Die eerste is gewoon een double push, en die tweede is een.. zotte schaatser. Als je meer wilt weten over de double push, kilometers aan bytes erover te vinden op youtube, op deze website, en als toetje en klap op de vuurpijl, deze tutorial: http://www.nettracing.com/step1.htm Veel plezier drmee. De double push is overigens algemeen bekend onder fanatieke skeeleraars.
ik vind dat schuin inzetten ook vervelend ik ben nog een beetje 'bangig' dat ik val... maar het is toch handiger als je minder breed rijd?? anders leg je toch een grotere afstand af? dus dan is het toch onhandig als je breed spoort?
Dat bedoelde ik dus niet. Ik vroeg me af hoe dhr 'trainer' wist dat Schneider succes zou gaan hebben met zijn 'waggeleend'-techniek.
Dat zeg ik helemaal niet, maar ik ken Schneider van het skeeleren en die jongens kunnen heel makkelijk ritme, techniek en afzet aanpassen. En Roger Schneider gaat echt wel goed schaatsen. Wat zeiden de kenners het eerste jaar van Chad Hedrick . . . . en wees maar blij dat Joey Mantia zijn neus nog niet heeft laten zien . . . maar ook dat zal niet lang meer duren. Maar je moet het wel willen zien . . . . en juist de mensen op skeelers rijden een perfekte S-Curve. Door op het juiste moment je afzetbeen te strekken kun je dus twee keer afzetten in één slag. Iets wat bij het schaatsen bijna niet mogelijk is . . . maar het kan wel. Alleen is het effect minimaal, omdat juist bij het schaatsen de coordinatie zo hoog ligt en de rijders juist kiezen voor de ontspanning. Zo kan de geoefende skeelerraar rijden op één been en ja ook afzetten . . dus gewoon rijden op één been, ik zie dat een langebaan schaatsen nog niet zomaar doen. Vandaar mijn opmerking over de S-curve . . .
Vandaag eindelijk eens heel goed kunnen zien hoe ik het doe: er lag nl. 6 cm sneeuw (poederig), en een onbevlekt stukje uitgezocht, mooi gereden, en vervolgens het spoor geanalyseerd. 1. Ik kom mooi naar buiten, maar na eerst een hele lange strook paralel lopende sporen. Bij nadere inspectie bleek dat de een, de insteekschaats, lang wel door de sneeuw kliefde, maar niet het ijs raakte. 2. Maar ik kom niet echt mooi meer naar binnen. Op het tweede deel van de slag buigt ie wel weer een beetje naar binnen, maar 'moet' dit ook weer volledig recht naar voren zijn ??? 3. Bedenk er wel bij dat dit dus op dik besneeuw natuurijs is, kun je daar wel zo'n mooie S-curve verwachten ? 4. Het allerlaatste stukje (+/- 50-70 cm)per spoor werd breder, het leek erop dat hier de schoen weer sneeuw wegschoof. Weten jullie een andere manier om goed jezelf te analyseren ?
Ik denk dat op natuurijs en zeker met die sneeuw er boven op je s-curve sowieso niet helemaal uit de verf komt. Ik merkte met de sneeuw op het ijs dat ik veel minder lekker stuurde dan op stukken zonder sneeuw. En inderdaad: filmen. Desnoods met een telefoon of even een camera lenen bij iemand...
Komt ook mede doordat sneeuwijs vaak minder lekker glad is (en meer weerstand) en je dan dus kortere slagen maakt, zeker geen slagen als je op de baan maakt. Met wind tegen, maakt je ook kortere slagen en zul je sneller geneigd te zijn V-slagen te makken ipv S.
Die tweede is geen zotte schaatser, maar de uitvoering van een basisoefening om de afzet met de hiel (en dus ook het terugsturen) te oefenen. Doordat je je ijzers op het ijs moet houden moet je je afzetbeen naar voren richten zodat je na de afzet naar binnen kan sturen om de overkom- of valbeweging naar het glijbeen te volgen. Nadeel van deze oefening is dat het overkomen niet volledig is omdat je niet gedwongen wordt om je gewicht op één been over te brengen. Dat je bij marathonschaatser/sters geen s-curve ziet komt volgens mij doordat het een efficiëntere slag is, ook omdat ze niet zo diep kunnen zitten. Ongeveer zoals bij marathonlopers een kortere pas gebruiken ivm lopers op de atletiekbaan. Ook ben je met een kortere slag op natuurijs beter in staat scheuren en ander ongerief te ontwijken. Verder ben ik blij met jullie techniekanalyses, hopelijk kan ik er eindelijk beter mee gaan schaatsen. (of zal ik toch maar weer eens les nemen?)
Het is dat de zgn. "zotte schaatser" Schneider enig gewicht in de strijd kan gooien waardoor hij toch wel enige druk heeft, was hij een stuk lichter geweest dan was hij met deze techniek na een paar rondjes al gelapt, een korte afstand schaatst hij natuurlijk ook niet op die manier, op deze afstand was dit voor hem functioneel, probeer het maar niet na te doen, het zal je op Schneider nivo geeneens lukken. De marathon wedstrijd schaatsers maken wel degelijk een S-curve, dat is ten alle tijde de meest efficiënte slag, ook zij plaatsen altijd op de buitenzijde van het mes, het valt alleen minder op omdat men smaller spoort en men inderdaad ten opzichte van een langebaan wedstrijdrijder iets minder scherpe hoeken maakt, de valbeweging is iets ingetogener, de heup van het plaatsingsbeen gaat daardoor ook iets minder naar het ijs, in die zin is het efficiënter langer vol te houden.
Niet iedereen kan een perfecte s-curve rijden; ik denk dat Trainer echter doelt op de skeeleraars die double pushen. De s-curve die daarbij ontstaat is wel degelijk extremer dan de s-curve bij het schaatsen.
Wat ik eerlijk gezegd niet snap, is waarom die schneider zijn techniek niet doorzet, door zijn schaatsen (zoals bij het normale schaatsen ook) ook naar de zijkant af te zetten. Dat zie je toch ook bij die filmpjes van die double-push. Op het moment dat de geplaatste skate naar buiten gericht is, zetten ze af met hun andere skate. Of zie ik het nou helemaal verkeerd? Wat mezelf betreft en de S-curve...Ik ben vooral bang om mijn schaats op de buitenkant in de steken, omdat ik niet het gevoel heb dat mijn enkels recht zou kunnen blijven (heeft denk ik ook wel te maken met het feit dat ik conventionele schaatsen heb, maar dan nog, in de bocht wil het wel ). Ik heb het al een paar keer geoefend met aan weerszijde iemand om steun te bieden, daar merkte ik ook dat ik met mijn gewicht 'over' de buitenkant viel. En een ander iets, als ik eenmaal naar buiten gericht glijd, en terug wil sturen, heb ik het gevoel dat ik dat veel te veel moet forceren, ipv. simpelweg de schaats op de binnenkant te kantelen.
Precies: in de bocht kun je 't wel, dus waarom op 't rechte eind niet? Neem gewoon rustig de tijd om 't te leren, 't kost de meeste mensen 3-5 jaar 2x per week schaatsen om 't een beetje te kunnen, en zelfs dan sommigen niet (en sommigen zullen 't nooit leren, 't is nou eenmaal zo. Sommige mensen zijn ook geen wiskundig genie bv... live with it ) In het begin zal 't idd misschien als forceren aanvoelen, maar probeer zo veel mogelijk achterop je hak te staan bij dit te oefenen. Dat geeft veel mensen net wat meer gevoel.
Vandaag even toch geprobeerd op de buitenkant in te zetten! Dat lukte met links toch verrassend goed! Een keer schrok ik zelfs van hoe schuin ik in sak, maar heb ik dat met puur kantelen weer naar de andere kant gekregen! Met mijn rechts lukt dat nog niet echt, ik durf daar echt nog niet op mijn buitenkant te vertrouwen.... Dus ik ben maar begonnen met dubbel overstappen...Een keer naar links, daarna met links over rechts stappen.
De S-curve blijft voor mij nog een redelijk lastig punt. Ik moet zeggen dat het wel steeds beter gaat. Alleen moet ik me bewust blijven dat ik de S wel helemaal goed 'afmaak' dus dat de schaats uiteindelijk weer recht uitkomt zodat ik goed zijwaarts kan afzetten. Nu lukt dit wel aardig, alleen mijn probleem is dat ik het gevoel heb dat ik moet wachten tot mijn schaats weer recht komt en haal ik ondertussen mijn andere been weer bij. Ik moet dan met mijn bijhaalbeen 'wachten' voordat ik deze weer neer kan zetten. Het voelt heel vreemd aan net alsof ik met mijn bijhaalbeen naast mijn glijbeen sta, maar dan net met het ijzer boven het ijs. Lastig te verwoorden overigens, maar waar maak ik de fout? Haal ik mijn bijhaalbeen te snel bij? Maak ik de S-curve te lang (dat kan toch nooit te lang zijn?)
Bijhaalbeen te vroeg bij is een goeie. Uitgaande van diep zitten: gaat de knie van je bijhaalbeen achter de knie van je andere been?
hoi, ik denk dat je goed bezig bent: zoals ik t zie! Is de vorm van de s curve, meer een gevolg van, ipv bewust sturen! Het terugsturen van je glijbeen zien als aanvang van je nieuwe afzet, nadat je bijhaalbeen ahw in gewichtsloze toestand ( meeovergekomen is), en van achter naar de rechtvoorwaartse positie van insteek komt( langzaamdalend), je staat dan volledig op rechts; de kanteling naar binnen van je rechterschaats wordt ingezet door t langzaam verplaatsen van je lichaamsgewicht( de valbeweging). Doordat je bijhaalbeen mooi van achterkomt, komt ahw paralel langs je rechterschaats , dioe dan al terugstuurt, je krijgt dan de ideale positie voor een mooie zijwaartse afzet. volgens mij is de kunst om ditzolangzaam mogelijk te doen( in elk geval te leren), als ik denk aan skiien, denk ik aan de paralelschwung; bange mensen maken een korte curve omdat ze zich pas weer veilig voelen als ze kunnen kanten( afremmen).wij willen juist glijden, ipv remmmen, dus blijft het zaak om de balans goed te leren; het maken van mooie lange slagen, is vooral een zaak van goed boven het glijbeen komen en blijven, vertraag de tijd!
