Aan de vooravond van wat zich laat aanzien een Nederlands getint WK junioren, lijken de Nederlandse dames de komende jaren te gaan heersen op de afstanden 1500m en langer bij het langebaanschaatsen. Aangezien je dan ook drie van de vier afstanden van een allround klassement hebt lijken de Nederlandse vrouwen ook op deze discipline de dienst uit te gaan maken. In het pre-olympisch seizoen werd het al duidelijk, het niveau leek iedere week beter te worden, met als mooie ijkpunten het geweldige niveau dat Jorien ter Mors toch enigszins verrassend liet zien op het NK allround, de vooruitgang van Diane Valkenburg en het besluit van Ireen Wüst om de 5km er bij te pakken en direct zilver te halen op de WK afstanden. De resultaten logen er niet om o.a.: EK allround 1-2-3, WK allround 1-2, WK afstanden 1500m 1-2, Wereldkampioen TP (voor het tweede jaar achtereen), Winnaar van de wereldbeker TP met podiumplaatsen in alle 4 races (2x zonder Wüst), Leenstra winnares klassement WB 1500, podiumplekken voor Van Beek in de WB op 1000m en 1500m, podiumplekken voor Valkenburg en Linda de Vries in de WB op zowel de 1500m als de 3km en natuurlijk het beste seizoen ooit van Wüst tot dan toe, met onder andere wereldtitels op de 1500 en 3km en zilver op de 1000m en 5km. In het huidige seizoen kwam direct al de bevestiging met een extreem niveau (woorden van Orie) op het NK afstanden en een nog hoger niveau op het OKT. Niet alleen in de diepte, maar ook in de breedte nam het niveau verder toe. Yvonne Nauta maakte na moeilijke jaren haar belofte waar bij Romme en Timmer, Jorien Voorhuis haalde bij ditzelfde duo haar beste vorm ooit, Antoinette de Jong brak definitief door, Ter Mors was nog weer beter dan op het NK allround van vorig seizoen, Vd Weijden maakt een flinke sprong bij Project 2018 en Carien Kleibeuker was plotseling weer terug op Olympisch niveau. Met wederom mooie resultaten tot gevolg, o.a EK allround 1-2, ongeslagen op de TP in de WB in diverse samenstellingen, Olympisch kampioen TP zonder enige tegenstand, 1-2-3-4 op de Olympische 1500m, zilver en brons op de 5km en een even goede Ireen Wust als het eind van vorig seizoen met o.a. een Olympische titel op de 3km. Voor de nog komende WK junioren en WK allround zijn de Nederlandse dames favoriet voor meerdere medailles. Behalve Martina Sablikova, die nog steeds de maatstaf is op de 5km en een zekerheidje voor het podium op de 3km, kwam de tegenstand van dertigers (Graf en Bachleda-Curus) en een veertiger (Pechtstein). Een groot verschil met Nederland waar Antoinette de Jong , het meest veelzijdige talent sinds Ireen Wüst, al weer op de hielen wordt gezeten door een andere 18-jarige, Melissa Wijfje. Op de losse afstanden ziet heb ik de volgende analyse gemaakt 1000m Overheersen met 1-2-3tjes lijkt op deze afstand onmogelijk met Nesbitt, Bowe, Richardson, Zhang en Fatkulina in het strijdperk. Nederland is en blijft wel het sterkste land in de breedte. De Nederlandse dames kunnen nog wel een stapje maken als ze elkaar blijven opjutten. Plaatsing voor de WB wordt al lastig en de strijd om een plek op het WK-afstanden wordt al helemaal een slachting. Gerritsen, van Riessen, Bruintjes en Kamminga zullen een stap moeten maken om (weer) aan te haken. 1500m Het niveau van de dames die op de OS waren is zo hoog dat alleen Antoinette de Jong aan lijkt te kunnen haken op korte termijn. Ook internationaal lijkt er geen aansluiting te zijn. 3km Wüst, Ter Mors en Nauta (en Sablikova) worden de maatstaf, de rest zal moeten proberen aan te haken met Antoinette de Jong voorop. 5km De afstand waarop, met uitzondering van Sablikova, alles Nederland gaat zijn wat de klok staat. Geen Kleibeuker meer, maar er zullen wel wat marathondames door haar geïnspireerd zijn om ook de 5km te gaan rijden. Gevoegd bij de grote talenten Achtereekte, Lisette van der Geest, Irene Schouten en Keulstra en de dit seizoen doorgebroken Nauta en vd Weijden zullen de Nederlandse dames elkaar tot een niveau dwingen waar alleen Sablikova nog aan gaat komen. Ireen Wüst gaat het nog moeilijk krijgen om zich te plaasten voor het WK-afstanden, niet omdat ze niet goed genoeg is, want ze haalde niet voor niets zilver in Sochi, maar omdat je haar niet meer zo maar kunt aanwijzen zonder dat ze WB-wedstrijden gaat rijden. De andere Nederlandse dames zullen namelijk in die wedstrijden alle ereplaatsen naast Sablikova gaan innemen. Generatiewisseling De dames Diane Valkenburg, Linda de Vries, Marije Joling en Jorien Voorhuis gaan het moeilijk krijgen om zich te handhaven in de enorme niveaustijging van de afgelopen jaren. In ieder ander schaatsland zouden deze dames de kern van het damesschaatsen vormen, maar in Nederland liggen de zaken anders. Dit jaar konden zij zich geen van vieren plaatsen voor de OS en kon alleen Valkenburg zich op eigen kracht plaatsen voor de allroundtoernooien. Joling mocht alleen het EK rijden, omdat Antoinette de Jong zich wilde sparen. Als afstandspecialisten lijken ze sowieso te kort te komen en ook op allroundgebied kom je er in Nederland niet zo maar meer tussen. Wüst, Nauta, de Jong en Ter Mors (als ze het kan en wil inpassen in haar programma) lijken de voornaamste kandidaten voor een plek op de grote allroundtoernooien. Behoorlijk krap en veel concurrentie dus als je je daar tussen wilt rijden. Stap 1 voor deze vrouwen is een plaats krijgen in één van de merkploegen voor het komend seizoen. Corendon gaat door, dus wellicht hoeft Marije Joling zich geen zorgen te maken, misschien kan ze één of meerdere van de anderen als teammaatje begroeten, want die zijn nog lang niet zeker. Het is en blijft natuurlijk allemaal speculatie, want geen van deze dames heeft de grens van 30 jaar al bereikt en Joling en de Vries kun je nog midtwintigers noemen, allemaal kunnen zij dus nog stappen zetten. Bovendien moet de concurrentie zich ook nog maar eens bewijzen. Nauta moet haar progressie van diot seizoen maar weer bevestigen, Ter Mors kan kiezen om zich nog meer op het shorttrack te gaan richten en De Jong komt in haar eerste seniorenseizoen en dat is voor meer dames een moeilijk jaar gebleken. Ook wat betreft de internationale concurrentie op de verschillende afstanden blijft het speculatie. Olga Graf kan misschien nog een stap maken na Sochi en naast Sablikova een stabiele factor op de lange afstanden worden en op de 1500m zou Nesbitt haar oude vorm kunnen hervinden, Bowe en Richardson een stap kunnen maken en bijvoorbeeld Erbanova definitief kunnen doorbreken. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening over de overheersing van Nederland, de verhoudingen op de verschillende afstanden en de strijd tussen de generaties in de komende seizoenen.
Ik denk dat het wel mee gaat vallen. Graf is hopelijk een blijvertje, Sablikova blijft wel aan de top. En ook Pechstein stopt nog niet. Beckert heeft dit seizoen heel soms laten zien dat ze best terug kan komen. En ook de jonge Njatun was best goed op de 3000m op de OS. En dan zullen er vast weer allerlei talenten aan komen.
We moeten eerst maar eens afwachten hoe het hele sponsor verhaal gaat lopen, als weinig sponsoren zich aanmelden kan het juist weleens een stap terug betekenen, lang niet alle toppers zullen dan onderdak bij een commerciële ploeg krijgen, wat inhoudt dat die qua trainingen/faciliteiten een stap terug moeten doen.
ho, Richardson, Bowe en Nesbitt niet afschrijven na tegenvallende OS he, als Nesbitt haar kwaaltjes opgelost krijgt en de Amerikanen hun zelfvertrouwen terughebben zal het geen 1234 meer zijn
Tot de 3km denk ik dat NL inderdaad kan gaan overheersen. Sablikova is zekerheidje voor podium, maar kan worden geklopt door de mensen die de 3km als een verlengde 1500m benaderen. Op de 5km? Het gat is nog steeds behoorlijk....dus is nog te vroeg om overheersing te spreken.
Natuurlijk gaan de dames alles overheersen, dan doen de Nederlanders toch overal op zo n beetje elke afstand? Dat is geen eens een vraag, dat is een feit
Met uitzondering van de 500 meter denk ik inderdaad dat de Nederlandse dames de komende jaren gaan overheersen. Eigenlijk doen ze dat ook al. Er komen bovendien nieuwe toptalenten bij de meisjes aan. Bij de junioren is momenteel meer vrouwelijk dan mannelijk potentieel. Wat dat betreft zie ik het voor het Nederlandse mannenschaatsen een stuk somberder in. Er is wel talent maar met uitzondering van Roest en Verbij geen toptalent.
In Nesbitt geloof ik niet meer, eerlijk gezegd, maar Bowe vandaag, Skokova vandaag: misschien is er toch nog hoop.
Dus nesbitt haar kwaaltjes kunnen niet meer opgelost worden? Weet jij hier meer over, of is het gewoon buikgevoel?
Idd, en met beckert die voluit zou gaan zonder hindernissen doen de nl dames mee voor plaats drie. Maar is wel een feit dat wanneer buitenlandse topper wegvalt zij meteen in dat gat duiken.
De Nederlandse overheersing op de 1000 meter bij de dames kun je ook gerust uit je hoofd zetten, daar zijn teveel buitenlandse concurrenten die mee doen, denk aan Zang, Bowe en Richardson en Nesbitt(?), laatste 3 kunnen normaal gesproken ook de 1500 meter goed aan en nog een paar outsiders. Omdat de Nederlandse mannen en vrouwen nu een zeer goed seizoen hebben gehad (so far) moeten we niet gaan doen alsof de Nederlanders het nu voor het zeggen hebben de komende jaren. Je kent de uitdrukking van die ene zwaluw.... toch wel?
Graf een blijvertje, Pechstein stopt nog niet.. Dat ga je niet menen.. We hebben het over schaatsters in hun nadagen en in het geval Pechstein is die zelfs dat stadium al gepasseerd. Maar jij geeft wel exact het probleem aan.. Er is gewoonweg geen nieuw talent voor de langere afstanden te ontdekken.
Nederlanders hebben niet goed gepiekt dit seizoen. Ze zijn het hele seizoen al goed. Of je moet het hele seizoen zien als piek natuurlijk. Enneh ... één zwaluw? In Sotsji waren het wel 8 zwaluwen natuurlijk. Neemt niet weg dat het volgend jaar weer allemaal anders kan zijn. Dat so far is ook wel grappig trouwens. Je bedoelt dat ze op het eind alsnog het hele seizoen kunnen bederven?
Die ene zwaluw (één zwaluw maakt nog geen zomer = gezegde) sloeg niet op de winnaars van de 8 gouden plakken maar op de z.g.n overheersing van de dames (& heren) de komende jaren. Ik neem toch aan dat je de betekenis van dat gezegde kent? Een slogan dan die het duidelijker voor je maakt;"In het verleden behaalde resultaten bieden géén garantie voor de toekomst." Natuurlijk kan het seizoen niet meer stuk maar aangezien het nog niet voorbij is kan je nog niet over het hele seizoen oordelen dat kan pas als het afgelopen is, vandaar de so far opmerking.
Natuurlijk ken ik de uitdrukking. Juist daarom: ik vind de kracht van het Nederlandse schaatsen dit seizoen (die bovendien natuurlijk niet zomaar uit de lucht komt vallen, die uitdrukking ken je?) wel ietsje meer waard dan die ene zwaluw uit de uitdrukking.
