Dankzij toepassing van magneten zouden er snellere tijden mogelijk zijn. Nu meen ik dat een paar jaar geleden ook al zoiets beweerd werd. Feit of fabel?
Ik ben wel benieuwd. Magneten hebben natuurlijk een krachtwerking die omgekeerd is aan de veren: aan het begin van het openen hebben de vieren het minste kracht en bij helemaal open staat er de grootste spanning op. Ik kan me voorstellen dat bij magneten het net andersom is: hoeveel verder de magneten uit elkaar staan, hoewel minder de kracht er tussen is. Komt de bus dan nog wel terug? ( blijkbaar wel) En als de schaatst gesloten is, moet juist de aantrekkingskracht overwonnen worden hetgeen meer kracht kost (mogelijk) dan bij een veer. * er van uitgaande dat er bij de hak magneten zitten die de buis of magneten op de buis aantrekken.
En zou het wel mogen, gezien: The skate does not contain any element that would violate the requirement that all energy expended during the Speed Skating exercise originates from metabolic work generated by the Skater during the race. There is no connection between the Skater and the skate, and no transmission of energy, matter or information to the skate, other than via the anatomical structures of the lower leg and foot.
Lijkt mij ook. Er wordt geen energie uit een extern systeem onttrokken, alles is afkomstig uit eigen spierkracht.
Ik denk dan meteen hierbij aan de start, als je bedenkt dat de magneet de klapschaats eigenlijk dus in het begin dicht houdt, betekent dit dan ook niet dat men weer wat makkelijker met een punt in het ijs kan prikken, dit is met de huidige veerklapschaats niet echt probleemloos. Voor bepaalde schaatsers zou dit wel weer wat meer stabiliteit bij een start kunnen betekenen.
Is hier nog wat meer over bekend? Afgaand op het feit dat je met deze schaats 20-30 sec sneller bent op een 10 km zou dit nog wel eens zo'n wereldrecordregen kunnen opleveren zoals bij de invoering van de huidige klapschaats eind jaren '90. Dat lijkt me best leuk.
Aangezien ik, en ik zal vast niet de enige zijn, wereldrecords niet zo erg vind, heb ik even wat dingetjes over deze snelle schaats op een rijtje gezet. - Punt in het ijs bij start: hierdoor mogelijk iets snellere openingen op alle afstanden. Pikstartje kan weer. - Geen energie naar veer: je wordt minder snel moe op lange afstanden. Dit zou voordelig kunnen zijn voor de Verweijs en Yuskovs op allroundtoernooien, omdat ze minder kracht hoeven te leveren over dezelfde tijd, dus minder arbeid (W=F*s). Maar ja, Kramer hoeft ook minder kracht te leveren, dus hoeveel het uiteindelijk uitmaakt... - 20 tot 30 seconden snellere tijden op 10 km: Dit is ongeveer 1 seconde per ronde. Dat zei men ook over klapschaats. Bij die schaats werd het wat meer. Laten we hopen dat dat bij deze schaats ook gebeurt. - Te snel kan ook: op de 500m en 1000m waar de gemiddelde snelheid hoger ligt dan op de 500 kan het problematisch worden in de bocht, omdat het nog harder gaat, en de hoek met het ijs kleiner wordt. Dit kan vooral problemen opleveren op krappe banen zoals Inzell. Over enkele jaren zullen schaatsers er wel aan gewend zijn. - Meer fun voor publiek: omdat alles een stuk harder gaat, kan het publiek meer juichen om records, ook op lange afstanden en laaglandbanen. Dat trekt mogelijk publiek aan. - Maar het is nog zomer!?: het is al meteorologische herfst hoor. We hebben 34'ers en 38'ers al gezien dit seizoen. Meeste ijsbanen gaan over een maandje al weer open, en voor die tijd wakkert de schaatskoorts al aan, met aanmelden voor schaatscursussen, het in de wacht slepen van kaartjes om bij wedstrijden te kijken (indien van toepassing) en het slijpen van je schaatsen wat je eigenlijk al eerder had moeten doen omdat we nu richting de periode gaan dat iederéén dat wil gaan doen.
Je enthousiasme is leuk hoor, maar ik zou maar niet te vroeg juichen. Ze zijn al meer dan 4 jaar bezig met deze schaats. Redelijk grote kans dat het nog jaren gaat duren (als deze nieuwe schaats er komt).
Meerdere bronnen bevestigen dat ie wat sneller komt, zoals deze Youtube-video die eigenlijk een radiofragment is (± 02.00) en dit artikel op schaatsen.nl. "Schaatsers kunnen vanaf het seizoen 2015-2016 mogelijk gebruik maken van een nieuwe revolutionaire klapschaats." Verder: volgens FTE komt hij dit jaar wellicht nog: "Deze nieuwe geoctrooieerde magnetische klapschaats komt waarschijnlijk in 2015 op de markt." Ik hoop op dit seizoen natuurlijk, aannemelijker lijkt me dat hij in ieder geval voor Pyeongchang 2018 komt, zodat je daar, net als in Nagano 1998, een boel records krijgt. Ook zou het kunnen helpen om de 2x500m te behouden omdat iedereen behalve schaatstechniekmeester Pavel Koelizjnikov weer uit de bocht vliegt wegens de hogere snelheden.
Het zou leuk zijn als er ook wat details bekend gemaakt gaan worden over deze nieuwe schaats. Het vooruitzicht op dergelijke verbeteringen in tijden is natuurlijk voor iedereen interessant, maar ik vraag me af of ze de hoge verwachtingen kunnen gaan waarmaken. Ten eerste is het de vraag hoeveel energie het klappen van de schaats momenteel kost, en hoeveel dit verminderd kan worden. Daarnaast is het vooruitzicht van 20 seconden tijdswinst op de 10 km erg groot. Gebruikmakend van de vermogensberekeningen die voor wielrennen gelden (voor schaatsen niet nauwkeurig, maar wel in de orde van grootte) kom ik op gemiddelde vermogens van 564 watt voor het huidige wereldrecord vs 609 watt voor een record van 20 seconden sneller. Een verschil van 45 watt enkel door een ander veersysteem klinkt onwaarschijnlijk. Daarnaast is het de vraag of het gebruik van een magneet überhaupt verschil gaat opleveren. De enige manier die ik zo gauw kan bedenken om een permanente magneet toe te passen voor het sluiten van een klapschaats (want elektromagneten zijn niet toegestaan ivm ISU reglementen) is door 2 elkaar afstotende magneten te gebruiken voor het draaipunt. Echter, mechanisch gezien is deze methode vrijwel gelijk aan het toepassen van een trekveer of rotatieveer. Het enige verschil zal de veerkracht als functie van draaihoek zijn, maar aangezien bijvoorbeeld Viking en Maple hierin ook al verschillen (en geen objectief meetbaar verschil in snelheid geven) lijkt het me wederom onwaarschijnlijk dat hierin grote verschillen zullen zitten. Ik laat me graag verassen door de ontwikkelaars (of inzichten van anderen), maar vooralsnog ben ik sceptisch over de beloofde winsten.
Tja, de klapschaats kreeg ook een boel kritiek te verduren, "vrouwenschaats" enzo, totdat bleek dat je er écht veel sneller op ging. Toen ging iedereen erop rijden en waren records aan de orde van de dag. De werking van de klapschaats is vrij logisch. Over de magneetklapschaats is te weinig bekend inderdaad. Ja, in die radio-interviews-op-youtube legt de uitvinder van deze schaats wel oppervlakkig uit hoe die werkt, maar de details waar wij naar op zoek zijn (hoe werkt ie nou echt, ga je er echt sneller op en wanneer komt ie precies) zijn nog onbekend. Dus is het giswerk totdat er meer over bekend is. In 2011 werkt ook al gezegd trouwens dat de magneetklapschaats er snel zou zijn, dat zeggen ze nu nog steeds. De pessimisten zullen zeggen dat over vijf jaar nog steeds wordt gezegd dat de magnet skate zoals hij officieel heet snel komt, aan de kant van de optimisten (waar ik bij hoor ) wordt gehoopt dat de woorden veranderen in daden en dat we inderdaad over niet al te lange tijd een stukje harder rijden dan voorheen. Als het ding tenminste wérkt. Of reden de Nederlanders in Sotsji er toevallig al op...
Het klopt dat de klapschaats veel kritiek te verduren kreeg voordat hij doorbrak, maar hoeveel van die kritiek was onderbouwd met feiten? Het grootste probleem met de adoptie van de klapschaats was het feit dat je als schaatser je techniek moest veranderen, en het gevoel van de schaatsbeweging veranderde. Daarnaast was er een nostalgisch sentiment dat weerstand opriep tegen het klappende geluid van de schaats. Ik heb vanmiddag nog een klein experiment gedaan met mijn eigen schaatsen: Ik heb het draaimoment gemeten wat nodig is om de schaats te laten uitklappen tot zijn uiterste stand. Daarna is het eenvoudig om met behulp van de wet van Hooke de energie te bepalen die opgeslagen zit in de veer op zijn uiterste stand. Deze energie was ongeveer 1,5 Joule. Zou een schaatser elke seconde een slag maken, dan geeft dit een vermogensverlies van 1,5 Watt. Als ik nu eens optimistisch ga denken en aanneem dat dit vermogensverlies volledig weggenomen kan worden door de magneetschaats, kom je op een verbetering van een 10km tijd van nog geen seconde.
Hmm... dan ben ik benieuwd naar de berekening van de maker van de magneetklapschaatsen. Dan moet iemand ergens iets niet helemaal juist hebben berekend of geïnterpreteerd...
Minder wetenschappelijk als Allard heb ik vanmiddag, bij het van zolder halen van mijn schaatsen om ze komende week te laten ronden, nieuwsgierig gevoeld hoeveel kracht het kost om de klapschaats tegen de veerspanning in te openen. Weinig!!! Ik lees nog niets over het gewicht van de benodigde magneten. Ferro legeringen zijn relatief zwaar, ik ben benieuwd hoe dat uitvalt t.ov. de nu gebruikte veren. Tevens ben ik benieuwd naar de biomechanica achter de verschillen tussen veer en magneet. Bij een goede techniek opent de klapschaats aan het einde van de afzet door de z.g. enkelstrekking en naar mijn idee kost dit geen 'voelbare' kracht maar is het meer een gevolg van de strekking. Als voorgaande klopt dan levert het met minder kracht openen van een magneetstelsel geen energievoordeel op voor de schaatser.
Hao1761 heeft gelijk, tenzij "Einstein" er massa gecreerd wordt. En ja dat geldt nu niet. Ik bedoelde te zeggen dat de geringe kracht die nodig is om als gevolg van de enkelstrekking de klapschaats te openen geen of nauwelijks effect zal hebben op de rondetijden.
Mijn theorie hierover is als volgt: Een paar jaar geleden is er ooit eens onderzoek gedaan naar de zogenoemde warmteschaats. Het blijkt dat het wrijvingscoëfficiënt van het mes op het ijs aanzienlijk lager is als het wordt verwarmd. De warmteschaats is destijds verbannen omdat het niet is toegestaan om externe energie bronnen te gebruiken (het werkte met een batterij). Toen ik dit hoorde dacht ik meteen al dat het mogelijk zou zijn om de energie die in de veer wordt gestopt door spierkracht (1.5 joule), maar nu verloren gaat in de vorm van trilling (klap) en warmte in de veer op te vangen en om te zetten in nuttige warmte in het mes. Magnetische inductie lijkt mij de meest effectieve en simpele manier om dit voor mekaar te krijgen.
P.S. In dit geval zou het ook nog nuttig kunnen zijn om zelfs meer energie te vragen om de schaats uit te laten klappen en zo meer warmte te kunnen genereren. Aangezien de enkelspier nu nauwelijks verzuurt zou er meer van deze enkelspier gevraagd kunnen worden om zo de last beter te verdelen onder verschillende spieren. Er zijn nu al schaatsers die met lichtere en met zwaardere veren rijden en zo meer of minder druk opbouwen. Dit zal dan een extra variabele worden die gefinetuned kan worden.
