Boven alles is Kramer professioneel topsporter. Naar buiten toe zal hij rustig reageren, van binnen gebruikt hij zijn woede om extra te pieken op de OS. Het is niet de eerste keer, dat hij tegenslag ondervindt. Hij kan ermee omgaan. Bloemen, daarentegen, moet nog steeds bewijzen dat hij kan leveren wanneer het er echt toe doet. Op een WK is het hem nooit gelukt. Kramer heeft talent, heeft een goede fysiek, maar de reden dat hij consistent (bijna) alle andere schaatsers verslaat is zijn unieke combinatie van zelf-discipline/motivatie en organisatietalent. (Wat jij 'control freak' noemt.)
Als Kramer straks goud wint, blijft dat in zijn (en mijn) hoofd zitten, niet de WRs van Bloemen; net zoals tot nu toe het ontbrken van OS goud op de 10 zijn hoofd en zijn doelstellingen beheerst, niet het behouden of verbeteren van WRs. PS: Mocht jouw veronderstelling dat Gangneung in het voordeel van Bloemen is kloppen, wat zegt dat dan over Kramer's (ruime) voorsprong op hem vorig jaar op diezelfde baan?
Ik snap Bloemen ook wel, die euforie vind ik wel leuk eigenlijk, ik bedoel, mag het eens? Kramer komt inderdaad voor velen vaak arrogant over. Misschien komt het omdat ik al zo lang in de VS woont, maar ik vind hem vooral zelfverzekerd en zelfbewust en niet zozeer arrogant. Verder heb je volkomen gelijk vwb Bloemen in zijn TVM tijd, dat zijn karakter en aanpak niet goed strookte met de bravoure (zeker toendertijd) van Kramer. Ik vraag me trouwens af of Bloemen, met zijn huidige veel professionelere aanpak, nu beter in zo'n soort team zou passen.
Geeft hij zelf altijd grif toe, ook voor de camera. ("Ik ben voor mijn omgeving soms/vaak een klootzak")
Bloemen is beter op snelle banen, op langzame banen zit hij nog steeds mijlenver achter Kramer. Gangneung is relatief snel. Maar ik denk inderdaad dat het kleinere verschil met Kramer door zuurstof komt. Kijk naar Ritsma, die ging zelfs langzamer op hooglandbanen dan op laaglandbanen zo ongeveer. Bloemen lijkt daar heel goed mee om te kunnen gaan. Ik denk niet dat hij op laaglandbanen een bedreiging is voor Kramer.
Ja die zin was grammaticaal niet bepaald een hoogstandje Volgens mij bedoelde Sprintmaster: SLC/Calgary - duidelijk in het voordeel van Bloemen Laagland - duidelijk in het voordeel van Kramer Gangneug - daartussen in, maar waarschijnlijk nog steeds in het voordeel van Bloemen Edit: hier klopt echt geen bal van, ik was duielijk in de war met een andere baan....Oeps!
Hoe lang was Kramer al op hoogte voor de wedstrijd in Calgary vorig weekend? En Bloemen? Gangneung is toch gewoon laagland, want zeeniveau - hoe zo ertussen in?
En hoe zo is Kramer in het voordeel op laagland? Iemand die van hoogte komt op het juiste moment is in het voordeel op laagland. Niet iemand die al een hele tijd op laagland is. Andersom is iemand die al een tijd op hoogte is daar wel in het voordeel, en als je daar woont en traint nog meer.
Je hebt gelijk, ik weet niet waaraan ik zat te denken, maar daar klopt dus echt geen iota van. Ik verwijder mijn eerdere berichten. Duidelijk nog te vroeg hier....
Qua lichamelijke zuurstof-capaciteit wel ja, maar iemand die altijd op hoogte schaatst bij lagere weerstand en dan 'ineens' op laagland bij meer weerstand moet rijden, dat kan dan wel negatief uitpakken. En verder heeft verschillende lichaamsbouw daar ook mee te maken, zie ook flyers vs. zware spierbonken.
Ik denk inderdaad dat Bloemen op hoogte in het voordeel is door zijn bouw e.d. Op laagland valt dat voordeel weg. Dan is het niet plots een voordeel voor Kramer, maar een weggevallen voordeel voor Bloemen.
Ik heb het niet over de WRs van de toppers, maar van de onbekenden die die WRs verbraken. Yu won (ook) 2x WK Sprint.
Bloemen zit dieper, dus heeft minder luchtweerstand (qua frontaal oppervlak), dus bij hogere luchtdruk (nog) meer in het voordeel (t.o.v. bijvoorbeel Kramer)...
Het is niet alleen luchtweerstand. Je weet toch wel van Ritsma hoe traag hij was op hooglandbanen. Kooiman lijkt ook niet op hoogland te kunnen rijden en ook Lorentzen is daarvan een voorbeeld. Andere schaatsers zijn weer extreem veel beter op hoogland. Klassen was zo'n voorbeeld, Bloemen is dat volgens mij ook.
Ik durf nog niet de bewering aan dat Bloemen zoveel beter is op hoogland dan op laagland dit seizoen. Wel dat Bloemen, net als Bergsma, vooral goed zijn als ze hun eigen race kunnen rijden om in een ritme te komen. Als ze direct tegen hun opponent moeten rijden komen ze veel minder goed uit de verf. Kan te maken hebben met het mentale aspect van je tegenstander naast je, of met temposchommelingen waar zij meer moeite mee hebben.
Blijft een dingetje bij marathonschaatsers. Lijkt wel of ze onderbewust tegenstanders er niet langs kunnen/willen laten. Anderzijds zijn er marathonrijders die juist heel graag op tegenstanders rijden en het liefst steeds een beetje achter hun tegenstander in de slipstream blijven hangen. Denk Hoogeveen of Stoltenborg. Ik vind wel dat zowel Bloemen als Bergsma tegenwoordig beter tegen Kramer kunnen rijden als een paar jaar geleden. Bloemen reed niet zijn eigen tempo, maar wist wel wat speldenprikjes uit te delen aan hem. Voor Bergsma geldt dat zeker op de 5.000m zijn prestaties vorig seizoen het best waren indien hij tegen Kramer schaatste (met Michael in Berlijn raakte hij ontzettend afgeleid, maar toen zat hij wellicht in een trainingsblok). Enkel Gangneung leek alsof hij tot meer in staat was, maar zich nogal liet meevoeren door Kramer. Zijn beste race was natuurlijk ook in een Kramerloze rit (WK 2015 - toen hij een tiende[?] van Kramer af zat). Het OKT kan echt niet snel genoeg beginnen. Eindelijk een waar piekmoment en kunnen we reële conclusies trekken.
Ik heb het verhaal al een eerder geplaatst en ik heb het uit de eerste hand (stiekem afgeluisterd). Als Kramer in de zomer intervaltrainingen doet op de fiets in Friesland dan loopt hij het risico dat er net een brug open is (en de slagbomen dicht) en dat verstoort dan zijn intervaltraining. Vanaf de fiets belt hij dan de brugwachter met de mededeling "ik kom er zo aan", wacht even tot ik voorbij ben voordat je de brug opent. Dat is inderdaad wel gedreven en ook past de de term "controlfreak". En waar de grens ligt tussen zelfverzekerd en arrogant is een kwestie van smaak.
