Sinds een paar maanden schaats ik regelmatig en volg ook een cursus. Wat me opvalt is dat ik vrij snel last heb van vermoeide voeten/onderbenen. (zeker tijdens de lessen, na een kwartier beginnen ze al te zeuren en aan het einde van de les (3 kwartier) kan ik amper nog op de schaatsen staan) In zijn algemeenheid heb ik een goede conditie. Ik doe regelmatig aan diverse sporten waaronder hardlopen en volleybal. Ik mijn schaatsen zijn lage noren van Viking (Marathon Mid schoen, aangemeten door een speciaalzaak) Iemand een idee wat ik moet trainen/veranderen om het langer vol te houden?
Ouch.. De Marathon Mid schoenen zijn berucht om de slappe kuip en bieden weinig ondersteuning. Ze zien er wel prachtig uit, overwoog ze ook ooit. Ik zou als ik jou was kijken naar nieuwe stevigere schaatsschoenen... Dat gezegd, je kan ook de ijzers iets naar binnen verstellen onder de schoenen, om gemakkelijker recht op de schaats te blijven.
Dit heeft niet zoveel te maken met conditie, maar meer met balans. Doordat je balans nog niet ok is, sta je onzeker op je schaatsen en moeten de stabiliserende spieren aan de buitenkant van je scheenbeen en je kuiten erg hard werken en verzuren snel, mat als gevolg pijn. Je schaatsen iets naar binnen stellen is een manier, maar beter is het om te zorgen dat je je balans goed kunt vinden. Een leuke training daarvoor is om bijv. je tanden te poetsen op 1 been, of een balanceerplankje kopen. Schaatsen is een complexe sport, er worden enorm veel verschillende spieren aangesproken om de schaatsbeweging te maken en in balans te blijven. Voordat dit goed ingeslepen is duurt gewoon een tijdje, dus geduld is ook een vereiste...
Ik heb afgelopen weekend met de veters minder strak gereden. Geeft een minder zeker gevoel tijdens het rijden (vooral in het begin) maar de voeten raken minder vermoeid. De oorzaak lijkt dus idd te liggen in het te krampachtig rijden met te strakke schoenen waardoor de doorbloeding belemmerd wordt. Nu de oplossing nog. Techniek valt aan te werken, geen idee of het nodig is om ook de pinpas in te zetten. (die thermoplastische schoenen gaan nog wel een keer komen, waarschijnlijk als ik ook over ga op klappers. mijn streven is om dit seizoen nog af te maken en misschien in de loop van volgend seizoen een keer beslissen dat ik klaar ben voor een volgende stap)
ik weet niet wat jou budget is natuurlijk maar als je voor 2de hands gaat niks mis mee natuurlijk maar als je voor thermoplastish gaat kan het zijn dat ze te vaak zijn doorverkocht je kunt ze niet oneindig blijven verwarmen dan worden ze ook op den duur minder en slap en wat betreft te strak aantrekken daar had ik ook last van ik kreeg een goede tip veter de schaats maar veter pas vanaf het 3de gaatje vanonder laat die vrij
Wanneer je je schaatsen aantrekt, laat dan de eerste 2 of 3 gaatjes bij je je tenen wat losser. Alle andere gaatjes kan je strak aantrekken. En veter je schaatsen van buiten naar binnen, zodat ze niet weer losser gaan zitten doordat je ze bij de tenen losser houdt. Daarnaast maak je je schaatsen altijd helemaal los waarbij je zelfs de bovenste 2 of 3 gaatjes de veter er helemaal uithaalt. trek daarbij de tong uit de schoen voor je ze uit trekt. Zo gaan je schoenen langer mee, maar nog belangrijker: zo stap je de volgende keer weer in de schaats met je voet helemaal plat en ontspannen. Zo kan je de schaatsen strak aantrekken, zonder dat je de voet in een onnatuurlijke vorm dwingt. Nu wat betreft je schaatstechniek. Probeer altijd je knieën iets gebogen te houden tijdens het schaatsen en druk daarbij je knie recht boven je tenen. Dan komt je enkel als het ware op slot te staan en hoeven de stabiliserende spieren in je onderbeen minder hard te werken. Probeer daarbij wel je gewicht achterop te houden. Je moet zo veel mogelijk op je hakken staan en je tenen vrij kunnen bewegen. Wanneer je teveel voorop komt, boort het ijzer het ijs in, en hang je als het ware voorover in je schoen. Dit kost enorm veel nutteloze kracht van je scheen en kuitspieren. Dit is waarschijnlijk waarom je kuitspieren zo snel verzuren. Het spreekt voor zich, dat ook het afwikkelen van je voet bij het afzetten met vaste schaatsen geen enkele zin heeft. Bij het afwikkelen van je voet, boort de punt van het ijzer het ijs in en raken je scheen en kuitspieren overbelast. Dit afwikkelen van je voet is een natuurlijke beweging die je echt af moet zien te leren bij schaatsen op vaste schaatsen. Probeer echt helemaal zijwaarts en met de hak af te zetten. Blijf er ook hierbij op letten dat je je tenen vrij kan blijven bewegen. Dit afzetten met de hak zal altijd onnatuurlijk blijven voelen. Je lichaam is er namelijk op gemaakt om je voet af te wikkelen. Vandaar dat de klapschaats zo'n revolutionaire uitvinding is. Daarnaast is er tijdens het schaatsen ook een moment dat 1 been niet op het ijs staat, maar los in de lucht hangt. In die tijd beweegt het been van een gestrekte toestand vlak na je afzet, terug naar een gebogen toestand recht onder je lichaamszwaartepunt. Dit noem je de bijhaalfase. Probeer juist in die bijhaalfase je been en voet zo veel mogelijk te ontspannen. Bij schaatsen heb je te maken met een enorme statische belasting. Je benen staan bijna 60% van de tijd onder maximale spanning. Die ontspanning in de bijhaal is dus heel erg belangrijk. Zonder die ontspanning zal je heel snel verzuren.
Even serieus, heb jij soms vanmorgen een tijdje achter me aan gereden ofzo? Je slaat de spijker op een aantal punten goed op de kop! Wat betreft het aantrekken van de schoen probeer ik een balans te vinden tussen voldoende stevigheid en doorbloeding. Voor wat losser laten maakt het veel beter uit te houden, maar al snel voelt het dan minder zeker in de bochten (moet ik dat als beperking van mijn materiaal erkennen en er maar mee leren rijden? Natuurlijk is er beter te koop maar ik zie ook genoeg mensen met minder materiaal soepel rijden) Wat betreft het afzetten is het idd mijn grootste aandachtspunt om goed zijwaarts af te zetten ipv naar achteren te trappen. Die zitten helpt technisch enorm maar kost ook veel kracht.
Als je vaak schaatst, zie je ook heel vaak beginnend schaatsers op de ijsbaan. De problemen die jij beschrijft zijn problemen die wij allemaal hebben moeten ondervinden. De pijnen die jij omschrijft zijn dus heel gewoon, en zullen verdwijnen wanneer je techniek verbeterd!
dat was bij mij ook het geval maar je bent gauw geneigd te snel of te hard te willen rijden omdat je toch om je heen kijkt en mensen ziet rijden die technisch minder zijn als jou . maar toch harder gaan en met de heren op de binnenbaan meerijden als je dat dan ook gaat proberen ben je na een aantal rondjes klaar en bekaf. omdat jou techniek het nog niet toelaat . ik schreef in een ander topic dit Ik heb een vraag over mijn slag Ik ben 3 weken elke avond 1a2 uur Aan het schaatsen gaat redelijk goed nog niet veel snelheid maar dat hoeft ook nog niet Ik vind mijn techniek en rust en balans belangrijker Met de juiste houding zittend alsof je op de wc zit knieën zover mogelijk naar voren bolle rug en bekken kantelen dat lukt allemaal redelijk en naar buiten sturen met de navel boven het been waar je op in stuurt zeg maar Nu mijn vraag ik probeer om lange slagen te maken en een beetje breed te rijden met veel gleien op 1 schaats als ik mijn linker been naar buiten stuur en op de buiten kant op die schaats sta glijd hij automatisch na verloop van tijd weer naar binnen lijkt het een soort S en dan met met rechts het zelfde verhaal hoort dit of doe ik het helemaal fout?? dsdevries kwam hiermee Dat je schaats automatisch terugstuurt en een soort S maakt, is prima. Het overkomen (op de buitenkant schaatsen) is geen doel opzich, maar het gevolg van een goede zijwaartse afzet vanuit de verplaatsing van de heup. Tijdens je afzet wil je je been zo ver mogelijk kunnen strekken zonder tegen gewerkt te worden zodat je je afzet zo groot mogelijk maakt. Als je je been te vroeg neerzet, dan werk je feitelijk je eigen afzet tegen. Daarom moet je zo lang mogelijk wachten met het plaatsen van je been en hierdoor kom je vrijwel automatisch over. Dit overkomen kan doordat de ronding van je schaats ervoor zorgt dat je schaats automatisch weer naar buiten stuurt. Je brengt je lichaamszwaartepunt buiten je standpunt, maar de middelpuntvliedende kracht zorgt ervoor dat je in balans blijft. Als je schaats niet zou terugsturen, dan zou je uiteraard omvallen. Vanzelfsprekend geldt dat hoe dieper je zit, hoe groter je afzet wordt, hoe harder je schaatst en hoe meer je overkomt. Diep zitten is dus het allerbelangrijkste! De tijd dat je schaats op de buitenkant van het ijzer staat noemen we de glijfase. Anders dan bij het skeeleren is het bij het schaatsen niet mogelijk om in deze glijfase energie te leveren die bijdraagt aan voorwaartse versnelling. Wil je efficient en hard schaatsen, dan dien je dus te streven deze glijfase juist zo kort mogelijk te houden. Als je goed kijkt naar sprinters dan zie je dat ze vrijwel niet overkomen, maar zij zetten wel heel vaak en heel hard af met hele lange slagen. Dit doen zij door hun standbeen pas heel laat te plaatsen, maar dan wel zo veel mogelijk onder hun zwaartepunt. Dit stelt ze in staat om zo snel mogelijk weer met hun volgende afzet te beginnen. Het kost echter wel een hele hoop statische kracht om die zijwaartse afzet op te vangen met je standbeen. Vandaar dat zij dus ook heel snel verzuren. Wil je het langer vol kunnen houden dan moet je je standbeen verder onder je plaatsen en daarmee wordt je glijfase dus ook langer en dus ga je ook iets minder hard. Glijden is dus in principe nutteloos, maar soms om verzuring tegen te gaan helaas noodzakelijk. Glij je echter weer te lang, dan moet je juist weer meer kracht leveren per slag om op tempo te blijven en verzuur je alsnog. dit heeft mij enorm geholpen en maak mijn slag iets korter dus voor mijn gevoel ook wat harder maar technisch een grote verbetering. en lukt het mij niet om mee te rijden op de binnenbaan jammer dan ik hou het nu wel veel langer vol en blijf technisch gezien beter rijden
Mooi om dit twee jaar later nog eens terug te lezen. Ik rij inmiddels op veel betere schaatsen. Tussen de oren zal het dus niet meer zitten maar in eerste instantie bleef het wel ploeteren. De hardere thermoplastische schoen maakt wel dat ik mijn voeten niet meer met de veters af hoef te klemmen, de hogere (klap) ijzers versterkten wel het echte probleem met de balans. Inmiddels begin ik die meer en meer onder controle te krijgen. Pijn in de benen is het issue niet meer en ik kan de volle tijd tussen twee dweilpauzes op het ijs blijven en rondjes rijden. Dit jaar heb ik voor mijn gevoel grote stappen gemaakt in de stabiliteit waardoor ik het ineens langer vol ga houden. Ik focus me nog niet op snelheid maar het gevoel wordt beter en ik zou bij de langzamere treintjes aan kunnen haken. Balans is gewoon alles. Ik merk ook dat mijn snelheid omhoog gaat terwijl ik het gevoel heb juist minder op kracht te rijden. En als ik wel gas geef komt de vermoeidheid nu vooral in de bovenbeen spieren (bochten) en zelfs een beetje de longen.
