Zelf de 11steden schaatsen komende zaterdag 11 februari

Zaterdag Elfstedentocht gereden, samen met mijn echtgenoot.
Ideale omstandigheden: weinig wind, zon, overwegend prachtig ijs. Gestart om 6.15 uur; vlak bij Bozum (ten Zuiden van Leeuwarden). Twaalf uur later op de Bonkevaart. Na 45 minuten 'klunen' door Leeuwarden weer op de Zwette om het laatste stuk naar Bozum te rijden. Om 19.45 uur weer 'thuis'! Was een hele bijzondere dag. Lekker low key omdat het niet officieel was. Vooral de eerste 100 km relatief weinig mensen; in het Noorden drukker als gevolg van andere tochten. Bijzonder ook, omdat we het na zoveel jaar - en samen toch meer dan 100 jaar oud - nog blijken te kunnen. Tranen bij de finish dus... Hele traject geveegd; ook nu mensen die scheuren in het ijs schoon bezemen; ook nu mensen die je aanmoedigen of een mandarijtje in je mond stoppen. Dank daarvoor!

Het was fantastisch zaterdag! Geweldig weer, ijs en sfeer!
6:10 gestart, 16:30 onder de finish door bij de Bonke. Na Sloten alles solo gereden.
Mooiste schaatservaring ooit!

Mocht iemand foto's hebben gemaakt van schaatsers die op de Bonkevaart in Leeuwarden aankwamen, ben ik zeer geinteresseerd!
Mijn man en ik kwamen om ongeveer 18.15 uur aan.
Hij met oranje jack, ik met zwart jack en witte kniestukken.
We zijn in alle blijdschap zelf vergeten een foto te maken maar werden wel gefotografeerd door anderen. Als iemand ons heeft vastgelegd, hoor ik dat heel erg graag!
Annemarij

@ Stokbaars (en anderen)

Alles is gelukt. Ook wij hebben een topdag gehad. Iets over zessen 's ochtends gestart met een groepje van 7 maar Laurens zijn we al snel kwijtgeraakt (achteraf bleek die ook een stuk sneller dan de rest van het groepje, dus dat was geen probleem). Het eerste stuk vond ik het mooiste.. in het donker.. super ijs op de Zwette, met al die lampjes, vol adrenaline! Zo'n beetje tot de middag was de groep intact, maar de laatste 100 km (denk ik) heb ik samen met Maarten opgereden. Met z'n 2en was het wel prima, kon je alle scheuren goed zien en hoefden we minder vaak te wachten. Even na 6 uur 's avonds kwamen we aan op de Bonkevaart. Prima dag gehad, schitterende ervaring en dolblij dat we het allemaal doorgezet hebben, ondanks de wat negatieve reacties aan het begin van deze thread. Persoonlijk heb ik niet 1 wak gezien, ben ik niet één keer gevallen en heb ik ook geen nare valpartijen of andere ellende gezien. Misschien toeval, maar volgens mij was alles gewoon prima te doen. Mijn felicitaties aan alle anderen die de tocht ook volbracht hebben en wie weet zien we elkaar weer als de volgende koudgolf zich aandient.

Groetjes

Ook ik heb hem gereden, samen met een maatje via dit forum.
Ik ben wel wat gewend en heb eigenlijk nergens zeer slecht ijs gezien. Je kon gewoon blijven glijden en nog een redelijk slagje maken, dat is iets wezenlijks anders dan veel sneeuw op het ijs of schotsen, die ik eerder deze winter wel tegenkwam. Alleen de Blikvaart had zoveel scheuren, dat je daar niet meer een slagje kon maken, maar ja, dat is bekend van de Blikvaart.
Ik moet wel zeggen dat ik de hele dag een vreselijk benauwd gevoel had dat het werkelijk levensgevaarlijk, of beter geschreven LEVENSGEVAARLIJK was wat wij deden. En met ons al die andere duizenden rijders, inclusief alle door de KNSB georganiseerde tochten waar we ook in terechtkwamen. Echte waaghalserij, en dat allemaal om dat ene kruisje, en zelfs dat dus al niet.
Verder was het echt een tocht zoals de elfsteden bedoeld waren: met vele geoefende schaatsers (ik heb nauwelijks mensen zien vallen totdat het donker werd), met vele Friezen op de kant, en met overal enorm veel enthousiasme.
Alle mensen heel erg bedankt, vooral mijn schaatsmaatjes Wijnand en later ook Kristel, voor de groepjes onbekenden waar we even zomaar in meereden, voor de ijsvegers (laat die Friezen maar schuiven) en vooral voor die man van de koek en zopie in Sleat die ons een boutje en moertje gaf waardoor Wijnand weer kon klunen.
En vooral ook heel erg veel dank aan de Frieze politie, die ik de hele dag niet gezien heb, maar die kennelijk parkeerbonnen heeft staan uitdelen langs de Bonkevaart.
En dank aan de mensen bij we wij een lift kregen van de Bonke naar de Zwette.

Gezien de duizenden mensen denk ik dat dit ook wel eens de laatste keer geweest is dat de tocht op deze manier gereden kon worden.

Met een groep vrienden zaterdag de Tocht der Tochten gereden. Afzien, maar tegelijkertijd genieten.
Voor een uitgebreid verslag: zie http://bertbreed.blogspot.com/2012/02/v ... ar-de.html
Bij deze wil ik ALLE vrijwilligers in Fryslân bedanken voor hun inzet bij het prepareren van het ijs en dergelijke. Zonder hen hadden wij de Elfstedentocht niet kunnen rijden.
Fryslân, bedankt!
Bert Breed

Verslag van een prachtige tocht.

Afgelopen zaterdag samen met mijn maat Albert Geertsema de Elfstedentocht geschaatst. Prachtige dag gehad en de mooiste schaatstocht ooit.

Met de 200km van de Weissensee, acht dagen eerder, nog een beetje in de benen beginnen we met de tocht om 7 uur vlak na het Van Harixmakanaal. Het is ongeveer -12 graden. We hebben ons voorgenomen om vooral te genieten en er geen wedstrijd van te maken. Door het heldere weer is het traject tot Sneek goed te doen. Voorbij Sneek na een bocht richting het oosten genieten we van een prachtige zonsopgang. Bij Sloten is het al goed druk en vindt de warme chocomelk al gretig aftrek. Na het rondje in Sloten ook geschaatst te hebben (hoort er bij!) weer terug richting Woudsend en over het Heegermeer en de Fluessen richting Stavoren. Niet de officiele route, maar zo vaak kun je daar niet schaatsen. Het is een kilometer of 7 om en het ijs is niet echt fantastich maar de immense ijsvlakte is indrukwekkend.

Vanaf Stavoren, waar de ertensoep uitstekend smaakt, gaat het naar Hindelopen (prachtig!) en Workum. Behoorlijk goed ijs en door een mooi landschap. Gedurende te tocht merk je dat 'Friesland' er een alternatieve Elfstedendag van maakt. Veel 'spontane' vrijwilligers letten op het verkeer tijdens het klunnen, zetten de gevaarlijke plekken af, wijzen je op de route, vegen continu de route, zorgen voor extra koek en zopie enz. Je voelt gewoon de saamhorigheid op zo'n dag.

Bij Harlingen even de schoenen aan voor het langere stuk kluunen bij de Noorderhaven. Het mannetje dat schaatsers op een brommer met laadbak heen en weer vervoerd maakt overuren. Tussen Harlingen en Franeker is het veel kluunen, achteraf het minste stuk van de tocht. Maar goed het hoort er bij. Tussen drie en half vier zijn we in Franeker, hier pauzeren we uitgebreid. Het is erg druk, volgens mij staat half Franeker op de schaats. Ondertussen is het ideaal weer. Volop zon en weinig wind.

Na Franeker begin ik eindelijk in een ritme te komen (behalve op de zanderige stukken ijs tussen een aantal omgeploegde akkerlanden) en rij tot aan Bartlehiem aan kop van een treintje schaatsers. Op de Blikvaart heeft het ijs heel veel scheuren, het is goed opletten hier. Net als voor Hindelopen veel tegenliggers op het smalle ijs. Ook bij Bartlehiem is het gezellig druk. Het mooiste ijs op de route ligt op de Dokkummer Ee. Heerlijk zwart ijs zonder scheuren en goed geveegd. Ook mijn maat begint nu goed in z'n ritme te komen en schaatst op kop een lange rij schaatsers in no time naar Dokkum. Hier moeten we voor de vijfde? keer vandaag onder een brug doorkruipen, de knieen vinden dat een steeds minder goed plan. Toch een hilarische gedachte dat je met een man of twintig in de schemering op schaatsen onder een brug doorkruipt.

Terug in Bartlehiem is het nu echt donker. We moeten nu even weer eten want de magen zijn helemaal leeg. De laatste broodjes pindakaas (uiteraard) worden verorberd. Van een bewoonster krijg ik twee bekers vruchtensap, het enige wat ze nog heeft. Ze kijkt me bijna verontwaardigd aan als ik vraag wat het moeten kosten..... De laatste 12 km terug naar Leeuwarden gaan in het donker, het is bewolkt zodat een goede lamp onontbeerlijk is. We 'schaatsen' met vier man het laatste stuk waarvan één persoon een echt goede hoofdlamp heeft. Voor Aldtserk staat een klein jongetje in het pikkedonker iedereen de juiste richting op te dirigeren. In Aldtserk zelf moet voor de laatste keer gekluund worden. De benen hebben inmiddels moeite met de hoge steile wal, maar een aantal oudere dorpsbewoners staat klaar en bieden je in platfries hulp aan. Even verder op staan, de vrouwen van? deze mannen lokale koek uit te delen als energie voor de laatste kilometers, fantastisch toch!

Over de laatste 12 km doen we bijna een uur. Door het toch wel slechtere ijs met veel scheuren, het donker en de inmiddels vermoeide benen en enkels gaat het gewoon niet sneller. Even voor achten, we hebben er uiteindelijk een kleine 13 uren over gedaan, draaien we de Bonkevaart op. In de verte zie het alternatieve finishspandoek al hangen en tot onze verrassing staan er honderden mensen iedereen binnen te juichen. Dit geeft echt een super gevoel. Nu maar snel de schaatsen uit want de voeten beginnen toch wel pijnlijk te worden.

We hebben dan wel geen kruisje gekregen maar hebben echt een prachtige dag gehad en genoten van de sfeer, de route en weer en natuurlijk het schaatsen zelf. Het is maar de vraag hoelang het duurt voordat dit weer kan. Friesland en alle vrijwilligers bedankt!!

Ook 10 leden van schaats- en skeelervereniging DNIJ uit Apeldoorn reden de tocht op zaterdag 11 februari. Wij zijn echter gestart en gefinished in Bolsward.
Het verslag met foto's en filmpjes en de gereden route op Google maps (inclusief taxirit door Leeuwarden) staan op de website van DNIJ.
http://www.dnij.nl/2012/02/elfstedentocht-2012/

Wij hebben het ook nog gedaan, net op de valreep, en wel op zondag!. Na lang wikken en wegen, met name vanwege de (dooi)weersvoorspellingen zaterdagavond toch maar de knoop doorgehakt, boterhammen gesmeerd en tassen ingepakt om zodoende na een korte nachtrust om 4uur in de auto te stappen. Temperatuur ca 8 graden onder nul. hoe dichter we bij Friesland komen hoe warmer het werd, maar nog altijd -6 als we om 6 uur langs de N31 de startplek gevonden hebben. En tot onze verbazing waren we ook vandaag niet de enigen. Er stonden nog altijd zo'n 30 auto's. Dat geeft toch wel een gerust en saamhorigheidsgevoel.

Na het warm aankleden en onderbinden van de schaatsen vertrekken we om 6.15 om voorzichtig onze weg te zoeken over de Zwette richting Sneek onder het motto: we zien wel hoever we komen. Thijs (16) is toch wel wat voorzichtig en bang om te vallen dus we doen het rustig aan in tegenstelling tot degenen die ons inhalen. Zonder kleerscheren bereiken we Sneek bij het ochtendgloren en maken we een foto bij de Waterpoort. We zijn dan ook ingehaald door iemand op de fiets en ook in Sneek stappen er nog een paar op met de fiets. Dan verder tegen wind in richting het zuidwesten. De wetenschap dat we vanaf Stavoren voor de wind hebben geeft ons moed maar het is wel pittig. We gaan dan ook een stuk langzamer dan dat ik gehoopt had maar halen nog af en toe mensen in. Op het Slotermeer volgen wat slechte stukken die idd niet echt geschikt zijn voor veel mensen. Dan de Luts voorbij Balk. Veel scheuren, het kraakt een beetje maar er is goed geveegd en enkele wakken die afgelopen week nog open waren, zijn inmiddels ook dichtgevroren dus hier geen klunen. Ook nu halen we nog mensen in en dat geeft extra moraal bij Thijs die het nu al moeilijk heeft met last van zijn rug en zere enkels.

Na nog een stuk tegenwind over het meer bij de Galamadammen bereiken we dan om ca 10.30 uur Stavoren, de rotste kilometers hebben we dan gehad en nu begint het voor de wind schaatsen. Langs de IJsselmeerdijk gaat het ook lekker en in Workum zoeken we na een aantal korte stops toch maar de warmte van een restaurant op voor koffie met appeltaart en chocomel. Nu kunnen we er weer een poosje tegen aan en gaat het heerlijk voor de wind naar Bolsward. Daarna weer wat meer zijwind. Thijs heeft in het begin veel op kop gereden maar nu moet ik het vooral zelf doen. Behalve een wat pijnlijke knie heb ik nergens last van en gaat het mij gelukkig goed af. We zien steeds weer dezelfde mensen die ongeveer net zo hard (of langzaam) gaan. Ook die ene man met zijn sporttas op zijn rug die we met tegenwind inhaalden zien we een paar uur later nog steeds vooruit bikkelen. In Harlingen moeten we dan echt van het ijs af. Ik had het al gelezen hier dat je een eindje moet lopen dus we hadden schoenen in onze rugzakken gestopt. Voorbij de spoorweg overgang zagen we echter dat er al weer geschaatst werd maar omdat we niet precies wisten hoe lang dat nog kon toch maar verder gelopen, ondertussen de energie voorraad weer aangevuld met brood. Na het passeren van de sluis over het Harinxma kanaal weer de schaatsen aangetrokken. Achteraf hadden we het met 2 keer klunen een stuk vlugger gedaan. Na Harlingen kwam er hier en daar water op het ijs, vooral bij het opstappen. Van sneeuw en ijzel hebben we nauwelijks last gehad. Ondanks dat de temperatuur rond het vriespunt was hebben we geen kleren uitgetrokken, ik was ondertussen behoorlijk nat van het zweten. Via wat boerenslootjes en regelmatig klunen bereikten we om ca 16.00 uur Franeker. Thijs zag erg op tegen het in het donker rijden en twijfelde of hij wel verder wilde, vanaf hier was het makkelijk om met de trein naar Leeuwarden te gaan. We besloten om ieder geval te blijven schaatsen tot het donker was, en ik hoopte dat we in ieder geval voor het donker Barthlehiem zouden halen omdat het op de Dokummer Ee een stuk beter zou zijn.

Na een korte stop wisten we aan te pikken bij een groepje op kluunschaatsen dat een rustig tempo reed, we konden wel iets harder maar het scheelde zo weinig dat we besloten maar aan te pikken. Dit gaf Thijs ook weer moraal. Op de Bliekvaart(?) echter wel veel scheuren in het midden. De groep maakte een korte stop maar Thijs wilde rustig aan verder. In '85 stond hier veel water op het ijs en viel ik er een keer languit in, toen was het ook al donker en nu niet, dus dat was wel een voordeel. Na een val van Thijs ging de gang er nog meer uit. Tegen schemer bereikten we uiteindelijk Barthlehiem. En wat ik hoopte gebeurde ook. Als je hier eenmaal bent geef je niet meer op. Dus na het bidons vullen bij een woonhuis en weer eten op naar Dokkum. Een optie was nog dat Thijs in Birdaard in een café op mij zou wachten terwijl ik naar Dokkum heen en weer reed. Maar eenmaal daar aangekomen besloot hij toch door te gaan. Gelukkig nog steeds een beetje voor de wind, en inderdaad goed ijs, al zagen we daar niet veel meer van. OOk waren we nog steeds niet de enigen. Vele lampjes kwamen ons nog tegemoet. Na het kruipen (op kniebeschermers, wat een plezier hadden we daarvan, ook met vallen) onder de erg brede brug bij Dokkum wist ik dat we nog een stukje tot de molen moesten schaatsen. Nu was het ca 19.00 uur.
In '85 kwam ik daar om 5 voor 10, terwijl een verslaggever van Veronica stond te vertellen dat Dokkum om 10 uur gesloten zou worden. Even daarvoor had ik nog een halve liter yoghurt opgedronken in Birdaard en dat had me dus bijna fataal geworden. Vanaf Dokkum gaf de Yoghurt me vleugeltjes en vloog ik het laaste stuk in het donker nog voor de wind over het ijs om om 23.15 aan te komen op de Bonke. Nu zou het echter een stuk zwaarder worden.

Hoewel het niet veel was hadden we tegen wind. Teveel voor Thijs. Nu gelden er echter geen regels. Dus opleggen was niet verboden. Dat deden we dus ook, bijkomend voordeel was dat we elkaar enigzins konden ondersteunen bij een mogelijke valpartij . Eenmaal weer op de terugweg kwamen we nog maar erg weinig schaatsers tegen. In Birdaard stonden mooie tuinstoelen uitnodigend op het ijs waar we gretig gebruik van maakten. Onze voorraad boterhammen was op maar de reserve muesli repen boden uitkomst. OP de heenweg hadden we gehoord dat het stuk via Altskjerk erg slecht was en misschien wel afgesloten zou worden. Zonder twijfel reden we dan ook rechtdoor in Barthlehiem in plaats van links af te slaan. Hiermee lag voor ons de finisch dus ook niet op de Bonkevaart zoals ik al vermoedde. In Leeuwarden aangekomen zagen we nog wel een bordje "Bonke" staan waarop we linksaf gingen maar dat bleek nog een aardig eindje verder te zijn. Zodoende hadden we zelf de EE brug in Leeuwarden tot finish gebombardeerd. Het was inmiddels 21.15. Met het idee dat het wel weer 15 jaar zou kunnen duren voordat deze mogelijkheid zich voordoet om zonder waaghalserij de "tocht der tochten" te rijden eindigde hier bijna ons avontuur.
Een Taxi bracht ons weer naar het begin van de Zwette. Bij het omkleden in de auto vroeg iemand ons een lift naar IJlst. Hij had het ook gedaan, net niet helemaal. het laaste stuk alleen in het donker zag hij niet meer zitten. Hij had het ook niet gepland maar het ging zo lekker in het groepje waar hij aangpikt was dat hij toch helemaal tot Leeuwarden was gekomen. Na een snel diner bij de Mac begonnen we aan het volgende avontuur en togen we door de mist naar IJlst, na enig zoeken naar de auto van onze lifter reden we gelukkig met minder mist naar Bolsward. Maar toen hoorden we berichten op de radio over veel ongelukken en ijzel. Met een gangetje van hooguit 80 en soms nog langzamer werd het een lange nacht. Gelukkig kwamen we ook hier weer zonder kleerscheuren vanaf en doken we om half 2 ons bedje weer in. Ik had een dagje vrij genomen en Thijs stond om half zes weer naast zijn bed voor zijn krantenwijk en ging een deel van de dag weer gewoon naar school. De gymles mocht hij van ons overslaan deze keer .......

Rest mij nog alle Friezen te bedanken die ondanks het niet doorgaan toch nog tot het eind toe het ijs dag in dag uit bleven vegen waardoor zij het mogelijk maakten om voor velen hun "eigen elfstedentocht" te schaatsen.

Wat een mooi verhaal. Ben zelf maar een befinneling, maar t was erg leuk en beeldend beschreven, kon me goed inleven! Bikkels, iedereen die (een deel) van de tocht gereden heeft!

Ten eerste een enorm welgemeend compliment voor alle vrijwilligers die zich belangenloos ingezet hebben om 200km ijs in Friesland schaatsbaar te maken. Alleen hierdoor hebben duizenden schaatsliefhebbers als ikzelf deze (z) elfstedentocht kunnen schaatsen en deze geweldige ervaring kunnen hebben. Laat die Friezen maar schuiven, echt TOP!!!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=flSPdsyZaKo[/youtube]

Deze video blog geeft een chronologisch overzicht van de route vanuit het schaatserperspectief. Geen gelikte plaatjes maar hopelijk een beeld “zoals het echt was” Een geweldige zaterdag waar velen van genoten hebben. Ik denk dat velen met mij dezelfde conclusies getrokken hebben uit de persconferentie van Woensdag van het Elfstedenbestuur: Als de minimale ijsdikte 8cm op het parcours is, dan is dat misschien voor 16.000 deelnemers niet veilig genoeg. Als we echter normaal 5 cm genoeg vinden om het ijs op te gaan dan moet het kunnen. Dus gingen we op pad. Eigenlijk een Elfstedentocht zoals het vroeger ging: Wat goede schaatsers die zelf verantwoordelijkheid nemen en op avontuur gaan; zonder organisatie, zonder media, zonder kruisje. Wel veel goede schaatsers en veel jongere fitte mensen, daar waar de gemiddelde startbewijshouder inmiddels boven de 60 blijkt te zijn. Spontaniteit, sportiviteit en een geweldige sfeer: Reclame voor Friesland!

Hoi Rob,

Ik zag, dat de groep, waarmee ik schaatste, voorkwam op je film.
Ik heb je film via een embedded link op mijn weblog geplaatst.
Zie http://bertbreed.blogspot.com/2012/02/v ... ar-de.html
Ik neem aan, dat ik hier toestemming voor krijg.

Met vriendelijke groet,
Bert Breed

't Is wat laat, maar hier nog mijn verslagje:
Elfstedentocht 2012: It giet (net) toch troch.

Ondanks de teleurstellende berichten in de landelijke media, bleek het ijs in de laatste ijsweek van februari perfect om de elf Friesche Steden in één dag te bezoeken. Zonder de gekte van carnavalesk publiek en dito media, maar meer een tocht zoals de tocht ooit bedoeld was: door echte sportliefhebbers, en gadegeslagen door een sportminnende en behulpzame plaatselijke bevolking.

Proloog
Al in de dagen voorafgaand aan de tocht was er sprake van virtuele ontmoetingen op diverse social media door diverse uitgelootte rijders. “Als de tocht zondag doorgaat, zullen wij hem dan zaterdag gaan rijden ?” Opmerkelijk genoeg bleek hier in eerste instantie niet eens veel animo voor.
Dit sloeg echter om toen voorzitter Wiebe Wieling uitsprak dat de tocht niet door ging. Opeens meldden diverse rijders zich alsnog, kennelijk ook velen die eerst wel ingeloot waren. Zo lukte het om een groepje te vormen, die afspraken op een opstapplek in Leeuwarden.

(...)Ik ontmoet Wijnand, die ik slechts van een oproep op http://www.schaatsforum.nl ken, door een keer hard te roepen. Gelukkig, hij is een stuk langer dan ik, dat scheelt straks tegen de wind in. “In grut skip hat in bulte sok” zeggen ze hier.
(...nou, en zo gaat t nog wel even door)
het hele verslag is te lezen op
http://www.xead.nl/schaatsen-van-de-elfstedentocht


om te eindigen met...

19.05 uur Leeuwarden / Ljouwert 199 km
Met een even oubollige als ontroerende hand-in-hand finish komen we langs de denkbeeldige finishlijn. En dan…is het eigenlijk heel snel over. Ontnuchterend snel. Geen kruisje, geen foto (want te donker), geen laatste stempeltje…

Epiloog
Alleen…nu moeten we nog weer terug bij de auto zien te komen. Ik had alvast een telefoonnummer van een taxibusje uitgezocht, maar die is net deze avond al heel druk bezig. Het is immers een drukte van belang bij de Bonke, auto’s die in file proberen de Groningerstraatweg uit te rijden. De oude schoenen, die ik in Harlingen toch maar niet weggegooid heb, komen nu goed van pas. We besluiten eerst maar even naar wat rustiger terrein te lopen. Langs de vele auto’s lopend proberen we een lift te krijgen, en bij de 5e of 6e lukt dat. Een familie had hun rijdende zoon opgepikt, en reed nu naar huis, en wij kunnen mee. En weer maken we dus gebruik van een helpende hand van die o zo stugge Friezen.
Alleen bij vorst lijken ze volledig te ontdooien.

Alle Frysken, tige dank foar deze fantastische dag !

Mooi verhaal van een geweldige dag!

De Elfsteden toch gereden

Auteur
Bert Breed
In het kort
Verslag van de Elfstedentocht van 11 februari 2012 en de prachtige natuurijsperiode er om heen.
E-mail naar een vriend More Sharing ServicesDelen | Share on twitterShare on facebookShare on hyvesShare on emailPaperback: € 12,50
Aantal
Op werkdagen voor 17:00 uur besteld, levertijd 4 werkdagen

Artikelen toevoegen aan winkelwagenIn winkelwagen . ...Beschrijving
Het was niet mijn plan om snel na het verschijnen van "Molen- en Merentocht" een nieuw schaatsboek te schrijven, maar soms loopt het in het leven net even anders.
Het was een bijzondere winter. De combinatie nat, zacht en zonnig is vrij uniek en zeker, dat zo'n winter ook nog eens gepaard gaat met een flinke koudegolf. Alle kou in deze winter was samengebald in 2 weken.
We konden ons 11 dagen achtereen uitleven op natuurijs, met als onbetwiste hoogtepunt het rijden van de Elfstedentocht. Op eigen houtje, dat wel, want de Tocht der Tochten ging niet door. Geheel in de traditie van deze schaatstocht langs de 11 steden van Fryslân volbrachten we op 11 februari 2012 onze Zelfstedentocht. Zo is de Elfstedentocht ook ooit begonnen: met wat vrienden op 1 dag langs alle Friese steden schaatsen.
Het koude en zonnige weer in deze natuurijsperiode en hoe we onze kilometers maakten op weg naar de start in Boksum is in dit boek beschreven, net als de door ons gereden Tocht der Tochten. Wij hebben met volle teugen genoten van de 200 km naar de Bonkefeart. Hopelijk doet u dat ook bij het lezen van "De Elfsteden toch gereden".

Zie http://www.mijnbestseller.nl/magento/sp ... reden.html