We hebben op dit prikbord geen aparte Short-track afdeling, maar toch wil ik dit bericht wel even plaatsen. Want het is toch merkwaardig dat zoiets nog steeds gebeurd, en nogwel met volwassen mannen en vrouwen. -- SEOUL (ANP/RTR) - De Zuid-Koreaanse shorttracksters ontbreken bij de komende wereldbekerwedstrijden in Canada en de Verenigde Staten. Zij zijn een trainingskamp ontvlucht en naar buiten gekomen met beschuldigingen over brute mishandeling door trainers. Twee trainers en enkele bondsbestuurders zijn als gevolg van de aanklachten opgestapt en de Koreaanse schaatsbond, die door het schandaal ernstig in verlegenheid is gebracht, heeft een onderzoek ingesteld. Zes topshorttracksters zochten deze week de publiciteit, het jarenlange misbruik door hun coaches meer dan beu. "We werden stelselmatig mishandeld", zei een van hen tegen het Zuid-Koreaanse persbureau Yonhap. "Ik ben heel vaak geslagen met een hockeystick en schaatsijzers." De coaches zouden het leven van de sportvrouwen tot een hel hebben gemaakt. Elk contact met de buitenwereld was verboden, het bezit van een mobieltje werd beschouwd als een doodzonde. Zuid-Korea is een sterke shorttrack-natie. Op de Olympische Winterspelen in Salt Lake City (2002) veroverde het land twee gouden medailles. Gewelddadig gedrag van coaches komt in Zuid-Korea vaker voor. Het land zet traditioneel hoog in op tucht en orde en slaan zien veel trainers als geoorloofde methode om hun pupillen terecht te wijzen.
Belachelijk van zowel die trainers (mochten de geruchten kloppen) als de schaatsers. Het zijn volwassen mensen die er zelf mee kunnen stoppen. En dan niet met verhalen komen dat daar de sportcultuur anders (harder) is en dat het onmogelijk is om daar onderuit te komen.
Ik was waarschijnlijk ook veel eerder opgestapt, maar beter laat dan nooit, goed dat ze nu de knoop hebben doorgehakt. Schandalig toch, dat zulke dingen nog steeds gebeuren. Geen wonder dat ze daar zo gek waren met Guus Hiddink, die ging tenminste leuk met zijn pupillen om.
Vorig jaar hadden Martin Hersman en Herbert Dijkstra dit al geconstateerd bij hele jonge kindertjes die met 50/100 man gelijk les krijgen. Er werd toen al zo hard geslagen dat ik het gevoel had dat zij zichzelf bedreigd voelden. Ze zaten toen al tijdens een Wereldbekerwedstrijd een beetje tevroeg in hun commentaar positie en voelden zich voyeurs.
