lang na het WK Junioren gewonnen te hebben, het klooster inging: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kirstin_Holum
Peter Adeberg: 5x top-10 op 4 olympische spelen, nooit ergens een medaille gepakt (behalve een afstandsmedaille op een allroundtoernooi), wel 9x WB 1500m gewonnen.
En verder een heel trits Nederlanders die wel een klein aantal brons/zilveren medailles haalden maar nooit echt wat wonnen: Jan Bols - Hans van Helden (wel 3x brons OS 76) - Frits Schalij - Yep Kramer - Beorn Nijenhuis - Jakko-Jan Leewangh etc.
Mooi topic. De mannen en vrouwen van de 'inleidende beschietingen' ofwel de 'mindere goden'. Anice Das. Won ooit het OKT en meerdere medailles op NK's, maar pakte internationaal nooit een medaille. Yvonne Nauta. Oké dan: 1x brons op een WK Allround, maar die sla ik internationaal toch wat minder hoog aan dan een afstandsmedaille. Artur Was. Kon flink uithalen op World Cups, maar haalde op kampioenschappen nooit een medaille. Øystein Grødum. De Noor met het armpje won wereldbekers en reed vaak podium, maar haalde nooit een medaille op een groot toernooi. Ida Njåtun. Stond te boek als zeer groot talent, maar dat kwam er maar sporadisch uit. Reed een fantastisch baanrecord op het WK Allround in Calgary en won ook brons op dat toernooi, maar buiten dat pakte ze nooit grote prijzen. Lasse Sætre. Grote naam. Kleine prijzenkast. Wist ondanks zijn fluwelen techniek nooit écht door te breken. En wat langer geleden: Ben van der Burg. Op 1x zilver op een WK Allround na pakte deze man nooit grote prijzen, ondanks dat hij wel meerdere wereldbekers op zijn naam wist te schrijven.
Nick Thometz, Wereld snelste man op de 500m en 1000m. Mooiste bochtenrijder in de vorige eeuw. WK sprint (82-86) 6 - 4 - 4 - 4 -4 . OS'84 4e en 5e op de 500 en 1000m. Wk Sprint 87, Geen Zhelezovsky, geen Jansen. Akira Kuroiwa moet 0.4 s goedmaken en was op de eerste dag 1.2s langzamer dan Thometz. Kuroiwa is op de afsluitende kilometer 0.9s sneller en dus geen wereldtitel. Wel 2e, dat dan nog wel
Simon Kuipers heeft brons op het WK Sprint en Team Pursuit op de OS, maar kwam verder ondanks een geweldige 1.42,37 op de 1500 meter en enkele schitterende World Cup-zeges nooit echt dicht bij grote internationale overwinningen. Øystein Grødum was in het seizoen 2004/2005 weergaloos, schaatste samen met Gianni Romme bijna het WR van Uytdehaage uit de boeken in Berlijn en maakte het de Nederlanders enorm lastig op de 10km. Won nooit een klassementsmedaille op een internationaal toernooi en ook geen medaille op de WK Afstanden. Dmitrij Lobkov haalde 17x de top 10 op de WK Sprint / WK Afstanden, maar slechts 1 podiumplek daartussen: zilver op de WK Afstanden in 2005. Verder 6 WC-zeges en 4 deelnames aan de Olympische Spelen. Edit: de Noorse zeis is al genoemd door De Goudsche Doorloper
Sandra 't Hart, Hanneke de Vries, Herma Meijer. Niet echt hele grote namen, maar zouden toch wel wat gewonnen moeten hebben.
Ik kan mij ook een mooie 10km van Grodum herrineren, waar hij volgens mij samen met Bob de Jong de 10km won door op de honderdste tegelijk te eindigen.
Frits Schalij. Altijd in de schaduw van de Hilbert, maar op de 1500m meestal beter. Pas in zijn nadagen kwam de World Cup op het programma, het WK afstanden volgde nog 10 jaar later. Was zonder twijfel iemand die op de 1500 wereldkampioen of wereldbekerwinnaar had kunnen worden. Edit: zie nu pas dat Schalij hierboven al was genoemd.
Ja schitterend, 13.05.44 in Heerenveen tijdens de World Cup-finale! En ook leuk om hem tijdens de EK in 2005 dan een 39'er te zien rijden op de 500 meter om een dag later de 10km in 13.06 te winnen (voor Kramer die met 13.09 definitief doorbrak op internationaal terrein)
1976 Kon niet slapen. waarom weet ik niet, maar mijn gedachten gingen naar Hans van Helden. Een kruising tussen Bergsma en Veldkamp uit de jaren 70. Jaren voordat hij naar Frankrijk verhuisde en in 1984 nog winnaar was van de 1500m op het EK, in 1988 nog op de OS reed en ook nog een afstandsmedaille pakte op de 10 in Alma Ata op het door Eric Flaim gewonnen spook-WK. 1976, een jaar vol sensatie, hoogte- en dieptepunten. Ik was 12, maar al volledig in de schaatscijfers ondergedompeld. De Volkskrant als meest uitgebreide bron van wedstrijden aan de andere kant van de wereld. Ik maak het seizoen nog iets langer. In maart/april van het jaar ervoor een recordregen uit Medeo (Kulikov, Averina, etc.) week in week uit tot diep in april. 1 jaar voor de spelen van 76, al hadden die nog niet de uitstraling van de laatste 25 jaar. Herfst 1975, Sippie Tichelaar, onze super-stayer stopt met schaasten uit onvrede met de schaatsbond. Won zowat elke 3km sinds '72. November, Nederland wordt er compleet af gereden in de jaarlijkse interland tegen de noorse mannen. Niet alleen achter de 4 s-en, maar hier en daar ook nog achter de reserves. Iets met nieuwe pakken. De russen krijgen er ook van langs in hun interland met de noren. Op het EK in januari, andermaal 4 s-en voor Hans van Helden. Dan krijgen wij in Davos/Inzell ook de pakken (Krienbuhl) en we rijden in een keer weer tijden, waarmee je niet hoefde te wanhopen. Hans van Helden rijdt in Davos zelfs nog een wereldrecord op de 5km (7.07) De spelen in Innsbruck. Nederland doet weer mee, althans bij de mannen. En zelfs daar kwantiatief minimaal, aangezien Harm Kuipers gestopt is, Eppie Bleeker gebeleseerd was (?), Jos Valentijn niet mag starten vanwege een weekend prof zijn in 74 en op het laatste moment worden de stayers Jan Derksen en Klaas Vriend ziek. En dus afgezien van een knappe 6e plek van Jan Bazen op de 500m moest het komen van Hans van Helden en Piet Kleine. En dat deden beide heren dan ook! 5000m, Sneeuwval met dweil om de rit. Als snel is duidelijk dat de maanen in de tweede rit na de dweil kansloos zijn. Dus wordt Hans van Helden slechts derde, achter Stensen en Kleine. 1500m, Storholt en Kondakov rijden tegen elkaar naar goud en zilver in een rit met veel minder wind dan de rit waarin Hans van Helden naar het brons rijdt. 1000m, Alles (o.a. Safronov) wat na de dweil rijdt is volstrekt kansloos, als het ijs pap wordt, Hans van Helden wordt netjes 5e (al zou hij bij het wk sprint later in West-Berlijn beide 1000 meters winnen). En dan de 10km, eindelijk zit het mee. Wereldrecordhouder Sten Stensen wordt 2e voor Hans van Helden. Piet Kleine, zweeft over een licht besneeuwde ijsbaan naar goud en zelfs bijna in een nieuw wereldrecord en haalt tegenstander Ivanov 2 x in, dezelfde Ivanov die een jaar eerder bijna nog 24s goed maakte op Harm Kuipers, op de afsluitende 10km op het WK, en net te kort kwam om de wereldtitel op te pikken. Zouden de heren al gedroomd hebben van binnenbanen? Na de spelen, nog een bijna wereldrecord van Van Helden en Kleine in Inzell, een wk waarop ik zo terugkom, nog meer wereldrecords van Hans (1.55 op de 1500m) en Piet (7.04 en 7.02 op de 5km en op de 10, de grote en kleine vierkamp) in Inzell en Medeo (drielandenwedstrijd met noren en russen). Verder nog een wk sprint, waarin Hans van Helden dus de beide 100m meters won en 4e werd in eindklassement, maar dat tocht echt de boeken in ging als hoe-ik-geef-ik-de wereldtitel-uit handen-na mijn-1e plaats-na drie afstanden-met mijn favoriete afstand-nog voor de boeg. Antwoord, ik maak drie (!!!) valse starts. Was getekend, Jos Valentijn. Het hoogtepunt voor mij was toch het allround wk in Heerenveen, twee weken na de spelen. Van Helden staat na 1 dag op kop, met een 7.08 (bijna WR). De verwachting is dat hij op de 2e dag uitloopt op de mijl en de schade beperkt houdt op de 10. Hans zake op dag twee compleet door het ijs. Piet wint beide afstanden en Hans eindigt nog na Sten Stensen als 3e in het eindklassement, twee plekken voor ene 16-jarige Eric Heiden (won de 500m). Ofschoon 12, snapte ik er niets van. Hoe kon dit zo mis zijn gegaan? Jaren later hoorde ik het gerucht dat Hans, onverwachts naar huis was gereden op de zaterdagavond en daar thuis een tafereel aantrof wat het schaatsen zeg maar wat minder belangrijk maakte. Ik was blij dat er een reden was, dat mijn held had verzaakt. Ik was waarschijnlijk de enige... 1976 een bijzonder schaatsjaar met als rode draad de man die inderdaad geen grote prijs won
Pracht verhaal en zelfs nieuws voor mij. Nooit geweten dat van Helden in 76 na de eerste WK dag ff naar huis was gegaan. Onaangekondigd als ik he verhaal goed interpreteer.
Onaangekondigd zal het zeker zijn geweest.... En dan vergeet ik nog een mooi detail uit 1976 EK All-round: Kai Arne Stenshjemmet wint EK met 0.005 voorsprong op Sten Stensen, maar de volgende dag in de krant stond een artikel, waarin vermeld werd dat er blijkbaar (?) ook in duizendsten was gemeten (i.p.v. honderdsten) en dat als je daarmee had gerekend eigenlijk Stensen kampioen was geworden. Ik kan hooguit zeggen dat het meten in duizendsten dan wel lang op zich heeft laten wachten
Dat was het WK met de grootste verschillen in omstandigheden. Daardoor waren er hele gekke uitslagen op de lange afstanden.
https://www.schaatsstatistieken.nl/index.php?file=kampioenschappen&g=m&type=wkall&jaar=1988 En weet dat Silk en Pichette op de 10 km, en Kemkers op de 5km zijn gevallen. Kijk naar de tijden van Hadschieff, Falk Larsen, Bozjev, Aoyanagi en Visser op de 5km. die reden vroeg in de zon, de rest toen de zon lager stond/onderging (Ledergerber,Sighel, Herda hadden zich anders nooit geplaatst). En op de 10km had Visser als late starter het voordeel. In die tijd reden de beste in de eerste ritten
Is Eskil Ervik al genoemd? Volgens mij nog niet. Nog altijd wereldrecordhouder op de 3km, maar dat lijkt me geen prijs. Wisselvallige rijder. Soms goed op allroundtoernooien, paar keer dichtbij een titel, maar vaak ook teleurstellend. Verder een beetje een Marcel Bosker-avant-la-lettre. Niet genoeg snelheid voor de 1500, niet genoeg inhoud voor de 5000. De 3000 meter zou zijn ideale afstand zijn geweest. Als de TP had bestaan rond 2000, was hij er goed in geweest. Al hadden de Noren toen waarschijnlijk geen heel goed team gehad.
Ik herinner me inderdaad een toernooi dat ik als kind volgde waar hij, een paar andere Noren en een piepjonge Kramer, het aflegden tegen Fabris. "Bosker-avant-la-lettre" is een hele mooie beschrijving.
Deze naam schoot me nog te binnen uit mijn hele jonge jeugd. Michael Hadschieff. Hij reed ongeveer altijd mee. WK Sprint, EK en WK Allround. Op de Spelen reed hij zowel in 84 als in 88 alle vijf de afstanden. Heel verdienstelijk. In 88 combineerde hij een 5e plek op de 1000 meter met een 2e plek op de 10000 meter. Dan heb je een groot bereik. En toch won hij nooit een grote allroundtitel. Eén keer brons op een WK, één keer zilver op een EK.
