Donderdag 8 jan NK marathon natuurijs Oostvaardersplassen

startnummer 44 bij de Masters.. maar bij ons is het gewoon nog lekker donker.. en geen TV... alleen pure eer en glorie

Ik heb de uitzending gevolgd en mijn favoriet, Douwe de Vries, heeft zich veel laten zien. Jammer dat die er op het einde niet meer bij zat, uiteindelijk 14e geworden. Hij heeft zich zelf wel in de kijker gereden. Het was op de sprint nog ff spannend of het Huisman of Stroetinga zou worden maar Huisman raakte de schaatst van Stroetinga, die daardoor uit balans raakte en dus Huisman voorsprong gaf.

Hierbij mijn verslag(je)..

NK Marathon Natuurijs Masters Oostvaardersplassen 08-01-2009

Eindelijk na 12 jaar kwam het er van weer een “echt” NK op natuurijs. Doordat ik twee goede resultaten in het 6-banentoernooi had gereden in het begin van het seizoen behoorde ik toch de gelukkigen die mochten starten. Samen met Fer Vergeer jr. en Rob Bisschops.
Maandag en dinsdag nog lekker getraind woensdagavond was rustdag.. nou ja rust gewoon een drukke dag werken (hoop afspraken naar voren geplaatst) ’s avonds alle voorbereidingen doen eten en kleren klaarleggen. Wel nog even op de rollerbank de beentjes wat los gefietst en vroeg naar bedje toe.
Even voor vijven al uit de veren 5 minuutjes voor de wekker zou aflopen. Ontbijtje naar binnen werken snel op internet nog even kijken hoe het weer is. Om kwart voor zes afgesproken bij Motel Sassenheim om samen met Rob, Fer en Carolien (Fer’s zus als publiek en verzorgster) en vlot op weg.
Onderweg verliep alles vlot.. ons wel verbazend wat al die idioten om 6 uur ’s morgens op de weg doen..wie gaat er voor zijn/haar lol nu op die tijd in een rij auto’s rijden???
De navigatie had er vandaag even geen zin in maar na enkele kleine afwijkingen vlot de auto op de Knardijk bijna pal voor de ingang kunnen zetten. Een drukte van jewelste al een hoop pers TV, radio is al op de been. Ik loop oud WIJC-er en nu vliegende VARA-reporter Robert Jan Booij tegen het lijf.
Wat kan een uurtje omvliegen na nummer halen, inlopen, omkleden snel naar het ijs.. Daar staan al bijna 130 man te stuiteren om te beginnen.. nog 30 seconden.. plots een grote KRAAK van het ijs en weg zijn we.. gaaaaaan. Het is begonnen.
Als idioten vliegen we het donker en de mist in het zicht is zeer beperkt soms 15-20 meter. Een Quad rijdt voor ons uit.. en beschijnt enigszins het parcours.
De route is afgezet met takken en plots komen die dwars door het peloton heen, de route wijkt naar links maar de groep gaat rechtdoor enkele rijders knallen er op. Ik voel al snel dat ik met links weinig grip heb en als ik goed luister hoor ik mijn linker schaats ook flink krassen als ik gewoon rechtdoor glij.. schaats krom gaat er door me heen. Het uitrijden gaat lastig worden. Ik probeer mijn slag zo aan te passen dat ik toch redelijk grip hou. De eerste doorkomst wind mee vliegen we met dik 50 in het uur over de streep, de wedstrijd wordt voorlopig geneutraliseerd de Quad gaat ervoor rijden. Neutralisatie houdt niet in dat het gas er echt af gaat.
Ik zie een hoop vertrouwde koppen uit de competities van Haarlem en de 6-banen om me heen. Het is bijna gezellig.
Als het een beetje licht word gaat de wedstrijd weer los en gaat het gas er echt even op.. nu merk ik dat ik vooral topsnelheid inlever geen lange rake klappen voor me maar armoedig krabbelend kortrijden. Op het lange voor de windse stuk valt dat niet mee gelukkig zakt alles tegenwind als een harmonica weer in elkaar. Nog maar 9 ronden.. over de helft.. het vliegt om.. alles is zo mooi.. de natuur, het ijs, de berijpte rijders met witte mutsen, wenkbrauwen, snorren zou ik er ook zo uit zien?
Met name mijn linkerbeen gaat steeds meer protesteren en ik voel al de krachten langzaam wegvloeien.
Plots zie ik Fer vallen in een ogenblik besluit ik te wachten om hem te helpen terug te komen we sluiten vlot samen aan maar nu ben ik echt leeg.. ik geef hem nog wat te drinken en probeer nog even te overleven achterin de groep. Nou dat even was voor korte duur binnen 300m waai ik er van achter van af nog 1 felle inspanning maar ik kom niet dichterbij. Lekker maar uitrijden en genieten van de omgeving. Dit is pas echt schaatsen en niet dat getrut in zo’n fabriekshal.
Over de finish me bij de jury afgemeld en mijn jasje bij Carolien opgehaald. Daar staat toevallig Robert Jan Booij weer en hij interviewt me voor de VARA radio/internet. Als de leiders er weer aankomen pak ik een flesje warme drank voor Fer en trekt het lichaam weer opgang. Ik geef Fer zijn drinken en laat me meteen weer uitzakken en nog lekker even alleen 4 km genieten op de Oostvaardersplassen. De wereld is nog steeds heel klein schitterend.
Daarna schaatsen uit omkleden en de finish van de groep bekijken.. eerst nog even mijn linker schaats bekeken.. verrek mijn ijzer is gewoon dwars ingescheurd/gebroken en het achterste deel steekt er gewoon naast..hmm niet zo gek dat het wat lastig reed.
Arnold Stam, een echt jonge veteraan nog net 40, wint in een groepje van drie los van het peloton. Fer en Rob finishen midden in het grote peloton. Snel in de auto weer naar huis, opwarmen en weer aan het werk. Natuurlijk ook de dames en de heren wedstrijd bekijken op TV, tijdens de intro met de veteranen zie ik mezelf zomaar vol in beeld (met mijn goddelijke lichaam kan het ook niet anders dan vol zijn).
Kleren laten drogen en ijzers wisselen want vanavond om 20.00 aan de start voor het WK marathon (= Warmonds Kampioenschap).

Leuk verslag Krizz!!

Inderdaad leuk om door jouw ogen te lezen, Krizz! :lol:
Ik kan er in ieder geval uit opmaken dat het een onvergetelijk avontuur is geweest dat je ondanks het niet halen van de eindstreep voor geen goud had willen missen. Nu maar hopen op een Elfstedentocht... 8) :wink:

Is dat interview en/of intro-filmpje nog ergens terug te zien op internet?

Introfimpje HIER te zien