Statistieken en Grafieken

Rijden mannen en vrouwen de 1500 meter op een andere manier? Ik heb de twee wereldrecords vergeleken om te kijken hoe verschillend de schema's zijn.

Het wereldrecord bij de mannen is 1:40.17, en dat van de vrouwen is 1:49.83. Die van de vrouwen is 9.64% langzamer dan die van de mannen. Als we nu alle rondetijden van de mannen vermenigvuldigen met 1.0964 krijgen we het wereldrecord van de vrouwen met het schema van het wereldrecord van de mannen.

De rondetijden in kwestie zijn:





Je kunt zien dat Takagi relatief tot de eindtijd sneller opende dan Nuis, en langzamere eerste en twee ronde had, en een snellere slotronde reed.

Wat mij vooral opvalt is dat het hier lijkt alsof de vrouwen sowieso relatief sneller openen. Nuis zat maar 0.05 seconde achter de snelste mannenopening ooit, dus het was een zeer snelle opening. Takagi zat met 0.37 seconde veel verder boven de snelste vrouwenopening, maar alsnog was haar opening relatief sneller dan die van Nuis. Om hier meer onderzoek naar te doen zou ik het gemiddelde moeten nemen van meer 1500 meters bij zowel de mannen als de vrouwen.


Je kunt hiermee trouwens allerlei grappige vergelijkingen maken. Dit is bijvoorbeeld het wereldrecord van de vrouwen als ze met het schema van Fabris toen hij de snelste slotronde ooit reed (24.21-26.43-26.42-26.61) reden:



De opening is hier een vrij langzame 25.75, gevolgd door een langzame openingsronde van 28.00. Daarna wordt er even versneld naar 27.99, een tussenronde vrijwel gelijk aan die van het echte wereldrecord, voordat er met 28.19 de snelste slotronde ooit wordt gereden, met ruim een seconde verschil.

Dit kun je goed zien als je daar de snelste openingen en rondes op hoogland/laagland kijkt.

De 10e snelste opening/1e ronde/2e ronde/3e ronde overall zijn: 22.99-24.81-25.80-26.87.
De 10e snelste opening/1e ronde/2e ronde/3e ronde laagland zijn: 23.17-25.16-26.47-27.46.

Het percentage dat laagland langzamer is dan overall is: 0.78%-1.41%-2.60%-2.19%.

De openingen zijn verreweg het minst langzamer op laagland. Op de 500 meter lijkt het al helemaal weinig uit te maken, en de snelste twee openingen bij de mannen (9.32 Gao/9.37 Kobayashi) zijn zelfs allebei op laaglandbanen gereden.

De reden hiervoor zal zijn dat op lage snelheid de luchtweerstand zeer weinig uitmaakt en het voornamelijk aankomt op pure kracht en techniek, en die is overal hetzelfde.

Is dat niet ook gewoon hoe Miho Takagi rijdt? Haar opening is heel erg snel (omdat ze vrij klein is misschien?) en haar slotronde is vaak goed (dank aan haar achtergrond als allrounder), maar in pure topsnelheid (snelste ronde) legt ze het meestal af tegen bijvoorbeeld een Jutta Leerdam.

Dat klopt, maar de openingsronde van Takagi is maar 0.04 boven de snelste ooit gereden door een vrouw en haar tussenronde is de snelste ooit. Dat zegt dus wel iets over hoe vrouwen de 1500 meter rijden. Ik ga hier later een wat uitgebreidere analyse over maken die veel meer wedstrijden meeneemt.

Voor deze analyse heb ik de top 8 van het WK Afstanden/OS van 2011 t/m 2022 genomen en voor zowel de mannen als vrouwen de gemiddelde rondetijd uitgerekend per passage. Daarna heb ik die gemiddelden voor de rondetijden genormaliseerd naar een eindtijd van 1:45.00.



We kunnen zien dat de vrouwen 4 tiende sneller openen, ze dan een praktisch een gelijke openingsronde tijden, iets verliezen in de tweede ronde, en een flink langzamere slotronde rijden.

Grappig feitje: ondanks dat de mannen gemiddeld een snellere slotronde rijden was het in 2016 precies andersom:



Dit is niet omdat de vrouwen toevallig veel meer slotronde-experts in de top 8 hadden, want bij de mannen hadden we ook Yuskov, Swings, en Davis. Ik weet niet wat het was, maar iets heeft er toen voor gezorgd dat de mannen relatief flink langzamere slotrondes reden dan normaal en de vrouwen sneller.

Het WK 1500m mannen was toen een beetje gedevalueerd omdat de goede Noren en Polen toen niet meededen, omdat later die dag de TP was.

Dan ga je er dus vanuit dat de mindere goden een relatief slechtere slotronde rijden. Om hier naar te kijken heb ik per positie de gemiddelde slotronde (genormaliseerd naar 1:45.00) uitgerekend voor elk jaar vanaf 2011.



Wat interessant is is dat de nummer 1 bij de mannen gemiddeld een langzamere slotronde rijdt dan bij de vrouwen. Wat er in ieder geval niet te zien is is dat de lagere posities een slechtere slotronde rijden bij de mannen. Bij de vrouwen lijkt er wel een beetje een trend omhoog te zijn. Misschien is dit omdat bij de vrouwen relatief meer 500/1000 specialisten ook de 1500 meter meepakken, maar ik heb niet uitgezocht of dat ook echt zo is.

nja, eerder dat de teampursuit-rijders allemaal een goed duurvermogen hebben voor een 1500m en dus een goede slotronde moeten kunnen rijden

Ik ben bezig met het maken van lijsten van de wereldrecordprogressie per afstand, inclusief laagland en buitenbanen. Voor de 10 kilometer junioren buitenbaan is de snelste van voor 2000 die ik kan vinden een 13:54.81 van Igor Malkov op Medeo in 1983.



Het probleem is dat deze tijd zo'n 29 seconden onder het toenmalige wereldrecord van 14:23.59 was en ik niet echt weet wat ik ermee aan moet. Weet iemand meer over deze wedstrijd? Werd er gewoon hard gereden door geweldige omstandigheden, of is er een andere reden?

Medeo had soms hele gunstige wind (naast de hoogte). Maar geen idee voor deze specifieke race

Dit waren de beruchte Memorial Kiserlovksiwedstrijden. In die jaren vaak een recordmachine. Kijk van dat jaar de andere afstanden maar na, niet-erkend wereldrecord na niet-erkend wereldrecord. Maar deze 13.54 staat daar wel echt boven. Vergeet trouwens niet dat Malkov dat jaar bizar goed was en olympisch kampioen werd. Het wereldrecord stond toen op naam van Gustafsson dachtik, gereden op Bislett. Daar kon sowieso wel wat van af op een snellere baab.

Deze tijd is nooit erkend als wereldrecord. Betrof een nationale Sovjet wedstrijd in die tijd. (Nikolai Kiseljov memorial. Kiseljov was oud hoofdredacteur van Sovjetski Sport die in zijn krant altijd zeer veel aandacht besteedde aan de schaatssport). Ook Bobrov en Korotkov reden onder het toenmalige wereldrecord (uit mijn hoofd zeg ik 14.05 en 14.17). Bobrov had dat op de 1500 ook al gedaan dacht ik. De omstandigheden moeten super ideaal geweest zijn, net als precies een jaar eerder toen alle records op de 1000m er aan gingen.

De Sovjets hadden er in die tijd een gewoonte van om nationale wedstrijden niet aan te melden voor de internationale kalender van de ISU. Dat zou de reden geweest zijn dat veel records uit die tijd niet erkend werden als wereldrecord. Ook ging er nog al eens wat mis met de elektronische tijdwaarneming waardoor er relatief veel handgeklokte tijden werden geregistreerd. Zelfs de fameuze 6.56.9 van Kai Arne Stenshjemmet was een handgeklokte tijd.

Marcel, veel van dit soort feiten zijn terug te vinden in oudere edities van Schaatsseizoen . Het is maar een tip

Dankjewel voor de info! Wat zou jij doen? Zou je het rekenen als WR junioren buitenbaan? Het lijkt een prima legitieme wedstrijd, en ik ben niet zo strict als de ISU, ik reken bijvoorbeeld ook de 3:34.47 van Yuskov als wereldrecord. Handklokken heeft op de lange afstanden ook relatief veel minder effect.

Wat betreft die schaatsseizoenen, ik zit er over na te denken, maar het is natuurlijk niet goedkoop om ze allemaal te kopen.

Als de mensen van Schaatsseizoen/WSSSA het opnemen als "officiële tijd", dan zou ik dat ook doen. Volgens mij hanteren zij dat er in ieder geval een protocol van zo'n wedstrijd moet zijn. En van langgeleden moeten ze het vaak doen met krantenberichten.
Maar dus niet een handgeklokte tijd van een coach tijdens een trainingswedstrijdje.

Die tijd van Malkov was inderdaad zo'n tijd die je eerst niet geloofde. Maar het gebeurde wel vaker. Ook de 3.56.65 van Martsjuk in de jaren '70 was zo'n tijd die jaren en jaren bleef staan. Pas met de indoorbanen ging hij er aan. Of die waanzinnige 1.59.30 van Karin Kania in 1986. Zelfs nu is het nog maar weinige vrouwen gegeven om dat op een buitenbaan te rijden.

Goed punt, ik laat hem staan.

Bij de junioren zie je dit wel meer, zoals op de 1000 meter buitenbaan. De snelste tijd van voor 2000 komt uit 1982 en wordt dan in 2002 verbeterd door de Russische stayer Ivan Skobrev. Wat?

Ik heb mijn plakboeken uit die jaren er nog maar eens bijgepakt. Tweede op die 10 kilometer werd Bobrov in 14.05.91, derde Botsjkarev in 14.12.81. Uit de Schaatsseizoen 83-84 haal ik dan nog dat Sergei Berezin (bij dat EK of WK waar hij het zo goed deed en volgens mij de 10 kilometer won, grapte mijn vader destijds dat hij er een berezin in had) vierde werd in 14.24.60 en Aleksandr Baranov vijfde in 14.26.17. Ik denk dat je met 14.17 en Korotkov de Kiseljov wedstrijden van een jaar eerder in het hoofd had, die had daar toen de snelste seizoentijd in 14.17 gereden. Voor mij is het schaatsen nooit meer leuker en spannender geworden dan in die jaren 80-85 toen ik het begon te volgen. Alle wedstrijden op buitenijs, nog geen betonnen overdekte kolossen, die weliswaar voor snellere tijden en een eerlijker wedstrijdverloop zorgden, maar voor mij ook de romantiek uit de sport haalden. De toernooien waren veel belangrijker dan tegenwoordig, en dat is juist de charme van het schaatsen voor mij. En in die jaren was het in mijn herinnering ook veel spannender: ieder jaar werd weer iemand anders Europees kampioen allround en wereldkampioen allround. Bij de heren dan. En dan nog die geheimzinnige snelle tijden uit Medeo die nu en dan ineens in de kranten verschenen.

Het is ook nooit meer echt leuker geworden. Afgezien van leeftijd, was het wellicht ook leuker omdat "we" nog moesten jagen op titels, in plaats van de bijna vanzelfsprekendheid qua titel-vergaring in het post-Koss tijdperk.
Bij de mannen moest je echt je best doen voor een titel en bij de dames waren titels, vanwege DDR-doping, nog jarenlang een fata morgana (Van Gennip uitgezonderd in 1988).
Maar het had wel wat die Medeo-uitslagen die in (de Volkskrant met name) naar buiten kwamen, en waar je oren van tuiterten. En echt van begin oktober to half april soms.

tja, hier komen een aantal zaken samen:

1.) in de jeugd is alles net wat nieuwer/spannender/verrassender (niet alleen geldt dit voor schaatsen, maar ook voor muziek, reizen, ect.). Dezelfde emoties, beleving en intensiteit kan nimmer meer geevenaard worden op latere leeftijd. Ook spelen verantwoordelijkheid en tijdsbeleving hierin zeker een rol. In de jeugd kon lekker de hele dag voor de tv gehangen worden. En leek zo'n dag allround schaatsen een eeuwigheid te duren. Nu roepen er andere verantwoordelijkheden, kunnen er (niet altijd) hele dagen geken worden en zijn ook nog eens het aantal deelnemers tot een minimum beperkt. Waardoor het veel meer een tussendoortje is geworden in de dagbesteding.
2.) het was bijzonder als Nederland wat won. Dat wordt dan als veel bijzonderder ervaren. De duidelijke omslag is hierin natuurlijk de commercialisering vanaf 1995 in het Nederlandse schaatsen en tegelijkertijd het wegvallen van de Noren (post Koss) en langzaam het oost duits talent. In de olympische spelen van 84 werd niks gewonnen. 88 was duidelijk beter, maar de gouden medailles waren een totale sensatie en compleet onverwacht. In 92 werd 'slechts' eenmaal goud gewonnen en was Veldkamp pas de 4 of 5de Nederlandse gouden mannelijke schaatser. In 94 werden we weggeschaatst door de Noren. Elke medaille in die tijd was speciaal. Nu is het soms gewoon 'hopen' op in ieder geval weerstand tegen de Nederlandse overmacht ipv genieten van Nederlands succes.
(3.voor het allrounden kan men daar dan nog aan toevoegen, dat zonder wk afstanden en minder internationale ontmoetingen, het wk allround echt de belangrijkste wedstrijd was. Incluis specialisten per afstand die kwamen opdagen voor een medaille op een individuele afstand (die krijg je nu niet eens meer). Tegenwoordig is het haast een bij toernooi, waar vaak buitenlandse toppers geen eens interesse meer in hebben)

Als je puur kijkt naar de prestatie dichtheid en spanningsboog per afstand, is het tegenwoordig vaak heus wel spannender. Kijk je naar wedstrijden van 1994 en eerder dan zaten alle toppers in de eerste 4 a 5 ritten en kon daarna bij wijze van spreke de tv uit. (heel gek, de beste rijders zaten toen in de eerste ritten). Objectief gezien, bijvoorbeeld de 3 gouden plakken van Yvonne van Gennip, was het voor een neutrale kijker, slechts een rit of 4 interessant. 2 Ritten met oost duitse, daarna een tussenrit en dan nog als outsider Yvonne van Gennip. Daarna volgde hoogstens nog subtoppers, waarvan op voorhand al duidelijk was, dat zelfs een verrassing niet tot de mogelijkheden bijhoorde. Zelfs Smeets veronschuldigd zich aan het begin van de 1500m voor het matige niveau van de startlijst. Maar voor ons Nederlanders is het een sportmoment in ons collectieve geheugen geworden. Die we ongetwijfeld beleven als een super spannende en sensationele wedstrijd. De prestatie dichtheid internationaal is zeker per individuele afstand niet slechter geworden. Er doen veel meer landen mee voor een podium dan wel top 10 plek. Internationale toppers die vroeger hoogstens 1 Olympische cylci meegingen, blijven nu veel langer aan de top. Echter de Nederlandse dominantie, het gebrek aan verrassingen, het wegzakken van het allround schaatsen, de monotome (lees inwisselbare) wedstrijden in schaatsen hallen die sterk op elkaar lijken, het gebrek aan publiek en enkele historisch sterke schaatslanden die zijn weggezakt hebben de romantiek zeker wat doen afnemen.