Vanmorgen was ik getuige van een interessante discussie. In drie jaar schaatsles hebben mijn trainers erin geramd dat ik met mijn hiel moet afzetten. Toen ik na anderhalf jaar mijn eerste klappers kreeg, klapten die dan ook nauwelijks. En ik merkte ook dat ik het hardst ging als ze niet teveel open klapten (wat ik trouwens ook prettig vind want ik heb een hekel aan herrie). Oktober dit jaar heb ik het eerste uurtje enorm geklapperd doordat ik in de zomer veel had geskeelerd, maar daarna was 't weer onder controle. Nu zat ik vanmorgen tussen twee absolute schaatstoppers. De een zei mij dat ik nog harder zou kunnen, als ik die klappers beter zou benutten door aan het eind van de afzet m'n voet nog af te wikkelen. Dat is het idee erachter ook natuurlijk. Maar de ander zei dat ik dat absoluut niet moest doen omdat het alleen maar leidt tot een slechtere techniek die op vaste ijzers ook afgestraft werd maar op die klappers dus niet! Ik heb 't natuurlijk geprobeerd en dat viel me niet eens mee. Toch had ik sterk de indruk dat 't wel wat snelheid opleverde (al leek het me er niet fraai uitzien). Hoe denken jullie hierover? Richard
Het is denk ik per persoon verschillend. Zie ook het item `Klapschaats, klappen of niet klappen' (een stukje naar beneden scrollen). Ook in de topdivisie heb je stille rijders en harde klappers.
Het accent ligt altijd op de hiel, als je dat niet doet gaat de afzet heel snel naar achteren(wat je niet wilt) overdreven openklappen is naar mijn mening niet nodig.. Klapschaatsen hebben vooral voordeel dat je je slag natuurlijker kan afwikkelen... Daardoor voorkom je dat je op het eind van je afzet verkrampt gaat afzetten. Met klappers kun je daardoor meer kracht in je afzet kan geven, vooral tot het punt dat de schaats nog niet eens open is. Succes
Onderzoek wijst er eerder op dat je met klapschaatsen een hoger ritme kunt rijden (doordat je niet meer, uiterst onnatuurlijk, je enkelstrekking tegen hoeft te houden) en dáárdoor meer vermogen kunt leveren, dan dat je meer arbeid per afzet kunt maken. Let er dus vooral op dat je zijwaarts afzet. Het strekken van je enkel gaat vanzelf als je je knie strekt, daar hebben we een mooie bi-articulaire gastrocnemius (kuistpier) voor.
Dank voor jullie reacties jongens, ik ben nu toch weer iets anders tegen dat klappen aan gaan kijken. Dat andere item over klappen of niet klappen was me even ontgaan, daar staan ook nuttige dingen in. Het lijkt inderdaad niet voor iedereen hetzelfde te zijn. Dat verkrampte afzetten waar Berends het over heeft, is niet nodig met klappers maar volgens mij doe ik het toch een beetje. Dat tegenhouden van de enkelstrekking waar HA het ook over heeft. Daar kan ik nog wat winnen. En dat zijwaarts afzetten belangrijk blijft, is goed om niet te vergeten. Als die klapper al open gaat, moet dat niet door een achterwaartse afzet komen.
Wanneer je van opzij gezien je zwaartepunt te ver naar voren hebt, klapt je schaats makkelijker open en glijdt vervolgens naar achteren weg. Je schaats zal niet naast je mee kunnen glijden en je bent je afzetdruk kwijt. Die afzetdruk is niets anders dan een vast punt om tegenaan te duwen zonder dat je wegglijdt. Wanneer je tegen dat vaste punt -in dit geval je schaats- gaat duwen, duw je jezelf in je geheel van je schaats vandaan door je been te strekken. Wanneer je been gestrekt is, is je afzet klaar. Zolang je dus bezig bent met afzetten wil je dat afzetpunt (je schaats dus) naast je behouden: de zogenoemde meeglijdende afzet. Met een klapschaats kun je behalve de strekking van het been ook nog gebruik maken van je enkelstrekking. Je kunt het vergelijken met een sprong omhoog vanuit stilstand. - Een sprong met gefixeerde enkels vertoont grote overeenkomsten met een afzet op vaste schaatsen. Probeer zoiets maar eens op skischoenen. - De volgende sprong kun je uitvoeren zonder beperking. Je zakt langzaam in (compressie), waarbij je kniehoek steeds kleiner wordt en je daardoor steeds meer op je voorvoet komt te staan, om dan ineens je benen te strekken voor de sprong (decompressie). Je voorvoet is het laatste deel dat nog contact heeft met het afzetpunt, voordat je los komt van de grond. - Heb je nu je zwaartepunt (van opzij gezien) te ver voorop, dan zul je voorover vallen (of -wanneer dit de bedoeling is- naar voren springen). Hetzelfde gebeurt op het ijs wanneer je dat doet tijdens de afzet. Je schaats zal naar achteren wegschieten en niet met je meeglijden. Je bent hiermee dus je afzetpunt kwijt. - Zou je zwaartepunt van opzij gezien zich te ver achterop bevinden, dan zou je achterover vallen. Op het ijs zou je schaats naar voren onder je vandaan schieten. Zet een beginner op ijshockeyschaatsen om dit wonder te aanschouwen. Wanneer je je in de juiste houding bevindt (vaak aangeduid als 'achterop zitten'), zul je je aanvankelijk -gedurende het eerste deel van de glijfase- grotendeels op je hak of je gehele voet bevinden, maar zeker niet op je voorvoet. Gedurende het sluiten (van voren af gezien: de beweging waarbij je je been na de afzet terugbrengt naar je standbeen) zak je heel geleidelijk in (compressie), en kom je daardoor steeds meer op je voorvoet te staan. Het effect is dat je meer gaat insturen en dus druk gaat opbouwen. Een goede rijder zal dat zowel op vaste als op klapschaatsen doen. Wanneer je uiteindelijk gaat afzetten kun je -op voorwaarde dat je schaats naast je mee blijft glijden (en je afzetpunt dus niet naar achteren of naar voren zal verdwijnen) zowel je been als je enkel strekken om jezelf weg te duwen van je schaats. Je hak speelt bij deze afzet op klapschaatsen geen rol meer. Je voorvoet is het laatste deel dat contact heeft met het afzetpunt. Dat wordt bedoeld met afwikkelen van de voet op klapschaatsen: van hak naar voorvoet, maar wel op het juiste moment. Je postuur speelt hierbij een belangrijke rol. Hoop dat het hiermee een beetje inzichtelijk is.
Mooi verhaal en duidelijk uitgelegd, IJsmonster! Op deze manier had ik het nog nooit gehoord of gelezen. Jammer dat ik dit na mijn training lees, want ik probeerde vandaag juist aan mijn afzet te werken. Zou je ook nog meer kunnen vertellen over de invloed van je postuur?
Dank voor je reactie en graag gedaan mijnerzijds. Je postuur of houding vormt de basis voor je schaatsbeweging. Hang je met je bovenlichaam te ver voorover, dan zal dat invloed hebben op je afzet, je bijhaal en je gehele keten van beweginscomponenten die gezamenlijk de schaatsbeweging vormen. Als je vanuit stand langzaam door je knieën zakt, je armen ontspannen naast je lichaam hangend, heb je op een bepaald moment je vingers naast je knieën hangen. Maak een bolle rug of liever nog een holle buik. Dat laatste bereik je door je bekken te kantelen op een manier die gevoelsmatig gekoppeld zou kunnen worden aan de volgende omschrijvingen: - staart tussen je benen trekken als een bange hond - grote bal vasthouden, tegen je aantrekken en je bovenlichaam er helemaal omheen krullen - met je onderste ribben proberen de bovenkant van je heupen te raken - een balletje in je navel vast te klemmen en te houden Vooral bij de laatste twee geldt de kanttekening dat je niet te gespannen dient te gaan schaatsen. Afzetten naar achteren wordt nu al een stuk lastiger, doordat je er meer moeite voor moet doen ;-)
Ik sluit me hierbij aan. Heel duidelijk verhaal. Dank je! Dit spreekt me dan nog het meest aan, ha ha
Wat een goed verhaal IJsmonster. Ik besef nu dat mijn afzet veel weg heeft van een sprong met gefixeerde enkels. Als je die vergelijkt met een normale sprong, laat ik nog heel wat potentieel van mijn klappers liggen.
