Schaatsen in de media 2006-2008

Heel mooi artikel dit!

'Marianne is mijn schat'
Door MARTIJN VAN BEETEN

SAPPEMEER/KAWANAKAJIMA - Teruko Ikeda is een kleine Japanse vrouw, met een vriendelijke glinstering in de ogen. Die stralen nog meer als ze trots haar huis laat zien, de plek waar Lucas (57) en Jantie (54) Timmer tien jaar terug hebben geslapen.

Bij de ingang verraadt een paar klompen de band met Nederland en in elke kamer hangen foto’s van Marianne aan de muur.

Mevrouw Ikeda blijft staan bij een kastje met Nederlandse prullaria en foto’s van Marianne uit 1998, dat magische jaar waarin ze in Nagano sensationeel goud pakte op de 1000 en 1500 meter. ,,Dit is mijn schat,’’ zegt de Japanse zonder een spoortje ironie. ,,Marianne is fantastisch.’’ Ook de Nijntje-slippers, die de beroemde schaatsster afgelopen zondag voor haar heeft meegebracht, hebben een prominent plekje gekregen. ,,Ik weet alleen niet of ik deze slippers ook zal dragen. Ze zijn veel te goed voor mij.’’ Natuurlijk moest Marianne ook zondag op de foto met mevrouw Ikeda. Daar is drie dagen later al een mooie collage van te zien.

Een stroopwafel zit er niet in voor het Nederlandse bezoek, want die is Timmer vergeten mee te brengen bij haar bezoek aan huize Ikeda. Wel staan er zelfgebakken rijstwafeltjes en aardbeien op de keukentafel. En natuurlijk wordt er een kopje Japanse thee ingeschonken.

Deze gastvrijheid genoten de ouders van Timmer tien jaar terug ook. Al was er sprake van een cultuurschok. Van het Groningse Sappemeer naar Kawanakajima, dat is een wereld van verschil.

,,Je kon je opgeven om bij zo’n gastgezin te logeren,’’ herinnert Lucas Timmer zich. ,,Dan krijg je toch iets van de cultuur mee. Hotels, waar ook ter wereld, ze zijn allemaal hetzelfde. Zo’n reis als deze vergeet je nooit meer. Communiceren was wel lastig. Meneer Ikeda sprak vijf woorden Engels, ik vijftien.’’

Zijn vrouw Jantie kan zich de eerste ontmoeting nog voor de geest halen. ,,Mevrouw Ikeda kwam ons met haar dochtertje ophalen op het station van Nagano. Bij het huis aangekomen kregen we de kamer te zien waar we mochten slapen. Een rieten matje om op te liggen en wat dekens. In de woonkamer zaten we op de grond, op kussens. Het was best vreemd allemaal, maar ook heel leuk.’’

Het ontbijt bestond uit broodjes en soep. Jantie: ,,Jij had twee keer soep, Lucas, want ik vond het niet zo lekker. En ze hadden van die broodjes met van dat warme spul er tussen. Brr.’’

In bad gaan was ook een avontuur, ze ziet het nog voor zich. ,,Er stond een grote diepe bak, met een krukje en een spiegel. Ik ga dat bad in, droog me af en trek de stop er uit om het water te laten weglopen. Dat was alleen niet de bedoeling. Ik had me buiten het bad moeten wassen, om daarna even te dompelen. Dat water wordt gefilterd en dat had ik dus in het bad moeten laten zitten. Maar ja, dat wisten we niet.

,,Op een gegeven moment kwam Lucas van het toilet. Hij zei dat meneer Ikeda er net op moest hebben gezeten, want de bril was nog warm. Wat bleek, die bril is altijd warm.’’

Teruko en haar man Iasuo vonden het prachtig vreemden over de vloer te hebben. ,,Al vroeg ik me af of ze wel lekker hadden geslapen,’’ zegt de vrouw des huizes. ,,Ze waren toch een bed gewend.’’ De familie Timmer kreeg een inkijkje in het Japanse leven. Elke dag gingen ze met de trein van Kawanakajima naar Nagano. ,,Die trein zat altijd vol,’’ zegt Lucas. ,,De laatste persoon hielp nog iemand naar binnen en bleef zelf achter. We hebben hulp moeten vragen om de trein in te komen. En dan denken ze in Nederland dat de treinen vol zitten.’’

De familie Ikeda had voor de Winterspelen geen flauw idee wie Marianne Timmer was. Aan de noordkant van Nagano is schaatsen al helemaal niet populair. Ook haar ouders geloofden in februari 1998 overigens niet in haar kansen.

Jantie: ,,Op de dag dat Marianne de 1500 meter moest rijden, vroeg mevrouw Ikeda of Marianne kans had op een medaille. Nee, zei Lucas, want ze had een rotseizoen gehad. Bij de beste tien was al mooi. We hadden geen idee dat ze zo goed in vorm was. Toen we na de wedstrijd terug kwamen, werd Lucas meteen The Joker genoemd. Die werd niet meer serieus genomen.’’

De moeder van Marianne kan zich deze dag, die het eerste goud opleverde, nog goed herinneren. ,,We zaten in de M-wave, heel hoog. Marianne was net een klein poppetje. Normaal schrijf ik altijd de tijden op, maar toen niet. Ik was veel te nerveus. Na de wedstrijd mochten we in het stadion niet naar haar toe. De huldiging in het Holland House was ook nog eens heel laat. Het was verhuurd, want er waren toch geen kanshebbers, dachten ze. Pas om negen uur ’savonds zagen we Marianne voor het eerst.’’

Bij het gastgezin stond de sake op tafel. ,,Steeds als we terugkwamen uit de M-wave, kregen we sake van meneer Ikeda,’’ weet Jantie nog. ,,Wat een spul.’’ Lucas: ,,Wij hadden jenever meegenomen. Toen meneer Ikeda die dronk, moest hij er van proesten. Hij leek wel een indiaan met vuurwater.’’

Er waren vele hilarische momenten op die wonderlijke dagen. Lucas vertelt over een bezoek aan de Zenkoji-tempel. ,,Het ging regenen en meneer Ikeda hield heel galant een paraplu voor ons omhoog. Maar ja, hij is veel kleiner en liep dat ding de hele tijd boven zijn macht te tillen.’’

Er is altijd contact gebleven tussen de families Timmer en Ikeda. Als Marianne in Nagano is, ontmoet ze mevrouw Ikeda altijd wel even. Nu, in de aanloop naar de WK afstanden, dus ook. Haar ouders brachten in 2004 voor de tweede keer een bezoek aan Nagano, voor de WK sprint. Weer won Timmer. ,,Mevrouw Ikeda heeft ons nog uit eten genomen,’’ zegt Jantie. ,,Ze bestelde inktvis en at die met inkt en al op. Haar hele mond was blauw. Nee, wij begonnen er niet aan.’’

Via e-mail bleef de lijn tussen Sappemeer en Kawanakajima in stand. Het Japanse gastgezin is twee jaar terug zelfs in Nederland op bezoek geweest. ,,Dat hadden ze beloofd,’’ zegt Lucas. ,,Als meneer Ikeda met de vut zou zijn, zouden ze naar ons toe komen.’’ Dat gebeurde in de zomer van 2006. Een met Henk Timmer (Feyenoord-doelman en partner van Marianne, red.) bevriende taxi-chauffeur haalde het echtpaar Ikeda op van Schiphol en bracht het duo naar het huis van Henk en Marianne in Hierden.

,,Daar hebben wij hen opgepikt,’’ zegt Jantie. ,,Onderweg hebben we langs de Drentse Aa een ijsje gegeten. We hebben ze meegenomen langs de kust, naar Lauwersoog.’’ Daar werden meneer en mevrouw Ikeda getrakteerd op een Nederlandse lekkernij. ,,Haring,’’ lacht mevrouw Ikeda met een blik van herkenning.

De Japanners kregen ook de NAM-locaties te zien, waar aardgas wordt gewonnen. ,,Ze maakten veel foto’s,’’ weet Jantie nog. Lucas daarover: ,,Konden ze thuis tenminste zien waar ze allemaal zijn geweest.’’ Zonder de familie Timmer hebben de Japanners Nederland daarna nog wat verder verkend. ,,Kinderdijk, de Keukenhof,’’ somt mevrouw Ikeda moeiteloos op. Zij is nog altijd bezig met een cursus Engels, al kan ze zich met de nodige moeite en de hulp van een vertaalcomputer aardig verstaanbaar maken.

Ze komt aanstaande zaterdag naar de M-wave, het schaatsstadion in Nagano. Dan rijdt Marianne de 500 meter, haar enige afstand op dit toernooi. Haar ouders zijn er deze keer niet bij. Lucas: ,,Nee, dit jaar zijn we niet gegaan. Het is veel te ver. Voor een bezoek van minder dan veertien dagen ga ik niet zo lang in een vliegtuig zitten.’’

Mevrouw Ikeda prijst zich nog altijd gelukkig dat ze de ouders van een beroemde schaatsster in huis heeft gehad. ,,Het was puur toeval, maar ik heb een geweldige tijd beleefd. Nog steeds ben ik ontzettend trots op Marianne.’’

Ah dat is zeker een mooi verhaal!

Echt een heel leuk verhaal zeg!

Heel gaaf verhaal! :lol:

Voor de Sven fans: in RTL boulevard was daarnet een reportage over Sven Kramer. Monique van de Ven is daar vanavond hoofdredacteur, en omdat zij Sven Kramer zo'n lekker ding vindt (haar eigen woorden) wilde ze er per se een reportage over. Het wordt vanavond herhaald op RTL4 om 23.45.

Er komt een overzicht van Svens seizoen in het sportjournaal dat zo om 6 uur begint!

@ Monique: Ja dat heb ik ook gezien, ik wist niet dat je ook wipkippen had van die leeftijd

Hier is het terug te zien trouwens:
http://www.rtl.nl/(vm=/actueel/rtlboulevard/home/)/system/video/html/components/actueel/rtlboulevard/miMedia/2008/week10/vr_goed_beslagen_ten_ijs.avi_plain.xml

Het was een mooie reportage met terugblikken op het hele seizoen, ik hoop dat hij ook nog op internet komt.

En ja hoor, voor degene die het gemist hebben:
http://player.nos.nl/index.php/media/pl ... ory/sport/

Bedankt Sabine, had ik het idd gemist. Erg leuk stukje. Ik vind het altijd zo grappig hoe Sven die interviews eindigt: "Oké dóég!"

In het magazine JFK staat deze keer een interview met Freddy Wennemars, met leuke foto. Het is ook op internet te vinden:

http://www.jfkmagazine.nl/bladertool.html

Maandag was er een uitzending van Frits Barend op tv-zender "Het Gesprek". In deze uitzending zaten Paulien van Deutekom en Lars Elgersma. Als co-intervieuwer was top-coach Ton Boot aanwezig. Het intervieuw duurde een uur ( minus wat reclame ) en verveelde geen moment. In zo'n lange uitzending krijg je een mooi beeld van twee topsporters die ieder op hun manier bezig zijn om de top te halen en om uitzending naar Vancouver te bereiken.
Ik weet niet of dit programma nog ergens herhaald wordt, maar het was zeer de moeite waard voor de echte schaatsliefhebber.

in Boppeslag op Omroep Friesland een reportage (tje) over de huldiging van Marrit Leenstra als wereld kampioen junioren.

Inderdaad, hij werd op een positieve manier neergezet als een beetje eigenaardige schaatser, die daar heel wel bij vaart.

Vandaag een stuk met Wierd Osinga in het Dagblad van het Noorden waarin hij overweegt om na te gaan denken over een dubbele nationaliteit.
Hij denkt dat met de tijden die hij heeft gereden en kan rijden, dat hij in het buitenland meer kans heeft om Vancouver te halen dan in NL.
De tijd zal het leren wat hij uiteindelijk besluit.

Inderdaad een erg leuk artikel! Zo kom je nog eens wat te weten over Mark. :wink: :wink: