Nou de prestatie van Jorien ter Mors kwam aardig in die buurt. Maar wat zijn ze aan elkaar gewaagd. Prestaties Bowe resp Ter Mors in wedstrijden waarin ze elkaar tegenkwamen. Voor de volledigheid ook Richardson. Calgary 1.12,54 (2) - 1.12,66 (4) - 1.12,51 (1) Stavanger1 1.14,61 (2) - 1.14,52 (1) - 1.16,48(11) Kolomna 1.15,01 (3) - 1.14,73 (1) - 1.14,94 (3) Seoul 1 1.15,51 (3) - 1.15,01 (1) - 1.15,37 (2) Seoul 2 1.15,28 (1) - 1.15,35 (2) - 1.15,64 (3) Heerenveen 1.14,22 (1) - 1.14,44 (2) - 1.15,07 (3) Totaal van deze 6 km's 7.27,17 (12) - 7.26,71 (11) - 7. 30,01 (22) Over zes 1000m slechts 0,46 uit elkaar. Grootste verschil in voordeel Ter Mors 0,50 in eerste 1000 Seoul toen Bowe herstellende was Grootste verschil in voordeel Bowe 0,22 in WC finale Heerenveen Drie keer was het verschil om en nabij 0,1
Lees hier wat De Mart er van vond: http://binnenland.eenvandaag.nl/blogs/65715/_sportieve_kwelling_bij_mosterd_na_de_maaltijd_cup_
Wel frappant dat uiteraard Mart nu klaagt dat er maar een paar ritjes per afstand waren ! Was het niet altijd juist Mart die er jarenlang op bleef hameren dat de programma's te lang waren, dat er veel te veel deelnemers waren die er niet thuis hoorden enz. enz. Blijkbaar heeft hij als liefhebbende AOW'er een andere mening dan als werkend, onafhankelijk, kritisch journalist.
Er is inderdaad een tijd geweest dat er 35 deelnemers aan een WK allround waren. Dat was overduidelijk veel te veel. Maar ja, 12 deelnemers aan een 500 meter is juist veel te weinig. Dan heb je nog niet eens alle medaillekandidaten gehad. Het doet me denken aan hoe de gemeente hier de struiken snoeit. Eerst laten ze een struik of boom heel groot groeien, uitwoekeren (dat stelt de 35 deelnemers voor --> dat is te veel), en dan halen ze alle takken eraf zodat er een loos stukje stam staat (de 12 deelnemers --> dat is te weinig). Het is beter om een compromis te vinden: een struik van goed formaat die ieder jaar een beetje wordt bijgeknipt. (24 deelnemers o.i.d.).
Het verbaasd me dat Mart zich nog bij het schaatsen laat zien na alle bakken kritiek die hij keer op keer had.
Hij is een beetje dubbel daarin. Want hij heeft het wel twee keer over een korter en moderner programma. Ik maak uit de tekst op dat Mart het aantal onderbrekingen te groot vindt en het aantal minuten schaatstijd, als verhouding daarvan, te laag. Maar hij zegt niet per se dat hij meer deelnemers per onderdeel wil. Bij de 3km ergert hij zich aan het dramatische niveau, dus ik neem niet aan dat hij dan nog meer ritten wil. Hij kan ook doelen op: evenveel ritten maar minder onderbrekingen, of evenveel deelnemers per onderdeel maar meer onderdelen op een schaatsdag. Of een systeem met halve finales en finales, bijvoorbeeld, waardoor je ook meer ritten krijgt. Ik ben het vaak niet met Mart Smeets eens. Hij is natuurlijk meestal een beetje de typische vroeger-was-alles-beter-babyboomer. Daarom is dit geluid wel opvallend, omdat je zoiets eerder van een jonger iemand verwacht. Wat ook typerend aan Mart Smeets is, is dat hij een echte Amerikanofiel is. Alles wat uit de VS komt is geweldig. En VS is de maat van alle dingen. Als een sport in de VS niet op de voorpagina's komt, stelt het niets voor. Dat is gevaarlijk, want de VS is niet heilig. Maar ze zijn in de VS wel heel goed in de marketingkant van sport en het populair maken van sportevenement bij het publiek en kijkers. Ik denk dat dit geluid daar vooral vandaan komt.
Het is een valkuil om iemand die vaak kritiek heeft weg te zetten als een zeurpiet die beter thuis kan blijven. (Ik zeg niet dat je dat doet, maar het gebeurt wel vaak). Dat kun je doen als het heel goed gaat met een sport (of een bedrijf, of waar het dan ook om gaat). Maar het schaatsen zit niet in die positie en moet wel kritisch naar zichzelf blijven kijken. Ik ken erg veel mensen die zeer allround sportliefhebber zijn, ook sportjournalisten, die vorige week juichten dat het schaatsseizoen eindelijk weer voorbij was. Ondanks dat ik zelf nog steeds intens kan genieten van schaatsen, luister ik graag naar het waarom van die mensen. En dat zou de hele schaatssport moeten doen.
Dat Mart een echte Amerikanofiel is, klopt helemaal. Zie in het verleden zijn adoratie van Eric Heiden (begrijpelijk) en (achteraf een stuk minder begrijpelijk) Lance Armstrong. Mart mocht Lance zeggen en Lance mocht Mart zeggen. Overigens, als Mart in een goeie bui was kon je best een tijd gezellig met hem doorbrengen. Zo heb ik op de vrijdag voorafgaand aan het WK allround 1990 in Innsbruck, waar JO Koss zijn eerste titel zou gaan winnen, eens een hele middag met hem onder het genot van een paar licht alcolholische versnaperingen over schaatsen en wielrennen zitten praten. Wat betreft sport in Amerika zou het juist andersom moeten zijn wat betreft aandacht en belangrijkheid. Als het in Amerika op de voorpagina komt stelt het als sport wereldwijd eigenlijk niks voor. American football, baseball, basketbal en ijshockey worden maar in een zeer beperkt aantal landen beoefend. In het genoemde gesprek met Mart ging het toen ook over schaatsen in Amerika. Om aan te geven hoe klein schaatsen daar was gaf Mart aan dat er in Kentucky en Louisiana echt helemaal niemand van Leo Visser en Gerard Kemkers gehoord had. Mijn antwoord daarop was dat er in Amerika vast ook niemand van Ruud Gullit en Marco van Basten gehoord had. Dat vond hij wel een mooi antwoord en de toon voor het volgende rondje was weer gezet
Mooi verhaal. En het enige juiste antwoord dat je kon geven. In China (een stuk groter dan de VS) heeft dan weer niemand van Babe Ruth gehoord (of Beep Roes, zoals Smeets zegt) maar dat zal je Smeets niet horen zeggen als hij het over honkbal heeft. Het is maar hoe je ertegenaan kijkt. Amerikaanse sporten weten wel hoe je het publiek moet vermaken. Ik ben ooit naar een totaal onbelangrijke competitiewedstrijd (want ze waren al lang uitgeschakeld voor de play-offs) van de NY Mets geweest (de Yankees speelden niet thuis in die week) en dan heb je toch een leuke tijd. Zelfs bij Amerikaanse sporten in Nederland is dat zo. Ga maar eens naar een ijshockeywedstrijd van de Tilburg Trappers. Ik zeg zeker niet dat schaatsen dat moet kopiëren, maar je kunt je er wel door laten inspireren. Het begint met een goede speaker die kennis heeft en het publiek meekrijgt. Dat doen ze bij het veldrijden heel goed, bijvoorbeeld, zo viel met bij het afgelopen WK op. In Thialf is dat altijd een drama. Probeer dweilpauzes te versnellen en zorg dat mensen blijven zitten. Zorg voor een leuk pauze-programma. Die huldigingen zijn inderdaad verschrikkelijk. Vooral bedoeld voor het ego van de officials die de prijzen mogen uitreiken.
Ik vrees dat de meeste winst uit zo'n WB weekend van de catering komt. Als je mensen laat blijven zitten heb je 2 keuzes: een andere vorm van catering of de prijzen verveelvoudigen. Ik ben zeker voor minder dweilpauzes, daar pleit ik al een tijd voor. Maar dat cateringprobleem zul je dan toch eerst moeten oplossen.
Gewoon wat verkoopplaatsen vlak achter de tribune, dan kun je ook tijdens de wedstrijden wat te bikken halen. Huldigingen kunnen tijdens dweilpauze. En dan meer deelnemers toelaten. Wat betreft niveauverschil, daar wordt alleen in Nederland over geklaagd. Op de Olympische 10k atletiek worden er verscheiden in de finale gelapt.
Is compleet iets anders doordat het niet in ritten van twee is en je dus 90% vd tijd alleen de toppers ziet. Zou jij kijken naar een 5km loop tussen een Zwitser en een Canadees die een minuut boven het WR lopen. En daarna een Duitser tegen een Nieuw Zeelander. Dan een Algerijn tegen een Braziliaan. En dan, op het eind, komen pas de Kenianen en Ethiopiërs waar het om gaat. Verstuurd vanaf mijn GT-I9515 met Tapatalk
Als de Olympische sport schaatsen het moet hebben van de winst op de versnaperingen, dan is het ten dode opgeschreven. Ik snap het ook niet: In de Arena van Verona worden opera's uitgevoerd die de hele avond duren, en daar wordt ook niet om de 25 minuten de boel een half uur stilgelegd. En bij het voetbal zitten 65.000 man en daar is de pauze een kwartier.
Korter dweilen heb ik ook al eerder aangekaart. Bijvoorbeeld meerdere zamboni's. Voor de horeca is het ook niet goed als de mensen weg blijven. Langere pauzes voor horeca inkomsten is kortetermijndenken. Tijdens de dweilpauze kan de ene keer modern entertainment en de andere keer traditioneel dweilorkesten, maar dan wel op de hele baan, en niet in een hoek van de baan.
Ik wel. Maar je hoeft niet te kijken. Neem je gewoon een langere pauze. Maar dat is niet het punt. Hoe komt het dat er in andere sporten nauwelijks geklaagd wordt over niveauverschillen. Bob sleeën/rodelen/skeleton/alpine skieën gaan ze zelfs één voor één. En bij WK's en OS komen bij slalom/reuzeslalpom na de beste 30 nog de mindere goden. Vorige week biathlon. Als laatste kwam een Canadese over de finish met meer dan 10 minuten achterstand. Werd gewoon zonder commentaar uitgezonden. Waarom moet alles kort duren. Er zijn overigens wel degelijk sporten waar de uitzendtijd wat langer duurt. Van wielrennen wordt soms een gehele bergetappe uitgezonden. Golf duurt ook wel een 5-6 tal uurtjes. Bij de Elfstedentocht wordt zelfs de toertocht uitgezonden.
@gerrit stevens: bij biathlon wordt de laatste meestal niet uitgezonden. Ze werken daar niet voor niets met groepen waarbij de slechtsten het laatste starten. Bij rodelen e.d. zitten er geen 3 seconde tussen de beste en de slechtste en werken ze ook met vrij weinig deelnemers, zeker de tweede run. Als je de mindere deelnemers na de toppers laat starten kun je de huldiging beter afschaffen, trouwens. Die ziet dan toch niemand meer. Er is naast jou echt helemaal niemand die zit te wachten op meer deelnemers. Zeker het publiek in het stadion niet. Rn bewijs trouwens je aanname eens dat er bij andere sporten niet wordt geklaagd over het niveauverschil, ik ben namelijk wel benieuwd waar je dat vandaan hebt.
M.a.w schaatsfans/toeschouwers zijn eigenlijk maar ordinaire zichzelf volstouwende veelvraten die niets om schaatsen geven maar vooral komen om de vreettentjes te bestormen. Kunnen ze beter al die schaatsers zo een verkoopbak, zoals je vroeger in bioscopen zag, om de hals hangen en dan kun je langs de baan gaan staan en een schaatser gedurende zijn/haar rit naar keuze aanhouden om wat lekkers bij hem/haar te kopen. De schaatsers zijn dan de koek en zopievendors, ook wel venndorscating genaamd.
