De NOS, en hoe ze het doen.

Dit past wel in de trend dat er steeds minder aandacht is voor de technische en tactische zaken bij het schaatsen, en steeds meer voor de beleving en de emotie van de schaatsers. Dione's theekransje noem ik dat vaak. Dat is niet alleen zo bij het schaatsen, en ook niet alleen bij sport. Een doorsnee NOS-journaal bevat al vrijwel geen uitleg meer, maar alleen emotie-oproepende beelden en verslaglegging. Niet de overwegingen bij een vonnis, maar de woede van een nabestaande laten zien. Niet uitleggen waarom de boeren boos zijn, maar beelden van trekkers in een stad.

Ik weet eigenlijk ook niet waarom die drang naar emotie zo is.
Aan de ene kant komen emoties harder aan en blijft "het verhaal" beter hangen. Aan de andere kant denk ik ook dat het erg makkelijk is voor een journalist: je hoeft namelijk van het onderwerp helemaal geen verstand te hebben om toch een reportage te kunnen maken.
En ja, niet alle sporters kunnen nu eenmaal hun emoties in mooie volzinnen of bijpassende mimiek brengen. En als je dan ook nog een matige interviewer hebt, wordt het al gauw saai. Lijkt me dat je best betere verhalen kan brengen, over techniek, tactiek, hoe ze dingen tijdens de race beleefd hebben. Ook van buitenlanders. Maar ja, dan moet je daar wel verstand van hebben, cq je talen spreken.

Ik kreeg vorige week een nieuwe TV-ontvanger. Met daarop een Youtube-kanaal. Dit weekend dus heerlijk op de grote TV via het ISU-kanaal op Youtube gekeken. Zonder hinderlijke onderbrekingen van Nederlanders die een trap oplopen, zonder het geneuzel over marathonschaatsen van HD en ja, zonder interviews. Maar ik geloof niet dat ik daar veel aan gemist heb, zo te zien.

Semerikov heeft bij mijn weten verder alleen de baanrecords op de 500 en 1000 meter (??) in Saratov. Michel Mulder heeft alleen 500 meter baanrecords in Heerenveen, Den Haag en het Olympisch Stadion van Amsterdam.

Dit noem ik het 'Amerikaanse' model, vooral omdat die aanpak al vrij lang zo wordt gehanteerd hier. Voorbeeldje: bij talentenjachten als the Voice, wordt steevast, bij elke kandidaat, iets dramatisch in de achtergrond gevonden en uitvergroot (vaak op misleidende wijze), om het te doen overkomen alsof de kandidaat van alles heeft moeten overwinnen danwel opzij moeten zetten. Het idee is dat kijkers daarom meer geinvesteerd zijn in de kandidaten en uitkomst van het programma en dus gaan kijken.

Het is eigenlijk heel simpel: geld regeert. Meer kijkers = meer inkomsten en bestaansrecht van een programma. En helaas blijven veruit de meeste kijkers niet hangen voor diepgaande reportages, en de meesten willen licht verteerbare inhoud waarbij niet teveel nagedacht hoeft te worden, en daar valt emotie ook onder. Tel daarbij op dat de attention -span van de meesten steeds korter wordt, en dan krijg je de huidige trend. Helaas maar waar, het gaat allemaal om de zogeheten 'lowest common denominator'. Is ook precies de reden waarom ik nooit volledig voor pure commercie en marktwerking ben geweest in media, maar dat geheel terzijde.

Ik had altijd wel het idee dat dit model heel on-Nederlands is. Kijk maar naar de reacties uit NL op het zielige single-mom verhaal van Glennis Grace bij AGT.
Maar hier komt het helaas ook steeds meer voor...

Dione's theekransje noem ik dat vaak.....

Mooi gezegd, Mjosaman!

Dat was het ook altijd, en nog steeds wel redelijk hoor, maar doordat ik tegenwoordig slechts eens per 2 jaar ongeveer in NL ben, vallen veranderingen me nu wel op. Zo is me o.a. opgevallen dat bij de Voice in NL nu ook al wat meer van dit soort drama opgezocht wordt in achtergronden. En bij sportprogrammas, en dan bedoel ik eigenlijk NOS studio sport vooral, heb ik voor m'n gevoel langzaam elk soort achtergrond-reportages zien afnemen, net zoals de interesse in buitenlandse sporters.
Vandaar ook dat ikzelf bijvoorbeeld altijd graag Mart Smeets zag. Ja hij was zelfingenomen en hoorde zichzelf graag praten, maar hij was wel een zeer goede journalist die zeker niet alleen maar oog had voor den Hollanders.

Het is een Amerikaanse gewoonte die is overgevlogen, verschrikkelijk. Ik heb echt geen moeite met mooie verhalen, die maken overwinningen (of verliezen) vaak ook mooier, maar het idee dat iedereen een "sobstory" moet hebben is wel echt irritant. Oprechte verhalen en emoties maken de sport vaak mooier, dat iedereen tegenwoordig het overlijden van de buurman zijn broer zijn konijn moet gaan zitten verwerken maakt het goedkoop en smakeloos. Gaat een beetje hand in hand met dat de camera standaard op het lekkerste wijf staat in plaats van de beste schaatster. Ik zal geen namen noemen, maar de NOS heeft een aantal schaatsers waar ze heel duidelijk op geilen en dan dus niet perse omdat hun prestaties nu zo fantastisch zijn.

Precies de spijker op zijn kop wat mij betreft @mjosaman.
Er is een dunne lijn tussen vragen naar emoties/blessures en dat uitmelken tot en met wat m.i. te vaak gebeurt nu.
Ik zou liever zien dat er naar echte informatie/verhalen gezocht wordt en dat is gezien de pagina’s die we hier over een world cup waaraan maar beperkt NLs volkletsen nou ook weer niet zo moeilijk.

Ik houd het meer op Koffietijd...

Team Jumbo tweet dat Kars Jansman een tijd van [zie spoiler] heeft gereden. Ze zijn dus echt al bezig.

Spoiler

6:26.00

ik ga zaterdag met de auto van Eelde naar Thialf. Carpoolen is op de heenweg mogelijk. Terugweg

op de radio zijn ze ook wel te horen. MAar beelden... ho maar. Journaal op de livestream... brrr...

Bij de NOS is het NK afstanden het NK SK. Zolang je Sven Kramer maar in beeld brengt heb je het NK uitgezonden .

Ik luister ook Radio1 als tijdelijke pleister op deze wond.
Is trouwens ook aan te raden voor degenen over de grens die last hebben van een geo-block.

We krijgen ook gewoon alleen de laatste 4 ritten te zien, lekker bezig NOS

potjandorie ook nog reclame

Rode kaart voor de NOS hier.

Ik dacht al, waar blijft het gemopper op de NOS, dat duurt nooit lang hier.
Er zijn nu eenmaal mensen die graag het journaal zien. En met een dweilpauze erin halen ze dat wel weer in en kunnen ze ook nog de vorige ritten laten zien al zal dat wsl niet integraal zijn.