De ISU heeft de selectieprocedure voor de EKs bekend gemaakt. Dat lag nog open na alle wijzigingen die door het Congres waren aangebracht en door het invoeren van een EK sprint. Het gaat als volgt. Er is een maximum van 3 per land voor zowel de EK allround als voor de EK sprint. Een aantal plekken voor de allroundwedstrijden wordt verdeeld op grond van het vorige EK allround, en voor de sprintwedstrijden op grond van het WK sprint van vorig jaar. Daarnaast zijn er nog plekken te verdienen in de Wereldbekers van november en december. Daarbij zal een klassementje worden gemaakt van rijders die op beide afstanden (voor de sprint 500 en 1000, voor de allround 1500 en 5000 heren en 1500 en 3000 dames) een tijd hebben staan. Daarbij gaat het om de snelste tijd in een van de vier wereldbekers. Nederland heeft zowel bij de mannen als bij de vrouwen, zowel bij de sprint als bij de allround al 2 plekken zeker. Om een derde plek te veroveren moeten er dus minstens 3 Nederlanders beide afstanden een keer gereden hebben in die 4 wereldbekers. Dat lijkt me een leuke klus voor de Nederlandse selectiecommissie om daar een reglement voor te verzinnen. Ik neem aan dat de vijfde Nederlandse plek voor een Wereldbekerafstand ingevuld kan worden door iemand van een andere afstand die een gooi wil doen naar kwalificatie voor het EK. Voor beide WKs allround en sprint geldt overigens nog de oude procedure. De extra plekken worden daar toebedeeld tijdens 1 Wereldbeker, die in Berlijn eind januari. Daar moeten schaatsers in dat ene weekend de twee afstanden afleggen. Eens kijken of Nederland het weer aandurft om daar met 3 te starten, met als risico dat als er een valt, het meteen een plek op het WK kost. En verder vandaag op de site van de ISU, de top-5 van elk land van vorig jaar. Wat zoals gebruikelijk de enige manier is om resultaten uit Noord-Korea te krijgen. Ze waren dit jaar weer redelijk verdacht, op elke afstand net ietsje sneller dan de tijden van vorig jaar, zelfs een baanrecord op de 3000m dames. Niet zo openlijk geknoeid als een jaar of 20 geleden, toen de Noord-Koreaanse dames en heren op hun buitenbaantje dezelfde sprong in tijden lieten zien als hun zuidelijke landgenoten, terwijl die toen de indoorbaan van Seoul hadden geopend. Maar helemaal zuiver lijken me deze tijden ook niet.
De beste drie rijders over een klassement van 1500-3000/5000 bij de KNSB Cup zullen dan de World Cups mogen rijden op 1500 en 3000/5000. Dan is er nog ruimte voor minstens twee specialisten. Zoiets zal het dan wel worden, al dan niet met de mogelijkheid om allrounders weer buiten de selectie te zetten op het moment dat de resultaten van de eerste wereldbeker al als voldoende worden beschouwd. Bij de dames lijkt het me niet zo'n probleem. Daar zijn behoorlijk wat schaatsers die beide afstanden goed aankunnen en dat ook willen. Bij de mannen is het een ander verhaal. Denk niet dat Kramer behoefte heeft aan de 1500 meter in de wereldbeker en Douwe de Vries is bij mijn weten nu gestopt als allrounder en richt zich volledig op de 5000 meter. De eerste wereldbekers zijn weer in Azië, dus Clafis mag weer niet meedoen van Jillert (?). Roest, Blokuijsen en een nog onbekende redder in nood dan maar?
De eerste vier wereldbekers zijn in Harbin (26e*), Nagano (14e), Astana (10e) en Heerenveen (3e). Het gaat dus van trage ijsbaan naar snelle ijsbaan. Normaal gesproken wordt het dus tot het eind toe spannend wat betreft de klassementjes. Op deze manier krijgen de wereldbekers trouwens wat meer cachet. Wel leuk. Nu hopen dat straks ook de Aziatische Kampioenschappen en de Noord-Amerikaanse/Oceanische kampioenschappen weer terugkomen. *in de lijst van snelste ijsbanen ter wereld
Het Noord-Koreaanse schaatsen hoor wellicht niet besproken te worden in een topic over het EK, maar n.a.v. bovenstaand bericht toch een reactie. Noord-Korea is een ondoorgrondelijk land en dat geldt zeker voor het schaatsen. Ik zie geen enkele redenen om een beetje te sjoemelen met in Noord-Korea gereden tijden die werkelijk niemand elders in de wereld boeien. Alleen ons schaatsfreaks. Het zijn bovendien nog steeds geen tijden die de mond doen open vallen. Tijdens de afgelopen Olympische Spelen zie ik Noord-Korea deelnemen aan diverse nummers en zelfs medailles winnen. In het voetbal doet het land ook gewoon mee aan de WK-kwalificatie en nam het in 2010 zelfs deel aan het WK in Zuid-Afrika. In het schaatsen niets van dat alles. Ik herinner me deze eeuw alleen in het Olympische seizoen 2009-2010 Hyon-Suk Ko. Zij deed het met een 9e plek op de 500m en 13e plek op de 1000m meer dan behoorlijk in Vancouver. Waarom het land daarvoor en daarna vrijwel geheel onzichtbaar blijf in het internationale schaatsen is een raadsel wat helaas bij Noord-Korea hoort. Ik had zeker Hyon-Suk Ko graag meer aan het werk gezien.
Ik zie het nut van een Noord-Amerikaans kampioenschap niet zo. Er is geen enkele partij die daar baat bij heeft. De ISU maakt dik verlies op zo'n toernooi, omdat er haast geen inkomsten uit gehaald worden. De nationale bonden van Canada en de VS vullen nu al niet hun volledige quota bij de world cups, de Amerikanen hebben zelfs een aantal World Cups volledig aan zich voorbij laten gaan vanwege de kosten. Voor de schaatsers zelf valt er geen eer te behalen, er is geen publieke interesse, geen media-aandacht en een overwinning levert je geen miljoenencontract op. En op de laatste plaats heeft de schaatsliefhebber er ook niet echt profijt van, want het wordt niet uitgezonden. Ik denk dat er in het schaatswereldje weinig tot geen mensen rouwig om zijn dat dat kampioenschap verdwenen is. Het Aziatisch kampioenschap heeft misschien wat meer potentie, omdat er meer goede schaatsers zijn, zeker op de korte afstanden. Aan de andere kant zijn er ook de Aziatische Winterspelen (komende winter weer een editie). In die seizoenen is het dan een beetje dubbelop. Ik zie liever dat de ISU zijn geld besteedt aan andere zaken in ieder geval. De laatste paar edities van het Noord-Amerikaans kampioenschap waren ook niet bepaald een succes te noemen.
Een probleem van de Noord-Amerikaanse kampioenschappen is ook dat er maar twee landen mee doen: Canada en de VS (logisch: Noord-Amerika bestaat nou eenmaal uit die twee landen). Je zou het eventueel kunnen uitbreiden naar Pan-Amerikaanse kampioenschappen, waardoor je ook schaatsers uit Colombia, Argentinië, Venezuela en Chili erbij krijgt. Dat is goed voor de ontwikkeling van het schaatsen in die landen, maar nog altijd is de spoeling dan erg dun. Dus je gooit er Oceanië bij, dat met Australië en met name Nieuw-Zeeland best aardig vertegenwoordigd is. Noem het 'Pacific Championships' en je hebt best een leuk toernooi, waarin Canada en Amerika waarschijnlijk de meeste prijzen zullen verdelen, maar de andere landen niet bij voorbaat kansloos zijn. (Denk wel: op het EK heeft Nederland exact diezelfde rol. Winst kun je met Sven Kramer al uit je hoofd zetten en als Sablikova het vrouwentoernooi niet wint, dan doet Ireen Wüst dat wel. Geen wonder dat de interesse voor het EK vanuit andere landen bijzonder laag is.)
Hier maak je toch een denkfout. Dat de landen die je toelaat over voldoende goede schaatsers beschikken, betekent nog niet dat het toernooi ook een succes wordt. Het toernooi dat jij voorstelt met Noord-Amerika en Oceanië bestond al. Het probleem is echter dat er in die landen geen schaatscultuur heerst. Dat betekent dat er geen TV-rechten kunnen worden verkocht. Gevolg: er zijn geen sponsoren voor het toernooi en er wil geen bedrijf op de boarding. Gevolg: er is geen media-aandacht en geen prijzengeld voor het toernooi. Gevolg: Schaatsbonden en wereldtoppers zien geen reden om naar het toernooi af te reizen. Gevolg: er wil geen sponsor in het toernooi stappen. Etc, etc. Deze negatieve spiraal is niet te doorbreken. Bij het laatste continentale kampioenschap won Makowsky met 36.70, 6:29.77, 1:46.88 en 13:51.51. En dat was nota bene op de snelste baan ter wereld!
Ik zou ook veel eerder pleiten voor het afschaffen van het EK (of er een u23 toernooi van maken) dan voor het instellen van nieuwe continentale kampioenschappen. EK zou nog leuk zijn als het ook een Europese Spelen kan worden, dan staat schaatsen internationaal misschien ook wat in de belangstelling.
@Yuskov dat was in 2013. Toen waren er ook wel erg weinig Amerikanen en Canadezen a) geïnteresseerd in allrounden en b) er goed in. Kuck was dat jaar de beste Noord-Amerikaan op het WK allround, maar hij werd toch maar 13e. Een jaar later was zelfs de beste Noord-Amerikaan op het WK allround 21e, van de 24. (Olympisch jaar, zegt niet alles.) Gelukkig zorgde Ted-Jan Bloemen voor opschudding in 2015. Of toch niet? Morrison werd 7e op het WK allround, Bloemen 16e. Dit jaar werd Bloemen trouwens vijfde. Maar hij was wel de enige Noord-Amerikaan die meedeed... Al heeft dat er ook mee te maken dat mannen als Belchos en Michael niet meededen terwijl die dat prima hadden kunnen doen. Met dit soort resultaten vraag je je af of een Pacifisch kampioenschap wel een allroundvierkamp moet zijn, of dat het beter een afstandsvierkamp zou kunnen zijn. Als zou misschien We zitten nu wel te praten over een kampioenschap dat niet meer bestaat, en dat voorlopig ook niet wordt heringevoerd, maar áls het heringevoerd zóu worden, wat voor opzet het dan zou krijgen, en of die herinvoering überhaupt nut zou hebben. Nog te volgen? Mia Maar wacht eens even... er zijn ook nog vrouwen. Bij dat ene toernooi waar Makowsky zo tergend traag reed, won ook Blondin. Reed die dan snel? Nee. Maar de afgelopen jaren is ze wel steeds harder gaan rijden. Een allroundkampioenschap zou best nog wel interessant kunnen worden met haar, Richardson-Bergsma en de terugkerende Manganello. Wat Mia Manganello uit de VS, die na jaren afwezigheid dit jaar een paar wedstrijdjes reed, schaatste afgelopen jaar zomaar naar 1:56 en 4:05. En Blondin reed in haar vierkamp in 2013 nog 1:59 en 4:10... Hoop Goed, het niveau daar rond de grote oceaan is qua allrounden in ieder geval ietsje hoger geworden. En wat betreft de sprint is het niveau ook lekker hoog. Even nadenken wat de uitslag zou kunnen worden van een Pacifisch Kampioenschap sprint: bij de vrouwen de zoveelste editie van Heather-Brittany met die andere Heather op de derde plek, en bij de mannen is het kijken of iemand een berg Canadezen van de eerste plek zou kunnen stoten. Daniel Greig kon het twee jaar geleden, misschien kan een Colombiaan of Chileen het over twee jaar. Maar dat is afwachten met de moed der hoop. (Ik heb dat wan- even weggelaten). Conclusie Kortom: het Pacifisch kampioenschap kan best interessant zijn. Als men een Desert Classic, Colombiaans Kampioenschap (in SLC), een Fall Classic en Oval Finale (in Calgary) kan organiseren, moet zo'n Pacifisch Kampioenschap toch ook kunnen? Een prijs meer Oja, nog een ding. Het is best apart dat een schaatser nu een prijs meer kan winnen, puur omdat-ie geboren is in Europa. Als je uit Europa komt, kun je het EK winnen. Als je uit Noord-Amerika komt, kun je geen Noord-Amerikaans Kampioenschap winnen. Ja, het zijn maar twee landen. Maar wel twee gigantische landen... En een schaatser zal vast graag een prijs willen winnen. Voor een schaatser die het misschien wat lastig heeft tegen de (Europese) allroundwereldtop zou een Noord Amerikaanse allroundzege nog best een opsteker kunnen zijn.
Nogmaals, het gaat niet alleen om schaatsers, maar ook om geld. En dat is er niet. Spijtig maar wel de realiteit.
heeft elke provincie in Nederland een speciaal regionaal kampioenschap? Sommige dorpen hebben een eigen kampioenschap, moet dat dan ook verplicht in elk dorp? Sommige scholen hebben een eigen kampioenschap, moet dat dan ook verplicht op elke school? Nationaal kampioenschap Marathon (1 op kunstijs en 1 op natuurijs als dat er is) dan ook maar verplicht stellen voor andere landen?
Lets first see if the new EK-format of 2017 will prove a success! Although many old fans will embrace it, I doubt it will because: 1. The calendar has too many WKs a year. 2. Saturday looks a little bit too heavy. 3 .The new EK - part one - is formatted as if all Europe were as interested in the old samalog-concepts as people in your country still are. To many people elsewhere samalog is too "abstract" to comprehend, uses too much time before (a possible) climax, are too predictable, and thus are boring... If one is unwilling to do slightly more profound changes than this (fewer and fewer pairs are a short sighted solution/insufficient...) to samalog, small countries become very dependent on rising occational stars against all odds, but the stage will probably only be the single distance part of speedskating when we look 20 years into the future. Speedskatingnews denotes TP as allround (!). I would rather see an Olympic individual three distance combination. Make it olympic, and the americans ignites. I bet that they would prefer an occational cup on the 500 instead of 500-1000-500-1000 as well...
