Vraag: wat doe je / moet je doen, en waarom? In alle boekjes staat dat je de heup horizontaal moet houden. "druk de afzetheup omlaag", je kent het wel. Als je echter de beelden van het NK/EK/WK kijkt zie je dat dit zeer nauwgezet wordt gedaan op de eerste 100m, daarna is er zomaar 10 graden kanteling zichtbaar, bij eigenlijk iedereen. Hoe langer de afstand, hoe meer kanteling. En daarbij valt mij ook op dat de afzet veel meer naar 'onder' is gericht tov de heup, dan opzij. Waarom zou je afwijken van horizontaal? En doe jij dat ook? Als ik er zelf mee experimenteer valt het mij op dat het horizontaal houden van de heup veel meer vraagt van de core spieren, uiteindelijk dus belastender is voor de rug spieren, meer van de billen vraagt en ook duidelijk meer snelheid kan opleveren. Ook valt het mij op dat je een langere slag kunt maken als de heup-been-hoek (vooraanzicht) dicht bij de 90 graden blijft. Alsof de heup vast zit op het been, en de ruggengraat vast op de heup.
Dat het bij de pro's lijkt alsof zij hun heup laten hangen komt doordat zij veel dieper zitten, daardoor een veel langere afzet maken waardoor ook de afzethoek veel kleiner wordt. Op een gegeven moment wordt het technisch onmogelijk om je heup nog horizontaal met het ijs te houden. Je moet niet kijken naar de stand van de heup ten opzichte van het ijs, maar ten opzichte van hun afzetbeen. Draai het beeld zo dat het been op het moment van afzetten helemaal verticaal staat en je ziet goed hoe hoog zij hun heup optillen. Zie hieronder twee goede voorbeelden.
Ik ben het niet helemaal eens met deze uitleg. In jouw voorbeeld staat Kramer al op zijn inzet, zoals te zien is aan de stand van het bovenlichaam. Je kunt de heup wel laten zakken volgens mij, maar alleen als er sprake is van éénbenige druk. Het laten zakken van de heup dan wel recht houden is wel degelijk een benadering van schaatstechniek en ziet vooral toe op het moment dat dat je druk op gaat bouwen, op het moment dat je in de bijhaal fase zit dus. Door je heup iets te laten zakken creëer je wat ontspanning, je hoeft hem immers niet op te tillen, en val. Het is dan wel zaak dat je je bovenlichaam goed boven je afzet weet te houden. Het enige wat je dan vervolgens hoeft te doen is blijven vallen, ofwel op je afzet blijven staan, en doordat je zo ver in je afzet hangt stuurt de schaats mooi terug. Je kunt er ook voor kiezen de heup niet te laten zakken en hem volledig evenwijdig aan het ijs te houden. Ik denk dat het vooral een kwestie is van hoe je zelf het beste druk kunt vinden wat beter werkt. Voorbeeldje: Het was wat lastig zoeken naar een voorbeeld, maar je ziet dat Verweij hier zijn heup meer evenwijdig aan het ijs houdt dan Nuis, laatstgenoemde laat de inzetheup iets zakken. Nog één: In dit geval laat Jansman ook de heup zaken van zijn inzetbeen, terwijl Talsma (hier wel iets verder met zijn inzet wat het contrast wel iets groter maakt) meer de heup van het afzetbeen naar beneden duwt.
Interessant, die verschillende opvattingen. Genietende van het WKKT valt het mij ook op dat je elk individu kan herkennen aan zijn/haar eigen stijl. Oftewel, iedereen doet het net iets anders. En er zijn vele variaties die toptijden opleveren. Bergsma vs Roest, Schouten vs Achtereekte. Het ziet er compleet anders uit, maar ze rijden allemaal top 2. (nou ja...dat gaan we zo zien). De heupstand is blijkbaar niet het meest significant in het bereiken van toptijden. Als je sprinten vergelijkt met marathon neig ik vooral te concluderen: - heup zoveel mogelijk horizontaal levert het meeste effectieve vermogen op - 'roteren' is het efficient Ik zou in ieder geval iedereen adviseren om het allebei te proberen. Van het ervaren van verschillen wordt je gegarandeerd beter!
Hebben jullie tips om de 'rechtuit stand' van de heup te trainen? Voor de spiegel is het goed te doen en kan je makkelijk de stand van de heup controleren, maar 'buiten' is het volgens mij bedriegelijk.
Of je in de bijhaalfase je heup iets laat zakken of niet, is volgens mij niet zo heel erg van belang. Het belangrijkste is dat je je afzet zo lang mogelijk maakt. Dus zo lang mogelijk wachten met het plaatsen van je standbeen. Het optillen van je heup helpt daarbij. Je afzet wordt daardoor zeker 5 tot 10cm langer. Hieronder een plaatje van Kars Jansman aan het einde van zijn afzet. Hierbij is goed te zien dat ook Jansman zijn heup ontzettend optilt en daarbij weer bijna evenwijdig komt aan het ijs.
Ook heel zichtbaar is dat Jansman erg ver overkomt (= op de buitenkant staat). Vergelijk dat eens met deze foto van Angelina Golikova (waarbij aangetekend dat zij hier bezig is aan een 500m ipv een 5 of 10km)
Klopt, maar dat is een ander topic. Op de 5oom en de 1000m kom je in principe niet over. Op de 1500m probeer je vanaf het tweede rondje de ontspanning te vinden door over te komen. Bij alle langere afstanden ontkom je er niet aan om over te komen. Als je niet overkomt is de piekbelasting op je bovenbenen veel hoger. Je bovenbeen moet namelijk de volledige zijwaartse beweging direct omzetten in een zwijwaartse beweging 180 graden de andere kant op. Dit is een hele inefficiënte afzet die goed wordt gemaakt doordat je vaker af kunt zetten. Op de langere afstanden moet je echter efficiënter gaan rijden en dus meer over komen.
Naar aanleiding van die video van Joey heb ik vandaag eens 100% focus gehad op het fixeren van de heup. Eigenlijk gaat de hele schaatsbeweging dan beter, krachtiger en ben ik stabieler. Ik had nog wel eens dat ik naar rechts te ver naar buiten hing en dan naar links niet ver genoeg boven de schaats kwam. Ik merk nu, ook na een 'voor de spiegel test', dat ik mijn heup naar rechts draaide. Met de blik op de finish is dat probleem helemaal weg. Het lukt dan ook beter om de inzit voorwaarts te maken met het bijhaalbeen dat 'langs' het afzetbeen beweegt, zonder direct al 'zijwaarts te gaan'. Het is duidelijk efficiënter. Met deze 'voorwaarts focus' ga je vanzelf meer zijwaarts afzetten vanuit de heup, die dan automatisch horizontaal lijkt te blijven. Het is ook ontspannener voor de onderrug omdat er minder torsie is.
Op aanwijzing van mijn schaatstrainer heb ik nu ook het gewicht langer boven het afzetbeen. Dat helpt ook goed om de heup voorwaarts te houden en horizontaal.
Bijna goed. Het is de meest effectieve afzet en ook efficient als je het hebt over altijd druk houden. Het kost alleen veel kracht en dat houd je niet langer dan een minuut vol. Je gaat daarna dus compenseren door langer te glijden boven je standbeen na de afzet. Nadeel is dat je dan eerst weer de valbeweging moet inzetten voordat je druk op je nieuwe afzet opbouwt. Glijden op langere afstanden is dus een uit nood geboren compromis uit fysieke beperkingen van het menselijk lichaam. Daarom zijn bochten zo extreem belangrijk: daar heb je bij iedere plaatsing direct druk zonder te moeten wachten op de valbeweging. Op het rechte stuk kan je dan weer een klein beetje druk van je benen halen. De 1500 is een ander verhaal en kan je zowel als sprint benaderen als klassiek. Klassieke indeling is 95% van maximaal vermogen openen, 1 rondje ontspannen hard rijden en dan 2 rondes sterven door te blijven zitten en maximale inspanning te leveren door de eerste fase van "verzuring" heen.
En v.w.b. de stand van de heup is het vooral van belang dat de heup horizontaal is t.o.v. het ijs op het moment dat je je knie en been onderdoor haalt en wegzet bij de afzet. Als je inzet heup dan nog laag is, heb je geen ruimte meer in jouw beweging om je been naar voren te drukken en je schaats ver (en zo laat mogelijk) weg te zetten. Dan zal je 1) je standbeen te vroeg plaatsen en 2) je afzetheup omhoog drukken waardoor de afzethoek te groot wordt en je druk en afzet verliest. Punt 2) kan op een langere afstand wel voor wat ontspanning zorgen, maar alleen als je wel je heup goed zijwaarts blijft bewegen t.o.v. het ijs. Ook dit is dan weer een compromis tussen de theoretische beste schaatsslag en de fysieke mogelijkheden van een schaatser. Het gevaar van je heup laten hangen bij de bijhaal is dat veel schaatsers de heup dan niet meer op kunnen tillen, zeker als vermoeidheid toeslaat.
