Ik ben een behoorlijke beginner - ben pas vorig jaar begonnen met lessen. Dit jaar schaats ik op andere schaatsen (zie: http://www.schaatsforum.nl/index.php?threads/wat-voor-viking-schoenen-zijn-dit.8824/#post-204738). Dat voelde in het begin een beetje stram. Deze kerstvakantie heb ik geen les en schaats ik dus een beetje voor mezelf. De afgelopen keren had ik veel pijn achter mijn schenen - het voelt een beetje als shin splints / loge syndroom maar de pijn trekt gauw weer weg na het schaatsen, en ik roei / hardloop zonder noemenswaardige problemen, dus ik hoop stiekem dat het komt doordat ik niet genoeg naar achteren leun waardoor ik de spieren van mijn onderbeen gewoon belast. Nu heb ik een keer een invalles gehad van een instructeur die me vertelde dat je na je afzet je voet aan die kant iets voor de voet moet plaatsen waar op dat moment je gewicht op steunt. Er ging een wereld voor me open... Ik kijk veel naar de snelle schaatsers op de binnenbaan en warempel: ze plaatsen allemaal hun bijhaalvoet voor de andere voet. Vanavond heb ik geprobeerd om dat eens heel overdreven (naar mijn gevoel) te doen, zo maar om eens wat te proberen. En wat gebeurt er? Mijn scheenbeenpijn verdwijnt. Een paar dagen geleden moest ik na elke 1 of 2 rondjes pauzeren, rekken, rusten, en dan weer verder. Vandaag lukte het me om als de schenen vol leken te lopen, door mijn bijhaalvoet overdreven ver naar voren te plaatsen, om de pijn als het ware weg te schaatsen. Alsof er engeltjes jubelden! Maar nu dus de vraag: leer ik mezelf nu iets 'verkeerd' aan of hoort het eigenlijk gewoon zo? Voor mijn gevoel dwingt het naar voren plaatsen van mijn voet me om meer naar achteren te leunen. Mijn twijfel is vooral gevoed doordat ik zo veel minder makkelijk mijn bijhaalvoet op naar mijn billen kan kantelen als ik 'em van het ijs haal. Soms doen we van die oefeningen waarbij je na de afzet je afzet-voet wat naar achteren klapt voordat je hem weer bijhaalt. Dat lijkt lastiger nu de bijhaal eigenlijk langer duurt, want de schaats moet nu voorbij de andere voet (in lengterichting). Misschien gaat dat beter als ik dieper zit, maar dat weet ik niet zeker. kortgezegd: is het dom voor beginners om de bijhaalvoet vóór de glijvoet te plaatsen? Enneh, ik heb nu les op de Jaap Edenbaan bij de Schaatsschool - zijn er ook verenigingen die les geven aan beginners? Ik krijg de indruk dat HCA / Hogerop vooral gericht zijn op mensen die al heel goed kunnen schaatsen, maar ik weet niet of die indruk juist is.
Goed bezig! Overweeg evt een paar privelessen,voordeel individuele aandacht, en gebruik die maar om vragen te stellen. Over het plaatsen van je voet; ofwel de nieuwe insteek, die is idd voorbij je glijvoet, ongeveer een halve voetlengte, als je dieper gaat zitten zal je genoodzaakt zijn om je insteekbeen goed te liften vanuit je heup naar de borst toe, daarbij nauwe enkelhoek, kniehoek is ook klein als gevolg van het naar voren steken en liften. Dat je scheenpijn afneemt is dan ook logisch omdat je goed achterop je hak staat(lzp)
Zoals Schaatsbart zegt inderdaad de te plaatsen schaats een halve voet voor de voet van het standbeen plaatsen. De juiste plaats wordt bepaald door je houding cq de mate waarin je diep zit, immers je plaatst onder je lichaamszwaartepunt om direct druk op de schaats te kunnen zetten Merkwaardig dat je dit in Amsterdam pas laat in een lessenreeks hoort van een invalinstructeur. Dit is elementair en m.i.geen reclame voor de Schaatschool. De pijn in je schenen worden waarschijnlijk mede veroorzaakt door het gebruik van spiertjes die het niet gewend zijn aangespannen te blijven.Bij het schaatsen wikkel je anders dan bij lopen je voet niet af en blijft je voet opgetrokken (klapschaatsen is anders). Je spieren zijn dat aangespannen blijven niet gewend. Overigens betekent dit wel dat je zijwaarts afzet en niet naar achteren prikt in de afzet en dat is voor een beginner een compliment waard!
Ha, dank voor de reacties. Ik heb mijn mening over de Schaatsschool nog niet klaar. Er zitten ervaren en minder ervaren instructeurs tussen. Maar vandaar ook mijn vraag of een vereniging een alternatief zou kunnen zijn. Vandaag nog een keer geprobeerd - het gaat echt lekker door de andere plaatsing van mijn voet. Inderdaad raar dat daar weinig op gecoacht is in het verleden. Misschien was ik daar zelf gewoon nog niet aan toe. Het maakt het me in ieder geval makkelijker om mijn bovenlijf een beetje op en neer te swingen in een poging mijn schaatsen goed onder mijn lichaamszwaartepunt te krijgen. Dat lukt me nog niet zo goed (ik kan nog niet op de buitenkant schaatsen en maar zo af en toe recht bovenop de schaats), maar ik heb het idee dat ik meer bewegingsvrijheid krijg om daar een beetje mee aan te klooien.
Dat van het verder naar voren plaatsen klinkt goed! Ik begrijp alleen niet goed wat je bedoelt te zeggen over de bijhaal (zie quote). Zoals ik het lees, zou ik denken dat je met die oefening je schaatsen te ver van het ijs haalt, met als gevolg dat je te ver voorop komt te zitten. Misschien kun je je bijhaal nog verbeteren door je er bewust van te worden welke houding je aanneemt als je je bovenbeen loodrecht naar beneden laat hangen (in de bijhaal) en het onderbeen min of meer horizontaal - iemand die achter je zou schaatsen zou jouw ijzer dan als een verticale streep | moeten zien. Dat de bijhaal lastiger wordt nu die langer duurt kan ook te maken hebben met hoe je op de schaatsen staat: als je er nog niet helemaal recht op staat wordt een langere bijhaal ook lastiger. Dieper zitten zorgt vaak voor meer stevigheid in de enkel, dus ja, door dieper te zitten kan de bijhaal weer gemakkelijker worden. Weet je ook of de houding van je rug veranderd is door het verder naar voren plaatsen? Dat kan er namelijk ook de oorzaak van zijn dat het naar achteren halen van de schaats naar jouw idee lastiger is geworden.
In mijn ervaring, Als je te veel gefocust bent op de beweging van je bijhaal ga je juist gespannen schaatsen. Waar het om gaat is dat je been zo snel mogelijk in een ontspannen positie komt te staan zodat hij meer kan herstellen. Dat wil zeggen, je bovenbeen ontspannen recht naar beneden hangend en je voet en dus je scheenbeenspieren volledig ontspannen. Hiervoor moet je je onderbeen hoog genoeg op trekken zodat je punt van je schaats niet in het ijs prikt. Hoe eerder je been ontspannen is, hoe meer je spieren kunnen herstellen tussen slagen door. De snelste weg is altijd rechtstreeks (dus geen omwegen), maar focus je vooral juist op de ontspanning! Om te oefenen kun je je been voor je gevoel als een elastiekje terug trekken en dan juist even de tijd nemen om te voelen of je been daadwerkelijk helemaal ontspannen is tussen de slagen. Je glijdt dan misschien even wat langer en je gaat daardoor miss even wat minder hard, maar je gaat het wel veel langer volhouden en waarschijnlijk gaat hiermee ook de pijn in je scheenbeen weg.
