Beste leden, Ik heb een vraag: Staal is over het algemeen stijver dan aluminium. Maar toch zijn stalen schaatsbuizen over het algemeen minder stijf dan aluminium buizen. Hoe kan dit?
Je hebt met beide punten gelijk, en de verklaring is eenvoudig: er wordt meer aluminum gebruikt in een minder buigbare vorm: aluminium buizen zijn vaak dikker en hoekiger. Waarom? Aluminium is minder veerkrachtiger (hogere elasticiteitsmodus), en heeft een veel lagere metaalmoeheidsgrens. Je kunt dus slecht 'buigbare buizen' maken met aluminium, slappe buizen is geen optie. Waarom zijn er eigenlijk nog geen titanium buizen?
Aha oke! Nou las ik dit op wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Elasticiteitsmodulus Daar staat dat aluminium(legeringen) een veel lagere elasticiteitsmodulus heeft. Maar misschien dat je per ongeluk hoog en laag verkeerd om in gedachten had. Titanium zit ertussen in, dus dan is staal qua veerkracht toch beter bij een hoge belasting zoals schaatsen. Over vermoeiing: 'Sommige materialen hebben een maximaal spanningsniveau waarbij nooit vermoeiing optreedt indien de wisselende spanning zich eronder bevindt (bijv. staal en titanium). Deze spanning heet de vermoeiingsgrens. Deze grens kan lager komen te liggen door corrosie of een zuur milieu. Andere metalen (aluminium en koper) vermoeien echter bij elke spanning, hoewel de vermoeiing bij een lage spanning wel langer op zich laat wachten.' (bron: wikipedia) Ben benieuwd wanneer mijn onderstel het begeeft.. Titanium is veel bestendiger tegen corrosie dan staal, dus wat dat betreft is het weer beter voor het maken van schaatsbuizen. Raps maakte niet al te lang geleden ook een onderstel met koolstofvezel buizen. Was dat niet succesvol?
Tja, als je alles gaat opzoeken kom je verder dan mijn "bluf eens iets over materiaalkunde" </bloos>... Viking heeft hier lang geleden ook mee geexperimenteerd, Edward Hagen was toen een prominent testpiloot. En hij rijdt er nog steeds op, dus het werkt wel... Verder geen idee waarom dat niet doorgezet heeft. En ik durf er niks meer over te roepen...
Koolstof ging niet door om dezelfde reden waarvoor men de Raps driehoeksbuizen voor de lange baan afschreef; te stijf, niet voldoende kunnen sturen.
De Carbon buizen van Raps hebben het een aantal jaren volgehouden en een paar marathonrijders kon er best mee uit de voeten. Als langebaanrijder vind ik het nog steeds best prettige buizen om mee te rijden, althans beter dan al dat gezwabber van de Maples, Mogema's en andere aluminiumfolie-achtige onderstellen Raps moet je gewoon sturen, dan doen ze het prima, doe je niks dan ga je als passagier met ze mee :lol: Maar dat kan natuurlijk ook aan mijn slag liggen :mrgreen:
Reed Edward niet op carbon buizen van Zandstra? De carbon buizen van Viking waren weer andere (daar heeft Angenent de Elfstedentocht op gewonnen iirc)
Maples zijn toch juist heel stijf? Of bedoel je specifiek de aluminium maples (blizzard en comet alu)
Als het goed is gaat een schaats, met maakt niet uit welke ronding, zonder druk van bovenaf erop gewoon rechtdoor als deze onder een hoek staat. Ik heb het nog niet uitgetest, maar neem een schaats los in de hand, zet hem schuin op het ijs en glij hem over het ijs heen en weer. Als het goed is beschrijft deze dan geen bocht. Het is de druk van bovenaf die ervoor zorgt dat het ijzer krom wordt gedrukt, waardoor de snede een bocht gaat beschrijven. Nu, hoe stijver het ijzer (lemmet en/of buis) hoe meer kracht ervoor nodig is om het ijzer krom te krijgen. Het is echter niet zo hoe krommer het ijzer, hoe scherper de bocht die deze maakt. De ronding blijft in alle gevallen gelijk (als deze bij 2 testijzers hetzelfde is geslepen). Bij de miniemste kromming zal het ijzer een bocht van de ronding gaan beschrijven. Maar hoe krommer het ijzer gemaakt kan worden (dus slappere buis/lemmet) hoe meer snede oppervlak het ijs raakt, en hoe meer grip en ook glijweerstand je hebt. Neem een stukje karton, knip het zoals een schaats maar dan met een overdreven sterke ronding. Hoe krommer je het stuk karton buigt, , hoe meer rand ervan de ondergrond raakt. Maar de bocht die ontstaat blijft dezelfde straal behouden (de straal die je geknipt hebt). Dus, wat ik wil zeggen is: how the hell can je goed op koolstofvezel buizen rijden, als deze praktisch niet in een kromme vorm te drukken zijn? Als het dan toch kan, zal je denk ik erg weinig grip hebben. Mijn verhaal verklaart waarom NSX ijzers heel veel grip hebben in de bocht: een heel groot deel van de snede maakt dan contact met het ijs. Maar als er 25 meter in zit, zal de bocht hetzelfde zijn als met een Viking ijzer waar 25 meter in zit. Dus een grotere ronding erin zetten, wat ik veel mensen hoor zeggen dat dat helpt tegen de slapheid, zal niets anders doen dan wat het ook doet met een stijver ijzer. Misschien dat het wat stabieler rijdt oa. omdat de buis minder kan torderen.. Ik ben het dus eens met Rinus. Je hebt technisch gezien flex nodig om überhaupt te kunnen sturen.
Raps begon eind jaren '80 met superstijve buizen zoals de raps Flyer. Dat was toen het Jé van het, Falco Zandstra reed er heel goed op en binnen de kortste keren reden hele volksstammen op Raps en gingen de Viking Specials aan de wilgen. Dat had trouwens ook met de schoenen te maken. Inmiddels is men er achter, ook bij Raps zelf, dat er meer sturing nodig is en dat dat niet alleen door middel van een ronding hoort te gebeuren, maar ook door wat meer flexibiliteit in de buis. Mogema ging daar heel ver in, maar is niet meer zo makkelijk te verkrijgen. Nu zijn de topmodellen van Viking en Maple. De toppers gaan zelfs zo ver dat ze benden (buigen) met de bocht mee. Zij nemen voor lief dat de sturing op het rechte eind daardoor minder is ten gunste van de bocht.
Oplossing van Raps: het carve-ijzer. Het ijzer is in het midden wat dunner waardoor er standaard een soort kromming in je ijzer zit. Slim he Dus het grote voordeel van ijzers die niet direct een eigen leven gaan leiden én toch ook sturende eigenschappen.
Maar je ziet er maar weinig mensen op. In theorie is het een goed idee: super stijve buis, carve = constante sturing bij elke gegeven druk op de schaats. (bij een 'normale' schaats is de sturing afhankelijk van de druk op de schaats, hoe meer druk, hoe krommer het ijzer en dus hoe meer sturing) Waarom is carve in de praktijk geen succes?
De buizen geven wat minder gevoel dan bijvoorbeeld Maple of Viking. Kennelijk is de groep rijders die gek worden van al dat geflubber onder de voeten niet zo groot... :wink: Ik moet eerlijk zeggen dat de maples echt stukken gemakkelijker stuurden dan de raps buizen die ik nu weer heb. Maar voor mij werkt het maple concept niet, en de stijve rapsbuizen juist wel. Het zal ook wel een relatie hebben met mijn schaatssnelheid overigens :mrgreen:
